Και η βία στην ανθρώπινη φύση είναι...

"Μας έχετε πρήξει με αυτόν τον Παύλο Φύσσα. Λες κι έχουν δολοφονηθεί μόνο Αριστεροί κι όχι και δεξιοί σε αυτήν τη χώρα. Γιατί δεν κάνετε μια συγκέντρωση και για τα θύματα, για παράδειγμα, της 17 Νοέμβρη"; Φαντάζομαι πως κι εσείς έχετε ακούσει αρκετούς να το ισχυρίζονται, υπονοώντας την ιδεολογική ηγεμονία τής Αριστεράς στο μεταπολιτευτικό κράτος σε πολλά επίπεδα. Από όσο γνωρίζω, ωστόσο, κανένας δεν έχει εμποδίσει- πλην ενδεχομένως μιας μειοψηφίας αριστεριστών- στον οποιονδήποτε να διαδηλώσει για ό,τι γουστάρει...

Το ακραίο κέντρο μπορεί να ζητήσει οποιαδήποτε μεγάλη πλατεία ή δρόμο για να διοργανώσει μια εκδήλωση για τα θύματα του αντάρτικου πόλης ή για να γιορτάσει τα χθεσινά γενέθλια του Β. Σόιμπλε. Γιατί, όμως, απαιτεί από την Αριστερά να του γεμίσει τα πεζοδρόμια λες κι όλοι πρέπει να συγκινούμαστε με τα ίδια πράγματα κι όταν δεν το κάνουμε οφείλουμε να απολογούμαστε ως ακραίοι;...

Με τα παραπάνω δεν επιθυμώ να ξεπλύνω τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά να προσθέσω ένα ακόμα λιθαράκι αποδόμησης της διαβόητης πλέον δήλωσης Μητσοτάκη περί ταξικών ανισοτήτων κι ανθρώπινης φύσης. Με το δικό του σκεπτικό είναι ανώφελο να διοργανώνει κανείς συγκεντρώσεις και για τα θύματα της "17 Νοέμβρη", όπως έχει οργανώσει στο παρελθόν η "Αγία Οικογένεια", αφού είναι στην ανθρώπινη φύση ακόμα και να σκοτώνεις τον ιδεολογικό σου αντίπαλο...

Γιατί, επομένως, να αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα αφού είναι κι αυτή συνυφασμένη με την θνητότητά μας; Ή, μήπως, αυτό είναι που μας ξεχωρίζει από τα ζώα, η ικανότητά μας δηλαδή να αναγνωρίζουμε τα ελαττώματά μας και τη βία που αυτά κυοφορούν και να προσπαθούμε να διορθωνόμαστε;...

Αυτός ο τόπος έχει πληγωθεί βαθιά από το φασισμό γι' αυτό κι αντιδρά με μαζικότητα όταν τον βλέπει να αναγεννιέται, πολλώ δε μάλλον όταν μένει ατιμώρητος. Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση να δικάζεις μια εγκληματική οργάνωση που πλασάρεται ως πολιτικό κόμμα, όπως είναι οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα. Η συντριπτική πλειονότητα, ωστόσο, του ελληνικού λαού δεν ανέχεται να κυκλοφορεί ελεύθερος ο φονιάς τού Παύλου Φύσσα λόγω 18μηνου, εξαιτίας δηλαδή της καθυστέρησης απονομής δικαιοσύνης, που όλως τυχαίως είναι πολύ πιο γρήγορη όταν είναι να κριθεί κάποιος φτωχοδιάβολος...

Η περίπτωση της Χρυσής Αυγής δεν έχει καμία σχέση με το δικαίωμα της πολιτικής οργάνωσης, με τον ίδιο τρόπο που τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν σχετίζονταν με την ελευθερία τού συνέρχεσθαι. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, υποκύπτει στην ηλιθιότητα. Όποιος το καταλαβαίνει κι επιλέγει να κλείνει τα μάτια καθίσταται συνεργός στα εγκλήματα φασιστικών σκουπιδιών...

Ο "γίγαντας" Κούλης ωθεί την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία...

Η παιδεία δεν είναι πρωτίστως ζήτημα πανεπιστημιακών πτυχίων, αλλά κοινωνικής- ταξικής συνείδησης. Ο άθλιος Κούλης έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπίζεται τα συμφέροντα της τάξης του και της καταγωγής του, δεν έχει όμως το δικαίωμα να διαγράφει χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης ιστορίας υποστηρίζοντας πως οι ταξικές ανισότητες ανήκουν στην ανθρώπινη φύση...

Αν ο θλιβερός πρόεδρος της ΝΔ είχε δίκιο τότε θα είχαμε ακόμα αυτοκράτορες που κυβερνούν ελέω θεού και δούλους που δουλεύουν νύχτα ημέρα χωρίς λεφτά, αλλά για ένα πιάτο φαγητό και λίγο νερό. Μόνο που οι πιο λαμπρές σελίδες τής ανθρώπινης Ιστορίας δεν γράφτηκαν όταν οι αδύναμοι υπέκυπταν στην υποτιθέμενη μοίρα τους, αλλά όταν ξεσηκώνονταν απέναντι στην καταπίεση...

Φυσικά και υπάρχουν και σήμερα ταξικές ανισότητες κι αυτές ολοένα κι αυξάνονται μάλιστα. Αυτή, όμως, ακριβώς είναι η πηγή τού προβλήματος, το οποίο οι θιασώτες τού νεοφιλελευθερισμού κάνουν τάχα μου πως δεν βλέπουν..

 Αν ο κόσμος μας μοιάζει να έχει παραδοθεί στην παράνοια οφείλεται ακριβώς στις ταξικές ανισότητες που ο άθλιος Κούλης θεωρεί αναπόδραστο στοιχείο τής ανθρώπινης φύσης σαν το φθόνο, τον εγωισμό και τον θάνατο. Μα, ακριβώς αν δεν αντιμετωπίσουμε τα ελαττώματά μας προσφέρουμε τις καλύτερες υπηρεσίες στις δυνάμεις τής καταστροφής οι οποίες, για παράδειγμα, διενεργούν τη μία τρομοκρατική επίθεση μετά από την άλλη στην Ευρώπη...

Χωρίς, βεβαίως, να το συνειδητοποιεί μέσα στην επιτηδευμένη του αφέλεια ο αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης ωθεί στην παραίτηση και, για να το πάω ακόμα μακρύτερα, στην αυτοκτονία, η παρακίνηση στην οποία τιμωρείται από τον ποινικό κώδικα! Γιατί να αγωνιστεί οποιοσδήποτε φτωχός ή μικρομεσαίος για κάτι καλύτερο στη ζωή του αν οι ταξικές ανισότητες βρίσκονται στην ανθρώπινη φύση και δεν αλλάζουν;...

Μήπως, εν τέλει, οι νεοφιλελεύθεροι δεν έρχονται πρωτίστως σε σύγκρουση με το σοσιαλισμό αλλά με το φιλελευθερισμό, ο οποίος προτρέπει στην ανάπτυξη των ατομικών δεξιοτήτων, έστω κι αν δε κάνει το άλμα να τις συνδέσει με τις κοινωνικές ανάγκες; Αν κάτι, επομένως, δεν ταιριάζει με την ανθρώπινη φύση αυτό είναι οι ιδεοληψίες, οι δογματισμοί που παροτρύνουν στην ακινησία, η φαυλότητα που δεν βρίσκει αντίσταση η επικράτησή της...

 

Θα τους καμάρωνε κι ο Χίτλερ...

Δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου από την κατηγορία που εκτοξεύω για τους άλλους: έχω μπει κι εγώ πολλές φορές στον πειρασμό κι έχω υποκύψει σε αυτόν να κριτικάρω ή να σαρκάσω κάποιο φυσικό ή πνευματικό ελάττωμα κάποιου προκειμένου να υποτιμήσω ακόμα περισσότερο την επιχειρηματολογία του...

Είναι, όπως και να το κάνουμε, ευκολία να κατακρίνεις, για παράδειγμα, τον Θ. Πάγκαλο για το "μαζί τα φάγαμε" σχολιάζοντας τα κιλά του. Κι ας μην είναι αυτά που τον κάνουν αντιπαθή, αλλά η πολιτική του διαδρομή που σε αρκετά σημεία της ταυτίστηκε με τα άκρα...

Αφορμή γι' αυτήν τη δημόσια αυτοκριτική είναι οι ειρωνικές τοποθετήσεις- εξυπνακισμοί που εκτοξεύτηκαν πάλι από εκπροσώπους τού ακραίου κέντρου με βεβαρημένο παρελθόν- βλ. Ανδρ. Λοβέρδος κι οροθετικές ή Θ. Τζήμερος γενικώς- σε βάρος τού Π. Κουρουμπλή κι αφορούν το πρόβλημα όρασης που αντιμετωπίζει. Ο υπουργός Ναυτιλίας δεν αποτελεί το αγαπημένο μου είδος πολιτικού, αφού είναι περισσότερο κομματάρχης τού παλιού καιρού παρά κάποιος με όραμα και ικανότητες για να το υλοποιήσει...

Ακόμα, ωστόσο, κι αν υποθέσουμε πως έχει σοβαρές ευθύνες για την οικολογική καταστροφή στο Σαρωνικό- δεν υπάρχει την παρούσα στιγμή η απαραίτητη ψυχραιμία για να αποδοθούν αυτές, τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο- από πού κι ως πού η τυφλότητά του πρέπει να μπει στο παιχνίδι τής πολιτικής αντιπαράθεσης; Οι αντίπαλοί του δεν καταλαβαίνουν έστω, αφού δεν διαθέτουν τον απαραίτητο πολιτισμό, πως τον κάνουν πιο συμπαθή στους ψηφοφόρους με τις εμετικές τους δηλώσεις, τις οποίες θα καμάρωνε ο Χίτλερ αν ζούσε ανάμεσά μας;...

Το κυβερνητικό αφήγημα μέχρι και σήμερα στηρίζεται στην ευημερία των αριθμών. Σε αυτούς καταφεύγει προκειμένου να θεμελιώσει το δικό του "success story" το Μαξίμου. Μόνο που αν συνεχιστεί η υποεκτέλεση του προϋπολογισμού και δεν πιάσουμε το στόχο στο πρωτογενές πλεόνασμα τότε όχι μόνο νέα μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, αλλά και η εκπνοή τού βίου αυτής της κυβέρνησης...

Θα είναι πολύ δύσκολο ακόμα και για τον μάγο των τακτικισμών Αλέξη Σαμαρά να πείσει τον ελληνικό λαό ότι τα μαρτύριά του τελειώνουν το καλοκαίρι τού 2018 και με νέο γύρο λιτότητας ψηφισμένο από τον ίδιο. Γι' αυτό και είναι ακόμα θλιβερότερο ότι εκείνοι που πρόκειται να τον διαδεχθούν στην εξουσία είναι οι ίδιοι που προηγήθηκαν, με τα ίδια ακριβώς ρατσιστικά μυαλά και διεφθαρμένες συνειδήσεις...

 

Ως και τα ψάρια τού Σαρωνικού πεθαίνουν περήφανα για τους Έλληνες εφοπλιστές...

Καταστρέφουμε σαν να είναι να ζήσουμε για πάντα ή σαν να μην έχουμε παιδιά κι εγγόνια και ύστερα σοκαριζόμαστε όταν μια οικολογική καταστροφή χτυπήσει την πόρτα μας. Οι τυφώνες στην Καραϊβική, βλέπετε, ήταν μακριά κι ο ξένος πόνος δεν είναι και δικός μας. Η πετρελαιοκηλίδα, ωστόσο, στο Σαρωνικό είναι δικός μας πόνος κι ακόμα πιο άμεσος από μακροπρόθεσμη συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Είναι απότοκη αυτής της δίψας για όλο και περισσότερα κέρδη που αγιοποιεί ο καζινοκαπιταλισμός κι από την οποία δεν ξεδιψάς πολλές φορές ακόμα κι όταν η νέμεση σου έχει χτυπήσει την πόρτα...

Και τι έγινε, στο κάτω κάτω της γραφής, αν "λέρωσαν λίγο" οι ακτές τής Σαλαμίνας, της Πειραϊκής ή της Γλυφάδας από την εγκληματική αδιαφορία τού ιδιοκτήτη ενός δεξαμενόπλοιου; Οφείλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι για τους Έλληνες εφοπλιστές, ό,τι κοντινότερο διαθέτει η χώρα σε μεγαλοεγκληματίες του λευκού κολάρου...

Μια φορά κι έναν καιρό η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς είχε υποσχεθεί πως θα τα έβαζε και μαζί τους, θα τους φορολογούσε επί ίσοις όροις με τον μέσο ανθρωπάκο και θα τους ανάγκαζε να καταβάλουν στο δημόσιο ταμείο πολύ περισσότερα από την κοροϊδία τής εθελοντικής εισφοράς που δίνουν τώρα σαν να είναι ο ελληνικός λαός άλλο ένα φιλανθρωπικό σωματείο τους που τους εξασφαλίζει φοροαπαλλαγές. Κι αυτές οι μεγαλοστομίες λησμονήθηκαν, ίσως κι εξαιτίας της οικονομικής συνδρομής στο κόμμα εκ μέρους κάποιων εφοπλιστών. ..

Τι να την κάνεις, άλλωστε, την ιδεολογία αν δεν έχεις χρήματα για να θρέψεις Καρανίκες και λοιπά κομματόσκυλα; Μόνο που η λαϊκή απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη δεν εξαντλείται στο να βρεθούν οι ένοχοι της πετρελαιοκηλίδας και να δικαστούν για τις αμαρτίες τους, αλλά αφορά και την αποαγιοποίηση όλων εκείνων που "αγαπούν" τόσο πολύ την πατρίδα τους που δεν έχουν αφήσει ούτε έναν εξωχώριο παράδεισο δίχως να έχουν αφήσει τον οβολό τους σε αυτόν...

Στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, βεβαίως, δεν βοηθούν ούτε οι, περισσότερες έστω, περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά τους και τις οικονομικές τους επιδιώξεις. Έχετε αναρωτηθεί, για παράδειγμα, πώς οι ίδιοι που φωνάζουν στεντορείως για το Σαρωνικό μένουν άλαλοι στις Σκουριές;...

Αν πιστεύουν ότι όλα γίνονται καλώς με την εξόρυξη χρυσού ας βγουν να μας το πουν και να μας καθησυχάσουν. Διαθέτουν, όμως, καθώς φαίνεται μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια κι αίσθηση της ύβρης ώστε να μην λερώσουν τουλάχιστον το στόμα τους με ψέματα, αφού πρώτα έχουν γεμίσει τις τσέπες τους με καναδικά δολάρια. Όπως κι αν έχει, κάποιος να μας φυλάει από τους φύλακες και τους εθνικούς ευεργέτες...

Στη ΝΔ έχουν μπερδέψει την αριστεία με την αλητεία...

Δεν θα μπορούσε να βρει χειρότερο τάιμινγκ ο άθλιος Κούλης για να διακηρύξει την πρόθεσή του για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, ταυτοχρόνως δηλαδή με τη δημοσιοποίηση ότι 106 δαπίτες φοιτητές παρέδωσαν την ίδια ακριβώς εργασία, καθώς και να μιλήσει για την τυραννία τής πλειοψηφίας τώρα που δεν την έχει! Όσο περνά ο καιρός τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται τι εννοεί ο αρχηγός τής ΝΔ με την "αριστεία": τις πελατειακές σχέσεις, τον κομματισμό, το νεποτισμό και την τυραννία τής μειοψηφίας...

Για τον ίδιο άριστος είναι το κάθε πορφυρογέννητο κωλόπαιδο που σπουδάζει και ζει ζωή χαρισάμενη με τα λεφτά τής μαμάς και του μπαμπά κι από την άνεση που παρέχει το μπόλικο χρήμα του κατηγορεί την πλέμπα, την οποία βεβαίως και δεν θεωρεί ίσα κι όμοια. Με λίγα λόγια, ο άθλιος Κούλης περιγράφει τον εαυτό του για να μιλήσει για τον ιδανικό πολίτη, λες κι όσοι δεν έχουν γεννηθεί στα παλάτια που χτίστηκαν με λαμογιές δεν έχουν δικαίωμα στη δημοκρατία των ελιτιστών...

Δεν είμαι εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων, μόνο που δεν θεωρώ πως το πρόβλημα της ανώτατης εκπαίδευσης είναι πως υπάρχουν μόνο δημόσια. Είναι και το ότι πολλοί από αυτούς που υποτίθεται πως την υπηρετούν, λειτουργούν απέναντί της σαν κακή μητριά. Οι νεοδημοκράτες, για παράδειγμα, τη λοιδορούν αλλά είναι οι ίδιοι οι οποίοι στηρίζουν την κομματική τους νεολαία η οποία προσφέρει σκονάκια στους φοιτητές και ταξιδάκια και βραδιές στα μπουζούκια στους καθηγητές, με το αζημίωτο φυσικά. Μοιάζουν με τον τύπο στο ανέκδοτο που σκότωσε τους γονείς του, ωστόσο ζητά την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί είναι ορφανός...

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, πως οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι υπονομεύουν τη δημόσια παιδεία κάνουν το ίδιο και για τη δημοκρατία. Οι παθογένειες του πολιτεύματός μας είναι γνωστές, αφήστε που περισσότερο προσομοιάζει σε κοινοβουλευτική ολιγαρχία παρά σε πραγματική δημοκρατία όπου οι πολίτες συμμετέχουν στα κοινά με την ψήφο τους σχεδόν σε καθημερινή βάση. Εκείνοι, όμως, που θα προτιμούσαν ίσως μια αριστοκρατία στην θέση της, με τους ίδιους στα ανώτερα αξιώματα, δεν μπαίνουν στον κόπο να απολογηθούν για τα δικά τους κολοσσιαία σφάλματα που προκάλεσαν κοινωνική αποσταθεροποίηση στη χώρα...

Εκείνοι που χρεοκόπησαν την Ελλάδα κατηγορούν το λαό για τις επιλογές του αντί να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να βγάλουν τον εαυτό τους φταίχτη. Δεν είναι, συνεπώς, ούτε η δημόσια παιδεία ούτε η δημοκρατία τα προβλήματα, αλλά οι εκ των έσω προδότες τους που παριστάνουν τους μεταρρυθμιστές του γλυκού νερού...

 

Το ακραίο κέντρο ονειρεύεται τη χώρα μου χρυσή μπανανία...

Περισσεύει η υποκρισία από όλες τις πλευρές για τις Σκουριές. Από τη μια η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει- υπό την πίεση, είναι αλήθεια, κι εκτρωματικών δικαστικών αποφάσεων- με την Eldorado για τους περιβαλλοντικούς όρους, συζητώντας πλέον δευτερεύοντα ζητήματα. Κι ας έχει καταστραφεί ένα ολόκληρο δάσος κι ας κινδυνεύει η υγεία των κατοίκων...

Από την άλλη, η αντιπολίτευση κλαίει κι οδύρεται για τις χαμένες θέσεις εργασίας όταν αυτές από τον τουρισμό, από τη γεωργία κι από την κτηνοτροφία που χάνονται στην περιοχή εξαιτίας τής οικολογικής καταστροφής είναι απείρως περισσότερες. Κι όλα αυτά για μια "επένδυση" με διάρκεια ζωής 25 χρόνων...

Το μέγα ζητούμενο είναι τι είδους επενδύσεις θέλουμε στην Ελλάδα γιατί το "επενδύσεις να 'ναι κι ό,τι να 'ναι" αποτελεί φιλοδοξία μπανανίας κι όχι ευρωπαϊκής χώρας ενταγμένης στους δυτικούς θεσμούς εδώ και δεκαετίες. Οι προβληματισμοί γύρω από τις Σκουριές πρέπει να μας απασχολούν κι όταν συζητάμε για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ή για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αφού τίποτα δεν κερδίζεται δίχως ένα αντίτιμο...

Μολονότι και στα χρόνια τής κρίσης τα έσοδα από τον τουρισμό κράτησαν όρθια τη χώρα δεν είμαι από εκείνους που ονειρεύονται το μέλλον μας ως σερβιτόροι τής Ευρώπης. Από την άλλη, ωστόσο, έχουμε χρέος να συνυπολογίσουμε τη ζημιά που θα υποστούμε στην τουριστική προσέλευση αν σε κάθε "γωνιά" τής στεριάς και της θάλασσας στηθούν ανεμογεννήτριες ή δεξαμενές και την επίπτωσή τους στο υπέροχο ελληνικό τοπίο...

Όλα αυτά δεν τα γράφω από μια έμφυτη αριστερή απέχθεια απέναντι στην επιχειρηματικότητα, αλλά από μια έμφυτη αριστερή απέχθεια στους εκβιαστές και στους λακέδες τους. Κι αν εν μέρει μπορώ να δικαιολογήσω τις τακτικές τής Eldorado- έχει συνηθίσει, άλλωστε, να "επενδύει" σε αποικίες-, είναι ανεπίτρεπτο μερίδα τού πολιτικού κόσμου τής χώρας, σε συνεργασία με τα μιντιακά του παπαγαλάκια, να παρουσιάζεται βασιλικότερο του βασιλέως σε μια υπόθεση που μόνο άσπρο μαύρο δεν είναι...

Η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία, η οποία έχει στον πυρήνα της τη συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα την απώλεια θέσεων εργασίας. Ουδόλως την ενδιαφέρει, αφού προτεραιότητά της είναι η διασφάλιση και γιγάντωση των κερδών των λίγων και τρανών. Κάθε, επομένως, "δάκρυ" τού άθλιου Κούλη ή του Αδώνιδος για τους εργαζόμενους της Eldorado συνιστά σπονδή στο ναό τής υποκρισίας που έχουν στήσει οι ίδιοι και οι ομοϊδεάτες τους του ακραίου κέντρου...

 

Μυρμήγκια μοιράζουν τη ζούγκλα δίχως να έχουν ρωτήσει τον ελέφαντα...

Στην κεντροαριστερά μαλώνουν δίχως τον ξενοδόχο. Κι αυτό γιατί όποιον κι αν εκλέξουν αρχηγό στο νέο φορέα, τον οποίο θα ετοιμάσουν στη συνέχεια- παγκόσμιο παράδοξο- δεν θα έχει καμιά σημασία αν δεν προχωρήσουν σε στρατηγική συμμαχία με το κυρίαρχο κόμμα του χώρου- ΣΥΡΙΖΑ- και το κυρίαρχο πρόσωπο- Αλέξης Σαμαράς.

Από τη στιγμή που η Κουμουνδούρου ζήλεψε τη "δόξα" τής Χαριλάου Τρικούπη παλαιότερων ετών και μετατοπίστηκε προς την υποταγμένη στο νεοφιλελευθερισμό σοσιαλδημοκρατία οι οκτώ, εννέα, δεκάδες υποψήφιοι της κεντροαριστεράς μοιάζουν περισσότερο με μυρμήγκια που μοιράζουν τη ζούγκλα δίχως να λαμβάνουν υπόψη τον ελέφαντα. Κατανοώ το μικρομεγαλισμό όσων επί δεκαετίες υπηρέτησαν το πάλαι ποτέ κυρίαρχο ΠΑΣΟΚ. Αδυνατώ, όμως, να αντιληφθώ από πού αντλούν την αλαζονεία τους πρόσωπα όπως ο Γ. Καμίνης κι ο Στ. Θεοδωράκης- παλαιοσυστημικοί αλεξιπτωτιστές σε μια κοινωνία με πολύ διαφορετικές απαιτήσεις κι ανάγκες από αυτές παλαιότερων δεκαετιών...

Σε αυτό το πλαίσιο, μόνο τελειωμένος δεν είναι ο Αντώνης Τσίπρας, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι οι μεθεπόμενες εκλογές, οι οποίες δεν είναι τόσο μακριά όσο φανταζόμαστε, θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Κι αυτό δεν χρειάζεται να αποτυπωθεί στις τελευταίες δημοσκοπήσεις- που αποτυπώνεται ούτως ή άλλως-, αλλά απορρέει από την ανικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αξιοποιήσει τα κυβερνητικά ψεύδη και να συνεγείρει, της κεντροαριστεράς να προβάλει ένα σοβαρό εναλλακτικό αφήγημα και σημαντικές προσωπικότητες, καθώς και της υπόλοιπης Αριστεράς να ξεφύγει από το δογματισμό και το λαϊκισμό. Ανάμεσα σε πολιτικά χόμπιτ είναι λογικό οποιοσδήποτε μετρίου έστω πολιτικού αναστήματος να δείχνει με μονόφθαλμο Κύκλωπα