Προφανώς και οι ελληνοτουρκικές διαφορές δεν θα επιλυθούν αν δεν υπάρχει ανοιχτός δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα σε Αθήνα κι Άγκυρα κι αν δεν γίνουν υποχωρήσεις κι από τις δύο πλευρές. Σε διαφορετική περίπτωση ο πόλεμος θα καταστεί αυτοεκπληρούμενη προφητεία...
Το ζήτημα, ωστόσο, δεν είναι μόνο να επιλυθούν αλλά και με τρόπο που δεν θα είναι ετεροβαρής, σε βάρος δηλαδή των εθνικών μας συμφερόντων. Υπό αυτή την έννοια αλίμονο κι αν επιτρέψουμε στην Τουρκία να γίνει μέλος τού ευρωπαϊκού ΝΑΤΟ...
Την ίδια ώρα, η ελληνική κυβέρνηση δεν μας λέει τίποτα για την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα ούτε για το κυπριακό. Κι αφού δεν μας λέει τίποτα για όλα αυτά είναι λογικό να κρατά αιδήμονα σιωπή και για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ν.μ. όταν, μάλιστα, ανακοινώνει ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα- μαμούθ υπό τον απόλυτο έλεγχο του Μαξίμου...
Τι να τα κάνεις, όμως, τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες αν δεν έχεις σκοπό να τα αξιοποιήσεις διπλωματικά; Μόνο και μόνο για να παριστάνεις πως έχεις εξασφαλίσει την εθνική ασφάλεια όταν την ίδια στιγμή αφήνεις ανοιχτή την κερκόπορτα της ευρωάμυνας στην Τουρκία;...
Φυσικά προκύπτει σε μια τέτοια εξέλιξη και το ερώτημα "τι θες, να κάνουμε πόλεμο"; Η απάντηση είναι όχι. Δεν επιθυμώ, όμως, οι δικές μας και οι επόμενες γενιές να χρεωθούν στον αιώνα τον άπαντα με μοναδικό αποτέλεσμα να υπάρξουν νέοι τσοχατζόπουλοι. Κι αυτό θα συμβεί όσο η εξωτερική μας πολιτική έχει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας οικογένειας, εν προκειμένω της πρωθυπουργικής, κι όχι της πατρίδας μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου