Θέλουν γάμο δίχως νύφη μήπως και τους καλέσουν στο χορό...

Αν ο Στέφανος Κασσελάκης συμφωνούσε με τις προτάσεις τού τσούρμου των αποτυχημένων πολιτευτών για δημοψηφίσματα οι τελευταίοι- κυριολεκτικώς και μεταφορικώς- θα έβρισκαν κάποιον άλλο λόγο για να διαφωνήσουν. Μπορεί να μην τους άρεσε δήθεν η ημερομηνία διεξαγωγής τους ή και να τον κατηγορούσαν πως με την άμεση δημοκρατία διαλύει τα κομματικά όργανα. Η ουσία είναι μία: δεν έχουν σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο και δεν έχουν αρχηγό. Το μόνο που έχουν είναι προσωπική αντιπάθεια για τον Κασσελάκη που έχει αφήσει τα υπερεγώ τους στην απέξω και τη φιλοδοξία να κερδίσει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ ο Χ. Δούκας μήπως και βρουν κάποια πολιτική θεσούλα...

Όσοι ονειρεύονται ρευστοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δήθεν στο όνομα της μεγάλης προοδευτικής παράταξης ζητούν στην ουσία την αυτοδιάλυση ενός κόμματος με το οποίο δεν έχουν κάποιο συναισθηματικό δεσμό παρά μόνο έμμισθη σχέση την ίδια ώρα που η "νύφη", το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, δεν θέλει έναν τέτοιο γάμο. Αν κάποιοι θεωρούν πως το να παρακαλάς τον πολιτικό σου αντίπαλο για συνεργασία, όπως έκανες αποτυχημένα το 2023, είναι ορθολογική κίνηση "γιατί αυτό θέλουν οι πολίτες" συγχέει μια πράγματι υπαρκτή κοινωνική ανάγκη με μια προσωπική φιλοδοξία πολιτικής επιβίωσης. Το τάνγκο θέλει δύο και η πολιτική προγραμματικές συμφωνίες σε δέκα πράγματα. Αλλιώς είναι πασαρέλα...

Όταν ο Κασσελάκης πρότεινε στους φύλακες τού ναού να πάρει στο τηλέφωνο τον Ν. Ανδρουλάκη για συνεργασία σε προτάσεις νόμου εκείνοι του έλεγαν να περιμένει τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ. Έχει λογική, όμως, η αξιωματική αντιπολίτευση να αναστέλλει τις πολιτικές της δραστηριότητες περιμένοντας τι θα γίνει στο τρίτο τη τάξει κόμμα ή να συνεργαστεί με αποστάτες που αποδοκιμάστηκαν, μάλιστα, από το λαό; Όποιος πιστεύει σε τέτοιου είδους λογικές είναι είτε ανόητος είτε υπονομευτής. Νομίζω πως όλοι μας ξέρουμε τη σωστή απάντηση...