Ακροδεξιοί μιας χρήσης...

Η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή και οι ΗΠΑ κείνται μακράν και φυσικά οι κοινωνίες τους δεν είναι άμεσα συγκρίσιμες με την ελληνική. Και οι τέσσερις αυτές χώρες ωστόσο- υπάρχουν κι άλλες- κυβερνήθηκαν για μία και μόνο θητεία από νεοφιλελεύθερες κι ακροδεξιές ταυτοχρόνως κυβερνήσεις- αυτά τα δύο φαίνεται πως πάνε μαζί- οι οποίες στη συνέχεια αποδοκιμάστηκαν από το λαό. Ας το έχουν αυτό υπόψη και στο Μαξίμου...

Η ακροδεξιά κι ο νεοφιλελευθερισμός δεν δυσκολεύονται να αποκτήσουν την εξουσία γιατί προσφέρουν απλοϊκές απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα. Όταν για όλα φταίνε οι "άλλοι" κι όχι εμείς, είναι πολύ βολικό να το αποδεχόμαστε ως θέσφατο. Όταν έρχεται, ωστόσο, η ώρα να το αποδείξουν και στην πράξη σπάνε τα μούτρα τους, όπως είναι πολύ λογικό άλλωστε...

Η Λατινική Αμερική δίνει και πάλι το παράδειγμα, αλλά για να μεταδοθεί το παράδειγμά της στην Ευρώπη και δη στην Ελλάδα θέλει δουλειά πολλή. Πρωτίστως χρειάζεται και η κυβερνώσα Αριστερά να δείξει πως έχει διδαχθεί από τα λάθη της ώστε αυτά που θα κάνει αναπόφευκτα την επόμενη φορά να είναι νέα κι όχι τα παλιά. Η δημοκρατία, η κοινωνική δικαιοσύνη, οι ελευθερίες εξακολουθούν να παραμένουν ζητούμενα, γι' αυτό κι απαιτούνται ριζοσπαστικές τομές. Έστω κι αν επενδυθούν με λούστρο μετριοπάθειας...

 
 

Εκβιαστές κι ολιγάρχες γίνανε μαλλιά κουβάρια...

Αν ρωτήσουμε ακόμα και τους ψηφοφόρους τού Κ. Μητσοτάκη αν πιστεύουν ότι δεν έχει καμία εμπλοκή με τη Siemens, τις υποκλοπές ή δεν γνώριζε τον Ανδρ. Πάτση, εκτιμώ πως οι περισσότεροι θα απαντήσουν αρνητικά. Θα δικαιολογήσουν, ωστόσο, την προτίμησή τους στον πρωθυπουργό λέγοντας πως είναι ικανότερος κι αποτελεσματικότερος από τον Αλέξη Τσίπρα. Από την άλλη, όμως, ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης μας λέει εδώ και μήνες πως είναι ηλίθιος μήπως και διαφύγει και των ποινικών του ευθυνών...

Μόνο τυχαίο δεν ήταν που δύο εφημερίδες τού ομίλου Μαρινάκη "πυροβόλησαν" το Σαββατοκύριακο τον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές. Φαίνεται πως στο Μαξίμου είχε στηθεί ένα αρχηγείο παρακολουθήσεων, καλύψεων των νώτων κι εκβιασμών που δεν ξεχώριζε εχθρούς και φίλους. Και τώρα οι φίλοι αναρωτιούνται αν είναι και οι ίδιοι θύματα αυτού του παρακράτους. Ή μπορεί και να είναι βέβαιοι γι' αυτό. Ο χρόνος θα δείξει...

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ρίξει την κυβέρνηση όσο την αντιπολιτεύεται κυρίως για τα σκάνδαλά της κι ο ίδιος δεν φροντίζει να ανανεώσει τη βιτρίνα του. Ενδεχομένως, όμως, να σταθεί τυχερός και να την ρίξουν αυτοί που εδώ και τριάμισι χρόνια έχουν χτίσει τείχος προστασίας της από οτιδήποτε είναι δυνατό να την θέσει σε κίνδυνο. Όσο τραγικό κι αν είναι για τη δημοκρατία μας να πέσει μια φαύλη κυβέρνηση από τους ολιγάρχες που την στήριξαν με νύχια και με δόντια τόσο δίκαιο θα μπορούσε να θεωρηθεί από όσους πιστεύουν ότι όταν ζεις από το ξίφος πεθαίνεις κι από αυτό... 

 

"Όλοι ίδιοι είναι" και Πατσήσαμε...

Είμαι σίγουρος ότι ο Ανδρ. Πάτσης ειλικρινώς αναρωτιέται όταν πηγαίνει για ύπνο το βράδυ γιατί του τη λένε για τα "κόκκινα" δάνεια που αγόρασε κοψοχρονιά ή για τα εκατ. ευρώ που εισέπραξε από κρατικούς φορείς κι εταιρείες. Γι' αυτήν την κατηγορία ακρίδων όχι απλώς ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό, αλλά κι ό,τι είναι παράνομο δικαιολογείται αν ανήκεις στην τάξη και στην παράταξη που κυβερνά επί δεκαετίες τη χώρα. "Η Ελλάδα μάς ανήκει, τι θέλουν οι πλεμπαίοι και μας ενοχλούν;", αναρωτιέται στις μεταξύ τις συζητήσεις αυτή η κάστα...

Ο Πάτσης είναι, "απλώς", το σύμπτωμα. Η ασθένεια είναι ενδημική στο πολιτικό μας σύστημα κι αφορά κυρίως τους "άριστους" από τα Lidl οι οποίοι βασίζουν τη φιλαρέσκεια κι αλαζονεία τους στην καταγωγή, στις αγορασμένες σπουδές και στα κατευθυνόμενα αξιώματα που απολαμβάνουν. Δείτε τους σήμερα πώς επιχειρούν να συμψηφίσουν ένα επίδομα κατοικίας που είχε λάβει μια συριζαία υφυπουργός όταν ο πρωθυπουργός τους έχει δεκάδες κατοικίες σε όλο τον κόσμο αλλά ζητά αποζημίωση μερικών χιλιάδων ευρώ για τις κατεστραμμένες του ελιές. Δεν αφήνουν ούτε πόμολο να πέσει κάτω χωρίς να το μαγαρίσουν...

Το χειρότερο που έχουν καταφέρει αυτοί οι τύποι είναι που έχουν εξωθήσει το πόπολο στο να πιστεύει ότι είναι όλοι ίδιοι κι ότι η διαφθορά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αρκεί να είσαι αποτελεσματικός, όπως το εννοεί ο καθένας αυτό. Ο μιθριδατισμός τής ελληνικής κοινωνίας δεν είναι ο μοναδικός λόγος που υστερούμε. Είναι, όμως, κι αυτός ένας παράγοντας που μας κρατά πίσω και δεν μας επιτρέπει να συμβαδίζουμε με πιο προηγμένες κοινωνίες...

 

Βάλτε και τον Μητσοτάκη μέσα για να είμαστε Πάτση...

Όλοι μάθαμε ότι διεγράφη ο βουλευτής Πάτσης από την Κ.Ο. της ΝΔ, λίγοι όμως είχαμε πληροφορηθεί τις προηγούμενες ημέρες για τα έργα και τις ημέρες του που οδήγησαν στην επικοινωνιακή αποπομπή του. Και γι' αυτό οφείλουμε να "ευγνωμονούμε" την πλειονότητα των ΜΜΕ, την ομερτά των οποίων ζηλεύουν και οι μαφιόζοι. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον αποσιώπησης απορώ που ο Πάτσης δεν είχε αγοράσει και περισσότερα "κόκκινα" δάνεια ή που δεν είχε πάρει κι άλλες δουλίτσες από το "γαλάζιο" κράτος...

Ο Πάτσης την πάτησε γιατί ήταν άπληστος και πιο ικανό λαμόγιο από άλλους νεοδημοκράτες, όπως ο Κ. Μαραβέγιας φερ' ειπείν που είχε πιαστεί με τον αναπτυξιακό νόμο στην πλάτη. Κι ο Πάτσης, ωστόσο, είναι γατάκι μπροστά στη Μητσοτάκης Α.Ε., η οποία κάνει τα ίδια και πολύ χειρότερα, αλλά πολύ πιο οργανωμένα και με μεγαλύτερη εμπειρία βεβαίως στο να πλουτίζει σε βάρος τού δημοσίου συμφέροντος. Ο τρόπος, άλλωστε, που μας γδέρνει με την ενεργειακή ακρίβεια, αλλά μας κάνει ταυτοχρόνως να αισθανόμαστε ευγνώμονες που μας επιδοτεί με ψίχουλα σε σύγκριση με αυτά που μας αρπάζει ομολογώ ότι είναι άκρως επαγγελματικός...

Το Μέγαρο Μαξίμου αυτοτρολαρίστηκε όταν ανακοίνωσε πως ο Πάτσης διεγράφη γιατί η δράση του δεν συνάδει με τις αρχές τής ΝΔ. Ο βουλευτής Γρεβενών είναι η επιτομή τού τρόπου διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία τρία χρόνια. Θα μπορούσε να "κοσμεί" και το σχετικό λήμμα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία αν λειτουργούσαν στοιχειωδώς έστω οι θεσμοί δεν θα μπορούσε να σταθεί εδώ και πολύ καιρό... 

 
 

Η ακροδεξιά θα κάνει πάρτι όσο η Αριστερά σνομπάρει...

Η ακροδεξιά, είτε πολιτεύεται αυτόνομα είτε έχει ενσωματωθεί στην κεντροδεξιά, διατηρεί ένα άδικο προβάδισμα σε βάρος τής Αριστεράς. Κι αυτό έχει να κάνει με το ότι δίνει εύκολες απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα. Για τους ακροδεξιούς πάντα φταίει ο "άλλος", είτε είναι μετανάστης είτε Αριστερός είτε ομοφυλόφιλος είτε είτε είτε...

Στην Αριστερά δεν επιτρέπεται να είναι απλοϊκή ούτε να θωπεύει χυδαία ένστικτα ούτε να στήνει εσωτερικούς κι εξωτερικούς εχθρούς. Γι' αυτό και η δουλειά της είναι πιο δύσκολη όταν καλείται να πείθει ευρείες μάζες για το δίκαιο των θέσεών της. Πολλές φορές, ωστόσο, αυτοτραυματίζεται όταν επιλέγει τους ιδεολογικούς εμφύλιους για ήσσονος σημασίας ζητήματα ή όταν κι αυτή με τη σειρά της χαρακτηρίζει εχθρούς όσους επισημαίνουν τα λάθη της με σκοπό αυτά να διορθωθούν κι όχι να συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν...

Αν οι ψηφοφόροι στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο στρέφονται στην ακροδεξιά για να τους επιλύσει τα προβλήματα είναι πρωτίστως δικό τους έγκλημα. Και ούτε έχουν δικαίωμα να κρύβονται πίσω από πραγματικές δικαιολογίες όπως η απουσία μόρφωσης κι αντικειμενικής ενημέρωσης ή της έλλειψης χρόνου. 

Αλίμονο αν χρειάζεται να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να δουλεύουμε λιγότερο για να καταλαβαίνουμε ότι δεν μας καταστρέφει ο μαύρος, ο εβραίος ή ο γκέι τη ζωή. Φυσικά, όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν δικαιολογία για την Αριστερά ώστε να μην επαναπροσεγγίσει την εργατική τάξη και να μην προσελκύσει τα μεσαία στρώματα. Όπως ένας καλός προπονητής προσαρμόζει τα συστήματά του με βάση το υλικό που διαθέτει, ομοίως κι ένα αριστερό κόμμα οφείλει να ακούει αυτούς που θέλει να εκφράσει αντί να τους δείχνει με το δάχτυλο τι πρέπει να κάνουν. Μοιάζει εύκολο, στην πράξη ωστόσο παραμένει ακόμα ζητούμενο...  

 

Μετριοπαθής, αρκεί να μην το πιστέψει...

Κάθε εποχή πρέπει να είναι επαναστατική, ακόμα κι αν οι προϋποθέσεις για να φτουρήσει η επανάσταση δεν είναι οι κατάλληλες. Όσο απουσιάζει η κοινωνική δικαιοσύνη η επανάσταση είναι, στην ουσία, μονόδρομος. Δεν μπορείς, όμως, να κερδίζεις πάντα εκλογές προτάσσοντας την επαναστατικότητα. Ιδίως όταν έχεις ήδη κυβερνήσει κι απογοητεύσει, καλώς ή κακώς...

Σε αυτό το πλαίσιο καλά κάνει ο Αλέξης Τσίπρας και οι τελευταίες ομιλίες του περισσότερο σε κοιμίζουν παρά σε ενθουσιάζουν. Απευθύνεται στα απολιτίκ μεσαία στρώματα τα οποία θέλουν την ησυχία τους κι όχι κορώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι κι αλλιώς, δεν είναι ούτε καν κυβέρνηση αυτή τη στιγμή για να μπορεί να προσπαθήσει να μετατρέψει το λούμπεν προλεταριάτο και πρεκαριάτο σε συνειδητοποιημένη πολιτική μάζα...

Ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει, συνεπώς, να εξαπατήσει προεκλογικώς το πόπολο. Να του τάξει σταθερότητα και μετριοπάθεια. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να μην το πιστέψει κι ο ίδιος γιατί η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από μία από τα ίδια, αλλά μια επανάσταση, πρωτίστως θεσμική. Ό,τι ακολουθήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη πολύ δύσκολα θα είναι χειρότερο. Αλίμονο, όμως, αν αυτό το θεωρούμε αρκετό, ιδίως όσοι αυτοαποκαλούμαστε προοδευτικοί...  

 

Η ιερή ελληνική οικογένεια ήταν πάντοτε ανίερη...

Λίγο από το ζήλο που δείχνουν τα περισσότερα ΜΜΕ για να πληροφορηθούν την κατάθεση της 12χρονης να έδειχναν και για τη δικογραφία τής Siemens ή της Novartis μπορεί να είχε ξεβρομίσει το κομματικό σύστημα της χώρας. Δεν το δείχνουν όμως: τους ενδιαφέρει η εντυπωσιοθηρία ώστε να χορταίνουν τα πιο χυδαία μας ένστικτα, μαζί με τη συσκότιση για τα σημαντικά. Αν υπάρχει χειρότερη δημοσιογραφία στον κόσμο σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας παρακαλώ να με ενημερώσετε...

Έχουμε μάθει τα πάντα για το πώς βιαζόταν η ανήλικη- "συνευρισκόταν", σύμφωνα με τα μιντιακά παπαγαλάκια-, αλλά όχι και πολλά για το ποιοι ήταν και ποιες διασυνδέσεις είχαν οι βιαστές. Τα ίδια και για την κοπέλα που, κατά Κούγια, ικανοποίησε μια φαντασίωσή της στο ΑΤ Ομονοίας. Δημοσιογραφική ανικανότητα ή εσκεμμένο κουκούλωμα; Διαλέγετε και παίρνετε. Μόνο που κανείς μας δεν είναι τόσο αθώος όσο θέλει να πιστεύει όταν καλύπτεται από την περιγραφή τής κλειδαρότρυπας και δεν αναζητά τίποτα παραπάνω...

Είναι πολύ βολικό να ρίχνουμε την ευθύνη γι' αυτό που αποκαλούμε ηθική κατάπτωση της κοινωνίας στην πανδημία και στον εγκλεισμό. Η ιερή ελληνική οικογένεια δεν ήταν ποτέ τόσο αναμάρτητη όσο την θέλει το συλλογικό μας φαντασιακό. 

Οι τέσσερις τοίχοι ενός σπιτιού κρύβουν ιστορίες που ακόμα κι αν δεν είναι τόσο δραματικές όσο της 12χρονης δεν παύουν να αποδομούν τη φαντασίωση πως η πατρίδα, η θρησκεία και η οικογένειά μας είναι τόσο ειδυλλιακές όσο τις φανταζόμαστε. Βασίζουμε την κοινωνική ειρήνη σε ψέματα κι αυταπάτες, επιτρέποντας στους οικογενειακούς πολέμους να καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές...   
 

Σιγά μην θέλει ο Μητσοτάκης να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία...

Θα ήταν πολύ πιο έντιμο αν ο Κ. Μητσοτάκης σχολίαζε για τα όσα καταγγέλλονται για το ΑΤ Ομόνοιας πως πρέπει να διερευνηθούν και κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Θα ήταν, εν τέλει, πολύ πιο έντιμο από αυτό που είπε περί "κατάχρησης εξουσίας". Κατάχρηση εξουσίας είναι, για παράδειγμα, να παρακολουθείς πολιτικούς σου αντιπάλους. Να βιάζεις σε αστυνομικό τμήμα φορώντας στολή είναι έγκλημα καθοσιώσεως...

Ομοίως, είναι πολύ πιο έντιμο να έχεις ψηφίσει τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη και να λες πως επιχειρηματίες τύπου Μαλαματίνα κάνουν νόμιμη χρήση του από το να καλείς τα δύο μέρη να τα βρουν. Όταν, άλλωστε, στέλνονται ΜΑΤ στους εργαζόμενους, απολύονται και συλλαμβάνονται συνδικαλιστές το να παριστάνεις τον Πόντιο Πιλάτο μόνο ένα πράγμα αποδεικνύει, ότι η πάλη των τάξεων θα αργήσει ακόμα να κοπάσει. Μπορεί να το επιβεβαιώσει κι ο φοιτητής από το ΑΠΘ που έπεσε από τον τρίτο όροφο γιατί κυβερνητική επιλογή είναι οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια κι όχι αίθουσες και καθηγητές...  

Όπως κι αν έχει, η κυβέρνηση Μητσοτάκη όσο κι αν κάνει τον επιτήδειο ουδέτερο είναι φανερό για ποιους κυβερνά και πάντως όχι για την κοινωνική πλειοψηφία. Ο μεγαλύτερος φόβος της, εξάλλου, είναι να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και να χάσει τον αποδιοπομπαίο της τράγο για το ότι είμαστε πρωταθλητές στην ακρίβεια. Τι θα γενεί σε μια τέτοια περίπτωση δίχως τον βάρβαρο Βλ. Πούτιν; Ήταν κι αυτός μια κάποια λύσις...

 

Κρεμάλα στους βιαστές κι όταν είναι μπάτσοι;...

Φαντάζομαι πως εκείνοι που θέλουν κρεμάλες για τους βιαστές, τις θέλουν κι όταν οι βιαστές είναι μπάτσοι. Ομοίως, όσοι δεν επιθυμούν να αλλοιώνεται ο πολιτισμός μας από τους μετανάστες δεν το επιθυμούν και για τους εργάτες που τους μαζεύουν τις ελιές ή τα αχλάδια. Διαφορετικά η ηθική τους είναι τόσο ρευστή όσο στέρεη είναι η υποκρισία τους...

Το να έχει ο πολίτης απεριόριστη εμπιστοσύνη στις Αρχές, όποιες κι αν είναι αυτές, μοιάζει με αυτοκτονία για τα δικαιώματά του. Από την άλλη, ωστόσο, είναι για λύπηση μια χώρα στην οποία ο πολίτης δεν μπορεί να έχει καμία εμπιστοσύνη σε αυτούς που υποτίθεται πως τον φυλάσσουν από το κακό κι απονέμουν δικαιοσύνη. Και πώς να έχει στην Ελλάδα όπου χρεοκοπήσαμε, αλλά οι μόνοι που τα έφαγαν με δικαστική βούλα ήταν ο μακαρίτης Τσοχατζόπουλος κι ο Γ. Παπαντωνίου;...

Από όλα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες θα έπρεπε να σοκάρονται στην πραγματικότητα μόνο όσοι αδυνατούν να κατανοήσουν πως στα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής κρύβονται λουλούδια, αλλά και σκουπίδια. Κι ούτε, βεβαίως, θα έπρεπε η μη αποκτήνωσή μας να εξαρτάται από το πόσο αποκτηνωμένοι είναι οι ισχυροί και λιγότερο ισχυροί με διασυνδέσεις. Από την άλλη, όμως, απαιτεί θράσος να κουνάς το δάχτυλο σε ένα λαό που είδε για σκάνδαλα όπως της Siemens και της Novartis να μην τιμωρείται κανείς...
 

Κανείς δεν θέλει να επιλυθούν τα ελληνοτουρκικά...

Το κομματικό μας σύστημα, στο σύνολό του, δεν επιθυμεί να επιλύσει τις ελληνοτουρκικές διαφορές ώστε να μην επικρέμεται πάνω από κάθε γενιά ο πολεμικός κίνδυνος. Μια χαρά βολεύεται με το αφήγημα του διαβολικού εξ ανατολών γείτονα και των "αναγκαίων" εξοπλισμών σε αντικατάσταση της λογικής και της διπλωματίας. Η τουρκική επιθετικότητα, η οποία αρκετές φορές πράγματι ξεπερνά τα όρια, αξιοποιείται ως δικαιολογία για να οχυρωνόμαστε πίσω από το "δεν συζητάμε τίποτα πέρα από ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα", τα οποία ωστόσο η Άγκυρα δεν θα συμφωνήσει ποτέ να συζητηθούν αποκλειστικώς...

Τι καλύτερο να περιμένουμε, άλλωστε, από ένα κομματικό σύστημα που είχε βολευτεί πίσω κι από την ονομασία ΠΓΔΜ ώστε να μην συμβάλει στην επίλυση ενός θέματος ήσσονος σημασίας που το μετατρέψαμε σε μεσανατολικό; Αν κάποιος, πάντως, έχει μια καλή δικαιολογία για να μην θέλει να βάλει το κεφάλι του στον τορβά τού πολιτικού κόστους είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος τουλάχιστον το ανάλαβε για το Μακεδονικό. Οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί δεν έχουν καμία δικαιολογία κι όμως συνεχίζουν στο μοτίβο τού εθνολαϊκισμού...

Το Αιγαίο δεν είναι ούτε θα μπορούσε να γίνει αποκλειστικώς ελληνική θάλασσα, λες και η Τουρκία δεν βρέχεται καθόλου από αυτό. Ας σταματήσουμε, συνεπώς, οι δημοσιολογούντες να αντιμετωπίζουμε οποιαδήποτε συμβιβαστική πρόταση, όπως για τη συνεκμετάλλευση κοιτασμάτων, σαν να ήταν εσχάτη προδοσία. Δεν είναι, είναι αντιθέτως μονόδρομος αν θέλουμε να διασφαλίσουμε την ειρήνη για τις επόμενες γενιές χωρίς να έχουμε απωλέσει κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα που έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε ποτέ στην έκταση που τα φαντασιώνεται το εθνικό μας παραλήρημα...   

 

  
 

Τι θα έπρεπε να μας είχε μάθει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης...

Αν ο βιαστής είναι νεοδημοκράτης στην Ελλάδα εξεγείρεται η Αριστερά κι αν είναι Πακιστανός η δεξιά τού Κυρίου. Ελπίζω η κοινωνία μας μια ημέρα να έχει την ωριμότητα να αναγνωρίσει ότι ο βιασμός είναι ένα άγριο έγκλημα που απαιτεί σκληρή τιμωρία τού θύτη στο πλαίσιο του σωφρονισμού από όπου κι αν προέρχεται ο εγκληματίας. Κι ότι φυσικά όπως δεν είναι όλοι οι δεξιοί βιαστές, ομοίως δεν είναι κι όλοι οι πρόσφυγες και μετανάστες...

Ομοίως, εύχομαι κάποια στιγμή η Αριστερά να αντιληφθεί τη χρησιμότητα της αστυνομίας και των σωμάτων ασφαλείας σε μια κοινωνία που δεν είναι αγγελική και η δεξιά πως οι μπάτσοι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν μόνο και μόνο γιατί το κράτος τούς έχει δώσει όπλα. Αυτές, όμως, είναι δύσκολες εξισώσεις σε μια χώρα όπου πρώτα βρίσκουμε ή εφευρίσκουμε τους εχθρούς μας και στη συνέχεια αναζητάμε συμμαχίες για να τους πολεμήσουμε. Προφανώς η πάλη των τάξεων δεν έχει πεθάνει κι ούτε θα πεθάνει σύντομα, αλλά δυστυχώς δεν θα πεθάνουν σύντομα κι εκείνοι που την καπηλεύονται ένθεν κακείθεν για να στήσουν καριέρες, πολιτικές και μη... 

Όλη η Ελλάδα θρηνεί τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη και δικαίως. Ο Ολυμπιονίκης δίδαξε ήθος με τη ζωή και τον θάνατό του. Κι ως πολιτικό ον δεν έπεσε στην ευκολία τής δημαγωγίας στην οποία έχουν πέσει κι αρκετοί σύντροφοί του. Μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί κι όσο κι αν έτσι κι αλλιώς όλοι μας θα γίνουμε τροφή για τα σκουλήκια θα ήταν προτιμότερο να μην μας θυμούνται ως καραγκιόζηδες οι οποίοι στήνουν τρικούβερτους καβγάδες μόνο και μόνο για να γουστάρει το ποίμνιο και να εξασφαλίζουν κοινοβουλευτική έδρα ή υπουργική καρέκλα. Δεν θα είναι λίγο...  

 

Η εθνική αντίσταση στην Εθνική Αντίσταση...

Η Ιστορία αφορά όσα έγιναν και την ερμηνεία τους. Το τι θα μπορούσε να συμβεί δεν είναι επιστήμη, αλλά εικοτολογία. Το πώς θα ήταν, συνεπώς, η Ελλάδα αν τον Οκτώβριο του 1944 έπαιρνε την εξουσία ο ΕΛΑΣ κι όχι η βρετανοκίνητη κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα το μάθουμε ποτέ, εκτός αν λειτουργήσουν οι κλειστές χρονικές καμπύλες. Ξέρουμε, όμως, τι έγινε από το 1944 μέχρι το 1974 ή, κατά πολλούς και δικαιολογημένα, μέχρι το 1981...

Πώς, επομένως, να γιορτάζουν τη 12η Οκτωβρίου ως ημέρα απελευθέρωσης, όπως κάνουν για τις αντίστοιχες επετείους τους αλλού στην Ευρώπη, εκείνοι που συνεργάστηκαν με τους ναζί κι έστειλαν την Εθνική Αντίσταση στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα ξερονήσια, καθώς και οι πολιτικοί τους επίγονοι; Αν το ΚΚΕ ήθελε να επιβάλει δικτατορία τού προλεταριάτου και να μην εκκινήσει δημοκρατικές διαδικασίες θα το είχε κάνει ακριβώς τότε, όταν ήταν καβάλα στο κύμα και με ένα λαό από πίσω του να ανεμίζει παντού κόκκινες σημαίες. Έσπευσαν, όμως, εκείνοι που "αντιστάθηκαν" από το Κάιρο, με το αζημίωτο βεβαίως, να καπηλευτούν έναν αγώνα που δεν έκαναν ποτέ και με τις πλάτες των Βρετανών και στη συνέχεια των Αμερικανών να κυβερνήσουν σχεδόν δικτατορικά πριν καν εγκατασταθεί στον τόπο η "ορίτζιναλ" χούντα των συνταγματαρχών...

Η Αριστερά και δη το ΚΚΕ έκαναν πολλά λάθη. Διέπραξαν κι εγκλήματα, ακόμα κι ανθρωποκτονίες που καμία πολεμική συνθήκη δεν τις δικαιολογεί. Όσοι, όμως, ισχυρίζονται πως αν είχε επικρατήσει στον εμφύλιο, η Ελλάδα θα ήταν σήμερα σαν την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία έχουν αναρωτηθεί γιατί αυτές οι τρεις χώρες, για παράδειγμα, δεν αποτελούν πόλους έλξης μεταναστών- μάλλον το αντίθετο συμβαίνει- ούτε σήμερα, μολονότι ζουν πλέον 33 χρόνια χωρίς κομμουνισμό, όσα περίπου δηλαδή έζησαν και με τον κομμουνισμό; Αν είναι μία φορά κακό να διαβάζεις απλοϊκά την Ιστορία είναι χίλιες φορές αν την πλάθεις έτσι ώστε να βολεύει το αφήγημά σου για μια κόλαση ή για έναν παράδεισο που δεν υπήρξαν ποτέ... 

 

Κρεμάλα ή ισόβια αρκεί να μην είναι τραπεζίτης...

"Όταν λέμε ισόβια να εννοούμε ισόβια", "να επανέλθει η θανατική ποινή", "να κάνουμε χημικό ευνουχισμό στους βιαστές". Περισσεύει η "ιερή αγανάκτηση" τις τελευταίες ημέρες στην ελληνική δεξιά. Την ίδια δεξιά, βεβαίως, του Κυρίου που νομοθέτησε το ακαταδίωκτο- όχι μόνο, δηλαδή, δεν θα πάνε ούτε μία ημέρα φυλακή αν έχουν αδικοπραγήσει, αλλά δεν θα διωχθούν καν- των τραπεζιτών ή των μελών τής επιστημονικής επιτροπής για τον covid... 

"Μα, είναι δυνατό να συγκρίνεις το βιασμό ανηλίκων με ένα οικονομικό έγκλημα;", μπορεί να αναρωτηθούν ορισμένοι. Δεν βλέπετε, ωστόσο, την τεράστια απόσταση που χωρίζει την αμείλικτη τιμωρολαγνεία για τη μία περίπτωση από το "δεν βαριέσαι αδερφέ, και τι έγινε;" της άλλης; Φαντάζομαι πως όποιος πιστεύει ότι η κοινωνία μας θα γίνει καλύτερη αν σε κάθε τετράγωνο έχουμε από μία φυλακή κι από μία κρεμάλα θα πίστευε ότι αξίζουν παρόμοιες τιμωρίες οι περισσότεροι εγκληματίες κι όχι μόνο όσοι προκαλούν τη λαϊκή οργή...

Οι παιδοβιαστές τού Κολωνού είναι εγκληματίες, είναι κι άρρωστοι. Κι ως τέτοιοι πρέπει να τιμωρηθούν, αλλά και να αντιμετωπιστούν από το δικαστικό και το σωφρονιστικό μας σύστημα. Όποιοι, όμως, ακόμα κι από την Αριστερά, επιλέγουν να χρησιμοποιούν τη λέξη "τέρατα" ή "κτήνη" οφείλουν να είναι αμέμπτου ηθικής και οι ίδιοι γιατί υπάρχουν κι άλλα εγκλήματα, ποινικώς κολάσιμα ή μη, πέρα από το βιασμό ανηλίκων. Σε διαφορετική περίπτωση να φροντίσουν να "αποτροπιαστούν" πρώτα με τα δικά τους σφάλματα. Θα ήταν πολύ πιο έντιμο...

 

Αν χάσεις Αλέξη, δεν θα φταίει ο διαιτητής...

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει φωτογραφηθεί με χιλιάδες πολίτες, όπως άλλωστε οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι πολιτικοί μας. Είναι κι αυτό κομμάτι τής δουλειάς άλλωστε. Πριν φωτογραφηθεί μαζί τους, τους ρωτά αν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο ή τι έχουν κάνει για το σοσιαλισμό στη χώρα μας; Όχι βεβαίως. Τότε γιατί στο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνουν τόσο ψηλά το θέμα τού παιδοβιαστή; Μπορεί να θεωρηθεί αντιπολιτευτική στρατηγική ο προσεταιρισμός τής εύλογης αγανάκτησης της κοινής γνώμης;...

Ναι, να διερευνηθούν όλες οι συμβάσεις τού παιδοβιαστή με το ευρύτερο ελληνικό Δημόσιο και το τι ήξεραν η σύζυγος ή άλλοι νεοδημοκράτες. Πριν, όμως, ζητήσουν στο ΣΥΡΙΖΑ τη διαγραφή τού παιδοβιαστή κι όχι απλώς την αναστολή τής ιδιότητας του μέλους τής ΝΔ μήπως είναι χρήσιμο να θυμηθούν, ως αριστερό κόμμα μάλιστα, πως υπάρχει και το τεκμήριο της αθωότητας; Και πως, τέλος πάντων, θα τον δικάσουν τα δικαστήρια κι όχι τα τηλεπαράθυρα;...

Αν ο Αλέξης Τσίπρας χάσει τις επόμενες εκλογές, η μεγαλύτερη ευθύνη θα βαραίνει τον ίδιο. Πράγματι, αν είχε τη συνδρομή των συμβατικών ΜΜΕ θα τις κέρδιζε με περίπατο, αλλά δεν θα του φταίει η "διαιτησία" αν χάσει ξανά από τον Κ. Μητσοτάκη. Θα φταίει κυρίως που καθυστερεί απελπιστικά να παρουσιάσει ένα φρέσκο υπουργικό συμβούλιο τώρα κι όχι 20 ημέρες πριν τις εκλογές αντί να συνεχίζει να δίνει μάχες χαρακωμάτων με τον Ευκλ. Τσακαλώτο, τον Π. Σκουρλέτη ή τον Ν. Φίλη. Η Ομπρέλα θα κάνει τα πάντα για να φαίνεται απαραίτητη κι όταν έχει λιακάδα. Ο αρχηγός είναι αυτός που οφείλει να της κόψει το βήχα. Αν θέλει να λέγεται αρχηγός... 

 

 

Δεν βίαζε με την κομματική ταυτότητα στο στόμα...

Ο παιδοβιαστής του Κολωνού δεν βίαζε γιατί ήταν δεξιός ούτε γιατί δήλωνε αγάπη για την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια. Ούτε μπορώ να διανοηθώ πως οι μεγαλόσχημοι νεοδημοκράτες που είχαν φωτογραφηθεί μαζί του γνώριζαν για τη δράση του κι όμως έσκαγαν χαμόγελα δίπλα του. Όπως δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη στην περίπτωση του Θ. Πλεύρη για τον πατέρα του, ομοίως δεν είναι δυνατό να μιλάμε συλλήβδην για κομματική ευθύνη αν ένα μέλος κόμματος αποδειχθεί εγκληματίας. Συνυπεύθυνοι είναι όσοι γνώριζαν και σιωπούσαν και ουδείς άλλος...

Δεν είναι λίγοι οι δεξιοί που προσβάλλουν με την υποκρισία τους την πατρίδα, την θρησκεία και την οικογένεια, όπως δεν είναι και λίγοι οι αριστεροί που με τις πράξεις τους πόρρω απέχουν από το να αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και τις ελευθερίες. Η υποκρισία δεν έχει κομματικό πρόσημο ούτε τιμά κανέναν να βάζει στη ζυγαριά τη δική του ηθική με εκείνη των άλλων ώστε να μπορεί στη συνέχεια να μιλά για κρεμάλες κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Κοντολογίς, όσο κτήνος μπορεί να είναι κάποιος που βιάζει παιδιά, το ίδιο κτήνος είναι κι αυτός που ονειρεύεται την θανατική του ποινή ως μοναδική τιμωρία...

Δεν αντιλέγω στο να δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία τού παιδοβιαστή και των πελατών του. Είναι κι αυτή μία λογική μέθοδος τιμωρίας και παραδειγματισμού. Δεν με βρίσκει, ωστόσο, καθόλου σύμφωνο η λογική τού όχλου που κρύβεται πίσω από την απαίτησή του για δημόσια διαπόμπευση. Αυτοί οι 213 πελάτες είναι άξιοι τιμωρίας, είναι όμως και πολύ βολικοί αποδιοπομπαίοι τράγοι για μια μάζα που αντί να αγωνίζεται για τη βελτίωσή της ψάχνει στα σκουπίδια χειρότερούς της για να ξεπλένει τα δικά της, μεγάλα ή μικρά, πάθη. Υποκρισία, το αγαπημένο μας συλλογικό αμάρτημα...

   

 

Απρόσμενο, αυξήθηκαν οι νεκροί εργάτες με το νόμο Χατζηδάκη...

Στη νεοφιλελεύθερη ουτοπία υποτίθεται πως εργοδότες κι εργαζόμενοι κάθονται σε ένα τραπέζι κι ως ίσοι προς ίσους συμφωνούν για τις εργασιακές τους σχέσεις, τα χρήματα που θα εισπράττουν οι εργαζόμενοι και τις συνθήκες υπό τις οποίες θα εργάζονται. Τα ίδια υποσχόταν κι ο Κ. Χατζηδάκης με το διαβόητο αντεργατικό του νόμο. Και ύστερα ήρθαν οι απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις, οι απλήρωτες υπερωρίες, τα εργατικά ατυχήματα, οι νεκροί εργάτες...

Σοβαρά τώρα, πιστεύατε ότι καταργώντας στην ουσία και το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας οι εργαζόμενοι θα ωφελούνταν γιατί θα τους προστάτευαν οι εργοδότες τους; Σε ποιον αιώνα συνέβη κάτι τέτοιο για να συμβεί στην Ελλάδα τού 21ου και, μάλιστα, με κυβέρνηση Μητσοτάκη; Ο ισχυρός δεν γίνεται ισχυρότερος από κάποιον κοινωνικό δαρβινισμό, αλλά γιατί έχει στο pay roll του υπουργούς και πρωθυπουργούς...

Θέλω να είμαι δίκαιος, ο νόμος Χατζηδάκη δεν είναι ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την εργασιακή ζούγκλα. Αυτή προϋπήρχε της ψήφισής του και σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό φταίνε γι' αυτό κι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεξιές αλλά κι αριστερές. Έδωσε, ωστόσο, το σήμα, πέρα από τις γραπτές ρυθμίσεις του, στους εργοδότες πως μπορούν να κάνουν τα πάντα και να μένουν ατιμώρητοι. Ακόμα κι όταν υπάρχουν νεκροί...  

 

 
 

Κλαίνε κι οδύρονται για την Μαχσά Αμινί γιατί δεν πρόλαβαν να την πνίξουν στο Αιγαίο...

Η Ευρώπη, και πολύ καλά έκανε, έχει ήδη υποδεχθεί περί τα πέντε εκατομμύρια Ουκρανούς πρόσφυγες στην επικράτειά της. Αν αντί για Ουκρανοί, ωστόσο, που συνηγορούν εμμέσως και στο αφήγημα περί δαιμονικής Ρωσίας κι αγίας Δύσης, ήταν ένα εκατομμύριο ή και λιγότεροι Σύριοι ή Αφγανοί η Ευρώπη θα παράμενε ένα κλειστό φρούριο και η Ελλάδα ο δεσμοφύλακάς της. 

Καλό είναι, συνεπώς, πολλοί από αυτούς που θρηνούν δήθεν για τα νεκρά γυναικόπαιδα στη Λέσβο και στα Κύθηρα να μαζέψουν τα κροκοδείλια δάκρυά τους και να φροντίσουν την επόμενη φορά να δείξουν την ελάχιστη έστω ανθρωπιά και να μην κάνουν push backs. Γιατί μπορεί σε ένα από αυτά να είχαν πνίξει και την Μαχσά Αμινί αν είχε καταφέρει να ξεφύγει από τους διώκτες της στο Ιράν...

Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να ανοίξουμε τα σύνορα για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δεν θα ήταν κοινωνικώς βιώσιμο. Οφείλουμε, όμως, ως Ευρώπη να δημιουργήσουμε νόμιμες οδούς για πρόσφυγες και μετανάστες και τα υπόλοιπα κράτη- μέλη να αναλάβουν σημαντικό από το βάρος που τώρα πολύ βολικά έχουν φορτώσει στη μικρή Ελλάδα. Για να έχεις, άλλωστε, το δικαίωμα να κριτικάρεις στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για παράνομες επαναπροωθήσεις πρέπει κι εσύ να αναλαμβάνεις τις δικές σου ευθύνες. Αλλιώς η αλληλεγγύη σου είναι γιαλαντζί...

Ούτε μας τιμά να συγκρινόμαστε με μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία έχει ακόμα και πολιτικούς κρατούμενους, για να φαινόμαστε περισσότερο ανθρωπιστές. Ο Τ. Ερντογάν θα κάνει ό,τι μπορεί για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη. Και χίλιους ικέτες τής Γης, όμως, να ρίξει στα νερά τού Αιγαίου και τους χίλιους οφείλουμε να διασώσουμε. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...

 

 

Πάνε βζιιιιν (και) οι επενδύσεις...

Ο οποιοσδήποτε με καλές διασυνδέσεις, εν προκειμένω ο βουλευτής Μαραβέγιας, μπορεί να τσεπώσει μερικά εκατομμύρια ευρώ με εγγύηση αέρα κοπανιστό. Θα μπορούσε να είναι και η σύνοψη του νεοφιλελευθερισμού, όπως βεβαίως και της οικονομικής πολιτικής τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η διευκόλυνση, δηλαδή, των επενδύσεων δεν είναι παρά η επικοινωνιακή βιτρίνα ενός φεουδαλισμού που προσπαθεί να μοιάζει μοντέρνος και φιλολαϊκός...

"Μα, τι θέλετε επιτέλους στην Αριστερά, να μην έρχονται επενδυτές, να μην δημιουργούνται θέσεις εργασίας και να μην έχουμε ανάπτυξη"; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα που χρησιμοποιούν κατά κόρον τα ορφανά τής Θάτσερ, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης και σία; Αυτό δεν είναι το επιχείρημα και της νέας πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας προκειμένου να μειώσει τη φορολόγηση των πλούσιων; Αυτό δεν είναι, εν τέλει, το ιδεοληπτικό αμπαλάζ μιας πολιτικής κάστας, της δεξιάς, η οποία υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών;...

Φυσικά και πρέπει να δίνονται κίνητρα για επενδύσεις. Σε όλους, όμως, με τον ίδιο τρόπο και με διασφαλίσεις ότι δεν θα υπάρχουν εξαιρέσεις υπέρ κολλητών και φίλων. Πριν, εξάλλου, φτιάξουμε ένα γερό καθεστώς κοινωνικής δικαιοσύνης για τα χρήματα που μέλλει να παραχθούν, οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι αυτά που ήδη παράγονται, διανέμονται δίκαια και καθαρά. Σε διαφορετική περίπτωση θα συνεχίσουμε να χτίζουμε ρετιρέ για λίγους σε πολυκατοικία χωρίς θεμέλια... 

 

 
 

Ο καλύτερος στρατός μετά τον Αλέξανδρο θέλει μάλλον και Αλέξανδρο...

Πώς είναι δυνατό να έχουμε τον καλύτερο στρατό στην ιστορία μας μετά την εποχή τού Αλέξανδρου, όπως γράφουν τα νεοδημοκρατικά τρολ, και η Τουρκία να ετοιμάζεται για έρευνες νοτίως της Κρήτης; Και πώς γίνεται να έχουμε δώσει τα πάντα στους Αμερικανούς, αλλά ο Τ. Ερντογάν να γίνεται κάθε ημέρα και πιο προκλητικός; Μήπως, τελικώς, ο Γιώργος Τσίπρας είχε δίκιο και η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά χρειάζεται κι αυτή η ρημάδα η εξωτερική πολιτική εν έτει 2022;...

Προφανώς και δεν μπορώ να το αποκλείσω, αλλά δεν πιστεύω ότι θα ξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος ή πυρηνικός, αν με ρωτάτε και για τη Ρωσία. Ακόμα και οι πιο αποθρασυμένοι ηγέτες ξέρουν τα όριά τους και δεν είναι τρελοί, όπως θέλει ένα πολύ απλοϊκό αφήγημα να είναι. 

Άλλωστε εμείς είμαστε με τη σωστή πλευρά τής Ιστορίας, όπως έχει πει ο Κ. Μητσοτάκης, και θα κάνουμε τα πάντα για να αναχαιτίσουμε τον Βλ. Πούτιν, ακόμα και να σταματήσουν τα πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών να μεταφέρουν το ρωσικό πετρέλαιο. Έτσι δεν είναι ή, μήπως, έχει και η σωστή πλευρά τής Ιστορίας τα όριά της κι αυτά τίθενται από τις ολιγαρχικές εξαρτήσεις τής αγίας οικογένειας;...

Όσο οι περισσότερες κυβερνήσεις- σταγόνα στον ωκεανό ήταν η Συμφωνία των Πρεσπών- ασκούν εξωτερική πολιτική με το μυαλό στον εσωτερικό εκλογικό κύκλο τόσο θα συνεχίζουμε να εξοπλιζόμαστε σαν αστακοί για να λέμε πως κάνουμε κάτι. Λες κι αν υπάρξει πολεμικό επεισόδιο ή εκτεταμένος πόλεμος δεν θα συρθούμε έτσι κι αλλιώς από τις ΗΠΑ με την Τουρκία σε μια αίθουσα την οποία θα κλειδώσουν μέχρι να τα βρούμε... 

Δεν θα ήταν, για παράδειγμα, προτιμότερο να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα νοτίως της Κρήτης στα 12 ν. μ. αντί να αγοράσουμε άλλη μια παρτίδα F- 16; Μόνο που αυτό απαιτεί σχεδιασμό και τόλμη και δεν φτιάχνει ωραία τηλεοπτικά πλάνα, όπως αυτά με πολεμικά αεροσκάφη να πετάνε πάνω από τον Παρθενώνα...

  
 

Μείναμε Ευρώπη για να παραμείνουμε Αφρική...

Το 2015 υποτίθεται πως ο μεγάλος καημός εκείνων που ενώ παιζόταν το Ελλάδα- Γερμανία υποστήριζαν τη Γερμανία ήταν να μείνουμε στην Ευρώπη. Λες κι ο Αλέξης Τσίπρας, όπως αποδείχθηκε άλλωστε, ήθελε να φύγουμε κι όχι να πετύχει η χώρα μια καλύτερη συμφωνία από αυτές που έφεραν εκείνοι που τη χρεοκόπησαν. Και τώρα που μείναμε Ευρώπη και βγήκαμε από τα μνημόνια χάρη στο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν ό,τι μπορούν για να την εξαπατούν και να τη λοιδορούν, είτε πρόκειται για τις υποκλοπές είτε για τα push backs είτε είτε είτε...

Μέχρι και τη Europol θέλει να επιστρατεύσει η Ευρωβουλή μήπως και διαλευκανθεί το σκάνδαλο των υποκλοπών για το οποίο η κυβέρνηση έστησε μια εξεταστική- παρωδία και θέλει να ξεχαστεί όσο γίνεται νωρίτερα. Αν μείνει λίγο παραπάνω η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεχάστε και τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ. Υπό μία έννοια καλύτερα, γιατί αν τα διαχειριστούν αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα, τα ουκ ολίγα ακίνητα, κι όχι μόνο, Μητσοτάκη θα διπλασιαστούν μέσα σε ένα χρόνο...

Ο Κ. Μητσοτάκης κυβερνά σαν να μην υπάρχει αύριο γιατί ακριβώς ξέρει ότι για τον ίδιο δεν θα υπάρξει αύριο. Δεν πιστεύω ότι θα καταλήξει στη φυλακή για τις υποκλοπές, τις απευθείας αναθέσεις, το ξέπλυμα αρχαιοκάπηλων ή για ό,τι άλλο έκανε αυτά τα τρία χρόνια. 

Κι εκείνος, ωστόσο, καταλαβαίνει ότι την επομένη της εκλογικής του ήττας θα είναι πολιτικό παρελθόν. Γι' αυτό και νομοθετεί με την ταχύτητα κογιότ, γι' αυτό και δεν θα διστάσει να κάνει το οτιδήποτε. Το οτιδήποτε... 

 

Το βατερλό θα μοιάζει με ευφημισμό για τους δημοσκόπους το βράδυ των εκλογών...

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, το ΠΑΣΟΚ χάνει ψηφοφόρους από τότε που έγινε γνωστό ότι ο πρόεδρός του παρακολουθείτο από τον πρωθυπουργό. Αυτοί, δηλαδή, που δήλωναν πως θα το ψήφιζαν, άλλαξαν γνώμη γιατί πίστεψαν το αφήγημα εκείνων που μέχρι εκείνη τη στιγμή απέρριπταν ότι για να παρακολουθείται ο Ν. Ανδρουλάκης σημαίνει πως είναι κατάσκοπος των Ρώσων και των Κινέζων. Και τους πίστεψαν και θα τους ψηφίσουν, αν δεχθούμε επίσης ότι η ΝΔ αυξάνει τα ποσοστά της...

Στις προσεχείς εκλογές θα βιώσουμε τη μεγαλύτερη διάψευση των δημοσκοπήσεων όλων των εποχών και μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προκαλεί τον ενθουσιασμό τού 2015, η οργή και η απελπισία που, σύμφωνα με τις ίδιες δημοσκοπήσεις, αισθάνεται ο λαός δεν πρόκειται να μετουσιωθούν σε ψήφο στη ΝΔ. Μπορεί να είναι αυξημένη η αποχή, μπορεί να ενισχυθούν μικρότερα κόμματα, αλλά ο λαός θέλει κάποιον να τον κυβερνά και δεν θα πάρει την απόφαση αυτός να είναι ο ίδιος που τον εξαπάτησε, όσο κι αν δεν έχει συγχωρήσει πλήρως τον προηγούμενο...

"Ναι, αλλά στις δημοσκοπήσεις προηγούμαστε". Αυτή είναι η κυβερνητική γραμμή άμυνας εδώ και πολύ καιρό απέναντι στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Κι αν μια κυβέρνηση έχει ανάγκη τη στρέβλωση της στάσης τής κοινής γνώμης για να διαιωνίζει την εξουσία της αντί να προβάλλει το έργο της, τότε το πρόβλημά της είναι πολύ σοβαρό. Και δεν πρόκειται να καλυφθεί όση συγκάλυψη κι αν επιχειρήσει στις πομπές της, όπως με τις υποκλοπές ή με τις απευθείας αναθέσεις...