Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Προτιμότερη η λαφαζανική υπερβολή από το σοσιαλδημοκρατικό κατήφορο...

Το έχω γράψει και παλαιότερα πως ακόμα κι αν δεν υπήρχαν ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Αριστερή Πλατφόρμα ο Αλέξης Τσίπρας θα έπρεπε να τους εφεύρει. Κι αυτό όχι γιατί ταυτίζομαι σε πολλά σημεία με τον σημερινό υπουργό Ενέργειας ή με τη συγκεκριμένη Τάση τού ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί, έστω κι ακραίως αρκετές φορές, αποτελεί την αριστερή συνείδηση του κόμματος, αυτή που αποτρέπει εκείνους εντός κι εκτός να το στρέψουν προς την ηττοπαθή, συμβιβασμένη και ξαδερφούλα τού νεοφιλελευθερισμού σοσιαλδημοκρατία. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, οφείλει να αισθάνεται τυχερός που η δική του εσωκομματική αντιπολίτευση δεν τον αντιμάχεται για καρέκλες κι οφίτσια, όπως συμβαίνει στη Ν.Δ. ή στο ΠΑΣΟΚ, αλλά στηριζόμενη σε γνήσια ιδεολογικά επιχειρήματα...

Την ώρα που οι μητσοτάκηδες, οι δένδιες, οι λοβέρδοι και οι γεννηματάδες συμμετέχουν σε μια κοινή ονείρωξη αρχομανίας, οι λαφαζανικοί αναρωτιούνται αν η συμφωνία με τους δανειστές θα αποτελεί έναν έντιμο συμβιβασμό ή μια υποχώρηση από τις κόκκινες γραμμές και τη λαϊκή εντολή τού Ιανουαρίου. Αυτή είναι, άλλωστε, και η διαφορά ποιότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αυτή προσπαθεί να ταπεινώσει η διεφθαρμένη ελίτ ώστε να εξομοιωθεί με την ίδια, η οποία άγεται και φέρεται με μοναδικά κίνητρα τη δίψα για χρήμα κι εξουσία. Δεν είναι, εξάλλου, τυχαίο που και οι ιδεολογικοί της αντίπαλοι θα πουν για κάποιο διεφθαρμένο "είναι κι Αριστερός τρομάρα του", αλλά δεν θα ισχυριστούν ποτέ "είναι και δεξιός ο αθεόφοβος". Την τελευταία ιδιότητα ακόμα και οι ίδιοι την θεωρούν ταυτόσημη της ψυχικής διαφθοράς, της χειρότερης μορφής διαφθοράς δηλαδή...

Αν μη τί άλλο, η Αριστερή Πλατφόρμα αποτελεί την ύστατη γραμμή άμυνας των λαϊκών συμφερόντων. Η ύπαρξή της, άλλωστε, αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί και στα χέρια τού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος ακόμα κι αν ήθελε να φέρει ένα τρίτο μνημόνιο δεν πρόκειται να το πράξει γνωρίζοντας ότι τουλάχιστον 20 βουλευτές τού ΣΥΡΙΖΑ θα πουν όχι σε αυτό για να περάσει μόνο και μόνο χάρη στις ψήφους των γερμανοτσολιάδων. Φυσικά ο ορισμός τού έντιμου συμβιβασμού δεν μπορεί να βρεθεί στα λεξικά ούτε είναι δυνατό να αποδειχθεί με κάποιο μαθηματικό τύπο. Οι κόκκινες γραμμές, για παράδειγμα, που έχει θέσει εδώ και καιρό η κυβέρνηση στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό είναι ένα καλό κριτήριο, αλλά αν είναι να χάσουμε όλα τα υπόλοιπα δύσκολα θα μπορεί κάποιος να πανηγυρίζει στο τέλος. Από την άλλη, βεβαίως, κι από τη στιγμή που έχεις επιλέξει το δρόμο τής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, όπως είναι άλλωστε καλώς ή κακώς και η λαϊκή βούληση, δεν είναι δυνατό να κερδίσεις τα πάντα...

Μακάρι η Ανγκ. Μέρκελ να επέτρεπε στον πρωθυπουργό να εφαρμόσει πλήρως το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και να τον άφηνε να κριθεί στην πράξη από την αποτελεσματικότητά του. Αυτό, όμως, όχι μόνο δεν συμβαίνει αλλά το Βερολίνο δεν απαιτεί απλώς μια "win-win" λύση αλλά την πλήρη υποταγή τής Αθήνας προς γνώση και συμμόρφωση και των υπόλοιπων ατίθασων λαών. Με λίγα λόγια, εφόσον εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν μειώσεις μισθών και συντάξεων, πως θα λυθεί το πρόβλημα της ρευστότητας και πως θα δοθεί ένα αναπτυξιακό πακέτο στη χώρα για να σταθεί στα πόδια της η συμφωνία θα έχει θετικό πρόσημο. Κι ας μην είναι η ιδανική, όπως θα την ήθελε όχι μόνο η Αριστερή Πλατφόρμα αλλά κάθε υγιώς σκεπτόμενος πολίτης με ταξική συνείδηση...

Η αποφορά τού ύστατου γερμανικού εκβιασμού φτάνει ήδη στη μύτη μου. Ο Β. Σόιμπλε και η Ανγκ. Μέρκελ θα παίξουν τις επόμενες ημέρες, κι όσο πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά στο πιστωτικό γεγονός τής 5ης Ιουνίου, το τελευταίο χαρτί τους προκειμένου να διασφαλίσουν ότι το αριστερό ελληνικό γαλατικό χωριό θα υποκύψει στους καίσαρες και θα απαξιωθεί στη συνείδηση των ελλήνων και των υπόλοιπων ευρωπαίων. Αν το μπορούσαν μετά από την υπογραφή τού τρίτου μνημονίου θα τους φορουσαν κουρέλια, θα έδεναν τους ηττημένους Αλέξη Τσίπρα και Γιάνη Βαρουφάκη σε μία άμαξα και θα τους έσερναν στους δρόμους των Αθηνών ώστε το πόπολο να τους χλευάζει και να τους πετά ντομάτες κι άλλα ζαρζαβατικά...

Αδιαφορούν, βεβαίως, πλήρως για το τί μπορεί να επακολουθήσει στη χώρα. Κι αν πιστεύουν ότι το ΣΥΡΙΖΑ θα διαδεχθούν οι ποταμίσιοι σαμαροβενιζέλοι ή οι κομματικοί τους διάδοχοι κάτι μάλλον δεν έχουν καταλάβει καλά. Ακόμα κι αν ο λαός απογοητευτεί από την κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρόκειται να στραφεί στους πεθαμένους για σωτηρία αλλά σε εκείνους που του υπόσχονται είτε σταλινικά γκουλάγκ είτε χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η δημοκρατία, δηλαδή, θα παραδοθεί με την θέλησή της στη δικτατορία και τότε "αγαπητή" Ανγκελα έλα να συζητήσεις με τους μιχαλολιάκους, εφόσον σε έχουν κάνει να πιστέψεις ότι είναι το άλλο άκρο τής Αριστεράς, για μεταρρυθμίσεις...

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: