Οι σάρισες βουλιάζουν στο Αιγαίο...

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι Μητσοτάκης- Ερντογάν επιδίδονται εδώ και πολύ καιρό σε μυστική διπλωματία για την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, με την Κύπρο να έχει μπει σκοπίμως στο περιθώριο, όπως και η Χάγη. Η κρυψίνοια δεν είναι καλός οιωνός, αλλά εν πάση περιπτώσει όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος κι από τη συμφωνία που θα φέρουν η οποία, αν επιτευχθεί, προφανώς και θα εμπεριέχει παραχωρήσεις κι από την ελληνική πλευρά. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό όμως οι ίδιοι που θεωρούν έγκλημα καθοσιώσεως το όνομα του βόρειου γείτονα να περιέχει τη λέξη "Μακεδονία" να σφυρίζουν αδιάφορα στο ενδεχόμενο να παραιτηθούμε, για παράδειγμα, από την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. Έτσι δεν είναι;...

Αν η παραίτηση από τα 12 ν.μ. ή η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο είναι προϋποθέσεις μια βιώσιμης ειρήνης καλώς να γίνουν. Είναι, άλλωστε, και παράλογο να θεωρούμε το Αιγαίο αποκλειστικώς ελληνική θάλασσα όταν βρέχει τόσα τετραγωνικά χιλιόμετρα και τουρκικού εδάφους. Αυτοί, ωστόσο, οι οποίοι στήριξαν την άνοδό τους στην εξουσία και στον εθνολαϊκισμό είναι πολύ δύσκολο να πείσουν την ελληνική κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα υποχωρήσεων...

Καμία λύση, έτσι κι αλλιώς, για το Αιγαίο δεν θα είναι βιώσιμη όσο δεν επιλύεται και το κυπριακό με όρους δικαιοσύνης. Τι σημασία έχει να αφαιρέσεις κάποια αγκάθια κι όχι όλα; Σε αντίθεση, ωστόσο, με την εξωτερική πολιτική Τσίπρα- Κοτζιά η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη είναι ΙΧ. Τι καλύτερο να περιμένεις, όμως, όταν έχεις έναν διακοσμητικό υπουργό Εξωτερικών, τον Γ. Γεραπετρίτη, και ουσιαστικό έναν άνθρωπο της αγίας οικογένειας, την Αλ. Παπαδοπούλου;...