Άκλαφτη θάβεται η πρώτη φορά αριστερά...

Ας είναι καλά και το Predator που δεν έχει σήμερα η χώρα αξιωματική αντιπολίτευση. Κι αυτό είναι το μοναδικό υπερασπιστικό επιχείρημα που μπορώ να χρησιμοποιήσω για όσους στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΡΙΖΑ έκριναν πως δεν πρέπει να συμπεριληφθεί ο Κ. Μητσοτάκης στο κατηγορητήριο για τα Τέμπη. Έτσι κι αλλιώς οι φυσικοί δικαστές θα κρίνουν αν είναι ένοχος και για ποια αδικήματα ο πρωθυπουργός. 

Όσοι τον βγάζουν κι εκτός τής υποχρέωσης να απολογηθεί ούτε τη δικαιοσύνη υπηρετούν ούτε την ηθική δικαίωση 57 νεκρών ψυχών. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ξεπλένουν τον άνθρωπο που για ορισμένους από αυτούς έχει χιλιάδες σελίδες απομαγνητοφωνήσεων στο γραφείο του...

Ο Στέφανος Κασσελάκης θα είχε κάθε λόγο να μην θέλει να συνεργαστεί με τους σταλινικούς που τον καθαίρεσαν και τον εξοστράκισαν. Ανθρώπινο θα ήταν. Θα ήταν, ωστόσο, μικρόψυχο απέναντι όχι μόνο στους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών αλλά και στα εκατομμύρια των Ελλήνων που βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας οι ένοχοι να τιμωρηθούν για τις ευθύνες τους. 

Δέχθηκε, συνεπώς, να υπογράψει το κατηγορητήριο του ΣΥΡΙΖΑ αν αυτό συμπεριλάμβανε και Μητσοτάκη. Στην Κουμουνδούρου, ωστόσο, κάποιοι έχουν αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό πως δεν είναι πολιτικοί με την ελάχιστη κοινωνική ενσυναίσθηση αλλά αφιονισμένα πολιτικά ζόμπι που μπροστά στο μίσος για τον άνθρωπο που ξεμπρόστιασε την πολιτική κι ανθρώπινη γύμνια τους δεν αξίζει να προτεραιοποιηθεί ούτε το κοινό περί δικαίου αίσθημα...

Οι δύο από τις πέντε ακτίνες τού εμβλήματος του ΣΥΡΙΖΑ συμβολίζουν τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη. Το ένα θα έπρεπε να αφαιρεθεί αυτοδικαίως μετά το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Το δεύτερο ύστερα κι από τη στάση τού σταλινικού μορφώματος στην τραγωδία των Τεμπών... 

Κι αν δεν σεβάστηκε τη βάση του το Νοέμβριο σήμερα δεν σέβεται ούτε την πλειονότητα του ελληνικού λαού, βαθιά εξαρτημένο το ίδιο από τις ενοχές, τα σύνδρομα και τους εκβιασμούς. Η πρώτη φορά Αριστερά θάβεται χωρίς τιμές κι όργανα και δίχως λαό για να την κλάψει. Θλιβερό για όσους την πιστέψαμε; Πολύ. Δίκαιο; Απολύτως...

 

Το "υπέρ υγείας" Μητσοτάκη έχει γεμίσει με προοδευτικούς δημοσιογράφους...

Για το ότι δεν υπάρχει αξιωματική αντιπολίτευση φταίει πρωτίστως η αξιωματική αντιπολίτευση, η προηγούμενη και η σημερινή. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ προφανώς και περνούν κάτω από τον πήχη για το τι θεωρούν οι πολίτες μαχητική κι αξιόπιστη αποδόμηση των κυβερνητικών πολιτικών... 

Δεν φταίνε, όμως, μόνο αυτά τα δύο κόμματα. Φταίνε και οι δημοσιογράφοι που με τη σιωπή ή την προπαγάνδα τους συνέβαλαν στο να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ από αξιωματική αντιπολίτευση σε ένα σταλινικό μόρφωμα. Και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που βρίσκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο "payroll" του Μαξίμου αλλά για τους άλλους, τους υποτίθεται προοδευτικούς αριστερομετρητές...

Τον περασμένο Νοέμβριο η γραφειοκρατία τής τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν επέτρεψε στον δημοκρατικώς εκλεγμένο πρόεδρό της- με τους κανόνες που όλοι είχαν συνομολογήσει- να είναι ξανά υποψήφιος, μολονότι δεν είχε καταδικαστεί αμετάκλητα για ανθρωποκτονία με δόλο, σωματεμπορία ή εμπόριο ναρκωτικών. Ουδόλως είχε σημασία ποιος είχε κερδίσει τους συνέδρους, που τους είχε κερδίσει έτσι κι αλλιώς ο Στέφανος Κασσελάκης. 

Και οι σταλινικοί να τους είχαν κερδίσει θα όφειλαν- δείχνοντας στοιχειώδη μόνο δημοκρατικότητα- να του επέτρεπαν να είναι ξανά υποψήφιος. Τη συνέχεια τη γνωρίζουμε: το δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές τού 2024, πρώτο στους νέους και με ανακτημένες δυνάμεις στις εργατικές συνοικίες τώρα χαροπαλεύει πολιτικά...

Πόσοι δημοσιογράφοι, στην Αττική κι όχι μόνο, που βαυκαλίζονται σήμερα πως ανήκουν στη σωστή πλευρά τής ιστορίας τα είπαν ή τα έγραψαν όλα αυτά; Ελάχιστοι. Οι περισσότεροι, συνεπώς, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να προμηνύουν πως θα μας κυβερνά ο Κ. Μητσοτάκης για πάντα... 

Ο πρωθυπουργός κάθε φορά που πηγαίνει σε εκκλησία γράφει για καθένα από αυτούς τους δημοσιογράφους κι από ένα "υπέρ υγείας". Είμαι σίγουρος ότι ζητά από τον θεό να έχει πάντα καλά τους χρήσιμους ηλίθιους με πένες και μικρόφωνα...

 

Τους σταθερά οργισμένους να φοβούνται...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι αυτός που, κατά βάση, διαμορφώνει τη δημόσια ατζέντα. Το ότι σήμερα αντί για τη Γάζα, τα Τέμπη και τη φτωχοποίηση μιλάμε για την αξιολόγηση και τις απολύσεις στο Δημόσιο είναι δικό του επίτευγμα, του Στ. Γκρίνμπεργκ και της μιντιακής του υπεροπλίας. Αυτό, άλλωστε, αποτυπώνεται και στις δημοσκοπήσεις, στις οποίες παραμένει κυρίαρχος. Δεν έχουμε, όμως, εκλογές ούτε σε μία εβδομάδα ούτε σε ένα μήνα κι όποιος προδικάζει τρίτη τετραετία και, μάλιστα, αυτοδύναμη καλύτερα να είναι πιο προσεκτικός στις εκτιμήσεις του γιατί ενδέχεται σοβαρά να πάει κουβά...

Μπορεί η κυβέρνηση να επικαλείται ως πλεονέκτημά της τη σταθερότητα, οι πολίτες ωστόσο μοιάζουν διατεθειμένοι να ψηφίσουν με βάση την οργή τους κι όχι την κυβερνησιμότητα της χώρας. Όπως κι αν έχει, δεν πρόκειται να ψηφίσουν ένα κόμμα το οποίο πέρα από έλλειμμα ηγεσίας και πολιτικού αφηγήματος θεωρείται από πολλούς ως η τσόντα που θα χρειαστεί η ΝΔ για να κυβερνήσει κι όχι ο αντίπαλος πόλος της. 

Το περί ου ο λόγος ΠΑΣΟΚ κρατιέται στη ζωή γιατί κυβέρνησε τη μισή μεταπολίτευση και κάποιοι νοσταλγικοί το συνδέουν ακόμα με τον Ανδρ. Παπανδρέου κι ένα ριζοσπαστισμό που είναι εδώ και πολύ καιρό νεκρός. Όσο για τους σημιτικούς, αυτοί έχουν μετακομίσει στη ΝΔ και δεν ξεκουνάνε αφού κάποιοι από αυτούς μάλιστα προετοιμάζονται για να διαδεχθούν τον Μητσοτάκη. Κοντολογίς, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στον 21ο αιώνα...

Ο Μητσοτάκης έχει καταφέρει να πείσει ότι μπορεί να μην είναι καλός αλλά είναι τουλάχιστον καλύτερος από τους άλλους. Χάρη σε αυτή την πεποίθηση κυβερνά ήδη έξι χρόνια. Όχι, όμως, μόνο χάρη σε αυτή. 

Η χώρα θα είχε σήμερα αξιωματική αντιπολίτευση που θα έπαιζε πόντο πόντο τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις. Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, ωστόσο, επέλεξε να την διαλύσει γιατί δεν ήξερε τι να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο του. Και μόνο γι' αυτό- πέρα από πολλά ακόμα βεβαίως- χρωστά μια μεγάλη συγγνώμη στους προοδευτικούς πολίτες... 

 

Ούτε πόλεμος ούτε νέος Τσοχατζόπουλος...

Προφανώς και οι ελληνοτουρκικές διαφορές δεν θα επιλυθούν αν δεν υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε Αθήνα κι Άγκυρα κι αν δεν γίνουν υποχωρήσεις κι από τις δύο πλευρές. Σε διαφορετική περίπτωση ο πόλεμος θα καταστεί αυτοεκπληρούμενη προφητεία... 

Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι μόνο να επιλυθούν αλλά και με τρόπο που δεν θα είναι ετεροβαρής, σε βάρος δηλαδή των εθνικών μας συμφερόντων. Υπό αυτή την έννοια αλίμονο κι αν επιτρέψουμε στην Τουρκία να γίνει μέλος τού ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ... 

Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση δεν μας λέει τίποτα για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα ούτε για το κυπριακό. Κι αφού δεν μας λέει τίποτα για όλα αυτά είναι λογικό να κρατά αιδήμονα σιωπή και για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. όταν, μάλιστα, ανακοινώνει ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα- μαμούθ υπό τον απόλυτο έλεγχο του Μαξίμου... 

Τι να τα κάνεις, όμως, τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες αν δεν έχεις σκοπό να τα αξιοποιήσεις διπλωματικά; Μόνο και μόνο για να παριστάνεις πως έχεις εξασφαλίσει την εθνική ασφάλεια όταν την ίδια στιγμή αφήνεις ανοιχτή την κερκόπορτα της ευρωάμυνας στην Τουρκία;...

Φυσικά προκύπτει σε μια τέτοια εξέλιξη και το ερώτημα "τι θες, να κάνουμε πόλεμο"; Η απάντηση είναι όχι. Δεν επιθυμώ, όμως, οι δικές μας και οι επόμενες γενιές να χρεωθούν στον αιώνα τον άπαντα με μοναδικό αποτέλεσμα να υπάρξουν νέοι τσοχατζόπουλοι. Κι αυτό θα συμβεί όσο η εξωτερική μας πολιτική έχει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας οικογένειας, εν προκειμένω της πρωθυπουργικής, κι όχι της πατρίδας μας... 

Άρση τής μονιμότητας της πανεπιστημιακής αστυνομίας...

Θα έρθουν το Χάρβαρντ, το Κέιμπριτζ και η Σορβόνη στην Ελλάδα και οι δημόσιοι υπάλληλοι που είναι απόφοιτοι λυκείου θα αντικατασταθούν από υπαλλήλους με διδακτορικά στο ΜΙΤ, στο Γέιλ και στην Οξφόρδη. Η κυβέρνηση εξακολουθεί να πλασάρει μια ιλουστρασιόν εκδοχή μεταρρυθμίσεων που δεν πρόκειται να συμβούν όχι απαραιτήτως γιατί θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν αλλά γιατί ούτε αυτή τις θέλει. Τι θα γίνονταν, άλλωστε, οι σχολάρχες των ΙΕΚ- χορηγοί Μητσοτάκη και τα "γαλάζια" ρουσφέτια αν η ανώτατη εκπαίδευση και το Δημόσιο κατακλύζονταν από πραγματικούς άριστους;...

Αν περνούσε ένας νόμος με τον οποίο θα απολύονταν όσοι έχουν τοποθετηθεί στη δημόσια διοίκηση με παρέμβαση νεοδημοκρατών η πλατεία Κλαυθμώνος θα ήταν πολύ μικρή για να χωρέσει τα δάκρυά τους. Ανάμεσά τους κι αυτά του μοιραίου σταθμάρχη των Τεμπών. Ο Μ. Βορίδης, άλλωστε, δεν είχε πει "ποιους θέλετε να βάλουμε, τους ξένους";... 

Αφήστε που έτσι κι αλλιώς το Δημόσιο είναι γεμάτο με μη μόνιμους οι οποίοι και τώρα δεν είναι κάτοχοι διδακτορικών αλλά πολύ καλοί γνώστες τού μπάρμπα στην Κορώνη. Το καθεστώς Μητσοτάκη, ωστόσο, συνεχίζει να υποθάλπει κοινωνικά στερεότυπα για να κρύβει αυτό που πραγματικά συμβαίνει πίσω από την κουίντα, ένα όργιο αυθαιρεσίας, διαφθοράς και νεποτισμού που χαρακτηριστικό του παράδειγμα είναι και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ...

Είναι προφανές ότι η όλη συζήτηση για την αξιολόγηση και τη μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων γίνεται για τα μάτια τού κόσμου και για αποπροσανατολισμό από τη φτωχοποίηση του πληθυσμού, τα Τέμπη και τη Γάζα. Το ίδιο, εξάλλου, είχε συμβεί και με την πανεπιστημιακή αστυνομία που όσοι λέγαμε πως δεν μπορεί σε ένα δημοκρατικό καθεστώς στα πανεπιστήμια να υπάρχουν αστυνομικά τμήματα είχαμε χαρακτηριστεί συμπαθούντες τον μπαχαλακισμό. Αυτή ήταν, όμως, πάντα η δεξιά, επιφανειακές κι απλοϊκές λύσεις σε πολύ πιο σύνθετα προβλήματα ώστε να αυξάνονται στην ουσία η κοινωνική ανασφάλεια και η "αναγκαιότητα" του αυταρχισμού...

Η εσχάτη προδοσία στην υπηρεσία και της γενοκτονίας...

Η εξωτερική πολιτική κάθε κράτους οφείλει πρωτίστως να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον. Σε αυτό το πλαίσιο συνομιλείς και κάνεις μπίζνες και με αυταρχικά καθεστώτα. Αλίμονο, όμως, αν δεν θέτεις όρια. Αλίμονο, για παράδειγμα, αν η ηλεκτρική διασύνδεση με μια χώρα είναι μεγαλύτερης αξίας από την αποτροπή μιας γενοκτονίας. Κι ακόμα περισσότερο αλίμονο αν έπρεπε να περάσουν ημέρες αιδήμονος σιωπής κι έμμεσης στήριξης μιας γενοκτονίας για να μιλήσεις μόνο και μόνο για να μετριάσεις τη λαϊκή αγανάκτηση σε βάρος σου...

Στην ουσία με τις δηλώσεις του ο Μπ. Νετανιάχου έχει παραδεχθεί ότι διεξάγει εθνοκάθαρση στη Γάζα. Τι άλλο, εξάλλου, από γενοκτονία είναι η βίαιη μετακίνηση- είτε με τις βόμβες είτε με την πείνα- των κατοίκων μια περιοχής; Το Ισραήλ, άλλωστε, το έχει ξανακάνει, με αφετηρία τη Νάκμπα πριν 80 περίπου χρόνια. Και ούτε είναι δυνατό η τρομοκρατία τής Χαμάς να δικαιολογεί το βίαιο αφανισμό και γυναικόπαιδων. Ούτε στο βασίλειο των ζώων θα μπορούσε να δικαιολογηθεί κάτι τέτοιο...

Το να κλείνεις τα μάτια σε μια γενοκτονία γιατί θεωρείς πως αυτό εξυπηρετεί την εξωτερική σου πολιτική είναι από μόνο του μεμπτό. Γίνεται, ωστόσο, ακόμα πιο ντροπιαστικό όταν αυτό δεν συμβαίνει ούτε καν για να εξυπηρετήσεις τη χώρα αλλά τα προσωπικά- οικογενειακά σου συμφέροντα. 

Κι αυτή ακριβώς είναι η εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη, Ι.Χ., ακόμα και στα ελληνοτουρκικά, ιδίως στα ελληνοτουρκικά. Τίποτα δεν είναι σημαντικότερο για τον ίδιο από τις μπίζνες του με τον Τ. Ερντογάν. Τίποτα δεν είναι, όμως, και πιο οφθαλμοφανές από τη διάπραξη του αδικήματος (και) της εσχάτης προδοσίας...

 

  

Είμεθα σοβαροί, δεν κάνουμε αντιπολίτευση...

Το βράδυ τής τραγωδίας των Τεμπών ο υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ έδωσε εντολή για άμεσο μπάζωμα του χώρου, με τους επιχειρησιακούς υπεύθυνους να δέχονται γαμωσταυρίδια γιατί καθυστερούσαν. Από την ίδια ημέρα μέχρι και σήμερα υπουργοί, βουλευτές και στελέχη τής ΝΔ κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Αν νομίζετε, όμως, πως όλα αυτά έγιναν εν γνώσει τού Κ. Μητσοτάκη δεν είστε σοβαροί. Κι αν δεν με πιστεύετε, σας το λένε κι ο Ν. Ανδρουλάκης και η Εφ. Αχτσιόγλου...

Αν έλαβαν χώρα βιαστικό μπάζωμα και συγκάλυψη αυτά προφανώς και δεν έγιναν με εντολές Τριαντόπουλου, Καραμανλή, Γεραπετρίτη ή οποιουδήποτε άλλου. Όποιοι, συνεπώς, θέλουν να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια και μόνο η αλήθεια είναι υποχρεωμένοι να βάλουν στο κάδρο και τον Μητσοτάκη. Όσοι δεν το κάνουν στο όνομα μιας δήθεν θεσμικότητας και για να μην δώσουν πόντους στον Στέφανο Κασσελάκη που το ζητά εδώ και δύο μήνες, αλλά και στην Ζ. Κωνσταντοπούλου και στο ΚΚΕ που συνηγόρησαν εσχάτως δεν έχουν πάρει, ανάμεσα σε άλλα, κανένα μάθημα από το πού οδήγησε η "θεσμική αντιπολίτευση" του 2019- 2023...

Δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη αν πετάξουμε τον Μητσοτάκη και τον Καραμανλή στα σκυλιά. Αυτή είναι η δικαιοσύνη τής άγριας Δύσης, του όχλου και του λαϊκισμού. Ούτε, όμως, θα αποδοθεί ποτέ όσο συμπεριφερόμαστε στα πολιτικά πρόσωπα, ιδίως όσα βρίσκονται στα ψηλότερα πατώματα, με μια αστική ευγένεια κι έναν καθωσπρεπισμό που δεν θα δείχναμε σε έναν "κοινό θνητό". Κι όσοι από την αντιπολίτευση συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο είναι είτε "πιασμένοι" είτε αφελείς. Και τα δύο εξίσου ασυγχώρητα...

  

Χίτλερσταϊν...

Πολύ καλά έπραξαν η Ελλάδα, η Ευρώπη, σχεδόν το σύνολο της Δύσης κι επέβαλαν εμπάργκο και κυρώσεις στη Ρωσία όταν εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022. Εμείς, άλλωστε, που έχουμε το προηγούμενο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο θα ήταν αυτοκτονικό να μέναμε άπραγοι... 

Στη Γάζα, ωστόσο, σήμερα δεν έχουμε απλώς εισβολή, λαμβάνει χώρα μια γενοκτονία προκειμένου να μετατραπεί σε real estate για πλούσιους Ισραηλινούς κι Αμερικανούς. Κι όμως, σχεδόν κανείς στην "πολιτισμένη" Δύση δεν συζητά για κυρώσεις σε βάρος τού Ισραήλ, πολλώ δε μάλλον για πολεμική εμπλοκή ώστε να το σταματήσει...

Φυσικά και το Ισραήλ δικαιούται να έχει το δικό του κράτος και να μην αισθάνεται απειλούμενο από κανέναν. Υπάρχει, όμως, ένας πολύ καλός τρόπος να απομονώσει τους εχθρούς του κι αυτός δεν είναι να τους "γενοκτονήσει" αλλά να τους επιτρέψει τη συγκρότηση κράτους στα σύνορα του 1967, σύμφωνα και με τις αποφάσεις τού ΟΗΕ. Σε διαφορετική περίπτωση το μίσος θα εξακολουθήσει να γεννά μίσος που δεν θα πεθάνει ποτέ...

Προφανώς και τα κράτη λειτουργούν πρωτίστως με βάση τα συμφέροντά τους και δευτερευόντως την ηθική. Αλίμονο, όμως, αν δεν υπήρχαν όρια. Την τελευταία φορά που δεν μπήκαν ο Χίτλερ αιματοκύλισε τον πλανήτη. Και ούτε τα χθεσινά θύματα μπορούν να επικαλούνται το άγος των χθεσινών θυτών για να πράττουν τα ίδια και χειρότερα. Ο Χίτλερ παραμένει Χίτλερ ακόμα κι αν λέγεται Χίτλερσταϊν...

   

 

Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα το 2027;...

Δεν αμφισβητώ πως αν γίνονταν εκλογές σε μια εβδομάδα ή σε ένα μήνα η ΝΔ θα ήταν πρώτο κόμμα. Όσο η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και δεν ξεχωρίζει δημοσκοπικά κάποιο από τα κόμματα που την αποτελούν τόσο ο Κ. Μητσοτάκης θα μοιάζει ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς. Γιατί γίνονται, όμως, τόσες δημοσκοπήσεις όταν δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, τουλάχιστον όχι φανερά, κι όταν οι κάλπες βάσει Συντάγματος θα στηθούν στα μέσα τού 2027, δηλαδή σε δύο περίπου χρόνια από τώρα; Με λίγα λόγια, είναι απλώς φωτογραφία τής στιγμής, όπως θέλουν να μας πείσουν όσοι μας περνούν για λωτοφάγους, ή συνδιαμορφωτές αντιλήψεων;...

Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 2027; Τι πάει να πει πως είναι πολύ νωρίς για να δώσετε μια απάντηση αφού δεν ξέρετε πώς θα είναι τότε τα ρόστερ των ομάδων; Αν δεν το γνωρίζετε, όπως φυσικά είναι απολύτως εύλογο, δεν μπορείτε να ξέρετε κι ότι η ΝΔ θα μας κυβερνά για πάντα. Πολλοί πίστευαν και στο παρελθόν ότι ήταν άχαστοι αλλά όταν ήρθε η ώρα τής κρίσης αποδείχθηκαν απολύτως θνητοί...

Αφήστε που υπάρχει κι ένας παράγοντας που οι περισσότεροι λησμονούν, ηθελημένα ή αθέλητα, στις αναλύσεις τους κι αυτός είναι τα γεγονότα. Λένε πως όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν ο θεός γελά κι αυτό δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες για πάντα κι αν το έχει πιστέψει τότε έχει ήδη κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος...

  

"Δεν θα έχουμε κόμματα αν παραπέμψουμε Μητσοτάκη- Σπίρτζη"...

Όταν η αντιπολίτευση έχει όρια κι αυτά είναι ολοφάνερα η κυβέρνηση μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Μαθαίνω πως το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ζητήσει προανακριτική για Κ. Μητσοτάκη κι ο ΣΥΡΙΖΑ για Χρ. Σπίρτζη. Εφόσον επιβεβαιωθεί, πηγαίνει και στον κάλαθο των επιχειρημάτων το "όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σκαμνί". Θα ήταν πιο ειλικρινή τα δύο κόμματα αν έλεγαν "όλοι οι εμπλεκόμενοι στο σκαμνί αρκεί να μην πρόκειται για πρόσωπα που δεν μπορούμε να παραπέμψουμε γιατί θα μας τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα"...

Ο Ν. Ανδρουλάκης δεν θα μπορέσει ποτέ να φέρει σε δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό, όπως δεν θα το μπορούσε ποτέ κανείς εκβιαζόμενος, πολλώ δε μάλλον όταν είναι τόσο χαρισματικός όσο ένας κολωνακιώτης με την εκτροφή γιδοπροβάτων. Ο Σ. Φάμελλος δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον οποιονδήποτε όταν το κόμμα του είναι στο 3% κι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς κάνει το κέιτερινγκ σε δείπνα αποτυχημένων. Όσο για τον Αλ. Χαρίτση, ποιος Χαρίτσης και ποια Νέα Αριστερά; Η γάτα τού Σρέντινγκερ είναι πιο ζωντανή...

Φυσικά και δεν πιστεύω ότι αν το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτιαχναν κατηγορητήρια και για τους Μητσοτάκη- Σπίρτζη αυτοί θα κατέληγαν στη φυλακή. Αν είναι, όμως, αυτό το επιχείρημα Χαριλάου Τρικούπη και Κουμουνδούρου, τότε να μην κάνουν ούτε και για τα υπόλοιπα πολιτικά πρόσωπα αφού το πιθανότερο είναι πως ακόμα κι αν παραπεμφθούν δεν θα καταδικαστούν για κακουργήματα. Η υποκρισία, ωστόσο, έχει κολλήσει πάνω τους σαν δεύτερο πετσί και δεν θα βγει ούτε στο πολιτικό τους νεκροκρέβατο...   

Να κλείσουμε και τις εκκλησίες για να μην γίνεται η πίστη εμπόριο...

Υπάρχουν, πράγματι, μισαλλόδοξοι οι οποίοι υπερασπίζονται με πάθος τη μισαλλοδοξία τους. Μισούν τους αλλοδαπούς, τους ομοφυλόφιλους, όποιον, τέλος πάντων, δεν τους μοιάζει και δηλώνουν υπερήφανοι γι' αυτό. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως ένα τέτοιο μόρφωμα, η Χρυσή Αυγή, ήταν τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη κι όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν. Δεν είναι, ωστόσο, οι περισσότεροι μισαλλόδοξοι πρόθυμοι να παραδέχονται το μίσος τους. Γι' αυτό και κρύβονται πίσω από δικαιολογίες για να μασκαρεύουν τις πραγματικές τους πεποιθήσεις...

Δείτε τι συμβαίνει, για παράδειγμα, με την παρένθετη μητρότητα και τα ομόφυλα ζευγάρια. Το επιχείρημα που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση για να μην την αναγνωρίσει είναι για να μην την κάνει εμπόριο. Λογικοφανές. Μήπως, όμως, δεν υφίσταται νόμιμο και παράνομο εμπόριο και με την παρένθετη μητρότητα για τα ετερόφυλα ζευγάρια; Ή, μήπως, δεν υπάρχει εμπόριο και με την πίστη σε κάποια ανώτερη δύναμη; Τι θα έπρεπε να κάνουμε συνεπώς; Να κλείσουμε τις εκκλησίες για να μην τα κονομάνε κάποιοι παπάδες κάτω από το τραπέζι;...

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πολιτική ορθότητα έχει εισβάλει στην κεντρική σκηνή και θολώνει την αξία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, ωστόσο, δεν είναι μόνο νομικά κείμενα, όπως στρεψόδικα ισχυρίζεται κι ο Μ. Βορίδης. 

Η ισότητα στο γάμο, για παράδειγμα, πριν γίνει νόμος δεν υφίστατο ως δικαίωμα που οφείλαμε να κατοχυρώσουμε; Κι αν ακόμα ο δικαιωματισμός αποτελεί μια ακραία έκφραση της ανάγκης για ίσες ευκαιρίες, είναι χίλιες φορές προτιμότερος από τη μισαλλοδοξία που γίνεται νόμος ή δεν καταργείται με νόμο... 

 

 

Είμαστε όλοι τρελοί...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης ήταν δολοφόνος θα έμοιαζε με αυτούς που έχουν σκοτώσει τη γυναίκα ή τον άνδρα τους και ύστερα παριστάνουν τους τεθλιμμένους χήρους ή χήρες. Η στρατηγική Γκρίνμπεργκ (και) για τα Τέμπη είναι "βγάλτους όλους τρελούς" κι αυτήν ακολουθεί πιστά ο πρωθυπουργός. 

Αύριο μεθαύριο μπορεί να μας πουν πως όσοι σκοτώθηκαν ήταν μέλη αίρεσης που αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μαζικά με τον πιο θεαματικό τρόπο. Είμαι σίγουρος ότι και σε αυτή την περίπτωση δεν θα λείψουν οι επιστήμονες και οι δημοσιογράφοι που θα υπερασπιστούν το αδιανόητο...

Αυτοί που έχουν ευθύνες για την τραγωδία και τη συγκάλυψή της θα ήταν τραγικό αστείο να περιμέναμε πως δεν θα έφταναν στο σημείο να μας ζητήσουν και τα ρέστα για το ότι "ταλαιπωρήσαμε τη χώρα με θεωρίες συνωμοσίας". Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως έχουν ήδη κάνει αγωγές και μηνύσεις για τις υποκλοπές, γιατί να μην το κάνουν και τώρα; Ιδίως από τη στιγμή που ανά πάσα στιγμή ο διαιτητής μπορεί να σφυρίξει ένα πέτσινο πέναλτι και να λήξει το ματσάκι υπέρ τους;...

Δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη (και) για τα Τέμπη. Ποτέ δεν υπήρξε τέτοια περίπτωση, ακόμα κι αν η αντιπολίτευση ήταν σοβαρότερη και πιο ενωμένη. Η ατιμωρησία έχει βρει τη γη τής επαγγελίας της κάτω από τον ελληνικό ήλιο, τρώει σουβλάκια, κάνει τα μπανάκια της και γελάει με όσους αγωνίζονται κατά τής αδικίας. Κυνικό; Μπορεί, αλλά δύσκολα θα το χαρακτηρίσετε κι εκτός πραγματικότητας σε μια χώρα ερειπιώνα τής ελπίδας...

  

1973...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης πυροβολούσε άνθρωπο στην πλατεία Συντάγματος μέρα μεσημέρι είμαι σίγουρος ότι θα έβγαινε έκθεση που θα έλεγε πως το θύμα του πέθανε από φυσικά αίτια. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε άλλο παρά θα εκπλαγώ αν ξεκινήσουν μηνύσεις κι αγωγές και σε βάρος των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών... 

Όταν αυτοί που θα έπρεπε να κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου μάς κουνούν και το δάχτυλο τότε είναι βέβαιο ότι ελέγχουν πλήρως τους αρμούς τής εξουσίας. Είναι κάθε ψηφίδα της, είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τής χώρας κι όλοι οι υπόλοιποι οι χρήσιμοι ηλίθιοι...

Στις αρχές τού 1973, πριν τη Νομική και το Πολυτεχνείο, κανείς δεν πίστευε ότι η χούντα θα έπεφτε σε λιγότερο από δύο χρόνια. Υπήρχε η αίσθηση πως θα διαρκούσε όσο και οι αντίστοιχες δικτατορίες στην Ισπανία και στην Πορτογαλία... 

Το καθεστώς Μητσοτάκη δεν είναι χουντικό. Έχει κερδίσει εκλογές και τις τελευταίες, μάλιστα, πανηγυρικά. Είναι αστείο, ωστόσο, να λέγεται πως στην Ελλάδα λειτουργούν τα θεσμικά αντίβαρα. Ακόμα και στα ΜΜΕ τα βρίσκεις με το κιάλι κι ας μην υπάρχει επισήμως λογοκρισία. Μην παρασύρεστε, πάντως, από την απελπισία. Έχουν καταρρεύσει πολύ πιο ισχυρές αυτοκρατορίες, έχουν γκρεμιστεί πολύ πιο δημοφιλείς ηγέτες...

Όλα αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν πως θα πρέπει να περιμένουμε μια νέα κυπριακή ή κάποια άλλη τραγωδία για να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα. Η δημοκρατία είναι κι ευθύνη, είναι και πρωτοβουλία, είναι και συλλογικότητα... 

Δεν έχει αξία, άλλωστε, να αντικαταστήσουμε τον Μητσοτάκη με κάποιο κακέκτυπό του. Η δημοκρατία χρειάζεται αναγέννηση, γι' αυτό και οι ευγένειες όχι μόνο περισσεύουν αλλά είναι και συνένοχες. Στην αδικία απαντάς με δικαιοσύνη, στην απελπισία με αποφασιστικότητα, στο σκοτάδι με φως... 

 

Μαντάμ Σουσού, δεν σου ανήκει πλέον ούτε ο Μπύθουλας...

Στις δημοκρατίες, ακόμα και στις ελλειμματικές όπως είναι οι κοινοβουλευτικές, υπάρχει ένας άγραφος κανόνας: οποιαδήποτε διεύρυνση των δικαιωμάτων μπορεί να επεκταθεί αλλά δεν μπορεί να παρθεί πίσω. 

Γι' αυτό και, για παράδειγμα, δεν συζητάμε σήμερα αν θα πρέπει να ψηφίζουν στις βουλευτικές εκλογές μόνο όσοι έχουν περιουσία ή οι γυναίκες ή όσοι είναι 17 χρόνων. Φυσικά η κουβέντα γίνεται για δημοκρατικά καθεστώτα, επομένως είναι λογικό στο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίζουν περιορισμό τού εκλέγειν κι εκλέγεσθαι σε σχέση με παλαιότερες αποφάσεις τους...

Στην Κουμουνδούρου έχουν αποφασίσει να επιστρέψουν στην ιδεολογική καθαρότητα, στις εργοστασιακές ρυθμίσεις και στη ριζοσπαστική Αριστερά. Παραλλήλως, βεβαίως, υποδέχονται όποιον απελπισμένο τους χτυπήσει την πόρτα, όπως τον Ν. Νυφούδη από το Ποτάμι, αλλά αυτό είναι απλώς ενδεικτικό τής υποκρισίας τους. 

Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί κάποιος ριζοσπάστης Αριστερός να επιλέξει ένα κόμμα που κυβέρνησε κι εφάρμοσε ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο κι όχι, για παράδειγμα, τον Γ. Βαρουφάκη ή τη ΛΑΕ που αποχώρησαν για να μην το εφαρμόσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με την Μαντάμ Σουσού που μεγαλοπιάστηκε κι εγκατέλειψε τον Μπύθουλα, της έφαγαν τα φράγκα οι μωροφιλοδοξίες της και τώρα επιστρέφει για να ανακαλύψει πως στο πατρικό της μένουν άλλοι...

Κάθε φορά που ακούω έναν συριζαίο να μιλά για δημοκρατία, με αφορμή τα Τέμπη, την Ομάδα Αλήθειας ή τις υποκλοπές, αναρωτιέμαι αν έχει καν ακούσει τη λέξη "αυτοκριτική". Κι αν ο γράφων μπορεί να είναι ένας πληγωμένος πρώην σύντροφος- που είναι- το δυστύχημα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι πως την ίδια άποψη έχει και η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων... 

Το πρόβλημα με τα περισσότερα από όσα λέει ο Σωκράτης που θα πιεί το κώνειο και για το κράτος δικαίου δεν είναι πως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Η τραγωδία είναι πως αυτός και οι όμοιοί του δεν δικαιούνται να δείχνουν με το δάχτυλο την καμπούρα των άλλων όταν τα βράδια χτυπούν τις καμπάνες τής Παναγίας των Παρισίων...

   

 

Ο Σούπερμαν δεν θα το έκανε ποτέ αυτό...

Όταν άκουσα τον Στέφανο Κασσελάκη να λέει "λύγισα" σκέφτηκα πως ο Τ. Ερντογάν, ο Βλ. Πούτιν, ο Σούπερμαν κι ο Μπάτμαν δεν θα  το ομολογούσαν ποτέ μπροστά στους υποστηρικτές τους. Δεν θα το παραδεχόταν κανένας άντρας που έχει μεγαλώσει με την αντίληψη ότι δεν πρέπει να κλαίει. Θα έσφιγγαν τα χείλη και θα το εκμυστηρεύονταν στο μαξιλάρι τους το βράδυ που θα έπεφταν για ύπνο στο κρεβάτι τους...

Οι ηγέτες δεν δείχνουν αδύναμοι, αλλιώς πώς θα τους ακολουθήσει η αγέλη που προτιμά να αισθάνεται ασφαλής από ελεύθερη; Αυτά σκεφτόμουν όταν θυμήθηκα πως ο Κασσελάκης δεν πολέμησε με τα τέρατα του σταλινισμού και δεν ίδρυσε κόμμα για να κάνει μια από τα ίδια, για να επιβεβαιώσει στερεότυπα ή να υποταχθεί σε προκαταλήψεις που βαφτίζουμε παραδόσεις για να μην φαινόμαστε τόσο συντηρητικοί όσο πραγματικά είμαστε... 

Την ώρα που οι πραξικοπηματίες κλείνονται σαν σκαντζόχοιρος για να προφυλάξουν το 3% και την προσωπική τους επιβίωση ο Κασσελάκης δίνει το λόγο στα μέλη για σχεδόν τα πάντα που αφορούν το Κίνημα Δημοκρατίας. Και τους λέει ευθαρσώς πως η επιτυχία ή η αποτυχία ενός πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα εγχειρήματος αμεσοδημοκρατίας δεν θα είναι προσωπική αλλά συλλογική. Δεν τους μεταθέτει την ευθύνη, τους θεωρεί ισότιμους, υπεύθυνους κι ενεργούς πολίτες...

Ο Κασσελάκης δεν είναι το πρώτο θύμα δολοφονίας χαρακτήρα στην Ελλάδα. Ούτε οι απόπειρες θα σταματήσουν εδώ, ιδίως αν αναπτύξει δυναμική. Η περίπτωσή του, ωστόσο, είναι πολύ χαρακτηριστική για το πώς λειτουργεί το σύστημα απέναντι σε καθετί νέο και μη φθαρμένο. 

Μήπως το ίδιο δεν είχε κάνει και με τον Αλ. Τσίπρα πριν ο τελευταίος το αγαπήσει; Στο πρόσωπο, ωστόσο, του Κασσελάκη χτυπιέται κι οτιδήποτε δεν υπακούει στις νόρμες και στους κανόνες τού παιχνιδιού. Είναι εξωτικός κι έτσι πρέπει να παραμείνει, διαφορετικός κι επικίνδυνος, ασυνήθιστος κι απειλητικός. Αλλιώς το ύστατο καταφύγιο της διαπλοκής, το "δεν υπάρχει εναλλακτική στον Κ. Μητσοτάκη", θα καταρρεύσει κι αυτό ως επιχείρημα...  

Remember the 8th of November...

Δεν είναι δουλειά μου ούτε το κάνω από αγάπη να δώσω μια συμβουλή στο ιερατείο τής Κουμουνδούρου, αλλά για χάρη των παλιών καιρών: αν θέλετε οι πολίτες να σας ακούσουν ξανά πρέπει να βρείτε νέα στελέχη και να ζητήσετε μια μεγάλη συγγνώμη για το πραξικόπημα του μπουζουξίδικου. Σε καμία περίπτωση δεν θα το πετύχετε κάνοντας σημαία σας μια δικαστική απόφαση με την οποία θεωρείται έγκλημα ένας Έλληνας επιχειρηματίας τού εξωτερικού να γίνεται πολιτικός αρχηγός κι όχι αποκλειστικώς κομματόσκυλα και γόνοι...

Ο Στέφανος Κασσελάκης και το μισό και πλέον κόμμα δεν εξοστρακίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο τότε πρόεδρός του είχε δικαστικές εκκρεμότητες με το πόθεν έσχες του ούτε για την ομιλία στο ΣΕΒ, το "θαύμα τής κολυμπήθρας" ή την "ιερή συμμαχία" τού ΝΑΤΟ. Εξοστρακίστηκαν γιατί δεν ήταν ο αχυράνθρωπος που πίστευαν ότι θα είναι. Όλα τα υπόλοιπα είναι "να είχαμε να λέγαμε" και γίνεται ακόμα πιο ανυπόφορο όταν οι θύτες παριστάνουν τα θύματα σε μια πλήρη αντιστροφή τής πραγματικότητας που εξοργίζει, ιδίως όσους ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις...

Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι πραξικοπηματίες, από τη στιγμή που δεν έχουν τα άντερα να απολογηθούν για το σταλινισμό τους, είναι να επιστρέψουν στη στρατηγική τής μη αναφοράς τού ονόματος Κασσελάκη. Δεν έχουν τίποτα απολύτως να κερδίσουν από το να επιτίθενται σε έναν άνθρωπο που προσπάθησε να διασώσει μια παράγκα από την πλήρη καταστροφή στην οποία την είχε αφήσει ο προκάτοχός του. Αντιθέτως, με το θράσος που έχουν να βγάζουν κι ανακοινώσεις δήθεν δικαίωσης το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να θυμίζουν και σε όσους το ξέχασαν το άγος τού Νοέμβρη...

  

Πάμε να βρούμε την θεία στη Νιγηρία...

Στη χώρα όπου ο Γ. Παπαντωνίου αθωώθηκε γιατί οι δικαστές του αποδέχθηκαν ότι δεν πήρε μίζες για τα εξοπλιστικά αλλά του τα έδωσε μια θεία του από τη Νιγηρία μάς κουνάνε το δάχτυλο γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στη δικαστική εξουσία. Στη χώρα όπου θεωρείται φυσιολογικό ο προπαγανδιστικός μηχανισμός ενός κόμματος να πληρώνεται από τους φορολογούμενους μάς λένε πως δεν υπάρχουν δημοσιονομικά περιθώρια για αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Στη χώρα όπου οι κάτοικοί της φτωχοποιούνται ημέρα με την ημέρα κάποιοι αναρωτιούνται γιατί έχει μεγαλύτερη απώλεια πληθυσμού κι από την εμπόλεμη Ουκρανία...

Δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιος που έχει φύγει στο εξωτερικό να επιστρέψει σε αυτή τη χώρα, ιδίως αν είναι νέος και μορφωμένος κι όχι μόνο για τους λόγους που ανέφερα. Η Ελλάδα δεν τρώει "απλώς" τα παιδιά της. Τα κατασπαράσσει και στη συνέχεια τα κατηγορεί γιατί κατασπαράχθηκαν... 

Κι αν ολιγαρχία υπάρχει σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, σε καμία άλλη σε αυτήν την ήπειρο δεν είναι η μεσαία της τάξη τόσο πολύ εξαρτημένη ή υποτελής σε αυτή. Το σύστημα εξουσίας την έχει διαπαιδαγωγήσει να αισθάνεται υπόχρεη για την παραμικρή εξυπηρέτηση κι αυτή με τη σειρά της δίνει γη και ύδωρ στους εκμεταλλευτές αντί ενός ξεροκόμματου. Η αξιοκρατία μοιάζει με ανέκδοτο σε μια χώρα όπου έχει θεσμοθετηθεί η ανταμοιβή τής μετριότητας...

Σε αυτό το πλαίσιο γίνεται ακόμα πιο φανερό πόσο ατελέσφορη είναι η επιδοματική πολιτική για τους νέους γονείς. Το ζήτημα δεν είναι μόνο να υπάρχουν χρήματα για πάνες και γάλατα αλλά και προοπτική για τα παιδιά που έχουν την ατυχία να γεννιούνται σε αυτή τη γωνιά τής γης... 

Θα μου πείτε πως παράδεισος δεν υπάρχει πουθενά και θα συμφωνήσω μαζί σας. Αυτό, ωστόσο, δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία από εκείνους που μας έχουν κάνει τη ζωή κόλαση. Ούτε και για εμάς τους ίδιους...

 

Βάζουμε τον πήχη στους Σπαρτιάτες για να περνάμε εύκολα από πάνω...

Αν αποκλειστούν οι Σπαρτιάτες στην Ελλάδα, το AfD στη Γερμανία ή η Μ. Λε Πεν στη Γαλλία θα διασωθεί η δημοκρατία στην ευρωπαϊκή ήπειρο; Κι αν ακόμα διασωθεί, αυτό θέλουμε από τη δημοκρατία; Απλώς να διασώζεται κι όχι να εξελίσσεται, να είναι ανάπηρη και καχεκτική κι όχι πραγματική, να εξυπηρετεί κατά βάση τις ελίτ κι όχι την πλειονότητα;...

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ολοφάνερο ότι έχει ολοκληρώσει τον ιστορικό της κύκλο. Ναι, να την θάψουμε με τις τιμές που της αξίζει αφού αντικατέστησε την ελέω θεού μοναρχία και φεουδαρχία αλλά εν έτει 2025 είναι κι αυτή πλέον ξεπερασμένη. Όταν στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη αυτοί που ψηφίζουν είναι πολύ λιγότεροι από αυτούς που δεν ψηφίζουν κι ανάμεσα σε εκείνους που κάνουν τον κόπο να πάνε μέχρι την κάλπη αρκετοί ή οι περισσότεροι επιλέγουν ηγέτες τύπου Τραμπ δεν χρειάζονται άλλες αποδείξεις για το παρωχημένο τής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κατανοώ ότι είναι θολό αυτό που θα την αντικαταστήσει, όπως και το φόβο πως θα είναι κάτι χειρότερο, αλλά ως πότε οι χαμηλές προσδοκίες θα ορίζουν την ποιότητα της ζωής μας;...

Η λαϊκή συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων είναι το μοναδικό ισχυρό ανάχωμα στον αυταρχισμό και στο σκοταδισμό. Μόνο αν οι πολίτες αισθανθούν πως έχουν λόγο σε όσα αποφασίζονται για τη ζωή τους μόνο τότε θα σταματήσουν να θεωρούν άσκοπη τη συμμετοχή τους στις δημοκρατικές διαδικασίες...

Η συμμετοχή, ωστόσο, απαιτεί παιδεία και γνώση, οι οποίες επίσης οφείλουν να κοινωνικοποιηθούν και να μην είναι διαχειρίσιμες αποκλειστικώς από τους ολιγάρχες. Διαφορετικά θα έχουμε μετατρέψει και την άμεση δημοκρατία σε πλυντήριο της οικονομικής εξουσίας... 

Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο στη σιωπή όταν τα γεγονότα σε υποβάλλουν να κραυγάσεις...

Κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα βίντεο μυθοπλασίας στο οποίο καθηγητής αποπέμπει φοιτήτρια χωρίς καμία δικαιολογία, με τους συμφοιτητές της να κοιτούν απορημένοι αλλά να μην αντιδρούν. Όταν τους ρωτά, μάλιστα, στο τέλος ο καθηγητής γιατί δεν αντέδρασαν στην αδικία η έκφρασή τους είναι εξίσου απορημένη. Αυτή είναι, όμως, και η ελληνική δημοσιογραφία σήμερα: μια αγέλη που στο όνομα της δήθεν αντικειμενικής καταγραφής και της μη παρέμβασης αποδέχεται τέρατα σαν να ήταν τα πιο φυσιολογικά πράγματα στον κόσμο. Γι' αυτό και είναι από τους ουραγούς στις σχετικές διεθνείς κατατάξεις...

Αν ξέρεις από πρώτες βοήθειες αλλά δεν βοηθάς έναν βαριά τραυματία με το επιχείρημα πως θα έρθουν επαγγελματίες να του τις δώσουν δεν είσαι ούτε αντικειμενικός ούτε αμερόληπτος. Είσαι συνένοχος για ό,τι συμβεί στο θύμα. 

Παρομοίως, αν γύρω μας συμβαίνουν Μάτι, Μάνδρα, Τέμπη, Πύλος, υποκλοπές, κομματικά πραξικοπήματα κι εμείς απλώς παραθέτουμε δηλώσεις κλείνουμε το μάτι στη διαφθορά, στη συγκάλυψη και στην εκτροπή. Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο στη σιωπή όταν τα γεγονότα σε υποβάλλουν να κραυγάσεις...

Δικαιολογίες για να μην κάνει κάποιος σωστά τη δουλειά του υπάρχουν δεκάδες κι αρκετές από αυτές είναι λογικές, όπως το να μην πληρώνεται για τις υπερωρίες του ή με βάση τα προσόντα του. Λογική είναι, επίσης, η δικαιολογία να στρουθοκαμηλίζεις γιατί έχεις μια οικογένεια να θρέψεις. 

Λογική, όχι όμως κι έντιμη απέναντι σε όσους περιμένουν από εσένα την αλήθεια κι έχουν επίσης οικογένειες να θρέψουν αλλά εγκλωβίζονται σε ένα σύστημα υπόγειων συναλλαγών που διαιωνίζεται και με την ομερτά. Το να κάνει κάποιος καλά τη δουλειά του συγκρουόταν πάντοτε με αντιτιθέμενα συμφέροντα. Ποτέ άλλοτε, όμως, δεν είχε υπάρξει τέτοια κοινωνική συναίνεση στο συμβιβασμό αρχών κι αξιών. Αν δεν υπήρχε αυτή η συναίνεση η αλήθεια δεν θα ήταν τόσο δυσεύρετη. Αν εξέλιπε, αυτοί που μας κυβερνούν θα ήταν ήδη φυλακή...

  

Stay tuned, it's a long journey...

Όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση προπαγάνδιζε την πανεπιστημιακή αστυνομία όσοι την θεωρούσαμε επικοινωνιακό και μόνο κατασκεύασμα ήμασταν είτε μπαχαλάκηδες είτε συνοδοιπόροι τους. Εθεωρείτο εκτός πραγματικότητας το επιχείρημα πως το πανεπιστημιακό άσυλο είχε έτσι κι αλλιώς καταργηθεί κι επομένως η αστυνομία μπορούσε να επιχειρήσει εντός των ΑΕΙ και δίχως να αποκτήσει και κουβούκλιο εντός τους. Όπως, επίσης, ήμασταν οπισθοδρομικοί επειδή ζητούσαμε σεβασμό τού Συντάγματος αντί να πανηγυρίζουμε για το ότι ΙΕΚ του ενός ορόφου θα βαφτίζονταν πανεπιστήμια από τη μία ημέρα στην άλλη...

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος θα γίνει η προμετωπίδα μιας διαδικασίας η οποία θα ενταχθεί στο πλαίσιο των επιχειρηματικών σχεδίων τής Μητσοτάκης Α.Ε. Όταν έχεις έναν πρωθυπουργό που στα ίδια οικογενειακά πρότζεκτ έχει εντάξει και τα ελληνοτουρκικά θα ήταν αφελές να πιστεύαμε ότι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στοχεύει στο να έρθει το Χάρβαρντ και η Σορβόννη στην Ελλάδα κι όχι να τα κονομήσουν μερικοί σχολάρχες των βορείων προαστίων, με το ανάλογο μπαξίσι στην αγία οικογένεια. Κι αν, μάλιστα, προσδοκούν και σε μια τρίτη τετραετία, καταλαβαίνετε ότι ο καθεστωτισμός τής δεξιάς μόνο από την αλαζονεία της υποσκελίζεται...

Δεν θα έχουμε εκλογές την επόμενη Κυριακή. Μην βιάζεστε, επομένως, να χρίσετε κάποιους αναντικατάστατους και ισόβιους. Κι αν δεν με πιστεύετε, επισκεφθείτε το πλησιέστερο νεκροταφείο. Ακόμα κι αν στηθούν κάλπες το φθινόπωρο το πολιτικό σκηνικό θα είναι πολύ διαφορετικό από το σημερινό. Κάποιοι θα έχουν πεθάνει, άλλοι θα έχουν αποδυναμωθεί κι ορισμένοι θα έχουν ενδυναμωθεί. Stay tuned, it's a long journey...

  

Να σας πω δυο λόγια για τα μπονσάι...

Πριν δύο και πλέον χρόνια συγκρούστηκαν δύο τρένα σε διπλή γραμμή με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 57 άνθρωποι. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι συγγενείς των θυμάτων, η αντιπολίτευση κι ολόκληρη η κοινωνία; Να πουν πως εμπιστεύονται την ελληνική δικαιοσύνη και στο μεσοδιάστημα να μην λένε και να μην κάνουν τίποτα για το θέμα μέχρι να βγει αμετάκλητη δικαστική απόφαση μετά από μια δεκαετία; Αυτό έκανε, άραγε, η ΝΔ για το Μάτι και τη Μάνδρα όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση;...

Η αντιπολίτευση αξιοποιεί τα Τέμπη, σύσσωμη η αντιπολίτευση, σε σημαντικό βαθμό και για να αντιμετωπίσει τα δικά της ζητήματα αξιοπιστίας. Ποιος, όμως, τα εργαλειοποιεί περισσότερο; Μήπως εκείνοι που λένε πως θα στείλουν τον Κ. Μητσοτάκη στη φυλακή χωρίς όμως να συντάσσουν ή να υπογράφουν έτοιμο κατηγορητήριο άλλου κόμματος; Ή όσοι στον ελεύθερο χρόνο τους από την πώληση επιστολών τού Ιησού συντάσσονται με τις ευρωδυνάμεις που δεν θέλουν να συζητούνται τα Τέμπη στο Στρασβούργο και στις Βρυξέλλες; Ή αυτοί που δεν ολοκλήρωσαν μια σύμβαση που αν είχε ολοκληρωθεί δεν θα είχαν σκοτωθεί 57 άνθρωποι; Κι αν όλοι αυτοί έχουν λερωμένη τη φωλιά τους, λιγότερο ή περισσότερο, γιατί μένουν στο απυρόβλητο και στοχοποιούνται άλλοι;...

Στη δημόσια σφαίρα ο καθένας μας κρίνεται για όσα λέει και πράττει και με βάση την ιδιότητα που έχει. Αν, για παράδειγμα, αρχίσω να σας μιλάω για τα δένδρα μπονσάι χωρίς να έχω ασχοληθεί ποτέ στη ζωή μου με αυτά, εύλογα θα αναρωτηθείτε για την αξιοπιστία μου. Όπως κι αν σας παρουσιάζομαι ως δημοσιογράφος ενώ έχω συμφωνήσει να είμαι υποψήφιος βουλευτής. Όχι γιατί δεν έχω το δικαίωμα σε μια δημοκρατία να εκφράζω γνώμη επί παντός τού επιστητού αλλά γιατί θα το έχω κάνει φορώντας ένα άλλο προσωπείο το οποίο ενδεχομένως να με κάνει πιο συμπαθή. Κι ο νοών νοείτω...