Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Τι 1984, τι 2017: Το MEGA, όπως και η Ανατολασία, ήταν πάντοτε φίλος μας...


Θα έπαιρνα βαθιά ανάσα και θα στήριζα το τέταρτο μνημόνιο αν πίστευα ότι θα ήταν το τελευταίο. Μόνο που οι εξελίξεις και στο πλέον πρόσφατο Eurogroup μαρτυρούν ότι μόνο με μια επαναστατική προσέγγιση των πραγμάτων θα μπορούσαμε να δραπετεύσουμε από τη φυλακή που μόνοι μας βάλαμε τον εαυτό μας, αλλά από την οποία δεν έχουν σκοπό να μας βγάλουν οι δανειστές μας...

Ο Β. Σόιμπλε θα βρίσκει πάντοτε μια καλή δικαιολογία για να επιμένει σε περισσότερη λιτότητα, να μην "κουρεύει" το χρέος και να μην προτείνει αναπτυξιακές πολιτικές. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είναι πεπεισμένος ότι είναι προς το συμφέρον τής χώρας του το Grexit και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να το επιτύχει κι από όποια θέση κι αν βρίσκεται μετά από τις γερμανικές εκλογές...

Η ελληνική κυβέρνηση σε αυτό το σχεδιασμό τού Βερολίνου έχει αποφασίσει εδώ και πολύ καιρό να μετατρέψει την τακτική οπισθοχώρηση του καλοκαιριού τού 2015 σε στρατηγική. Ο Αλ. Τσίπρας πολιτεύεται σαν να μην έχει καταλάβει ότι η Γερμανία δεν θα δώσει οξυγόνο στη χώρα μας για να αναπνεύσει πριν ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα σε αυτόν τον τόπο και πριν φτωχοποιηθεί κι ο τελευταίος Έλληνας. Κι αυτό δεν συμβαίνει, όπως διαλαλούν η αντιπολίτευση και τα φιλικά της ΜΜΕ, γιατί το δίδυμο Μέρκελ- Σόιμπλε δεν συμπαθεί τον σημερινό πρωθυπουργό. Την ίδια απαξίωση επέδειξε και στον ρεζίλη των Παπανδρέου και στον Αντ. Σαχλαμαρά όταν οι τελευταίοι είχαν ξεζουμιστεί...

Το Μαξίμου μοιάζει να το απασχολεί μόνο πώς θα εξαντλήσει την τετραετία και στήνει τη δική του μιντιακή διαπλοκή για να το πετύχει. Είναι περιττό, βεβαίως, να τονίσω πόσο αδιάφορο είναι για τη συντριπτική πλειονότητα του λαού πόσο θα μείνουν στην εξουσία ο Αλ. Τσίπρας και οι υπουργοί του αν εξακολουθήσουν να ψηφίζουν τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέτρα που όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση χαρακτήριζαν προϊόντα εσχάτης προδοσίας...

Την ίδια ώρα, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να πορεύεται και με μία αξιωματική αντιπολίτευση η οποία είναι βουτηγμένη στην υποκρισία. Μέχρι, για παράδειγμα, να βρεθεί ο Ιβ. Σαββίδης να αγοράσει ένα ποσοστό μετοχών τού MEGA είχε βγει στα κάγκελα και κλαιγόταν για τις θέσεις εργασίας που χάνονταν. Τώρα που βρίσκεται κάποια λύση την καταγγέλλει ως διαπλεκόμενη. Έχει άδικο στο να συνδέει τον Ρώσο επιχειρηματία με την κυβέρνηση; Θα ήμουν αφελής αν σας έδινα αρνητική απάντηση...

Ήταν άδικο, ωστόσο, κι από την πλευρά τής κυβέρνησης να υποστηρίζει πως οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες τού MEGA, που έπαιρναν δάνεια χωρίς να δίνουν εγγυήσεις, είχαν συγκροτήσει τραστ με ΠΑΣΟΚ- ΝΔ; Θα ήμουν επίσης αφελής αν σας έδινα αρνητική απάντηση. Καταλαβαίνετε, επομένως, το αδιέξοδο εκείνων των πολιτών που βλέπουν τους μεν να κατηγορούν τους δε για πράξεις που και οι δύο έχουν κάνει, απλώς σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και με διαφορετικά ίσως κίνητρα, αλλά το ίδιο νοσηρό αποτέλεσμα. Οι χθεσινοί εχθροί της "Ωκεανίας"- αριστεράς, όπως η "Ανατολασία"- MEGA, είναι σημερινοί φίλοι και το αντίστροφο σε μια (ακόμα) θλιβερή επιβεβαίωση του οργουελικού "1984". Γι' αυτό και χρειαζόμαστε τα κανάλια και τις εφημερίδες για να ξαναγράψουν την Ιστορία κατά πώς συμφέρει τους εξουσιαστές...



  

Δεν υπάρχουν σχόλια: