Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις στο τέλος οι Τζόνσον αποφασίζουν για σένα...

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία την εποχή τής τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης μπορεί να θεωρηθεί και ξεπερασμένη. Όταν με ένα κλικ μπορούμε να κάνουμε σχεδόν τα πάντα από οπουδήποτε είναι παρωχημένο να αφήνουμε τις σημαντικότερες αποφάσεις για τη ζωή μας να λαμβάνονται από μερικές εκατοντάδες, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις έχουν και περιορισμένη αντίληψη για το τι πραγματικά συμβαίνει στην κοινωνία. Αλίμονο, όμως, αν η αντικατάσταση του Κοινοβουλίου είναι το κλείσιμό του χωρίς δημοκρατικότερη εναλλακτική και, μάλιστα, από έναν πρωθυπουργό που δεν έχει καν εκλεγεί από το λαό, όπως συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία τού Μπ. Τζόνσον...

Το Brexit επικράτησε το 2016 με οριακή διαφορά, αποδεικνύοντας το διχασμό τής βρετανικής κοινωνίας. Ύστερα από τρία χρόνια και μετά από όλα όσα έχουν μεσολαβήσει είναι λογικό κι ο διχασμός και η αγωνία των Βρετανών να είναι μεγαλύτερα...

Ενδεχομένως, μάλιστα, αν το δημοψήφισμα γινόταν σήμερα και με τους ψηφοφόρους να έχουν μπροστά τους τον κίνδυνο μη συμφωνίας με την ΕΕ το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Αν, επομένως, το βρετανικό Κοινοβούλιο αποφάσιζε αναστολή τού Brexit σε περίπτωση μη συμφωνίας με τις Βρυξέλλες δεν θα μιλούσαμε για κωλοτούμπα, αλλά ενδεχομένως και για λογική εξέλιξη...

Όλα αυτά, όμως, μάλλον δεν θα τα μάθουμε ποτέ, αφού ο Μπ. Τζόνσον επέτρεψε στον εαυτό του να αξιοποιήσει κάθε θεσμικό παραθυράκι για να κάνει τα δικά του, μολονότι δέχεται κριτική ακόμα κι από υποστηρικτές τού Brexit. Μέχρι, πάντως, την καταληκτική ημερομηνία τής 31ης Οκτωβρίου έχουμε πολύ καιρό για να είμαστε σίγουροι αν και πώς θα φύγει η Μεγάλη Βρετανία από την ΕΕ. Κι αν τελικώς συμβεί το Brexit μόνο μακροπρόθεσμα θα μπορούμε να γνωρίζουμε αν θα αποδειχθεί επωφελές ή όχι για το βρετανικό λαό, ο οποίος μάλλον δεν ήξερε για τι ακριβώς ψήφιζε το 2016 και τους όρους μιας εξόδου από την Ευρώπη κι αυτό πληρώνει τώρα...

Βάση εισαγωγής στα δημόσια ΑΕΙ; Ναι, αλλά και στα ιδιωτικά ΙΕΚ...

Δεν ισχυρίζομαι πως είναι λογικώς αστήρικτο το επιχείρημα να μην μπαίνουν σε πανεπιστημιακές σχολές όσοι έχουν γράψει στις πανελλήνιες κάτω από τη βάση. Όπως η Υγεία έτσι και η Παιδεία πρέπει να είναι ανοιχτή σε όλους κι επομένως καθένας πρέπει να έχει το δικαίωμα να σπουδάσει αν το επιθυμεί ο ίδιος κι όχι αποκλειστικώς η οικογένειά του, ακόμα κι αν δεν είναι ξεφτέρι ή εργατικός. Από την άλλη, όμως, δείχνω κατανόηση και στο επιχείρημα πως αν η προσωπική ή οικογενειακή αυτογνωσία δεν είναι αναπτυγμένη δεν είναι κακό να θέτουν όρια η πολιτεία ή τα πανεπιστήμια και πως στο κάτω κάτω της γραφής χρειαζόμαστε και τεχνίτες κι όχι μόνο πτυχιούχους...

Η κυβερνητική υποκρισία, όμως, είναι ανυπόφορη και στο εκπαιδευτικό ζήτημα, το οποίο αντιμετωπίζει αποκλειστικώς με όρους αγοράς, δηλαδή με αγοραίους όρους. Ας επιστρέψει η βάση τού δέκα για την είσοδο σε δημόσιο πανεπιστήμιο, αν όμως στο υπουργείο Παιδείας θέλουν να είναι ακριβοδίκαιοι και να λειτουργούν με όρους ισοτιμίας θα πρέπει να θεσπίσουν παρόμοια κριτήρια και για το να εγγραφεί κάποιος σε ιδιωτικό ΙΕΚ, που για να το αναβαθμίσουμε το αποκαλούμε ευφημιστικώς κολέγιο. Λες και το ΙΕΚ Ξυνή, για παράδειγμα, είναι η Οξφόρδη. Σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνηση και σε αυτόν τον τομέα δεν κάνει κάτι διαφορετικό από το να πασάρει πελάτες στους ιδιώτες και να αναγνωρίζει ως ισότιμα με τα δημόσια ΑΕΙ ιδιωτικά μαγαζιά που τα πτυχία τους δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο έχουν γραφτεί...

Ο Κ. Μητσοτάκης υπόσχεται και πως με τις πολιτικές του θα αναστρέψει το brain drain, την ίδια ώρα που με τους δαμόκλειους όρους φοίτησης που σχεδιάζει, σπρώχνει περισσότερους νέους στο εξωτερικό. Αφήστε που τα εγχώρια ή ξένα κολέγια θέλουν και λεφτά, τα οποία πολύ δύσκολα μπορεί να συγκεντρώσει σήμερα ακόμα και μια μικρομεσαία οικογένεια...

Κι όσο για τους υποκριτές τής αριστείας, η οποία αποτελεί το φερετζέ τής διαιώνισης των κοινωνικών ανισοτήτων, να τους θυμίσω πως ο επιδραστικότερος φυσικός τού 20ού αιώνα Άλμπερτ Αϊνστάιν δεν ήταν και τόσο άριστος με τα δικά τους κριτήρια αφού είχε αποτύχει στις εξετάσεις τού Πολυτεχνείου Ζυρίχης και είχε κοπεί στη συνέχεια στα "πειράματα φυσικής". Η παιδεία, όμως, είναι κάτι πολύ βαθύτερο από τους στατιστικούς όρους με τους οποίους την αντιλαμβάνεται η νεοφιλελεύθερη κυβέρνησή μας... 

Και ρατσιστές και κότες, πόσο μπανάλ...

"Πάρτε τους στα σπίτια σας", αλυχτούν οι περιδεείς μικροαστοί που αναζητούν στον πιο αδύναμο και σε όποιον δεν τους μοιάζει στον καθρέφτη τις αιτίες για την κακομοιριά τους. Λες και οι μετανάστες ή οι πρόσφυγες, για παράδειγμα, θέλουν να μπουν στα δικά τους σπίτια ή λες και είναι πολλά τα χρήματα από τον εθνικό κι όχι τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό που δίνονται για τη φροντίδα των απελπισμένων τής Γης. Αφήστε που όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική λέξη φιλοξενία, την οποία κατά τα άλλα χρησιμοποιούμε στα τουριστικά μας φυλλάδια για να προσελκύουμε τουρίστες...

Υπάρχει κι άλλη ελληνική λέξη, η οποία λέγεται φιλότιμο και την οποία οι κεκαλυμμένοι όσο κι εξόφθαλμοι ρατσιστές οικειοποιούνται κατά το δοκούν. Οι περισσότεροι, μάλιστα, από αυτούς όταν σφίγγουν τα ζωνάρια και η λαϊκή κατακραυγή στο μισανθρωπισμό τους θεριεύει, ανασκευάζουν τις δηλώσεις μίσους τους μολονότι εννοούσαν αυτά ακριβώς που πιστέψαμε όλοι από την αρχή ότι εννοούσαν...

Κλασική τέτοια περίπτωση είναι κι ο μπατσοσυνδικαλιστής Στ. Μπαλάσκας, ο οποίος θεωρεί τους πρόσφυγες και μετανάστες "σκουπίδια" και "σκόνη" και τίποτα διαφορετικό από αυτό. Αυτόν και τους ομοίους του πολύ ευχαρίστως να τον παίρνατε σπίτια σας όσοι γοητεύστε από το φασισμό. Ακόμα, όμως, και οι μισαλλόδοξοι αντιλαμβάνονται ότι οι ιδεοληψίες τους πασχίζουν να στοιχηθούν με τη λογική, την ευαισθησία και την πραγματικότητα κι οπισθοχωρούν όπως κάθε καλή κότα που σέβεται τον εαυτό της...

Κι αν ο Στ. Μπαλάσκας είναι ένας χρυσαυγίτης συνδικαλιστής, πώς να δικαιολογήσει κανείς την θρασυδειλία μιας κυβέρνησης η οποία πρώτα κατασκευάζει ένα επικοινωνιακό σόου για να δικαιολογήσει το "νόμος, τάξη κι ασφάλεια" που πούλησε στους ψηφοφόρους της και στη συνέχεια το παρουσίασε ως επιχείρηση βελτίωσης των συνθηκών ζωής των μεταναστών; Τι χρειαζόταν όλη αυτή η χολιγουντιανή κινητοποίηση στα Εξάρχεια πέρα από το να αποδείξει πάνω στις πλάτες γυναικόπαιδων αυτό που ξέραμε ήδη, ότι δεν υπάρχει άβατο δηλαδή παρά μόνο για τους ναρκέμπορους; Αν θέλουν να είναι ρατσιστές για να δικαιολογήσουν την ψήφο των χρυσαυγιτών που μετακινήθηκαν σε αυτούς ας είναι μέχρι το τέλος κι ας μην κρύβονται πίσω από μία πρόσκαιρη- όσο κρατούν τα φώτα τής δημοσιότητας- όσο και πρόστυχη επίδειξη ανθρωπιάς...

Αλίμονο στις πόλεις που δεν έχουν Εξάρχεια...

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν γνωρίζει τα Εξάρχεια. Ανδρώθηκε, άλλωστε, σε ένα περιβάλλον όπου έμαθε να τα θεωρεί περιθωριακά ή κι επικίνδυνα για τα συμφέροντα της τάξης του, γι' αυτό και τους απόδωσε ως χαρακτηριστικά μόνο τα ναρκωτικά, το παραεμπόριο ή τους μπαχαλάκηδες. Δεν επιθυμώ να εξωραΐσω μια συνοικία την οποία έζησα πολύ κυρίως στα φοιτητικά μου χρόνια, αλλά ακόμα κι αν η Αθήνα δεν είχε Εξάρχεια θα έπρεπε να τα εφεύρει. Αλίμονο στις πόλεις και στα κράτη που δεν έχουν περιοχές όπου να μην μπορούν να εκφράζονται δίχως να στοχοποιούνται ιδέες που δεν είναι κυρίαρχες, ακόμα κι αν κι ο γράφων δεν συμφωνεί στην απολυτότητά τους με αυτές, ή που να μην είναι σε θέση να ζήσουν με σχετική ασφάλεια οι απόκληροι της Γης...

Η θρασύδειλη νέα κυβέρνησή μας, ωστόσο, δεν έδωσε εντολή εξάρθρωσης κάποιας εγκληματικής συμμορίας, δεν προσήγαγε ναρκέμπορους, αλλά μητέρες με τα προσφυγόπουλά τους σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση προς τέρψη των μικροαστών που ονειρεύονται την ορμπανοποίηση της Ελλάδας. Το αστυνομοκρατικό πυροτέχνημα περιλαμβάνεται, εξάλλου, και στη στρατηγική εξαΰλωσης του κόμματος Βελόπουλου, του οποίου την ατζέντα αντιγράφει η ΝΔ, όπως παλαιότερα αντέγραφε αυτή της Χρυσής Αυγής. Όσα συνέβησαν τη Δευτέρα στα Εξάρχεια πιστοποιούν ότι η κυβέρνηση πορεύεται με βάση την επικοινωνία, θωπεύοντας τα χυδαιότερα των αντανακλαστικών μιας ψοφοδεούς κοινωνίας που αναζητά τη δικαίωση των παθογενειών της στην τιμώρηση του πιο αδύναμου...

Ποιος είναι, άλλωστε, ο κίνδυνος που συνιστά το κορίτσι με την κούκλα στη φωτο ώστε οι ελληνικές Αρχές να το τραυματίζουν ψυχολογικά για το υπόλοιπο της ζωής του; Αυτό το κορίτσι απειλεί την οικονομική μας αξιοπρέπεια, την κοινωνική συνοχή και τη διαιώνιση του ελληνισμού; Αν είναι έτσι ο ελληνισμός που θέλετε να κληροδοτήσετε στα παιδιά σας, καλύτερα να εξαφανιστεί από το χάρτη αυτήν τη στιγμή...

Πριν μερικές ημέρες ο Κ. Μητσοτάκης μετά της συζύγου του φωτογραφήθηκε μπροστά από φωτογραφία τού αείμνηστου Γιάννη Μπεχράκη με έναν πατέρα πρόσφυγα να κρατά το παιδί του στην αγκαλιά. Μερικές ημέρες αργότερα έστειλε τους μπάτσους να μαζέψουν άλλους γονείς με τα μωρά τους για να αποδείξει για μια ακόμα φορά το απίστευτο βάθος τής υποκρισίας του. Της υποκρισίας εκείνων που αγοράζουν πανάκριβα σπίτια στο κέντρο των Παρισίων με βρόμικο χρήμα, αλλά δεν δείχνουν ίχνος ανθρωπιάς απέναντι στα θύματα των ιδεοληψιών τους...

Η Αμαζονία φλέγεται από την αλαζονεία για νέο πλούτο...

Είναι λογικό ο Κ. Μητσοτάκης να μην λέει κουβέντα για την καταστροφή τής Αμαζονίας, του πνεύμονα του πλανήτη. Τουλάχιστον σε αυτήν την περίπτωση δεν υποπίπτει στο αμάρτημα της υποκρισίας, όπως σε τόσες άλλες. Τι να πει, άλλωστε, όταν στον πυρήνα τής πολιτικής του δεν βρίσκεται η δίκαιη αναδιανομή τού παραγόμενου πλούτου, που σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο αρκεί για να είναι όλοι ευχαριστημένοι και η Γη μας βιώσιμη, αλλά η δημιουργία νέου τον οποίο θα προσπορίζονται ως επί το πλείστον οι ελίτ;...

Το ότι, για παράδειγμα, η σύνοδος των G7 θεωρείται σημαντικότερη από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ή ο γαλλογερμανικός άξονας από την ΕΕ μαρτυρούν πως για τους ισχυρούς η δημοκρατία είναι απλώς "brand name" κι όχι ουσία. Σε διαφορετική περίπτωση θα είχαν σπεύσει πρώτοι εκείνοι να ανοίξουν τις κλειστές πόρτες πίσω από τις οποίες λαμβάνονται οι αποφάσεις που αφορούν όλους μας αντί να είναι αυτοί που τις κρατούν επτασφράγιστες. Το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα, τα οποία εφαρμόζονται μόνο όταν βολεύουν ή, τουλάχιστον, δεν ενοχλούν τους δυνατούς...

Η αύξηση των κερδών, αυτός ο Μαμωνάς στον οποίο ο καπιταλισμός θυσιάζει τα πάντα, θα οδηγήσει αργά η γρήγορα τον πλανήτη στην πλήρη καταστροφή. Η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων και συνεπακόλουθα του ανθρώπου από τον άνθρωπο βρίσκονται στην καρδιά ενός συστήματος το οποίο στις ημέρες μας θεωρείται φυσικός νόμος, μολονότι στις αυταρχικές του μεθόδους, αν και πιο εκλεπτυσμένες, δεν έχει και σε πολλά να ζηλέψει από συστήματα τα οποία έχουν σταμπαριστεί, και δικαίως, από την Ιστορία ως αυταρχικά. Αλίμονο, όμως, αν η στάση ζωής μας παραμείνει μοιρολατρική και δεν κάνουμε προσπάθειες για αλλαγές, ακόμα κι επαναστατικώ δικαίω, που θα ανατρέψουν την πορεία προς το γκρεμό...

Όταν οι άλλοι έχουν τους καναλάρχες εσύ οφείλεις να έχεις followers...

Ο Δαρβίνος έλεγε πως δεν επιβιώνει ο ευφυέστερος, αλλά αυτός που προσαρμόζεται ευκολότερα στις διάφορες περιστάσεις. Συνεπαγωγικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ξαναγίνει κυβέρνηση μόνο αν αποτύχει η ΝΔ και οι δικές του προτάσεις εξουσίας είναι αποτελεσματικότερες, αλλά κυρίως αν τα καταφέρει να τα επικοινωνήσει όλα αυτά με τον καλύτερο τρόπο και στους πιο πολλούς...

Από τη στιγμή, εξάλλου, που τα περισσότερα συμβατικά ΜΜΕ είναι απέναντί του, και μάλιστα όχι από ιδεολογία, αλλά από τυχοδιωκτισμό, τότε στην Κουμουνδούρου οφείλουν να αξιοποιήσουν όσο το δυνατό περισσότερο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κι ας ασχολούνται αυτά πιο πολύ με ασήμαντα θέματα κι ασημαντότητες...

Σε αυτό το πλαίσιο, έστω κι αν οι παλαιοκομματικοί δεν το θέλουν γιατί τους φαίνεται ξένο και τους ξεβολεύει, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει και "followers". Σε διαφορετική περίπτωση πολύ δύσκολα θα κατορθώσει να βρει 180.000 μέλη σε μια εποχή που τα κόμματα, ιδίως για τους νέους που δεν σκέφτονται μόνο την προσωπική τους επιβίωση, μοιάζουν με εξωτικά φρούτα. Για όλα αυτά και για πολλά περισσότερα ο Αλέξης Τσίπρας έχει χρέος απέναντι στους προοδευτικούς πολίτες αυτής της χώρας να τους ανοίξει τις πόρτες κι ας αντιδρούν οι υπέρμαχοι της ιδεολογικής καθαρότητας, που κλεισμένοι στα ποτισμένα από νικοτίνη γραφεία τους δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο κόσμος αλλάζει μιλισεκόντ το μιλισεκόντ...

Το Grexit βλέπει το Brexit και γελά...

Η Μεγάλη Βρετανία είναι μία από τις μεγαλύτερες οικονομίες τού πλανήτη, ανήκει στους G7 κι ο πολιτικός της λόγος, έστω κι αν δεν έχει την ίδια αξία που είχε πριν το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, ακόμα μετρά στη διεθνή σκηνή. Κι όμως, υπό το φόβο ενός άτακτου Brexit στις 31 Οκτωβρίου διαβάζω ρεπορτάζ για αποθήκευση τροφίμων και φαρμάκων από Βρετανούς που σπεύδουν να ετοιμαστούν για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα κάποιοι αναρωτιούνται ακόμα για το αν ο Αλέξης Τσίπρας πήρε τη σωστή απόφαση το καλοκαίρι τού 2015 να μην αφήσει μία χώρα που δεν είχε ούτε σάλιο στο ταμείο της να χρεοκοπήσει...

Από τη στιγμή που η θερμοδυναμική τού σύμπαντος δεν μας επιτρέπει να γυρίσουμε το χρόνο πίσω, όλοι μπορούν και σήμερα να ισχυρίζονται το μακρύ και το κοντό τους, να χαρακτηρίζουν προδότη τον Αλέξη Τσίπρα και να πιστεύουν ότι αν είχε φτάσει σε ρήξη πριν τέσσερα χρόνια τώρα θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι. Ο Γ. Βαρουφάκης κάπως έτσι, άλλωστε, μπήκε στη Βουλή και η ΝΔ κατάφερε να επιστρέψει στην εξουσία. Διαβάζοντας, όμως, κανείς και το βιβλίο "Η τελευταία μπλόφα" της κάθε άλλο παρά συριζαίας κόρης τού Γ. Βαρβιτσιώτη και υπάλληλου του Γ. Αλαφούζου αντιλαμβάνεται ότι ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε μέχρι τέλους να τιμήσει τη λαϊκή εντολή που είχε λάβει, αλλά και το ότι το Grexit και οι δραματικές του συνέπειες ήταν η εναλλακτική που είχε όταν υπόγραφε το τρίτο μνημόνιο...

Όπως κι αν έχει, βρισκόμαστε πλέον στα τέλη τού 2019 κι ο Αλέξης Τσίπρας είναι αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με λίγα λόγια, το 2015 έχει κριθεί από τον ελληνικό λαό και η επόμενη εκλογική κρίση του θα αφορά την τρέχουσα πολιτική περίοδο.

Ας το έχει αυτό υπόψη του ο Κ. Μητσοτάκης πριν αποφασίσει για το χρόνο που θα πάει σε πρόωρες εκλογές για να αποφύγει το σκόπελο της απλής αναλογικής. Μερικές φορές, άλλωστε, πέφτουμε οι ίδιοι μέσα στις τρύπες που ανοίγουμε για τους άλλους...

Κρίμα το μπόι σου Κικίλια...

Όταν, εύχομαι μετά από πολλά πολλά χρόνια, ο Β. Κικίλιας φύγει από τη ζωή μάλλον οι επιστήμονες δεν θα δείξουν ιδιαίτερη ζέση να μελετήσουν τον εγκέφαλό του, πάντως όχι την ίδια που έδειξαν για τον Αλ. Αϊνσταϊν. Το να μην είναι κάποιος ευφυής, έστω κι αν είναι υπουργός, είναι συγχωρητέο αμάρτημα. Το να είναι, όμως, ρατσιστής και να μην ντρέπεται να το επιδεικνύει είναι ασυγχώρητο, ιδίως αν είναι υπουργός. Τι άλλο, άλλωστε, από ρατσισμό υποδεικνύει η σπουδή Κικίλια να δηλώσει, έτσι γενικώς κι αορίστως προκειμένου να μοχλεύσει μισαλλόδοξα ένστικτα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πως δεν θα πληρώνουν πλέον οι Έλληνες φορολογούμενοι τις υπηρεσίες τού ΕΣΥ σε αλλοδαπούς ασφαλισμένους;...

Δυσκολεύομαι να πλησιάσω έστω το επίπεδο σκέψης τού Β. Κικίλια, αλλά του υπενθυμίζω πως κι αλλοδαποί πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές και είναι λογικό να επιζητούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Και βεβαίως δεν χρειάζεται να το υπαγορεύουν διεθνείς συνθήκες- που το υπαγορεύουν έτσι κι αλλιώς- πως ουδείς σε ανάγκη πρέπει να μένει απροστάτευτος. Αποτελεί στοιχειώδη ανθρωπισμό, έστω κι αν αυτός απουσιάζει από το χρυσαυγιτισμό που μετοίκησε στο Μαξίμου και στα υπουργεία...

Φυσικά κικίλιες δεν υπάρχουν μόνο στην ελληνική κυβέρνηση. Αρκεί μια ματιά στη γειτονική Ιταλία τού Μ. Σαλβίνι, ο οποίος δεν επιτρέπει σε κανέναν που να μην μοιράζεται την απανθρωπιά του να ελλιμενίζεται σε ιταλικό έδαφος, για να κατανοήσουμε ότι ο φασισμός- αυτός, άλλωστε, εμπεριέχει και τη μισαλλοδοξία- ζει και βασιλεύει. Και για τους πρόσφυγες, εξάλλου, και τους μετανάστες στρατόπεδα συγκέντρωσης επέλεξε η ΕΕ αντί καλωσορίσματος.

Το ότι σε αυτά δεν υπάρχει καταναγκαστική εργασία ή θάλαμοι αερίων δεν είναι για να το πανηγυρίζουμε. Εκτός αν έχουμε πια χαμηλώσει τόσο πολύ τον πήχη τής αλληλεγγύης μας ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια μόνο και μόνο γιατί δεν έχουμε τελειοποιήσει ακόμα το μίσος μας όσο ο Χίτλερ...

Οι Έλληνες εργοδότες είναι οι καλύτεροι του κόσμου!

Οι Έλληνες εργοδότες είναι οι καλύτεροι του κόσμου! Σε ποια άλλη χώρα θα πίεζαν τον υπουργό Εργασίας- θέτοντάς το, μάλιστα, ως προτεραιότητα- να καταργήσει ρύθμιση που επιτρέπει το ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων τους και συντελεί στην αύξηση της ανεργίας; Όλοι οι εργαζόμενοι κι άνεργοι οφείλουμε να συγκεντρωθούμε έξω από τα γραφεία τού ΣΕΒ στο κέντρο τής Αθήνας για να ευχαριστήσουμε από τα βάθη τής καρδιάς μας την ηγεσία του που νοιάζεται τόσο πολύ για τα συμφέροντά μας. Το ίδιο πρέπει να κάνουμε και για τον Γ. Βρούτση, που έσπευσε να μας βοηθήσει νομοθετώντας την ύστατη ώρα πριν τις διακοπές την ευεργετική για το πόπολο κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης...

Γιατί να βάζουμε τους εργοδότες μας στον κόπο να δικαιολογούν γιατί μας απολύουν; Το κάνουν πάντοτε γιατί είμαστε κακοί στη δουλειά μας ή γιατί έχουν χρεοκοπήσει ή κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν και οι ίδιοι ως φυσικά πρόσωπα κι όχι βεβαίως από εκδικητικότητα αν διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω από συνθήκες εργασίας είλωτα ή γιατί προτιμούν να αφήσουν άνεργους μερικούς εργαζόμενους από το να αναγκαστούν να πουλήσουν ένα πολυτελές αυτοκίνητό τους ή να στείλουν μικρότερο έμβασμα σε εξωχώριο παράδεισο. Καλά κάνει ο Γ. Βρούτσης και υποχρεώνει ξανά τους εργαζόμενους να αποδεικνύουν οι ίδιοι ότι ο λόγος απόλυσής τους δεν ήταν βάσιμος. Αυτοί, άλλωστε, είναι ο πιο δυνατός κρίκος στη σχέση με την εργοδοσία. Το γνωρίζουμε από την εποχή τού Σπάρτακου...

Τι κι αν, εξάλλου, δεν προκύπτει κάποιο ηλεκτρονικό φακέλωμα εργαζόμενων παρά μόνο στην οργουελική "newspeak" του Γ. Βρούτση, ο οποίος δεν έχει την ίδια ώρα κανένα πρόβλημα με το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλιστών; Τι κι αν η κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης αντιβαίνει στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη, δηλαδή στο ευρωπαϊκό κεκτημένο στο οποίο, κατά τα άλλα, ομνύουν οι "Μένουμε Ευρώπη"; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας ποια είναι τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειονότητας και φροντίζει να το αποδεικνύει καθημερινώς με τις πολιτικές της. Ή, μήπως, όχι;...

Πήγαν για μαλλί στην Εύβοια και βγήκαν αξύριστοι στη Σαμοθράκη...

Ενδεχομένως καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν δεν κινήθηκε κατά τον πρώτο μήνα τής θητείας της με τόσους επικοινωνιακούς όρους όσο η σημερινή. Τι άλλο, για παράδειγμα, παρά το θεαθήναι εξυπηρέτησε η διακοπή των διακοπών τού επιμελώς αξύριστου Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος βεβαίως κατόπιν τις συνέχισε, λόγω της φωτιάς στην Εύβοια; Η ευθύνη τού πρωθυπουργού δεν είναι επιχειρησιακή- συντονιστική. Δεν είναι δουλειά του να κατανέμει τις πυροσβεστικές δυνάμεις, αλλά να επιλέγει τα κατάλληλα πρόσωπα και να τους προσφέρει τα απαραίτητα εργαλεία ώστε να περιορίζεται η ζημιά που αφήνουν πίσω τους οι φυσικές καταστροφές...

Η κυβέρνηση, άλλωστε, με την περίπτωση της Σαμοθράκης έπεσε μέσα στο λάκκο που η ίδια άνοιξε με την Εύβοια. Αν ο πρωθυπουργός είναι αναγκαίος για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς, θα πρέπει να είναι και για να βρεθούν πλοία απεγκλωβισμού τουριστών και κατοίκων. Κι αν δεν τα βρίσκει σε εύλογο χρόνο, τότε αυτός είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ταλαιπωρία τους και τη δυσφήμηση της χώρας εν μέσω της κορύφωσης της τουριστικής περιόδου...

Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία είναι απαραίτητο να επιδεικνύει γρήγορα αντανακλαστικά και να διευκολύνει διαδικασίες σε έκτακτες περιστάσεις. Το γήπεδο, άλλωστε, είναι ο καθρέφτης των πάντων...

Ο καλός προπονητής, όμως, χτίζει την ομάδα του στην προπόνηση, όταν δεν πέφτουν πάνω του τα φώτα τής ράμπας. Το ίδιο κι ο καλός πρωθυπουργός προλαμβάνει για να μην χρειάζεται να καταστέλλει. Τα υπόλοιπα είναι για να έχουν υλικό να καταγράφουν τα πάντα πρόθυμα για αγιοποίηση της σημερινής κυβέρνησης μίντια...

Φωνάζουν "πού είναι το κράτος" δίπλα από τις ταμειακές μηχανές-διακοσμητικά...

Έχουν δίκιο οι επαγγελματίες τού τουρισμού να διαμαρτύρονται για την υψηλή φορολόγηση; Όσο σκληρό κι αν διαβάζεται, έχουν τόσο δίκιο όσο και οι διαρρήκτες αν κάνουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά των αντικλεπτικών συστημάτων. Φυσικά και δεν ανήκουν όλοι οι άνθρωποι του τουρισμού σε αυτήν την κατηγορία και βεβαίως εκείνοι ανάμεσά τους που φοροδιαφεύγουν δεν το κάνουν γιατί είναι χειρότεροι άνθρωποι από τους μισθωτούς, αλλά απλούστατα γιατί το μπορούν με συγκριτικώς ελάχιστους κινδύνους. Από την άλλη, όμως, δεν είναι δυνατό να απαιτούν μείωση της φορολογίας, όταν άλλωστε δεν φοροδιαφεύγουν για να επιβιώσουν αλλά για να πλουτίσουν, την ίδια ώρα που έχουν τις ταμειακές τους μηχανές για διακοσμητικά...

Ούτε είναι λογικό επιχείρημα το ότι η τουριστική περίοδος διαρκεί λίγους μήνες και μέσα σε αυτούς πρέπει να βγουν τα εισοδήματα μιας ολόκληρης χρονιάς. Η καλοκαιρία σε αυτήν τη χώρα διαρκεί περισσότερους από τρεις μήνες κι επιπλέον υπάρχουν διάφορα είδη τουρισμού- από το συνεδριακό έως τον θρησκευτικό κι από τον θεματικό ως τον αθλητικό- τα οποία μένουν ως επί το πλείστον αναξιοποίητα γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι έχουν βρει το μήνα που ταΐζει τους δώδεκα, γι' αυτό και χρεώνουν τον άνθρακα για θησαυρό. Η ομορφιά τού ελληνικού τοπίου είναι πανθομολογούμενη, αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα ωραία μέρη στον κόσμο, επομένως για να προσελκύσεις τουρίστες που θα ξοδέψουν και δεν θα σε επισκεφθούν μία μόνο φορά πρέπει κι εσύ να τους παρέχεις κάτι παραπάνω από απλώς αξιοπρεπείς υπηρεσίες...

Οι επαγγελματίες, άλλωστε, του τουρισμού φοροδιέφευγαν κι όταν, για παράδειγμα, υπήρχε αφορολόγητο για τους ελεύθερους επαγγελματίες κι ο ΦΠΑ ήταν χαμηλότερος. Για κάποιον αντικειμενικό λόγο, εξάλλου, ο φορολογικός νομοθέτης είναι αυστηρότερος μαζί τους κι όχι γιατί τους μισεί...

Το ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί πρέπει να ενισχυθούν είναι εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο είναι η φορολογική συνείδηση των μικρών και των μεγάλων που θα λύσει το πρόβλημα. Κι αυτή αποκτάται στο σπίτι, στο σχολείο και στην κοινωνία κι όταν όλοι μας δεν αναζητάμε δικαιολογίες για να χαλαρώνουμε τις αρχές μας, λησμονώντας πως κράτος πρόνοιας δίχως φόρους δεν υφίσταται...

Ο Μητσοτακης να σβήσει τις φωτιές! Τι, όχι;...

Άκουσα με ενδιαφέρον την επίσημη κυβερνητική θέση πως δεν εστάλησαν μηνύματα από το πολυδιαφημισμένο 112 σε όσους βρίσκονταν στον Υμηττό ή στην Ελαφόνησο για να μην προκληθεί πανικός. Πρόκειται, βεβαίως, για τους ίδιους ανθρωπους που πέρυσι στο Μάτι- υπό πολύ δυσκολότερες συνθήκες και με γεγονότα που εξελίχθηκαν μέσα σε ελάχιστη ώρα- ωρύονταν γιατί δεν δόθηκε εντολή εκκένωσης. Ενδεχομένως να πίστευαν ότι οι κάτοικοι της περιοχής είναι από τη φύση τους πιο Σκανδιναβοί στις αντιδράσεις τους και θα εκκένωναν τα σπίτια τους σαν να εφευγαν για εκδρομή...

Ο Κ. Μητσοτάκης μπορεί να διαθέτει το καλύτερο βιογραφικό στη χώρα, αλλά σε αυτό δεν περιλαμβάνεται και η κατάσβεση πυρκαγιών. Επομένως, μπορεί ο άνθρωπος να συνεχίσει τα μακροβούτια του στα Χανιά κι αυτά που θα κάνει στα κότερα που θα τον φιλοξενήσουν. Αναρωτιέμαι, όμως, αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε δηλώσει ποτέ πως είναι άσος στην κατάσβεση, ώστε τα ίδια μίντια που ασχολούνται αποκλειστικώς με την κορμάρα τού πρωθυπουργού και πόσο ερωτευμένοι είναι με την Μαρέβα να επιπλήττουν τον τότε πρωθυπουργό γιατί δεν βρισκόταν στο αρχηγείο τής Πυροσβεστικής σε παλαιότερες πυρκαγιές- και δεν αναφέρομαι σε φωτιά όπως αυτή στο Μάτι...

Σκεφτείτε, επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας να διόριζε πρόεδρο στην ΕΡΤ τον διευθυντή τού γραφείου Τύπου του τι θα έλεγαν περί σταλινισμού οι επιλεκτικώς ευαίσθητοι στις "περιστρεφόμενες πόρτες". Δεν χρειάζεται, άλλωστε, και πολλή φαντασία. Αρκεί να θυμηθείτε τι έλεγαν για το διορισμό τής Β. Θάνου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία δεν ήταν ποτέ συριζαία και η οποία κατείχε μια πολύ πιο επιστημονική θέση στο Μαξίμου. Αυτά τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, άλλωστε, είναι κι αυτά που χαρακτηρίζουν τον πρώτο μήνα τής κυβέρνησης, η οποία, ανάμεσα σε άλλα οργουελικά, κατάφερε με τα fake news της και να "μειώσει" την ανώτατη σύνταξη από τα 3.100 ευρώ στα 4.600...

Ο Καρανίκας τώρα δικαιώνεται...

Ο γράφων δεν είναι κομιστής τής απόλυτης αλήθειας. Γι' αυτό κι επεξεργάζεται οποιαδήποτε άποψη βασίζεται σε επιχειρήματα, όσο έωλα κι αν τα θεωρεί. Αν, όμως, η αλήθεια είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να αποδειχθεί, δεν ισχύει το ίδιο και με την υποκρισία. Όταν χρησιμοποιείς δύο μέτρα και δύο σταθμά σε παρόμοιες περιπτώσεις, τότε πρέπει να είσαι έτοιμος και να χαρακτηριστείς φαρισαίος, για να μην πω κι απατεώνας...

Η ΝΔ είχε κάνει σημαία της στον αγώνα υπεράσπισης των άριστων τον Ν. Καρανίκα, τα προσόντα τού οποίου πράγματι δεν δικαιολογούσαν μια έμμισθη θέση στο Μαξίμου. Μόνο που ο Ν. Καρανίκας διαθέτει πανεπιστημιακό πτυχίο και ήταν απλώς σύμβουλος του πρωθυπουργού για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης...

Ο Π. Κοντολέων, τον οποίο ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να κάνει διευθυντή τής ΕΥΠ, διαθέτει μη αναγνωρισμένο πτυχίο από το εξωτερικό, ενώ ο διευθυντής τού γραφείου τού Αδ. Γεωργιάδη, Γ. Θεοδωράτος, γνωστή τηλεπεσόνα, δεν έχει καν πανεπιστημιακή μόρφωση. Την ίδια ώρα, με το νέο νόμο για το επιτελικό κράτος, μετακλητοί υπάλληλοι μπορούν να είναι κι όσοι έχουν μόνο απολυτήριο Λυκείου κι αμείβονται σαν να ήταν απόφοιτοι πανεπιστήμιου...

Μπορεί ο Π. Κοντολέων, ο Γ. Θεοδωράτος και οι υπόλοιποι απόφοιτοι λυκείου να αποδειχθούν χίλιες φορές ικανότεροι από τους κατόχους πανεπιστημιακών τίτλων, μεταπτυχιακών και διδακτορικών. Η απόκτηση της γνώσης, άλλωστε, είναι περισσότερο προσωπική υπόθεση και δεν ποσοτικοποιείται, όπως πιστευει ο Κ. Μητσοτάκης και κάθε νεοφιλελεύθερος σοβιετολάτρης συνδέοντας την αξιολόγηση με τη στατιστική. Πώς, όμως, να μην θέσω και ζήτημα υποκρισίας για τον πρωθυπουργό- που βαυκαλίζεται πως είναι "το καλύτερο βιογραφικό τής χώρας" εν αντιθέσει με τον "πρόεδρο του 15μελούς" Αλέξη Τσίπρα- και τους υπουργούς του, που δήθεν θίγονταν από τον Ν. Καρανίκα κι ενδιαφέρονταν για τους άξιους Έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό για να βρουν προκοπή;...  

 

Η ιδεολογική ηγεμονία δεν έχει ανάγκη να νομοθετεί Αύγουστο...

Όποιος πιστεύει στις ιδεοληψίες του δεν νομοθετεί την κατάργηση του πανεπιστημιακού άσυλου τον Αύγουστο ούτε την κατάργηση της αιτιολογημένης απόλυσης με εκπρόθεσμη τροπολογία λίγο πριν κλείσει η Βουλή για τις θερινές διακοπές. Αντιθέτως, νομοθετεί παρουσία όλων των εμπλεκόμενων προσώπων και θεσμών με άνεση χρόνου και παράθεση σοβαρών επιχειρημάτων, χωρίς να φοβάται το διάλογο και την αντίθετη γνώμη. Ιδίως αν πιστεύει πράγματι ότι οι πρόσφατες εκλογές που κέρδισε, σήμαναν και την ιδεολογική του επικράτηση, όπως κατά τα άλλα διατυμπανίζει...

Ο Κ. Μητσοτάκης, ωστόσο, αντιλαμβάνεται, για παράδειγμα, ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης με την αύξηση των απολύσεων τον πρώτο μήνα διακυβέρνησης από τον ίδιο, όταν προεκλογικώς καλούσε σε χαλάρωση των μέτρων προστασίας των εργαζόμενων και μετεκλογικώς κατάργησε το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας. Ούτε μπορεί να αιτιολογήσει το σκλαβοπάζαρο των εργαζόμενων σε υπεργολάβους με τα άσχετα παραδείγματα που έφερε ο Γ. Βρούτσης στη Βουλή.  Όσο κι αν τα ΜΜΕ τα οποία στηρίζουν τον πρωθυπουργό βαφτίζουν το κρέας ψάρι, στο τέλος τής ημέρας θα είναι η κοινωνική πραγματικότητα αυτή που θα ισοπεδώσει την κυβερνητική υποκρισία...

Είναι βέβαιο ότι αν καταργηθεί πλήρως η εργατική νομοθεσία κι επιτραπεί στους επιχειρηματίες- τους ίδιους επιχειρηματίες που φοροδιάφευγαν κι όταν είχαν αφορολόγητο και οι φόροι ήταν χαμηλότεροι- να ξυλοφορτώνουν τους ελεγκτές τους τότε η ανταγωνιστικότητα της χώρας θα εκτοξευθεί και θα επιτευχθεί κι αναπτυξιακός στόχος μεγαλύτερος από το 4%. Μόνο που μαζί με όλα αυτά θα έχουμε "κατορθώσει" να επιστρέψουμε στον εργασιακό μεσαίωνα εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές χωρίς μνημόνια και τα χρήματα που τουλάχιστον αυτά συνεπάγονταν. Όλα αυτά, άλλωστε, που ο Κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει ως μεταρρυθμίσεις δεν συνιστούν τίποτα διαφορετικό από προγράμματα που έχουν εφαρμοστεί και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, επιτρέποντας την αναρρίχηση στην εξουσία σκοταδιστικών δυνάμεων κι επιστρέφοντας την Ευρώπη σε νέο κύκλο οικονομικής περιδίνησης πολύ πιο σύντομα από οποιαδήποτε άλλη φορά στην Ιστορία...

 

Η ΝΔ καταργεί πλήρως το άσυλο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος και με διαφορά στη νεολαία...

Αν ρωτήσεις την πλειονότητα των πολιτών, οι περισσότεροι ενδεχομένως να σου απαντήσουν πως σήμερα το πανεπιστημιακό άσυλο ισχύει για όλα τα αδικήματα και χωρίς δυνατότητα άρσης του. Γι' αυτό και, επίσης ενδεχομένως, αρκετοί να επιχαίρουν με την πλήρη κατάργησή του από τη ΝΔ. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, ότι το άσυλο δεν ισχύει και σήμερα για κακουργήματα κι εγκλήματα κατά τής ζωής και πως με ένα απλό τηλεφώνημα του πρύτανη μπορεί να αρθεί και για τα υπόλοιπα αδικήματα;...

Τι, επομένως, θα αλλάξει με την πλήρη κατάργησή του αν οι πρυτάνεις, οι καθηγητές ή οι φοιτητές εξακολουθούν να μην κάνουν το απαραίτητο τηλεφώνημα όταν διαπιστώνουν κάποια παραβατικότητα; Απολύτως τίποτα, εκτός αν αποδεχθούμε ως κοινωνία τού 21ου αιώνα πως στα πανεπιστήμιά μας θα περιπολούν οπλισμένοι μπάτσοι ή θα γίνεται face control στις εισόδους, όπως δεν συμβαίνει σε οποιοδήποτε άλλο αναπτυγμένο κράτος τού κόσμου. Ούτε οι ίδιοι οι μπάτσοι, άλλωστε, όπως ανάφερε ο εκπρόσωπός τους στη Βουλή, αποδέχονται αυτόν το ρόλο...

Η κυβέρνηση δεν βιάζεται να νομοθετήσει Αύγουστο, με τα πανεπιστήμια κλειστά και τους ανθρώπους τους σε διακοπές, γιατί ενδιαφέρεται για το εμπόριο ναρκωτικών ή για το παραεμπόριο εντός ή πέριξ των ακαδημαϊκών χώρων. Αν υπάρξει η αναγκαία πολιτική βούληση όλων των εμπλεκόμενων θεσμών, που σήμερα κρύβονται ο ένας πίσω από τον άλλο κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει με μία νομοθετική ρύθμιση, μπορούν να διαλυθούν αυτά τα εγκληματικά φαινόμενα και τώρα...

Η δεξιά, ωστόσο, ήταν απέναντι στο πανεπιστημιακό άσυλο και πριν τη χούντα και κατά τη διάρκειά της και τα χρόνια μετά από την πτώση της, όταν ακόμα και το να εκφράζεις τη γνώμη σου ήταν ένδειξη θάρρους. Με το ΣΥΡΙΖΑ να έχει επικρατήσει στη νεολαία και στις τελευταίες εκλογές, και μάλιστα με διαφορά, αυτό που τρέμει η μητσοτάκειος εκδοχή τής δεξιάς είναι τη ριζοσπαστικοποίηση της νιότης, φοβάται τις νέες ιδέες- που απορρίπτουν, για παράδειγμα, τους ιεροδιδασκάλους στα σχολεία- ή τις καταλήψεις για τη διεκδίκηση εύλογων δικαιωμάτων...

Θέλει μια νεολαία που να ασχολείται μόνο με τη διοργάνωση πάρτι κι εκδρομών στη Μύκονο, στα οποία εξειδικεύεται η ΔΑΠ. Κι όλα αυτά, βεβαίως, εντασσόμενα στο δόγμα τού "νόμος, τάξη κι ασφάλεια", που δεν απέχει και πολύ από τη φροϊδική αντικατάσταση της λίμπιντο με το ρόπαλο, για το οποίο μίλησε με το δικό του τρόπο κι ο Κώστας Ζουράρις στη σεμνότυφη Βουλή...   



 

Ο Τσίπρας δεν έχασε λόγω των μίντια, αλλά θα τα ξανακερδίσει...

Ενδεχομένως μόνο το ΠΑΣΟΚ προ του 1981 να πολεμήθηκε τόσο πολύ από τα μέσα ενημέρωσης όσο ο ΣΥΡΙΖΑ από τότε που έγινε διεκδικητής τής εξουσίας. Το ότι, μάλιστα, ακόμα και ύστερα από τεσσεράμισι χρόνια στη διακυβέρνηση του τόπου η συντριπτική πλειονότητα των μίντια τον αντιπολιτεύεται, μπορεί να συνιστά κριτική για όσους επιχείρησαν ανεπιτυχώς να ελέγξουν τους μηχανισμούς, ωστόσο περιποιεί τιμή στο κόμμα ως σύνολο να μην θεωρείται αρεστό από τους μιντιάρχες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν έχασε τις εκλογές τής 7ης Ιουλίου κυρίως λόγω του μιντιακού πόλεμου που δέχθηκε...

Αν τα συμβατικά ΜΜΕ είχαν τόσο μεγάλη ισχύ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε κερδίσει ούτε τις ευρωεκλογές τού 2014 ούτε τις βουλευτικές εκλογές τού 2015 ούτε το δημοψήφισμα της ίδιας χρονιάς. Προφανώς και πριν ένα μήνα θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν τον λιβάνιζαν νωρίτερα από το πρωί μέχρι το βράδυ τα δελτία ειδήσεων, που κάνουν ακριβώς αυτό σήμερα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε γιατί πέρασε κάτω από τον πήχη των υψηλών προσδοκιών που ο ίδιος είχε θέσει ως όριο πριν γίνει κυβέρνηση...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πολλές πιθανότητες να ξαναγίνει πρωθυπουργός, ακόμα κι αν παλέψει ξανά σχεδόν μόνος του απέναντι σε όλους. Ο πρώτος μήνας διακυβέρνησης Μητσοτάκη, άλλωστε, έχει ήδη απογοητεύσει αρκετούς που τον θεωρούσαν μεταρρυθμιστή...

Όταν, για παράδειγμα, τοποθετείς επικεφαλής στο Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, το οποίο παρεμπιπτόντως θεωρούσες άχρηστο, μία αποτυχούσα υποψήφια βουλευτίνα η οποία θεωρεί προδότες όσους ψήφισαν τη Συμφωνία των Πρεσπών και καταθέτει κάθε χρόνο στεφάνι στο εμφυλιοπολεμικό ηρώο στο Γράμμο, την ίδια ημέρα που ψηφίζεις νομοσχέδιο για την αποκομματικοποίηση, υποτίθεται, του κράτους τότε δεν είσαι τίποτα καλύτερο από φαρισαίος. Δεν αρκεί, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης να πέσει σαν σαπισμένο φρούτο, γι' αυτό κι ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να ολοκληρώσει άμεσα την ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ώστε η επιλογή τού λαού στις επόμενες εκλογές προς το πρόσωπό του να είναι θετική κι όχι απλώς αντανάκλαση της απογοήτευσης για τον αντίπαλό του...  

 

Η απλή λογική, έστω χωρίς απλή αναλογική, δείχνει ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο...

Στην Ισπανία η κυβέρνηση Σάντσεθ είναι υπηρεσιακή εδώ και πάνω από τρεις μήνες, αφού ο πρωθυπουργός δεν έχει καταφέρει ακόμα να σχηματίσει κυβέρνηση με κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στη βόρεια Ευρώπη είναι, εξάλλου, συνηθισμένο φαινόμενο οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις, ακόμα και μερικών χρόνων...

Στην Ελλάδα, ωστόσο, κάποιοι νομίζουν ακόμα πως θα τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι αν συνεργαστούν με τους πολιτικούς τους αντιπάλους για ένα ή περισσότερα ζητήματα για ένα ή περισσότερα χρόνια. Γι' αυτό και η νέα κυβέρνηση δίνει σήμερα υπερεξουσίες ακόμα και σε δημάρχους που έλαβαν μόλις το 15% ή και λιγότερο των ψήφων στις αυτοδιοικητικές εκλογές τής 26ης Μαΐου κι όλα αυτά στο όνομα της κυβερνησιμότητας...

Για όσους δεν το ξέρουν, ήταν πάνω από 40 οι δήμοι το προηγούμενο χρονικό διάστημα όπου οι δήμαρχοι είχαν απολέσει την πλειοψηφία τους χωρίς όμως να επηρεαστεί η εύρυθμη λειτουργία των δήμων. Επιπλέον, οι πολίτες αν ήθελαν να έχουν μικρούς αυτοκράτορες στους δήμους ή στις περιφέρειές τους, γνωρίζοντας την εφαρμογή τής απλής αναλογικής θα είχαν σπεύσει να προσφέρουν υψηλότερα ποσοστά στους υποψήφιους από αυτά που τους έδωσαν. Δεν το έπραξαν, όμως, στις περισσότερες των περιπτώσεων και γι' αυτό είναι πρωτίστως αντιδημοκρατική- αν όχι κι αντισυνταγματική- η βιασύνη τής κυβέρνησης να "ξηλώσει" τον "Κλεισθένη"...

Το να κατηγορείς την απλή αναλογική για αναποτελεσματικότητα πριν καν εφαρμοστεί οπουδήποτε αποτελεί πολιτικό πρωθύστερο κι αποκαλύπτει πώς αντιλαμβάνεσαι τη δημοκρατία. Άλλωστε ο υπερσυγκεντρωτισμός τού Κ. Μητσοτάκη αποκαλύπτεται και στο νόμο για το επιτελικό κράτος, με τον οποίο ο πρωθυπουργός παραδέχεται στην ουσία ότι δεν εμπιστεύεται κανέναν άλλον παρά μόνο τον εαυτό του και τους στενούς του συνεργάτες, τοποθετώντας ο ίδιος ακόμα και τον πρόεδρο της νέας Επιτροπής Διαφάνειας, που καλώς πάντως παίρνει υπό τις φτερούγες της όλες τις ελεγκτικές Αρχές, αφού ο μεγάλος αριθμός τους και οι αλληλοεπικαλυπτόμενες αρμοδιότητές τους τις καθιστούσαν αναποτελεσματικές. Η σπουδή, επίσης, να "φαγωθεί' η Βασιλική Θάνου, η οποία ερευνά και το καρτέλ στη διανομή τού Τύπου, αποδεικνύει και ποιος κυβερνά πραγματικά αυτήν τη χώρα, ακόμα κι αν κινείται περισσότερο στον Πειραιά κι όχι στο κέντρο τής Αθήνας...

Δεν θα βρούμε το δίκιο μας με μονομαχίες στο Ελ Πάσο...

Όταν ένας πολιτικός λέει ψέματα εν πλήρει επιγνώσει ότι λέει ψέματα το δημόσιο αίσθημα εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς κλονίζεται. Όταν, όμως, ένας πολιτικός υποκινεί αβάσιμα το μίσος για το διαφορετικό, τότε δεν είναι απλώς λαοπλάνος, αλλά επικίνδυνος, πολύ επικίνδυνος. Ανεξαρτήτως από τα κίνητρα που όπλισαν το χέρι τού σφαγέα τού Ελ Πάσο, είναι επικίνδυνοι πολιτικοί όπως ο Ντ. Τραμπ, ο Μπ. Τζόνσον, η Μ. Λε Πεν, ο Μ. Σαλβίνι και κάποιοι δικοί μας, μεμονωμένα ή καθ' ολοκληρία, όταν στιγματίζουν ολόκληρες κοινωνικές ομάδες ως υπεύθυνες για τα δεινά τής κοινωνικής πλειοψηφίας όταν αυτό δεν ισχύει...

Δεν φταίνε οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι, οι μαύροι, οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι ομοφυλόφιλοι, οι όποιοι ξένοι και διαφορετικοί για την υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας. Ευθύνεται ένα οικονομικό- πολιτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, που αναπαράγει και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες την ίδια ώρα που απομειώνει τις δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης της κοινωνικής πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων που σχετίζονται με τη ζωή της. Το να συγκρίνουμε τον καπιταλισμό με το φασισμό ή με το σταλινισμό, με αυταρχικά δηλαδή καθεστώτα, για να τον αθωώνουμε δεν ωφελεί στο να αλλάξουν οι χρόνιες παθογένειές του, ακραίες εκφάνσεις των οποίων είναι και τα μακελειά τύπου Ελ Πάσο...

Ακόμα, όμως, κι απέναντι στον καπιταλισμό η αντίδρασή μας δεν εξυπηρετεί καμία σκοπιμότητα αν είναι τυφλή. Αν, για παράδειγμα, μπουκάρει κάποιος με πολυβόλο και "θερίσει" το Δ.Σ. της ΕΚΤ υπηρεσία θα προσφέρει στο σύστημα, αφού θα συσπειρώσει τους περισσότερους γύρω του εν είδει σπονδής στη χαμένη κανονικότητα, παρά θα το ανατρέψει...

Δεν είναι το μίσος που θα νικήσει τον καπιταλισμό, αλλά η αγάπη για έναν κόσμο που μπορεί να γίνει πολύ πιο δίκαιος από όσο είναι σήμερα, για ένα σοσιαλιστικό αύριο χωρίς δικτατορία, γραφειοκρατία και νεποτισμό. Κι αυτήν την ιδέα δεν την υπηρετούν οι απανταχού τρομοκράτες που βλέπουν αυτήν τη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη ως μια νέα μονομαχία στο Ελ Πάσο...

  

Παιδεία για τους έξυπνους και πλούσιους, οι υπόλοιποι ας γίνουν ψυκτικοί...

Η Παιδεία, ιδίως η κρατική έκφρασή της, δεν μπορεί να είναι γκέτο για τους πιο έξυπνους, τους πιο διαβαστερούς, τους πιο πλούσιους που έχουν τη δυνατότητα να ενισχύονται περισσότερο από τους πιο φτωχούς προκειμένου να επιτυγχάνουν καλά αποτελέσματα. Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτεία οφείλει να δίνει τη δυνατότητα σε όποιον επιθυμεί να προχωρήσει σε πανεπιστημιακές σπουδές να μπορεί να το κάνει και να τις ολοκληρώνει ακόμα κι αν έχουν περάσει 20 χρόνια από την είσοδό του σε ένα ΑΕΙ. Κι αυτό ανεξαρτήτως από το αν είναι μαθητής τού τρία κι ανεξαρτήτως των λόγων- προσωπικών, οικογενειακών ή κοινωνικών- που τον εμποδίζουν να είναι μαθητής τού δέκα και πάνω...

Τα φαινόμενα παραβατικότητας εντός ή γύρω από τους πανεπιστημιακούς χώρους σαφώς και υποβαθμίζουν το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το πανεπιστημιακό άσυλο, όμως, είναι και σήμερα ουσιαστικώς καταργημένο, αφού δεν υπάρχει αδίκημα για το οποίο ένας πρύτανης που θέλει να κάνει καλά τη δουλειά του και να μην ψάχνει για δικαιολογίες να μην μπορεί να καλέσει την αστυνομία να επέμβει...

Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι να δούμε αστυνομικές περιπολίες μέσα στα πανεπιστήμια- παγκόσμια πρωτοτυπία- ή face control σαν να είναι μπουζουξίδικα της παραλιακής. Δεν νομίζω, όμως, πως μια τέτοια εξέλιξη θα αναβαθμίσει τα δημόσια πανεπιστήμια ή θα τα κάνει πιο ελκυστικά στους ξένους επίδοξους φοιτητές, με τον ίδιο τρόπο που η όποια αύξηση των μπάτσων σε τουριστικές περιοχές περισσότερη ανασφάλεια προκαλεί παρά ασφάλεια στους ξένους τουρίστες...

Την ίδια ώρα, δεν υποβαθμίζουν την ποιότητα σπουδών ούτε επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό οι "αιώνιοι" φοιτητές. Στο τέλος κάθε απόφοιτος κρίνεται από την αγορά εργασίας κι αν κάποιος ολοκληρώνει τις σπουδές του σε τέσσερα χρόνια δεν έχει κάτι να χάσει από όποιον τις ολοκλήρωσε σε δέκα...

Ούτε το πτυχίο ενός νομικού, για παράδειγμα, θα υποβαθμιστεί περισσότερο από το αν ανοίξει κι άλλη Νομική στην Πάτρα, αφού κάποιος μελλοντικός ανταγωνιστής του μπορεί να τσιμπήσει ένα παρεμφερές πτυχίο από κάποια σχολή τού Ουζμπεκιστάν ή ενός ιδιωτικού κολεγίου στην Ελλάδα- πληρώνοντας η οικογένειά του πολύ περισσότερα- κι αύριο μεθαύριο να τον βρει μπροστά του στην αγορά εργασίας με τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα, δίχως όμως οι σπουδές τους να έχουν τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Αφήστε που με αυτήν τη λογική οι πιο φτωχοί χάνουν μια ακόμα ευκαιρία να σπουδάσουν με τις καθαρώς ταξικές πολιτικές υπεράσπισης της ελίτ που ακολουθεί η κυβέρνηση... 

Τα αποβράσματα της κοινωνίας μαζί τα έφαγαν...

Ο δημόσιος, ελεύθερος λόγος συνιστά θεμελιώδες χαρακτηριστικό τής δημοκρατίας. Ιδίως, όμως, στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης τα υπερβολικά λεκτικά σχήματα τον έχουν απαξιώσει είτε στην κοινοτοπία είτε στη θολούρα για το τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι όχι. Το να μην πληρώνει κάποιος εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς- κι ο γράφων ομολογεί ότι έχει υποπέσει πολλές φορές σε αυτήν την αντικοινωνική συμπεριφορά δίχως να αναζητά συγχωροχάρτι οικονομικής ένδειας- δεν του περιποιεί τιμή. Αν, όμως, ένας εισιτηριοδιαφεύγων χαρακτηρίζεται από τον αρμόδιο υπουργό "απόβρασμα της κοινωνίας" τότε τι είναι ο ίδιος υπουργός που δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει στο πόθεν έσχες του μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ;...

Η διαβόητη πλέον ατάκα τού Κ. Καραμανλή του Γ', ο οποίος αν δεν λεγόταν Καραμανλής μάλλον θα έκοβε εισιτήρια στο μετρό, δεν διαφέρει στην ουσία της από το παγκάλειο "μαζί τα φάγαμε". Φταίμε κι εμείς εξίσου, με βάση αυτό το σκεπτικό, για την απαξίωση των δημόσιων μέσων μεταφοράς με εκείνους που ρήμαξαν τους προϋπολογισμούς τους παράγοντας περισσότερα σκάνδαλα από έργα...

Ομοίως, οι πρυτάνεις κάνουν τα στραβά μάτια στην παραβατικότητα στα πανεπιστήμια και δεν κάνουν ένα γαμημένο τηλεφώνημα στην αστυνομία να επέμβει; Να καταργήσουμε το άσυλο, να περιπολούν μπάτσοι στα ΑΕΙ και να γίνεται face control λες και είναι κλαμπ στη Μύκονο, στη λογική τού "πονάει χέρι, κόβει χέρι"...

Ο μικρομεσαίος πολίτης που θέλει να λέγεται πολίτης οφείλει να μην αναζητά δικαιολογίες για τη δική του παραβατική συμπεριφορά στη σαφώς σημαντικότερη των μεγάλων ψαριών. Από την άλλη, όμως, και για παράδειγμα θα δυσκολευτεί πολύ ο Κ. Μητσοτάκης να πείσει τους ασυνεπείς δανειολήπτες να "πρασινίσουν" τα δάνειά τους όταν ο ίδιος έχει αποδειχθεί πιο ασυνεπής και για πολύ μεγαλύτερα ποσά όσον αφορά τα δάνεια του "Κήρυκα Χανίων" και της ΝΔ. Οι ηγέτες διδάσκουν με το παράδειγμα, σε διαφορετική περίπτωση δεν είναι τίποτα παραπάνω από τυχαίοι όσο και περιστασιακοί κληρονόμοι τής εξουσίας...