Συμφωνώ απολύτως με τον Βορίδη, ο Μητσοτάκης πρέπει να πέσει...

Αναγνωρίζω ότι ο Μ. Βορίδης, σε αντίθεση με άλλους συνοδοιπόρους του στη ΝΔ που επίσης δεν χωνεύουν τον Κ. Μητσοτάκη, θυσιάζει ακόμα και τον εαυτό του για να εκδικηθεί τον πρωθυπουργό που δεν έκανε ΠτΔ τον Αντ. Σαμαρά. Αυτοεκτίθεται για τη βασιλόπιτα των 12.000 ευρώ και για να το κάνει ακόμα πιο γλαφυρό κατηγορεί κι από πάνω τους επικριτές του για κοινωνικό αυτοματισμό σε βάρος του, λέγοντας πως με αυτό το ποσό έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να επιστρέψει το ΕΚΑΣ. Αν, μάλιστα, καλούσε τους μικρομεσαίους αγρότες να τρώνε παντεσπάνι αν δεν μπορούν να φάνε ψωμί, τότε θα μπορούσε πολύ άνετα να χαρακτηριστεί ως η Μαρία Αντουανέτα με το τσεκούρι...

Η "καλή" εκδοχή για τον Μ. Βορίδη είναι να θέλει να απαλλαγεί όσο το δυνατό γρηγορότερα από τον Κ. Μητσοτάκη. Αν και οι αιτίες μας είναι διαφορετικές, δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω επ' αυτού με τον τσεκουροφόρο υπουργό. Η κακή εκδοχή, ωστόσο, σχετίζεται με την αλαζονεία τού "είμαι εξουσία κι επειδή οι νταβατζήδες μου ελέγχουν όλα τα ΜΜΕ μπορώ να κάνω και να λέω ό,τι θέλω χωρίς να πληρώνω πολιτικό κόστος"...

Ορθώς έπραξε ο Κ. Μητσοτάκης κι επιδίωξε τη συναίνεση στο πρόσωπο της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν, όμως, την εννοεί, θα όφειλε να την επιδεικνύει και σε άλλα ζητήματα, ακόμα κι αν είναι προνομία τού πρωθυπουργού να ασκεί πολιτική...

Δεν θα αμφισβητηθεί, έτσι κι αλλιώς, το κύρος του αν συγκαλέσει Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών για τα ελληνοτουρκικά ούτε αν κάνει πίσω στην κατάργηση της απλής αναλογικής. Τα λάθη είναι ανθρώπινα- όπως αυτό, για παράδειγμα, της κατάργησης του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής- και συγχωρητέα, οι μικροκομματικοί τακτικισμοί σε βάρος τής δημοκρατίας και της χώρας δεν είναι...

Η Αυγή μπορεί να μην είναι πια Χρυσή, αλλά δεν έχουμε φτάσει στο δειλινό της...

Δεν χρειαζόταν να ξαναεπιτεθούν οι φασίστες στον δημοσιογράφο της Deutsche Welle Τόμας Λάκομπι για να διαπιστώσουμε ότι ναι μεν η Χρυσή Αυγή έμεινε εκτός Βουλής, αλλά ο χρυσαυγιτισμός εξακολουθεί να ζει ανάμεσά μας. Από τη μία είναι ελπιδοφόρο μήνυμα η χαμηλή συμμετοχή στο συλλαλητήριο μίσους τής Κυριακής.

Από την άλλη, όμως, είναι θλιβερό- πέρα από την άσκηση βίας απέναντι σε όσους δεν συμφωνούν με τη μισαλλοδοξία μας- ακόμα και το να διοργανώνονται τέτοιου είδους συλλαλητήρια ένα χρόνο μετά από το νέο παροξυσμό για το Μακεδονικό, το οποίο σήμερα έχουμε ξεχάσει. Πολλώ δε μάλλον όταν στη Μπολόνια της Ιταλίας, για παράδειγμα, δεκάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν την ίδια ημέρα ακριβώς κόντρα στο ρατσισμό...

Έπρεπε, εξάλλου, ο Γιάνης Βαρουφάκης να προτείνει την Μάγδα Φύσσα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου τα συμβατικά μίντια να θυμηθούν ότι διεξάγεται και μια δίκη για τη δολοφονική δράση των χιμπαντζήδων με τα μαύρα. Όπως κι αν έχει, ο εμπρηστικός, χυδαίος, εθνικιστικός κι αντιχριστιανικός λόγος τής Χρυσής Αυγής έχει ενσωματωθεί στη ρητορική και πρακτική τής ΝΔ, ιδίως σε σχέση με το προσφυγικό. Τα κλειστά κέντρα κράτησης τι άλλο είναι, άλλωστε, από την αναβίωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης;...

Κι ένας να υπήρχε σε αυτήν τη χώρα που να θεωρούσε τους άλλους κατώτερούς του εξαιτίας εθνικότητας, φύλου, πολιτικού ή σεξουαλικού προσανατολισμού κάτι δεν θα πήγαινε καλά στην κοινωνία μας. Φανταστείτε, επομένως, πόσο μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα από τη στιγμή που είναι αρκετοί εκείνοι που αποδίδουν στους "λάθρο" την κακοδαιμονία τους κι όχι στο μεγάλο κεφάλαιο, τους υπηρέτες του, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό που δεν αντιδρά στην θυματοποίησή του. Υπό αυτήν την έννοια δεν θα ήταν καθόλου άσχημο να βλέπαμε την Μάγδα Φύσσα στο Προεδρικό Μέγαρο, έστω κι αν ο Γιάνης την χρησιμοποίησε για επικοινωνιακούς λόγους χωρίς να την ρωτήσει...



  

Γιατί θα έπρεπε να υπάρχει πάντοτε ένας διακομμματικός ΥΠΕΞ...

Πριν περίπου 30 χρόνια η άτολμη πολιτική μας ηγεσία "αποφάσιζε" να μετατρέψει ένα ήσσονος σημασίας θέμα- το πώς θα λεγόταν η ανεξάρτητη πλέον Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας- σε ένα νέο Κυπριακό. Υποθάλποντας τον εθνικισμό έπεσε στη συνέχεια θύμα του όταν ο αλαλάζων όχλος συγκεντρωνόταν μαζικώς για να διαδηλώνει κατά μιας χώρας που ακόμα και σήμερα δεν διαθέτει πολεμική αεροπορία, φοβούμενος εισβολή από το Βορρά. Έπρεπε να αναλάβουν οι Τσίπρας- Κοτζιάς μια αποστολή πολιτικής αυτοκτονίας για να λύσουμε ένα θέμα που θα λύναμε πολύ επωφελέστερα στις αρχές τής δεκαετίας τού '90 αν οι σαμαράδες δεν επέβαλλαν την ατζέντα τους...

Το πολιτικό μας σύστημα και σήμερα υποφέρει από την αδυναμία διαχωρισμού μεταξύ των λιγότερο και περισσότερο σοβαρών ζητημάτων. Εστιάζει, για παράδειγμα, στο πρόσωπο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας- θεσμού σχεδόν εντελώς συμβολικού- και στο νέο εκλογικό νόμο την ίδια ώρα που αδυνατεί να καθίσει σε ένα τραπέζι και να χαράξει τη νέα εθνική γραμμή απέναντι στην Τουρκία. Η κυβέρνηση ασκεί εξωτερική πολιτική στο πόδι και με το μυαλό στις δημοσκοπήσεις και η αξιωματική αντιπολίτευση υψώνει υπέρμετρα τους τόνους όταν προτεραιότητα πρέπει να είναι η εθνική συνεννόηση...

Θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να έχει συνέχεια ανεξαρτήτως του ποιος είναι κάθε φορά ο υπουργός Εξωτερικών, αλλά τα δεδομένα σε άλλες χώρες στην Ελλάδα παραμένουν ζητούμενα. Γι' αυτό και θα ήταν απαραίτητο να υπάρχει ένας υπουργός Εξωτερικών με πενταετή θητεία ο οποίος θα επιλεγόταν με πλειοψηφία δύο τρίτων από τη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής, κατά προτίμηση διπλωμάτης και μη κομματικό πρόσωπο. Το πώς θα αντιμετωπίσουμε, για παράδειγμα, μια πιθανή εισβολή τής Τουρκίας στα εθνικά μας χωρικά ύδατα νοτίως τής Κρήτης δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας, αλλά εθνικής συναντίληψης χωρίς τα μικροκομματικά παιχνίδια που αρρωσταίνουν το δημόσιο βίο κι ενίοτε ακρωτηριάζουν την πατρίδα...

Οι φοβικοί ηγέτες δεν είναι τίποτα άλλο από μικροί...

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έχει διανύσει μια επιτυχημένη καριέρα στο δικαστικό σώμα, θεωρείται έντιμη κι έχει υπερασπιστεί τις δημοκρατικές της απόψεις- όπως το δικαίωμα ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών- σε κάθε ευκαιρία. Το αν θα είναι, όμως, καλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας αυτό μόνο το μέλλον μπορεί να μας το απαντήσει. Δεν είναι, άλλωστε, όλοι καλοί για τα πάντα. Κι ο Χρ. Σαρτζετάκης είχε ξεκινήσει ως ο ανακριτής που αναζητούσε την αλήθεια για τη δολοφονία Λαμπράκη και κατάληξε η Ελένη Λουκά του Προεδρικού Μεγάρου...

Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, δεν επέλεξε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αλλά σύρθηκε στην επιλογή της φοβούμενος πως οποιαδήποτε άλλη πολιτική επιλογή θα του προκαλούσε είτε εσωκομματικά προβλήματα είτε καπηλείας των αρμοδιοτήτων του. Αν, για παράδειγμα, επέλεγε Π. Παυλόπουλο θα τον έτρωγαν ζωντανό οι σαμαρικοί, αν Β. Βενιζέλο θα είχε έναν υπερπρωθυπουργό πάνω από το κεφάλι του. Ο ψεύτικος σεβασμός του, εξάλλου, για τις γυναίκες αποδεικνύεται κι από την απάντησή του στο BBC πως είναι τόσο λίγες στο υπουργικό του συμβούλιο γιατί δεν έβρισκε άλλες ικανές για να γίνουν υπουργοί...

Ο Κ. Μητσοτάκης είναι λίγος, ελάχιστος, όχι μόνο ως άνθρωπος, αλλά κι ως ηγέτης. Κι αυτό δεν μπορεί να το καλύπτει για πάντα η μιντιακή εμπροσθοφυλακή που τον στηρίζει. Φάνηκε κι από το φοβικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε την επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία μετατράπηκε σε καλλιστεία λόγω της πρωθυπουργικής αβεβαιότητας...

Ο Κ. Μητσοτάκης πέρασε ένα πρώτο εξάμηνο ζάχαρη, η ημέρα με τη νύχτα δηλαδή με το τι είχε να αντιμετωπίσει ο Αλέξης Τσίπρας στο δικό του πρώτο εξάμηνο. Ο μήνας τού μέλιτος, όμως, τελειώνει κι ο εκλογικός νόμος που έφτιαξε για να ρίξει μέσα στο λάκκο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποδειχθεί ο λάκκος που έσκαψε για τον εαυτό του...

Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς κάνομεν μικροπολιτικήν...

Η έμμεση ομολογία λάθους που είναι η επανίδρυση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής χρειάζεται πολιτική γενναιότητα, την οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστώνω στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έστω κι αν δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός φυσικός για να αντιληφθεί πόσο απαραίτητο είναι σε μία χώρα που υποδέχεται το μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων και μεταναστών. Φαίνεται, όμως, πως στη ΝΔ είχαν πιστέψει στο ίδιο τους το ψεύτικο αφήγημα πως τους ικέτες τής Γης τους φέρνει στην Ελλάδα η κυρία Τασία...

Όπως κι αν έχει, κάλλιο αργά παρά ποτέ γιατί, όπως και στην περίπτωση της ΕΡΤ παλαιότερα, το "πονάει χέρι, κόβει χέρι" δεν είναι λύση. Εν προκειμένω, πράγματι στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής η καλή οργάνωση δεν ήταν το χαρακτηριστικό του γνώρισμα. Εδώ, άλλωστε, δεν είναι σε υπουργεία που αριθμούν πίσω τους μερικές δεκαετίες. Αυτό, ωστόσο, δεν ήταν λόγος για την πλήρη κατάργησή του, σε μια εποχή μάλιστα έξαρσης των προσφυγικών ροών...

Η όξυνση στα ελληνοτουρκικά και στο προσφυγικό απαιτούν τη σύγκληση Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και την ωριμότητα από την πλευρά τής πολιτικής μας ηγεσίας για να βγει από αυτό με ενιαία φωνή. Μπορεί οι οικίες μας να μην καίγονται (ακόμα;), αλλά εμείς τραγουδάμε τις πολιτικάντικες κορόνες μας σαν όλα γύρω μας να είναι ειρηνικά και γαλήνια...

Συζητάμε, μάλιστα, και για πρόωρες εκλογές δίχως να έχει κλείσει χρόνο η κυβέρνηση την ώρα που η Άγκυρα ετοιμάζεται να προκαλέσει ακόμα και πολεμικό επεισόδιο. Λίγη περισσότερη σοβαρότητα σε Μαξίμου, αλλά και σε Κουμουνδούρου δεν θα έβλαπτε...

Το ψέμα είναι ποινικό αδίκημα, όχι ελευθερία έκφρασης...

Το δικαίωμα στην έκτρωση είναι νομικώς κατοχυρωμένο και στη χώρα μας και δικαίως. Δεν μπορείς να καταδικάζεις μια ανθρώπινη ζωή- εν προκειμένω της μητέρας και του πατέρα- που έχει πλήρη συνείδηση της ύπαρξής της μόνο και μόνο για να προστατεύσεις μια αδιαμόρφωτη ζωή δίχως συνείδηση. Ακόμα, άλλωστε, κι αν μια γυναίκα δεν μείνει έγκυος λόγω βιασμού της, αλλά από αμέλεια ποιος ανάμεσά μας είναι αναμάρτητος για να την καταδικάσει στην ανεπιθύμητη μητρότητα;...

Οι ηθικές μας αρχές δεσμεύουν εμάς τους ίδιους κι όταν επιβάλλονται στους γύρω μας πρέπει να έχουν τη σφραγίδα τού νόμου, ανεξαρτήτως αν κι αυτός πολλές φορές υπακούει στα κελεύσματα της λούμπεν πλειοψηφίας ή της διεφθαρμένης ελίτ. Σε διαφορετική περίπτωση εισβάλλουμε με το έτσι θέλω στον αξιακό χώρο των άλλων, δίνοντάς τους άλλοθι να εισβάλλουν κι εκείνοι στο δικό μας...

Αν η αφίσα κατά των εκτρώσεων περιοριζόταν σε αυτό το μήνυμα ή, έστω, επιχειρηματολογούσε με βάση την αλήθεια θα συμφωνούσα πως το κατέβασμά της θα αντέκειτο στην ελευθερία τής έκφρασης, η οποία δεν χρειάζεται την έγκριση της πλειοψηφίας για να υφίσταται. Αναφέρει όμως- πολύ φοβάμαι συνειδητώς- ψέματα. Η καρδιά τού εμβρύου δεν χτυπά από την πρώτη ημέρα, ενώ η ανίχνευση εγκεφαλικών κυττάρων δεν σημαίνει πως το έμβρυο έχει αποκτήσει αντίληψη, πολλώ δε μάλλον συνείδηση...

Επομένως, η αφίσα έπρεπε να κατεβεί για διασπορά ψευδών ειδήσεων και διαστρέβλωση της πραγματικότητας προκειμένου να δημιουργηθούν εντυπώσεις. Άλλωστε κι ο νόμος επιτρέπει τις αμβλώσεις έως ένα λογικό όριο...

Ελάχιστοι, εξάλλου, συνηγορούν στο να επιτρέπεται η άμβλωση όταν το έμβρυο είναι έτοιμο να γεννηθεί. Εκεί, πάντως, που είναι επιβεβλημένη η έκτρωση είναι στα σκουριασμένα μυαλά εκείνων που εξακολουθούν να βλέπουν τη γυναίκα ως αναπαραγωγική μηχανή και νοικοκυρά που την σκοτώνει δικαίως ο άντρας της γιατί κουνιέται δεξιά κι αριστερά...

 

  

Δημοκράτες και Ευρωπαίοι δίχως απλή αναλογική δεν υπάρχουν...

Αν η δημοκρατία μπορούσε να ζητήσει αποζημίωση από όσους την επικαλούνται (και) σε αυτήν τη χώρα δίχως να την αγαπούν, θα ήταν πάμπλουτη. Οι περισσότεροι ομνύουν στο όνομά της, αλλά όταν είναι, για παράδειγμα, να εφαρμόσουν την απλή αναλογική πετούν τη μπάλα στην εξέδρα, επικαλούμενοι την ανάγκη κυβερνησιμότητας. Την ίδια κυβερνησιμότητα από μονοκομματικές κυβερνήσεις, δηλαδή, που χρεοκόπησε την Ελλάδα...

Η μόνη εξαίρεση που θα ήταν δημοκρατική και θα δικαιολογούσε το σχηματισμό μονοκομματικής κυβέρνησης θα ήταν από ένα κόμμα που θα είχε συγκεντρώσει πάνω από το 50% των ψήφων. Ειδάλλως, ο λαός ναι μεν έχει δώσει το πρόκριμα σε ένα κόμμα, αλλά όχι και την εντολή να κυβερνήσει για μια τετραετία με λευκή επιταγή. Αφήστε που, με τελευταίο παράδειγμα την Ισπανία, οι πολυκομματικές κυβερνήσεις είναι ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση στην Ευρώπη την οποία, επίσης υποκριτικά όπως και τη δημοκρατία, συνηθίζουν να επικαλούνται οι "μενουμευρωπαίοι"...

Η μνημονιακή περίοδος απόδειξε ότι όταν υπάρχει ανάγκη βρίσκονται οι τρόποι να συνεργαστούν κόμματα με πραγματικές ή ψευδεπίγραφες ιδεολογικές διαφορές. Η ΝΔ συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και το ΛΑΟΣ κι ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.

Γιατί να μην συγκυβερνήσουν και στο μέλλον, εφόσον υπάρχουν οι στοιχειώδεις προγραμματικές συμφωνίες, αν αυτή είναι η βούληση του λαού; Σε πιο ήρεμες, άλλωστε, πολιτικές συνθήκες- εφόσον δεν προκύψει κάποια πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία- θα είναι και πιο εύκολο να απαλλαγούμε από το πρωθυπουργικοκεντρικό μοντέλο που απαξιώνει τους υπόλοιπους θεσμούς και υποθάλπει την προσωπολατρία...