Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Εδωσε και δεν πήρε ο Μπόμπολας λεφτά από το Δημόσιο; Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Τσίπρας καταστρέφει το λαό...

Το δημόσιο ταμείο εισέπραξε τα πρώτα χρήματα, σχεδόν δύο εκατομμύρια ευρώ, από τη λίστα Λαγκάρντ κι από έναν κατ' εξοχήν εκπρόσωπο της ελληνικής διαπλοκής, τον Λ. Μπόμπολα. Την ίδια ώρα, ο αρμόδιος υφυπουργός Αθλητισμού, Σταύρος Κοντονής έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τους μαφιόζους που διοικούν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Από την άλλη, αυτή η αξιοθρήνητη φιγούρα που λέγεται Αντ. Σαχλαμαράς επέμενε και χθες βράδυ σε τηλεοπτική συνέντευξή του για την ανάγκη περικοπής των επικουρικών συντάξεων, για τη "σωτηρία τής πατρίδος" βεβαίως βεβαίως. Αναρωτιέμαι: υπάρχει ακόμα κάποιος που να αμφιβάλλει πως αυτός ο πόλεμος είναι ταξικός ή πως τα μνημόνια που επιβλήθηκαν στη χώρα μας απείχαν παρασάγγας από την κοινωνική δικαιοσύνη;...

Η κυβέρνηση της Αριστεράς βρίσκει τα λεφτά από τους πλούσιους, τους οποίους τιμωρεί όχι γιατί είναι πλούσιοι αλλά γιατί η ασυδοσία τους τα προηγούμενα χρόνια ήταν τόσο μεγάλη ώστε να παραβιάζουν ακόμα και τους νόμους, ειδικώς τους φορολογικούς, που είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα τους. Η δεξιά, πάλι, επιμένει να αναζητεί χρήματα από τα συνήθη υποζύγια, τα οποία τιμωρεί όχι γιατί είναι φτωχά αλλά γιατί θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα να μην χάσει η ελίτ ούτε ένα ευρώ. Γι' αυτό, άλλωστε, και οι ποταμίσιοι σαμαροβενιζέλοι, οι οποίοι το μόνο που έκαναν για τη λίστα Λαγκάρντ είναι να στείλουν στα δικαστήρια το δημοσιογράφο που την αποκάλυψε, γαβγίζουν για να υπογράψει ο Αλέξης Τσίπρας το τρίτο μνημόνιο. Αν ο σημερινός πρωθυπουργός δεν υποκύψει και η χώρα σταθεί όρθια, γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μόνο μέλλον που έχουν δεν είναι στην πολιτική αλλά στα δικαστήρια...

Τόσο η υπόθεση Μπόμπολα όσο και το ξεσκαρτάρισμα στο ποδόσφαιρο αποδεικνύουν ότι αν υπάρχει βούληση ανοίγεται κι ο δρόμος για να λάβει αυτή σάρκα κι οστά. Το καλύτερο παράδειγμα, εξάλλου, που θα μπορούσε να δώσει στο λαό η εξουσία για να είναι αυτός συνεπής στις υποχρεώσεις του και να μην βγαίνει κανένας Πάγκαλος να τον κατηγορεί πως "μαζί τα φάγαμε" δεν είναι άλλος από την τακτική τού καρότου στους αδύναμους (βλ. 100 δόσεις, οι οποίες και τους μικρομεσαίους ανακούφισαν και στον κρατικό κορβανά έχουν αποδώσει ήδη πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ) και του μαστίγιου στους οικονομικώς ισχυρούς, στους ανθρώπους δηλαδή που έγιναν κατεστημένο όχι γιατί ήταν καινοτόμοι στον τομέα τους, τύπου Γκέιτς ή Τζομπς, αλλά γιατί χρησιμοποίησαν τον έλεγχο που ασκούσαν στο πολιτικό προσωπικό τής χώρας προκειμένου να στηρίξουν τον πλούτο τους στο αλισβερίσι με το Δημόσιο...

Για όλα αυτά και πολλά ακόμα καγχάζω όταν ακούω πως η καταστροφή τής Ελλάδας ήταν δήθεν η σοβιετική οικονομία της. Βάλτε στη ζυγαριά τα φράγκα που έπεσαν κάτω από το τραπέζι από τους ιδιώτες με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα με τη στήριξη της πολιτικής καριέρας ορισμένων, κι αυτά που σπαταλήθηκαν για την πρόσληψη άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων με κομματικά κριτήρια και θα αντιληφθείτε τη διαφορά τού ωκεανού από τη σταγόνα του αντιστοίχως...

Ο πόλεμος, αναπόφευκτα, με τους διαπλεκόμενους έχει το τίμημά του. Τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια που αφιερώνουν πεντάλεπτα στη σύλληψη κάποιου διεφθαρμένου δημοσίου υπαλλήλου δεν είπαν κουβέντα για την προσαγωγή τού Λ. Μπόμπολα. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου για τα ταμειακά διαθέσιμα των ΟΤΑ, που υπογράφηκε για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, για τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης αποτελεί το σκάνδαλο των σκανδάλων. Ομοίως, στη μπάλα εκείνοι που έχουν μετατρέψει το ελληνικό πρωτάθλημα σε μια βίαιη φαρσοκωμωδία κατηγορούν τώρα τον αρμόδιο υφυπουργό γιατί αυτός μας οδηγεί τάχα μου στη διεθνή απομόνωση. Φωνάζουν, με λίγα λόγια, οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες σε ένα ρεσιτάλ φαρισαϊσμού που μαρτυρά τον πανικό ενός μικρόκοσμου που καταρρέει...

Την Ελλάδα που ήταν ιδιοκτησία τους δεν θέλουν να δει να χρεοκοπεί οι μπουρζουάδες, οι οποίοι έχουν εξαπολύσει τα μιντιακά παπαγαλάκια τους για να φτύνουν οχετούς λοιδορίας για πολιτικές που αποσκοπούν στην απονομή κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτοί που είναι δεμένοι σε άρματα είναι λογικό να απορούν για το πώς έχει το θράσος κάποιος να καλπάζει ελεύθερος από εξαρτήσεις. Κι αν μη τί άλλο και η Γερμανία οφείλει να αντιληφθεί πως είναι προς το συμφέρον της να μπει ένας φραγμός στην ασυδοσία τού εγχώριου κεφαλαίου και να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αντί να απειλεί με Grexit και Graccident από τα οποία δεν πρόκειται να ωφεληθεί κανείς, μα κανείς...    

  



Δεν υπάρχουν σχόλια: