Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Ομηρος της ξένης κι εγχώριας διαπλοκής...

Δεν είμαι από εκείνους που θεωρούν ως σημαντικότερο προτέρημα ενός πολιτικού την εντιμότητά του. Προφανώς κι εκτιμώ πως είναι απαραίτητο να μην είναι διεφθαρμένος, από την άλλη όμως στο τέλος τής ημέρας προτιμώ να είναι αποτελεσματικός. Για να το πω και με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, αν ο Α. Τσοχατζόπουλος είχε πετύχει να αναμορφώσει τον τομέα ευθύνης του σε όποιο υπουργείο πέρασε και είχε συμβάλει στη δίκαιη αναδιανομή τού πλούτου, δεν θα με πείραζε και πολύ αν στη διαδρομή είχε τσεπώσει και 300 εκατομμύρια ευρώ! Κυνικό; Μπορεί, αλλά από την άλλη δεν θα περιμένω τη δημιουργία τού τέλειου ανθρώπου προκειμένου να δω άσπρη μέρα σε αυτήν τη χώρα...
Τί γίνεται, όμως, όταν ένας υποψήφιος πρωθυπουργός δε διαθέτει το ελαφρυντικό τής αποτελεσματικότητας για να "ξεπλύνει" τις αμαρτωλές ιστορίες από το παρελθόν του; Πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον να μας οδηγήσει στη νέα εποχή όταν στη "ντουλάπα" του κρύβει αρκετούς σκελετούς;...Ο 38χρονος Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αποδειχθεί χειρότερος όλων, μόνο που προς το παρόν δε βαρύνεται ούτε με τη διαφθορά ούτε με την αποδειγμένη ανεπάρκεια των βασικών πολιτικών του αντιπάλων. Αντιθέτως, ο εξηντάρης Α. Σαμαράς δεν εμφανίστηκε στην κεντρική πολιτική σκηνή τα τελευταία πέντε χρόνια: έχει πίσω του μια ιστορία η οποία, πρώτα από όλους, θα έπρεπε να ανησυχεί τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους τής Ν.Δ., την κυβέρνηση της οποίας είχε άλλωστε ρίξει πριν από 20 χρόνια περίπου για αιτίες που δύσκολα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ιδεολογικής φύσης...
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν είναι σε θέση να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο, το οποίο άλλωστε ο ίδιος συνυπόγραψε και υπερψήφισε, κι όχι μόνο γιατί δεν είναι σκληρός διαπραγματευτής. Ο Α. Σαμαράς είναι όμηρος της ξένης κι εγχώριας διαπλοκής, η οποία τον είχε βοηθήσει να δημιουργήσει την Πολιτική Ανοιξη και τον είχε χρησιμοποιήσει για να ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι γερμανοί τον έχουν του χεριού τους, γι' αυτό και παλεύουν με νύχια και με δόντια, με λάσπη και με προβοκάτσιες για να κάνουν πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που το μόνο επίτευγμα το οποίο έχει να παρουσιάσει στη ζωή του, όπως ο ίδιος ομολόγησε σε διαδικτυακή του συνέντευξη, είναι η διαχείριση μιας πιτσαρίας στις ΗΠΑ στα φοιτητικά του χρόνια! Την Κυριακή, όμως, ο ελληνικός λαός θα βάλει τέλος σε μια ακόμα πολιτική καριέρα, μετά από αυτή του ρεζίλη των Παπανδρέου, η οποία όζει και ζέχνει. Ακόμα κι αυτή η προοπτική, εξάλλου, είναι σαφώς καλύτερη για εκείνους από τη δικαιότερη της φυλάκισης...      

Δεν υπάρχουν σχόλια: