Πέμπτη 23 Μαΐου 2019

Ανάμεσα στους τυφλούς ψηφίζω το μονόφθαλμο ΣΥΡΙΖΑ...

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει όλο και περισσότερο παλαιοκομματικές πρακτικές τού πάλαι ποτέ δικομματισμού τις οποίες υποτίθεται πως ήρθε για να ανατρέψει. Οι διορισμοί ημετέρων, η δημιουργία τού δικού του μιντιακού μπλοκ, οι προνομιούχες σχέσεις με ορισμένους επιχειρηματίες, η ασυλία στους εφοπλιστές αποτελούν ορισμένα μόνο παραδείγματα επανάληψης παθογενειών που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Κι αυτή είναι η κριτική μου απέναντι στο κυβερνών κόμμα κι όχι γιατί συνθηκολόγησε το 2015 ύστερα από μία έντιμη και σκληρή διαπραγμάτευση αντί να φέρει το Grexit και τις συνέπειές του...

Θεωρώ πολύ πιθανό σε λίγα χρόνια από τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να μοιάζει πάρα πολύ στο τέρας που χρησιμοποίησε τις μεθόδους του για να το ανατρέψει. Μέχρι τότε, όμως, παραμένει η πιο αξιόπιστη πολιτική επιλογή για την Ελλάδα των πολλών κι αυτό γιατί ως επί το πλείστον υπηρετεί τις ανάγκες τους, διευρύνει την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αντιστρατεύεται στην πράξη τον εθνικισμό κι έχει πλέον την εμπειρία να αντιλαμβάνεται ότι το "όχι σε όλα" δεν ωφελεί το λαϊκό κι εθνικό συμφέρον. Επιπλέον, διαθέτει έναν ηγέτη ο οποίος αναγνωρίζει εν κινήσει τα λάθη του, τα διορθώνει κι όσο κι αν είναι ψεύτης, δημαγωγός και λαϊκιστής συλλαμβάνει μέχρι πού πατώνει κι αντιδρά αναλόγως...

Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε ο Αλ. Τσίπρας θα ήταν οι ιδανικότερες των επιλογών αν μπορούσα να διάλεγα ανάμεσα σε πραγματικά άριστους. Δεν ήταν ούτε το 2012 ούτε το 2015, αφού κι από την αντιπολιτευτική τους τακτική είχαν διαφανεί αδυναμίες που έγιναν ορατές σε όλους στα κυβερνητικά χρόνια...

Εξακολουθούν, όμως, να είναι οι καλύτερες επιλογές σε σύγκριση με τη νεοφιλελεύθερη κι ακροδεξιά ΝΔ, το πολιτικώς ασυνάρτητο και ιστορικά καταδικαστέο ΚΙΝΑΛ, το σταλινικό ΚΚΕ, το νεοφιλελεύθερο Ποτάμι και τους ακροδεξιούς τής Χρυσής Αυγής, της Ένωσης Κεντρώων και των ΑΝΕΛ. Κι όσο για όλες τις εκδοχές τής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αυτές διάγουν ακόμα την εφηβεία τους μολονότι θα έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να έχουν ενηλικιωθεί...

Την Κυριακή, επομένως, ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίζω Αλέξη Τσίπρα με πλήρη συνείδηση ότι χρειαζόμαστε άμεσα έναν πολιτικό φορέα κι έναν πολιτικό ηγέτη με καλύτερα χαρακτηριστικά. Για να τα βρούμε, όμως, όλα αυτά έχουμε ανάγκη κι από έναν καλύτερο λαό...




2 σχόλια:

  1. «Συνέταιροι» των εκβιασμών στο λαό και των «εγγυήσεων» στο κεφάλαιο

    Να μάθει ο λαός να ζει με τη φτώχεια του και να συνεχίσει να ματώνει για το κεφάλαιο, προσδοκώντας να είναι πλούσιο το «φαγοπότι» του, μπας και περισσέψει κανένα ψίχουλο για τις δικές του ανάγκες, συνέστησε ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρωθυπουργός, κατά τη χτεσινή του συνέντευξη στον ΑΝΤ1.
    Διαβεβαίωσε μάλιστα ότι με τον ίδιο πρωθυπουργό και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η καπιταλιστική οικονομία θα πηγαίνει πρίμα και άρα κάτι θα περισσεύει για να φιλοδωρεί πότε - πότε τα φτωχά λαϊκά στρώματα με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο θα συνεχίζει τη λεηλασία τους.

    Ισχυριζόμενος ότι μπορεί και το κεφάλαιο να ευημερεί και ο λαός και ζητώντας από τους εργαζόμενους επί της ουσίας να θεωρήσουν περασμένα - ξεχασμένα όλα όσα έχασαν και θα συνεχίσουν να χάνουν, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι μέλημά του είναι «να μετατρέψει την ευημερία των αριθμών και σε ευημερία των ανθρώπων», αλλά «σιγά - σιγά, σταδιακά», καθώς «δεν έχουμε μαγικά ραβδιά να κάνουμε θαύματα».

    Ενώ «απογειώνοντας» τα κάλπικα διλήμματα, για να «στοιχειοθετήσει» το υποτιθέμενο «μικρότερο κακό» που σηματοδοτεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το λαό, έφτασε να ισχυριστεί ανάμεσα στα άλλα το αμίμητο, ότι τα πλεονάσματα και των προηγούμενων κυβερνήσεων και της δικής του είναι ματωμένα, «αλλά το ένα αίμα έρχεται για να ανατροφοδοτήσει τον οργανισμό όταν χρειάζεται ανάγκη ανατροφοδότησης... Αυτή είναι η διαφορά. Διότι εγώ λέω, 13η σύνταξη στον συνταξιούχο
    (...) Ο Μητσοτάκης λέει "δεν γίνεται, δεν υπάρχουν περιθώρια, είναι λαϊκισμός"!».
    Δεν έκρυψε εξάλλου ότι και η δική του και όποια κυβέρνηση είναι δεσμευμένες στην υποχρέωση «να έχουμε αυτά τα πλεονάσματα 3,5%», κομπάζοντας ότι ήταν η δική του κυβέρνηση που κατάφερε να πιάσει τους στόχους του προγράμματος, υποστηρίζοντας ότι αυτό έγινε μέσα απ' τις «μεταρρυθμίσεις» και τη «χρηστή διαχείριση», βαφτίζοντας έτσι το παραπέρα μόνιμο τσάκισμα δαπανών για λαϊκές ανάγκες και την άγρια φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων που ζει και βασιλεύει.
    ....
    https://gkagkarin.blogspot.com/2019/05/blog-post_586.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Από το τάχα «μικρότερο κακό» ζημιωμένος ήταν πάντα ο ελληνικός λαός
    ...
    Η πόλωση είναι συνηθισμένο φαινόμενο προεκλογικά, το έχουμε δει πάρα πολλές φορές στο παρελθόν, το βλέπουμε και σήμερα να επαναλαμβάνεται δυστυχώς. Ομως πλέον υπάρχει τεράστια πείρα. Αυτή η πόλωση οδηγούσε στο παρελθόν και αυτό επιδιώκουν τα δύο βασικά κόμματα της ελληνικής κοινωνίας, που παλεύουν για την κυβερνητική εξουσία αύριο, θέλουν να περάσουν στον κόσμο το μήνυμα ότι υπάρχει κάποιο μικρότερο κακό και άρα επιλέξτε εμένα που είμαι το μικρότερο κακό, ενάντια σ' αυτόν που είναι χειρότερος. Αυτή είναι η όλη λογική και έχουμε εναλλάξ πότε τη ΝΔ παλιότερα πότε το ΠΑΣΟΚ, είτε μαζί είτε χώρια, ο ένας στην αντιπολίτευση ο άλλος στην κυβέρνηση, τώρα τη θέση του ΠΑΣΟΚ την έχει πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή