"Είμαι υψηλόβαθμο κομματικό στέλεχος και, παραλλήλως ή αποκλειστικώς, αμείβομαι από μια ιδιωτική εταιρεία που παίρνει κρατικό χρήμα για να προπαγανδίζει για το κόμμα μου. Τι πιο λογικό να σας κοροϊδεύω κατάμουτρα"; Αυτό είναι το επιχείρημα Μαρινάκη- Κυρανάκη κι όχι μόνο και πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να τους χειροκροτάμε και να τους ζητήσουμε και συγγνώμη στην Κολομβία της Ευρώπης...
Φυσικά σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα- ακόμα και σε αυτές που θεωρούμε πιο υπανάπτυκτες, όπως η Σερβία και η Αλβανία μολονότι εκεί παραιτήθηκαν πολιτικοί κι άλλοι πήγαν φυλακή για τα εγκλήματά τους- δεν θα μπορούσαν να σταθούν έστω και για μια ημέρα πολιτικοί που θα έλεγαν όσα εδώ τρώμε αμάσητα. Όπως, άλλωστε, δεν θα είχαν σταθεί και με το Predator και για τα Τέμπη, τα οποία είναι η πιο πικρή κατάληξη όταν σε μια χώρα βασιλεύει η διαφθορά. Μόνο που εδώ δεν είναι καν Βαλκάνια, είναι Ελλάδα κι όλα αγοράζονται κι όλα πουλιούνται...
Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα επιβιώνει με μαύρο χρήμα. Όταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χρωστούν μαζί σχεδόν ένα δισ. ευρώ στις τράπεζες πώς αλλιώς θα πλήρωναν ακόμα και το ρεύμα και τα ενοίκια στα κτίρια που στεγάζονται; Και ποιος, αλήθεια, πιστεύει ότι στο ΣΥΡΙΖΑ άκουσαν για πρώτη φορά για μαύρο χρήμα από τον Στέφανο Κασσελάκη; Γι' αυτό είναι προτιμότερο να έχουμε ένα σύστημα παρόμοιο με τις ΗΠΑ όπου τουλάχιστον ξέρουν ποιος μεγαλοεπιχειρηματίας στηρίζει ποιον υποψήφιο και δεν περιμένουν να ακούσουν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων για να καταλάβουν προς τα πού φυσά ο άνεμος...