Μέχρι να γίνει το προοδευτικό μέτωπο στα σχολεία θα μελετούν το "Αγών μου"...

Οι νέοι δεν έχουν απλώς δικαίωμα, αλλά την υποχρέωση να αμφισβητούν τους πάντες και τα πάντα. Ακόμα κι όταν έχουν άδικο, ακόμα κι όταν είναι υπερβολικοί, ακόμα κι όταν η αντίδρασή τους στρέφεται γενικά κι αφηρημένα σε βάρος τού συστήματος, από αυτούς είναι που περιμένουν, κατά βάση, οι κοινωνίες να τις ξεκολλούν από το τέλμα και να τις δίνουν μια άλλη προοπτική. Γι' αυτό και οι κοινωνίες είναι υποχρεωμένες να τους κατανοούν και να τους αποδίδουν δικαιοσύνη, όπου αυτό είναι λογικό...

Σε αυτό το πλαίσιο οι μαθητές έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να κάνουν καταλήψεις για ζητήματα που τους απασχολούν, έστω κι αν αφορούν την πενθήμερη ή τη "Μακεδονία ξακουστή". Το άκρως ανησυχητικό, ωστόσο, είναι αυτές οι καταλήψεις να υποκινούνται από κόμματα κι ακόμα περισσότερο επικίνδυνο όταν πίσω από αυτές κρύβονται εγκληματικές οργανώσεις με πολιτικό μανδύα, όπως είναι οι χιμπαντζήδες με τα μαύρα, στα χιτλερικά πρότυπα και βρίσκουν κάλυψη από την αξιωματική αντιπολίτευση...

Η Χρυσή Αυγή είναι σταθερά τρίτη στις δημοσκοπήσεις- πιθανόν, μάλιστα, το πραγματικό ποσοστό της να προσεγγίζει περισσότερο το 10% από όσο θέλουν να το παραδεχθούν κι εκείνοι που συμμετέχουν σε αυτές-, ενώ κατεβαίνει κι ένας συνασπισμός ακροδεξιών- Βελόπουλος, Κρανιδιώτης, Καρατζαφέρης, Καμμένος Μπαλτάκος-, ο οποίος πολύ άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί "Χρυσή Αυγή λάιτ". Με αφορμή ή με αιτία το Προσφυγικό και το Μακεδονικό η ακροδεξιά στην Ελλάδα περνά μια δεύτερη νιότη μετά από τα μνημονιακά χρόνια, την ώρα που η ΝΔ για διάφορους λόγους έχει υιοθετήσει όχι μόνο την ίδια ατζέντα, αλλά και την ίδια ρητορική. Είτε αυτό οφείλεται στον Αδ. Γεωργιάδη και στον Μ. Βορίδη είτε στη Χρυσή Αυγή και στη Χρυσή Αυγή λάιτ, ο Κ. Μητσοτάκης έχει αφαιρέσει από τον πολιτικό του λόγο ακόμα και τα φιλελεύθερα στοιχεία με τα οποία θα μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί του και οι προοδευτικοί πολίτες...

Από την άλλη, το περίφημο ευρωπαϊκό προοδευτικό μέτωπο κατά τής ακροδεξιάς παραμένει στα λόγια λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές, οι οποίες μπορεί να σημαδέψουν με αρνητικό πρόσημο την Ευρώπη για πολλά χρόνια. Τη στιγμή που οι Λε Πεν και οι Σαλβίνι της Γηραιάς Ηπείρου έχουν ήδη χτίσει το δικό τους μέτωπο, οι Σοσιαλδημοκράτες, οι Πράσινοι και οι Αριστεροί ακόμα συζητάνε για την αναγκαιότητα να οικοδομήσουν το δικό τους...

Μόνο που ακόμα και να υπάρξει τελικώς συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και προκειμένου αυτή να είναι επιτυχημένη απαιτείται το μήνυμα που θα δοθεί στους Ευρωπαίους πολίτες να είναι και θετικό κι όχι αποκλειστικώς αρνητικό. Δεν αρκεί, δηλαδή, να τους τρομάξουμε για την άνοδο του νεοφασισμού, είναι απαραίτητο και να τους δώσουμε ένα όραμα που να υπερβαίνει το νεοφιλελευθερισμό, τη λιτότητα, τα κλειστά σύνορα και την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων...