Μπάτσοι διά πάσα νόσον και πάσα μαλακίαν...

Με μια κυβέρνηση η οποία πιστεύει ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει η λύση τής αστυνομικής καταστολής δεν θα έπρεπε να μας προξενεί εντύπωση το "ντου" στον κινηματογράφο για τη σύλληψη "τεντιμπόιδων" που παρακολουθούσαν το "Τζόκερ". Ακόμα και η επιλογή τής ταινίας με την οποία έγινε η επιστροφή στο "Νόμο 4000" έχει τη σημασία της, αφού καυτηριάζει όλες εκείνες τις αιτίες που υποθάλπουν τη βία, το ταξικό μίσος και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Ο νεοσυντηρητισμός, όπως κι αν έχει, αποθρασύνθηκε με την εκλογή Μητσοτάκη κι αποδεικνύει στην πράξη ότι η δεξιά για κάθε πρόβλημα, όσο σύνθετο κι αν είναι αυτό, έχει πάντα το ίδιο "γιατρικό", τους μπάτσους...

Τι άλλο, άλλωστε, από νεοσυντηρητισμό και μπατσολαγνεία εμπεριέχεται και στην πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου εν μέσω θέρους; Τι ακριβώς άλλαξε από τότε στα ελληνικά πανεπιστήμια παρά μόνο η παροχή πλασίμπο ασφάλειας στους μικροαστούς; Πρόκειται για τους ίδιους νοικοκυραίους που δημιουργούν υγειονομικές ζώνες προστασίας των παιδιών τους από την πραγματικότητα κι όταν αυτή κάποια στιγμή, νωρίτερα ή αργότερα, τα επισκέπτεται τότε ρίχνουν την ευθύνη σε όλους τους άλλους εκτός από τους πραγματικούς υπεύθυνους για τη διαπαιδαγώγησή τους, δηλαδή σε αυτούς τους ίδιους...

Η αστυνομική εισβολή στο σινεμά δεν ήταν προϊόν συντονισμένης κυβερνητικής απόφασης. Αλίμονο αν ήταν εν έτει 2019. Ωστόσο, μαρτυρά την αποθράσυνση συντηρητικών θεσμών τής κοινωνίας που αισθάνονται με τους νέους κυβερνώντες νομιμοποιημένοι να μετουσιώνουν σε πράξη τα πιο αναχρονιστικά αντανακλαστικά τους...

Τα κοινωνικά ζητήματα, όμως, όπως για παράδειγμα και το προσφυγικό- μεταναστευτικό, είναι πολύ πιο περίπλοκα από μια αστυνομική επιχείρηση που γίνεται προς τέρψη των ψοφοδεών. Πολύ φοβάμαι, πάντως, πως, όπως και στην εξωτερική πολιτική της, η κυβέρνηση κινείται με βάση την ικανοποίηση του πιο αντιδραστικού λαϊκισμού, με συνέπεια η οπισθοδρόμηση να λογίζεται ως μεταρρύθμιση κι ο σκοταδισμός ως πρόοδος...

Συμφωνία των Πρεσπών θα λέτε και θα κλαίτε...

Το επίσημο επιχείρημα Μακρόν για τη μη έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία- πως η εμβάθυνση προηγείται της διεύρυνσης- δεν είναι αβάσιμο. Μολονότι αυτό που φοβάται περισσότερο η Γαλλία είναι η εύρεση νέων αγορών για τη Γερμανία στα Δυτικά Βαλκάνια και συνεπώς η περαιτέρω ενίσχυση της άσπονδου συμμάχου της. Η προς ανατολάς διεύρυνση, άλλωστε, μόνο προβλήματα έχει δημιουργήσει, αν σκεφτούμε για παράδειγμα πώς συμπεριφέρονται οι χώρες τού Βίσεγκραντ στο προσφυγικό...

Δεν θα σταθώ ούτε στο αυτονόητο, ότι τα κράτη- μέλη σκέφτονται περισσότερο τα δικά τους συμφέροντα από αυτά της ΕΕ και σε αυτό το πλαίσιο δεν διστάζουν να πουλάνε μικρά κράτη που άλλαξαν ακόμα και το όνομά τους για να μπουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Θα σταθώ, όμως, στο ότι σκέφτονται κοντόφθαλμα. Κι αυτό γιατί αν έβλεπαν μακριά θα διαπίστωναν ότι η πολιτική αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια, σε συνδυασμό με όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή και τη διαφαινόμενη νέα παγκόσμια οικονομική κρίση, δεν συμφέρει ούτε τους μεγάλους παίκτες...

Όσο για τον μοιραίο Κ. Μητσοτάκη, η Ιστορία έχει συχνά τον τρόπο της να τιμωρεί όσους επενδύουν στον εθνικισμό και στο λαϊκισμό. Μπορεί, δηλαδή, σύντομα, ιδίως αν προκύψει κυβέρνηση των εθνικιστών του VMRO στη Βόρεια Μακεδονία, να παρακαλά γονυπετής για την εφαρμογή τής Συμφωνίας των Πρεσπών προκειμένου να αποφύγει την επιστροφή σε όλα όσα παράλαβε κι άλλαξε η κυβέρνηση Τσίπρα, πληρώνοντας υψηλό πολιτικό κόστος: στο "Δημοκρατία της Μακεδονίας" erga omnes, στα αγάλματα, στους δρόμους και στα αεροδρόμια του Αλέξανδρου και του Φίλιππου, στα μισαλλόδοξα σχολικά βιβλία και σε όλα τα σχετικά. Πάνω, μάλιστα, που βρήκε το θάρρος ο πρωθυπουργός να εκστομίζει τη σημερινή ονομασία των γειτόνων...

Το μεγαλύτερο ξέπλυμα προσωπικότητας στη σύγχρονη Ιστορία...

Είναι λογικό ένας πρωθυπουργός 100 ημερών να δικαιούται πίστωσης χρόνου, ανεξαρτήτως αν ο νυν δεν είναι χθεσινός στην πολιτική ούτε προσωπικώς ούτε οικογενειακώς. Από αυτό, ωστόσο, έως του να στήνονται αγιογραφίες για το έργο μιας κυβέρνησης που μέχρι στιγμής είτε υλοποιεί πολιτικές τής προηγούμενης είτε γκρεμίζει ό,τι καλό έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ η απόσταση είναι τεράστια. Πολλώ δε μάλλον όταν ο χρόνος θα δικαιώσει ή θα διαψευσει τις προσδοκίες κι όχι τα ΜΜΕ, τα οποία στην περίπτωση Μητσοτάκη έχουν στήσει το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος προσωπικότητας της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας...

Διακρίνω, εξάλλου, μια επιμονή στους υμνητές τού σημερινού καθεστώτος να αποδίδουν όλα τα δεινά τής χώρας στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Φυσικά κι έγιναν λάθη τότε, βεβαίως και τα capital control είχαν αρνητική επίδραση στην οικονομία. Η Ιστορία τής Ελλάδας ούτε ξεκίνησε, όμως, πριν τέσσερα χρόνια ούτε τέλειωσε τοτε...

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα, με τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας να είναι οι ίδιοι που της έδωσαν και λανθασμένα φάρμακα για να ξανανιώσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε την εξουσία με την Ελλάδα εκτός μνημονίων, την ανεργία δέκα μονάδες χαμηλότερα από όσο τη βρήκε, με το σύνολο της κοινωνίας όρθιο, αφού κανείς δεν έμεινε πίσω, και με ένα εθνικό θέμα λυμένο με επωφελή τρόπο...

Μπορεί τα κανάλια να μην το δείχνουν, αλλά εκεί έξω υπάρχει πολύς κόσμος που αγωνιά για το χτίσιμο ενός προοδευτικού μετώπου απέναντι στον ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό. Το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι στην Αχαΐα όπου βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας στις αρχές τής εβδομάδας...

Γι' αυτό κι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλους όσοι επιθυμούν να εκφραστούν μέσα από αυτόν, ανεξαρτήτως τι ψήφιζαν ή πού ανήκαν στο παρελθόν. Ο πρόεδρός του σκέφτεται και δρα με όρους εν δυνάμει πρωθυπουργού. Καλό είναι και οι υπόλοιποι στο κόμμα ναι μεν να ασκούν την κριτική τους για τα λάθη τού 2015- 2019, αλλά να μην χάνουν τη ματιά τους από τη μπάλα, αν θέλουν φυσικά να ξανακερδίσουν το παιχνίδι. Ο αντίπαλος δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά ο Μητσοτάκης. Τόσο απλά...

Σημαίες-έπαθλα σε φυτώρια λύκων τής Γουόλ Στριτ...

Ο σοσιαλισμός δεν μοιάζει αδύνατος γιατί πηγαίνει δήθεν κόντρα στη φυσική ροπή τού ανθρώπου να σκέφτεται την πάρτη του και μόνο. Ακόμα και στις νεοφιλελεύθερες κοινωνίες μας, άλλωστε, εντοπίζουμε οάσεις αλληλεγγύης, συναδέλφωσης και ειρηνικής συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων και κοινοτήτων. Μοιάζει αδύνατος όταν, για παράδειγμα, η νεοφιλελεύθερη- ακροδεξιά ελληνική κυβέρνηση βάζει παιδιά τού δημοτικού, δηλαδή τους γονείς τους, να διαγκωνίζονται για το ποιο θα πάρει 9,8 ή 9,9 ή δέκα με τόνο για να είναι σημαιοφόρος στη χουντικού τύπου παρέλαση...

Η εργατικότητα σε συνδυασμό με το ταλέντο πρέπει να ανταμείβονται, σε διαφορετική περίπτωση πράγματι ευλογούμε εμμέσως την ήσσονα προσπάθεια κι αφαιρούμε κίνητρα από ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να ξεχωρίσουν χάρη στα χαρίσματά τους κι όχι στην καταγωγή τους ή στην αξιοποίηση των χειρότερων ελαττωμάτων τους. Αλίμονο, όμως, αν και υποτιθέμενοι πατριώτες θεωρούν τη σημαία έπαθλο κι ακόμα περισσότερο αλίμονο αν η καπιταλιστική κούρσα τού ανταγωνισμού χωρίς έλεος και κανόνες γίνεται το πρώτο μάθημα ζωής παιδιών έξι, εφτά, οχτώ ή δέκα χρόνων. Τότε μετατρέπουμε το σχολείο από χώρο πλήρους διαπαιδαγώγησης της νέας γενιάς σε εκκολαπτήριο "λύκων" τής Γουόλ Στριτ που δοξάζουν το χρήμα κι οτιδήποτε άλλο το περιφρονούν ως ανάξιο λόγου...

Η ανταγωνιστική φύση δεν είναι κατακριτέα, οπουδήποτε όμως δεν τίθενται όρια τότε αυτά ξεπερνιούνται με την πρώτη ευκαιρία. Όλοι μιλάμε για ηθική παρακμή, ωστόσο λίγοι κατανοούν πως αυτή δεν προέρχεται από την πολυπολιτισμικότητα ή την ενσωμάτωση του διαφορετικού, αλλά από την θεσμοποίηση του ο "πρώτος είναι τα πάντα κι ο δεύτερος τίποτα", του υλικού κέρδους και της κοινωνικής αναρρίχησης δίχως κανόνες κι αρχές. Τα παιδιά αξίζουν ένα πολύ καλύτερο μέλλον από αυτό σε ένα μη βιώσιμο πλανήτη φτιαγμένο από καπιταλιστές που θα πουλήσουν και το τελευταίο δέντρο που θα τους προσφέρει οξυγόνο όχι γιατί αυτή είναι η φύση τους, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο εκπαιδεύτηκαν κι αποδέχθηκαν να πορεύονται μια ολόκληρη ζωή...

Ο Μητσοτάκης εισπράττει τον κοινωνικό αυτοματισμό που έσπειρε...

"Γιατί άφησες 38 δισ. ευρώ στο δημόσιο ταμείο και τώρα ο Κ. Μητσοτάκης το παίζει μάγκας με ξένα κόλλυβα"; "Γιατί έκανες πρόωρες εκλογές και δεν περίμενες να καταλαγιάσει το κλίμα από τις ευρωεκλογές"; "Γιατί πέρασες τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ ήσουν ήδη πίσω στις δημοσκοπήσεις"; "Γιατί δεν παρενέβης στους μιντιάρχες ώστε να έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κανάλι παρουσίασης των θεσεών του δίχως fake news και παραποιήσεις των δράσεών του";...

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Αλέξης Τσίπρας έκαναν σοβαρά λάθη κι αποξένωσαν σημαντικό κομμάτι τού πληθυσμού, με συνέπεια την ήττα τους στις 7 Ιουλίου. Κι όμως, οι πολίτες που συναντά ο πρώην πρωθυπουργός στις περιοδείες του τον ρωτάνε κυρίως αυτά που αναφέρω στην πρώτη παράγραφο, δείγμα κι αυτό πως ο ελληνικός λαός είναι πρόθυμος να συγχωρήσει αυτόν που τους έταξε τον ουρανό με τα άστρα, τους έφερε μόνο τα άστρα, αλλά πάλεψε και για τον ουρανό. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη στην προσπάθεια Τσίπρα να ξαναγίνει πρωθυπουργός, που σύντομα θα αποδειχθεί λιγότερη μάταιη από όσο φαίνεται σήμερα...

Ο Κ. Μητσοτάκης ήδη πέφτει θύμα τού άκρατου λαϊκισμού του, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις. Η διαχείρισή του στο προφυγικό έχει ήδη ενοχλήσει την πλειοψηφία των ερωτώμενων. Κι αυτό γιατί ως αξιωματική αντιπολίτευση είχε κάνει τα πάντα για να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, με συνέπεια σήμερα καμία περιοχή να μην δέχεται να φιλοξενήσει πρόσφυγες στην εδαφική της επικράτεια...

Νωρίτερα ή αργότερα, εξάλλου, ο πρωθυπουργός θα πέσει δημοσκοπικό θύμα κι άλλων επιλογών του, όπως η στάση του στη Συμφωνία των Πρεσπών, η επιλογή τής ιδιωτικής επικουρικής ασφάλισης ή η καταβαράθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, που θέλουν χρόνο για να γίνουν αντιληπτά από το μέσο πολίτη. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από όσο θα τήν ήθελε ένα ολόκληρο σάπιο σύστημα το οποίο στηρίζει τον Κ. Μητσοτάκη...

Ισότητα ψήφου σημαίνει και τα αμερικανάκια να ψηφίζουν με απλή αναλογική...

Ο Κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται πως θέλει οι Έλληνες τρίτης ή τέταρτης γενιάς τής Αστόρια- αυτοί οι γραφικοί τύποι τού "Γάμος αλά ελληνικά" που ξέρουν να φτιάχνουν σπανακόπιτα, αλλά ούτε μια λέξη στα ελληνικά- να αποφασίζουν, αν ψηφίσουν ακόμα κι εκατομμύρια από αυτούς, για το ποιος θα κυβερνά εμένα που ζω στην Αθήνα, έχω βιώσει τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και θα υφίσταμαι τις συνέπειες των επιλογών τους. Ο πρωθυπουργός, μάλιστα, χρησιμοποιεί το επιχείρημα- για να δικαιολογήσει το ότι Αμερικανοί θα αποφασίζουν για τη ζωή στην Ελλάδα- πως με αυτόν τον τρόπο υπερασπίζεται την ισότητα της ψήφου. Την ίδια ώρα, βεβαίως, σπεύδει να καταργήσει την απλή αναλογική, που σε αυτό ακριβώς εξυπηρετεί...

Δεν είμαι πασιονάριος της απλής αναλογικής, αφού στην Ελλάδα ιδίως οι κομματικές συνεργασίες πέρα από το ότι είναι δύσκολες εμπεριέχουν υπερβολικές δόσεις κάτω από το τραπέζι συναλλαγής. Δίχως, άλλωστε, τη συνεργασία των όποιων δύο μεγαλύτερων κομμάτων δεν σχηματίζεται, κατά πάσα πιθανότητα, κυβέρνηση κι αν ακόμα σχηματιστεί ο πολιτικός βίος μετατρέπεται σε μια άνοστη σούπα όπου η αντιπολίτευση θα είναι περιορισμένη κι αδύναμη και οι διαχωριστικές ιδεολογικές γραμμές άκρως δυσανάγνωστες. Έχουμε, όμως, ανάγκη από ένα αναλογικότερο σύστημα από αυτό που έχει ισχύσει στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, το οποίο σημαίνει και κατάργηση του μπόνους βουλευτών για το πρώτο κόμμα, που σημαίνει ακριβώς ανισότητα ψήφου...

Αυτό, όμως, που δεν έχουμε ανάγκη είναι την αλλοίωση των εκλογικών καταλόγων με ανθρώπους που ενδεχομένως να ενδιαφερθούν μία φορά στα τέσσερα χρόνια για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά που μπορεί να πιστεύουν ότι ακόμα υφίστανται η ΕΡΕ, η Ένωση Κέντρου ή το ΠΑΣΟΚ. Είναι διαφορετική περίπτωση οι Έλληνες που έφυγαν λόγω της κρίσης ή και νωρίτερα, που έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα κι ενδεχομένως έχουν ακόμα φορολογικές υποχρεώσεις εδώ, κι άλλο εκείνοι που τη γνωρίζουν από τις διηγήσεις των παππούδων τους, από ολιγοήμερες διακοπές κι από καρτ ποστάλ. Η ισότητα δίχως αναλογικότητα, άλλωστε, δημιουργεί ανισότητες που εν προκειμένω μπορεί να τις πληρώσουν όσοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο επιμενούν να ζουν σε αυτήν τη γωνιά τής οικουμένης...

Δεν έχουμε μόνο δίκιο με την Τουρκία...

Οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας χρησιμοποιήθηκαν από τις ΗΠΑ ως ο στρατός εδάφους της στον πόλεμο κατά τού ISIS. Του ίδιου ISIS, βεβαίως, που πρώτα υπόθαλψε η Ουάσιγκτον προκειμένου να ανατρέψει το καθεστώς Άσαντ, όπως είχε κατορθώσει με άλλα καθεστώτα κατά την "αραβική άνοιξη". Σήμερα οι Αμερικανοί αφήνουν τους Κούρδους απροστάτευτους μπροστά στην τουρκική εισβολή, που προκαλείται από το φόβο τού Τ. Ερντογάν για τη δημιουργία κουρδικού κράτους με θύμα και κομμάτι τής σημερινής τουρκικής επικράτειας...

Οι ΗΠΑ, όσο κι αν τους ενοχλεί ο βίος και η πολιτεία τού προέδρου τής Τουρκίας και η λυκοφιλία του με τον Βλ. Πούτιν, δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη δημιουργία ενός δεύτερου Ιράν στην περιοχή. Η γείτονας παραμένει μια δυτικόστροφη μουσουλμανική χώρα, παρά τους λεονταρισμούς Ερντογάν, σε μια περιοχή όπου το μίσος για τη Δύση ανακυκλώνεται με την πρώτη ευκαιρία που ο αναπτυγμένος κόσμος εκδηλώνει τις ιμπεριαλιστικές του διαθέσεις. Κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά και η Ελλάδα είτε στην περίπτωση των "γκρίζων ζωνών" στο Αιγαίο είτε των επιθετικών τουρκικών κινήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ...

Στην περίπτωση πολεμικού επεισοδίου θα είμαστε μόνοι μας, με τους Αμερικανούς να καλουν κι εμάς- ανεξαρτήτως αν είμαστε αμυνόμενοι ή όχι- να τα βρούμε με την Άγκυρα. Γι' αυτό και η ψυχραιμία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνιστά κατευνασμό, αλλά εύλογη αντίδραση...

Είμαστε έτσι κι αλλιώς καταδικασμένοι από τη γεωγραφία να συνυπάρχουμε με την Τουρκία. Δεν είναι, επομένως, εθνική προδοσία και η συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών ούτε ντροπή να παραδεχθούμε ότι δεν έχουμε όλο το δίκιο με το μέρος μας όταν, για παράδειγμα, ισχυριζόμαστε πως μας ανήκει η ΑΟΖ έως την Κύπρο επειδή έχουμε το Καστελόριζο όταν οι Τούρκοι διαθέτουν δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα ακτογραμμής. Ούτε κανένα διεθνές δικαστήριο θα μας το αναγνώριζε ποτέ, ακόμα κι αν είχαμε 100% δίκιο, που δεν έχουμε...