Ας μην αφήσουμε την Αριστερά να εξευτελιστεί κι άλλο στα χέρια των "αριστερών" της...

Παρακολουθώ με γνήσια απορία τους βουλευτές και τα στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ που ανταγωνίζονται το ένα το άλλο για το ποιος θα διασώσει την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς από τον δεξιό Στέφανο Κασσελάκη. Ιδίως με το επιχείρημά τους το οποίο συμπυκνώνεται στη φράση "μικρή πλην έντιμος Αριστερά" όταν θέλουν να μας πούνε πως δεν τους ενδιαφέρει η εξουσία αλλά η καθαρότητα του χώρου. Σε όλους αυτούς έχω κάποια νέα να μοιραστώ μαζί τους: η "μικρή" Αριστερά μάς τελείωσε όταν έγινε κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 και η "έντιμος" όταν υπέκυψε στο νεοφιλελευθερισμό τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς...

Πολύ καλά έπραξε τότε ο Αλ. Τσίπρας και δεν γύρισε τη χώρα στην εποχή τού χαλκού. Την ίδια στιγμή, όμως, που υπέγραφε το μνημόνιο η Αριστερά έπαυε να είναι αμόλυντη, ιδίως όταν στη συνέχεια το εφάρμοσε στο ακέραιο ενσωματώνοντας και στελέχη που είχαν ψηφίσει τα προηγούμενα μνημόνια. Με λίγα λόγια, δεν μετατόπισε ο Κασσελάκης το ΣΥΡΙΖΑ. Τον βρήκε μετατοπισμένο αλλά και με σάπια υλικά από τα οποία πασχίζει εδώ κι ένα χρόνο να τον απαλλάξει...

Με εντυπωσιάζουν, επίσης τρόπον τινά, και οι όρκοι στην ενότητα εκείνων που πριν περίπου ένα μήνα διασπάστηκαν από τη λαϊκή βούληση και καθαίρεσαν έναν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο. Πολλώ δε μάλλον όταν συγκρότησαν μια ανίερη συμμαχία- λίγο νωρίτερα οι "87" είχαν απαιτήσει από τον ανθενωτικό Κασσελάκη να διαγράψει αυτόν με τον οποίο στη συνέχεια συμμάχησαν για να καθαιρέσουν τον πρόεδρο- που ο μόνος συγκολλητικός της ιστός είναι το μίσος. Όχι το πολιτικό μίσος, αλλά το προσωπικό μίσος... 

Συνεπώς, η Αριστερά είναι μια πολύ όμορφη ιδέα. Αρκεί να μην την αφήσουμε να εξευτελιστεί κι άλλο στα χέρια των "αριστερών" της...  

 

 

Όλοι "εμείς" ένα τεράστιο εγώ...

Θυμάστε το επεισόδιο των "Απαράδεκτων" στο οποίο ο Σπ. Παπαδόπουλος πάγωνε ενθυμούμενος πόσες φορές τον αποκαλούσαν "μαλάκα" στην παιδική του ηλικία; Αυτόν μου θυμίζουν και οι αποστάτες και οι πραξικοπηματίες κάθε φορά που τους αποκαλούν αποστάτες και πραξικοπηματίες. 

Δεν θα αλλάξουμε, όμως, την έννοια των λέξεων γιατί κάποιοι ντρέπονται για ό,τι έχουν κάνει ή θα έπρεπε να ντρέπονται. Όποιοι μαζικά εγκαταλείπουν το κόμμα με το οποίο εκλέχθηκαν για να συγκροτήσουν ένα άλλο είναι αποστάτες. Όσοι λίγοι ανατρέπουν τη λαϊκή βούληση είναι πραξικοπηματίες. Τελεία και παύλα...

Οι 163 δεν έχουν φυλακίσει τον Στέφανο Κασσελάκη και τους υποστηρικτές του ούτε τον ανέτρεψαν με τανκ. Έβαλαν, όμως, την εσωκομματική δημοκρατία στο γύψο την ίδια στιγμή που ανέτρεψαν έναν δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρο δίχως να έχουν προηγηθεί εκλογές. Αλίμονο, άλλωστε, αν εν έτει 2024 και δη σε ένα κόμμα τής Αριστεράς ο πήχης για να μην χαρακτηριστεί κάτι πραξικόπημα είναι τι έκανε πριν 57 χρόνια μια δράκα επίορκων συνταγματαρχών...

Συγχωρήστε με αλλά αδυνατώ να κατανοήσω γιατί μόνο ο Κασσελάκης είναι ένας εγωπαθής νάρκισσος, λες κι εκείνος έριξε τον Αλ. Τσίπρα και κάθισε στο προεδρικό γραφείο από μόνος του, και δεν είναι όσοι διεκδικούν την ηγεσία τού ΣΥΡΙΖΑ προτάσσοντας δήθεν το "εμείς" από το "εγώ". Από πότε οι 163 είναι περισσότεροι "εμείς" από τις 75.000; 

Από πότε το να δώσεις περισσότερες εξουσίες στη βάση είναι λιγότερο "εμείς" από το να τις επιβάλλεις ακόμα και τι να αναρτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Από πότε το "διαπραγματεύομαι με τους υποψήφιους προέδρους τού ΠΑΣΟΚ και τους αποστάτες" είναι περισσότερο "εμείς" από το "θα ξαναφέρω το ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία"; Μάλλον από τότε που η υποκρισία έχει γίνει το σήμα κατατεθέν μιας πεθαμένης νομενκλατούρας...

 

Dead men walking...

Σπάει ο διάολος το ποδάρι του κι εκλέγεται ξανά πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης και, μάλιστα, από την πρώτη Κυριακή, στις 24 Νοεμβρίου. Μπορεί, άλλωστε, και το διευρυμένο σώμα τού συνεδρίου να τον επαναφέρει νωρίτερα στο προεδρικό αξίωμα. Κι ας πούμε πως η Κεντρική Επιτροπή των πραξικοπηματιών έχει αποφασίσει στο ενδιάμεσο πως η εκλογή των νέων μελών της θα γίνει στις 19 Ιανουαρίου. Ποια θα είναι η πολιτική της νομιμοποίηση, αν υποθέσουμε πως είχε ως τώρα, μέχρι τότε;...

Αν εκλεγεί πρόεδρος ένας εκ των Φάμελλου, Πολάκη, Γκλέτσου, Φαραντούρη ό,τι συνέβη στις 8 Σεπτεμβρίου θα έχει αποκτήσει πολιτική νομιμοποίηση. Αν, όμως, αυτό δεν συμβεί, όπως είναι και το πιθανότερο με τα σημερινά δεδομένα, τότε κάποιοι θα πρέπει να υποβάλουν την παραίτησή τους την ίδια ημέρα κι όχι φυσικά να σκέφτονται πώς θα κρατήσουν τα αξιώματά τους όσο το δυνατό περισσότερο. Όπως έκαναν, δηλαδή, από τον Ιούνιο του 2023 μέχρι και σήμερα που ο μόνος ο οποίος παραιτήθηκε και φανερά το έχει μετανιώσει είναι ο Αλ. Τσίπρας...

Κάποιοι είναι αποφασισμένοι να κατεβάσουν όχι μόνο το διακόπτη, αλλά και το ρελέ στο ΣΥΡΙΖΑ. Προσαρμόζονται, άλλωστε, καλύτερα στο σκοτάδι και με την προσδοκία πως κάποιος θα περισυλλέξει το πολιτικό τους ναυάγιο. Θα είναι, όμως, πολύ λιγότεροι από όσους εικάζουν αρκετοί τη δεδομένη στιγμή. Όχι, βεβαίως, λόγω ενός ανύπαρκτου κομματικού πατριωτισμού ή μιας ενεργούς συνείδησης. Τουλάχιστον όχι αρκετοί. Κυρίως λόγω του πολιτικού ενστίκτου τής αυτοσυντήρησης για τρία ακόμα χρόνια ή όσο, τέλος πάντων, διαρκέσει η παρούσα Βουλή. Η βάση, άλλωστε, έχει ήδη πάρει τις αποφάσεις της για κάποιους που θυμίζουν περισσότερο "dead men walking"...

   

Φερόμενοι προοδευτικοί έχουν επενδύσει το μέλλον τους σε στερεότυπα...

"Οι προτάσεις που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο δημόσιο διάλογο τον τελευταίο χρόνο είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς". "Ο Στέφανος Κασσελάκης λειτουργούσε προσωποκεντρικά, με όρους κόμματος Ι.Χ. ή μονοπρόσωπης ΙΚΕ". Είναι δυνατό να ισχύουν και τα δύο; Μάλλον όχι, αλλά κάποιοι φερόμενοι προοδευτικοί έχουν επενδύσει το πολιτικό τους μέλλον πάνω σε στερεότυπα...

Είναι ευχάριστο ότι τρεις εβδομάδες μετά την πραξικοπηματική καθαίρεση του δημοκρατικώς εκλεγμένου προέδρου τού ΣΥΡΙΖΑ οι πολιτικοί του αντίπαλοι αρχίζουν να ασχολούνται και με έναν Μητσοτάκη που κυβερνά τη χώρα κι όχι αποκλειστικώς με τον Κασσελάκη. Η δαιμονοποίηση, άλλωστε, του αντιπάλου μόνο φόβο και ηττοπάθεια εκβάλλει. 

Όπως, επίσης, και το να συνεχίζεις να απαιτείς την αναγνώριση μιας διαδικασίας που έχει αρκετές νομικές τρύπες και πάμπολλες πολιτικές. Κι αν δεν με πιστεύουν ας ρωτήσουν και μη συριζαίους πώς τους έχει φανεί ο τρόπος που καθαιρέθηκε ο Κασσελάκης αν πραγματικά θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει σε τροχιά εξουσίας κι όχι να επιστρέψει σε ένα κόμμα διαμαρτυρίας τού 3%...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πηγαίνει σε εσωκομματικές εκλογές γιατί πέθανε ή παραιτήθηκε ο πρόεδρός του, αλλά γιατί αυτός καθαιρέθηκε από 163 γραφειοκράτες και διά τηλεφώνου. Συνεπώς, οι αντίπαλοί του οφείλουν να μας πουν πρώτα με παραδείγματα κι όχι με γενικολογίες ποιοι ήταν οι τόσο σημαντικοί λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτή την πράξη. 

Τα "δεν ήταν ενωτικός" δεν μπορεί να τα ισχυρίζεται κάποιος που καθαιρεί έναν πρόεδρο των 75.000 ψήφων ούτε να κρύβεται πίσω από τη συμμετοχή Κασσελάκη στις εκλογές για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Αυτά μπορεί να τα πει μόνο όποιος ψάχνει ακόμα και τώρα τρόπους για να μην είναι υποψήφιος ο καθαιρεθείς πρόεδρος... 

 

Μια επίσκεψη στο Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα ισούται με χίλια πουμαρό...

Μπορείς να λες χίλια πράγματα για την αναγκαιότητα ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους και να μην έχει τον ίδιο αντίκτυπο με το να πηγαίνεις εκεί εν καιρώ πολέμου. Παρομοίως, για τη δίκαιη λύση τού κυπριακού, αλλά να μην έχεις συναντήσει τις οικογένειες των αγνοούμενων ή για την αστυνομική βία και να μην έχεις πάει ποτέ στο Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα. Πολύ ωραία ιδέα, συνεπώς, η πολιτικοποίηση της προεκλογικής εκστρατείας στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο πολιτικό από το να πράττεις σύμφωνα με τις ιδέες σου αντί να τις κουνάς σαν σημαίες ευκαιρίας...

Όποιος ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς και πρέπει να γνωρίζει από πού έρχεται για να μπορέσει να τον οδηγήσει κάπου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν προέρχεται μόνο από τη διωκόμενη από το κράτος και παρακράτος τής δεξιάς Αριστερά, αλλά κι από την κυβερνώσα Αριστερά των επώδυνων συμβιβασμών. 

Αν, επομένως, παραδεχθούν εντίμως εκείνοι που βγάζουν φλύκταινες με τον "δεξιό" Κασσελάκη πως δεν έμειναν πιστοί στην ιδεολογική καθαρότητα για να ξεφύγει η χώρα από τα βράχια θα έχουν κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα προς την αυτογνωσία. Κι όταν αυτό συμβεί ενδεχομένως και να δείχνουν λιγότερο με το δάχτυλο εκείνον που σήμερα κατηγορούν γιατί στα νιάτα του υποστήριζε πολιτικές που εκείνοι εφάρμοζαν στην πράξη...

Όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι οφείλουν να απαντήσουν και σε άλλα θεμελιώδη ερωτήματα: θέλουν ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο κυρίαρχος πόλος τής Σύγχρονης Αριστεράς, να συγκολληθεί με άλλο κόμμα ή κόμματα ή να ρευστοποιηθεί; Επιθυμούν να νομιμοποιήσει την περσινή αποστασία συνεργαζόμενος με τους αποστάτες; Θα μείνουν στο κόμμα αν χάσουν; 

Καλό είναι όλοι τους να απαντήσουν πρώτα σε αυτά τα ερωτήματα πριν ξεκινήσουν να μας μιλάνε για πολιτικοποίηση. Τίποτα στέρεο, άλλωστε, δεν μπορεί να χτιστεί πάνω στην ανεντιμότητα των προθέσεων...

 

  

Υπάρχει λόγος που δεν κυβέρνησε τη χώρα ο Λεωνίδας Κύρκος για δέκα χρόνια...

Ο Σ. Φάμελλος επί ένα χρόνο έκανε, χονδρικώς μιλώντας, δύο ομιλίες την εβδομάδα στην Ολομέλεια της Βουλής. Όταν παύθηκε από πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μάς ενημέρωσε πως διαφωνούσε με την πολιτική Κασσελάκη. 

Έχω κι έχουμε, συνεπώς, δικαίωμα να αναρωτιόμαστε: επί ένα χρόνο διάβαζε ως καλός ηθοποιός κείμενα που δεν τον εξέφραζαν ή έλεγε τις προσωπικές του απόψεις, εκτός πλαισίου συλλογικών αποφάσεων; Για να έχουμε όλοι μας το μέτρο τής υποκρισίας καθενός και του ποιοι αγωνίζονται για τις καρέκλες και ποιοι για τις ιδέες τους...

Έχετε αναλογιστεί γιατί ο Ανδρ. Παπανδρέου έκλεψε όλο το χαρτί τής Αριστεράς μολονότι στα πέτρινα χρόνια δεν βρισκόταν ούτε στις φυλακές ούτε στα ξερονήσια αλλά στις ΗΠΑ; Όχι μόνο γιατί ήταν λαοπλάνος, γιατί κι εκείνοι που παρουσίαζαν τη Σοβιετική Ένωση ως επί γης παράδεισο της εργατικής τάξης δεν ήταν κάτι καλύτερο. 

Ούτε γιατί ήταν εγνωσμένης αξίας πανεπιστημιακός καθηγητής και γιος πρωθυπουργού. Πήρε όλο το χαρτί γιατί διέθετε προσωπικότητα. Φυσικά στο όριο και πέρα από αυτό του ναρκισσισμού, αλλά δεν ξέρω κανέναν ηγέτη πουθενά στον κόσμο που να έχει αγαπηθεί από το λαό κι αυτό να έχει συμβεί γιατί είναι "ευπρεπής, πολιτισμένος και συναινετικός". Αλλιώς θα είχε κυβερνήσει τη χώρα ο Λεωνίδας Κύρκος για δέκα χρόνια...

Δεν γνωρίζω αν ο Κασσελάκης κυβερνήσει τη χώρα, εφόσον βεβαίως αποφύγει πρώτα την απέλαση από την Όλγα. Δεν έχω έρθει από το μέλλον. Οι υπόλοιποι συνδιεκδικητές, ωστόσο, της προεδρίας τού ΣΥΡΙΖΑ θα τον επιστρέψουν με μια σχετική βεβαιότητα στο 3%, ιδίως με τον τρόπο που διάλεξαν να δώσουν αυτή τη μάχη... 

Η  τεχνοκρατική επάρκεια αποκτιέται, το χάρισμα όμως να επικοινωνείς με το λαό είτε το έχεις είτε δεν το έχεις, ανεξαρτήτως αν μεγάλωσες στα σαλόνια ή στα αλώνια. Γι' αυτό και μην ποντάρετε όλα σας τα λεφτά στο ΠΑΣΟΚ, αφού κανείς από τους διεκδικητές τής δικής του προεδρίας δεν έχει την ικανότητα να ενθουσιάσει τα πλήθη. Υπάρχει, άλλωστε, κάτι πολύ χειρότερο από το να είσαι εγωπαθής. Να είσαι αδιάφορος...  

I wish you good success Alexis...

Ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε πριν λίγες ημέρες πως οι μετανάστες τρώνε τα σκυλιά και τα γατιά των νοικοκυραίων, ενώ έχει ζητήσει να χτιστεί τείχος όχι μόνο στον Έβρο αλλά σε όλη τη συνοριακή μας γραμμή με την Τουρκία. Παλαιότερα, μάλιστα, ήταν εκείνος κι όχι κάποιος άλλος υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ που είχε τηρήσει αρνητική στάση απέναντι στα εμβόλια κατά τού κορονοϊού, ενώ καλούσε τους πολίτες να καταναλώνουν χλωρίνη. Είναι τόσος, μάλιστα, ο λαϊκισμός του που είχε το θράσος να υπογράψει μνημόνιο αντί να το σκίσει κάνοντας τις αγορές να χορεύουν...

Τι, δεν τα έχει πει όλα αυτά ο Κασσελάκης; Τότε γιατί τον αποκαλούν "Τραμπ των Βαλκανίων" και τον κατηγορούν για τραμπισμό τα πολιτικά ορφανά εκείνου ο οποίος είχε υποστηρίξει όταν γνώρισε τον ορίτζιναλ πως δεν είναι και τόσο διαβολικός; Για τον ίδιο λόγο που ο Αλ. Τσίπρας αναπαρήγαγε στην πρόσφατη ομιλία του όλα τα στερεότυπα για τον διάδοχό του αντί να σταθεί στο ύψος τής ιστορικής του ευθύνης και να συμβάλει στη διάσωση του κόμματος που τίμησε, αλλά και τον τίμησε... 

Αλήθεια, με τσιτάτα περί τοξικότητας και βούρκου πιστεύει ότι θα λυτρώσει ένα συνασπισμό φραξιών που δεν κατάφερε σε 15 χρόνια να κάνει ένα κι ενιαίο κόμμα με παραταξιακή συνείδηση; Ή, μήπως, τα μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα για να καθαιρεθεί ο Κασσελάκης δεν είναι βούρκος και τοξικότητα;...

Ναι, ο καθαιρεθείς πρόεδρος θα έπρεπε να είχε ήδη σχηματίσει μια ηγετική ομάδα, ενεργοποιήσει τα think tanks, που ο ίδιος πάντως συγκρότησε, να ήταν περισσότερο πολιτικός και λιγότερο προσωπικός. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, ωστόσο, του ΣΥΡΙΖΑ μετά την κωλοτούμπα τού καλοκαιριού τού 2015 είναι το έλλειμμα αξιοπιστίας. 

Επί οκτώ χρόνια ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει, ίσως κι επειδή ήταν ο ίδιος ο δημιουργός του. Και τον τελευταίο χρόνο η αξιοπιστία αγνοείται σε ένα κόμμα ο αρχηγός τού οποίου αμφισβητείται από την πρώτη ημέρα, έχει περάσει δύο διασπάσεις και μολονότι διατηρήθηκε στη δεύτερη θέση οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι του συμπεριφέρθηκαν σαν να το είχε διαλύσει. 

Το μεγάλο αυτό πρόβλημα, επομένως, δεν θα λυθεί αν ο αρχηγός δεν δείξει πυγμή και συρθεί πίσω από τους υπονομευτές του. Αν, δηλαδή, δεν απαντήσει στο "είμαστε εδώ για να σου σκάβουμε το λάκκο στην αιωνιότητα" με το "είμαι εδώ για να σας συντρίψω". Συντροφικά πάντα...