Τσίπρας, ο καλύτερος δημαγωγός και η καλύτερη λύση...

Ο Αλ. Τσίπρας είναι ο καλύτερος δημαγωγός που γνώρισε αυτή η χώρα μετά από τον θάνατο του Ανδρ. Παπανδρέου. Ο πρωθυπουργός διαθέτει το χάρισμα της άμεσης επικοινωνίας με το λαό που ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα το αποκτήσει ποτέ γιατί δεν το έχει έμφυτο και γιατί θα ήταν δύσκολο να το αποκτήσει μεγαλωμένος στα παλάτια τής εξουσίας. Μολονότι, εξάλλου, ο Ανδρέας ήταν bigger than life προσωπικότητα, πιο μορφωμένος, πιο έξυπνος και πιο διονυσιακός, ο Αλέξης συγκρίνεται άμεσα μαζί του στην ικανότητά του να διεγείρει τα πλήθη και να τους παρουσιάζει ως μεγάλες του επιτυχίες ακόμα και τις πιο κραυγαλέες αποτυχίες του...

Ο πρωθυπουργός ψήφισε κι εφάρμοσε μνημόνιο, το οποίο, ανάμεσα σε άλλα, μείωσε με διάφορους τρόπους και τις συντάξεις. Κι όμως, στη συνείδηση πολλών συνταξιούχων αποτελεί σήμερα, χάρη και στο προεκλογικό επίδομα σύνταξης που έδωσε, τον εγγυητή των εισοδημάτων τους. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι ο πρόεδρος της ΝΔ τρομάζει με όσα λέει, αλλά και στο ότι ο Αλ. Τσίπρας μπορεί να πηδά από το σκάφος τής Κ. Παναγοπούλου στη βαρκούλα τού Μήτσου του ψαρά δίχως να βρέχει τα ρούχα του χάρη στην ικανότητά του να πουλά φύκια για μεταξωτές κορδέλες...

Όλα αυτά, ωστόσο, όσο αντιφατικό κι αν διαβάζεται, δεν σημαίνουν πως ο Αλ. Τσίπρας δεν παραμένει η καλύτερη επιλογή για τη χώρα όταν μπαίνει στη σύγκριση με τους αντιπάλους του. Μακάρι να είχε αναδειχθεί αυτά τα τέσσερα χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ ένα άλλο πολιτικό πρόσωπο ή μία άλλη πολιτική δύναμη που να εκφράζουν καλύτερα τα συμφέροντα των πολλών και να μπορούν να τα υπερασπίζονται με επιτυχία στην πράξη.

Φοβάμαι, όμως, πως η συλλογική μας αμηχανία μετά από τα έντονα γεγονότα τού 2015 μας απέτρεψε κι από το να οραματιστούμε κάτι διαφορετικό και με πολλές πιθανότητες να υλοποιηθεί, περιοριζόμενοι ως επί το πλείστον στη στείρα κριτική απέναντι στην πρώτη φορά Αριστερά. Λύση για τον τόπο δεν είναι ο νεοφιλελευθερισμός, η ακροδεξιά ή η ουτοπική Αριστερά, αλλά δυστυχώς παραμένουν αυτοί που απόκτησαν πολλά από τα κουσούρια τής εξουσίας, ωστόσο δεν έχουν λησμονήσει ακόμα πλήρως από πού ξεκίνησαν...