Πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά μέχρι η κατάθλιψή σου να γίνει τέλεια...

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος αθλητής φτωχός κι άσημος, όπως ήταν ο Θοδωρής Ιακωβίδης μέχρι πριν μερικές ημέρες, για να συμμεριστούμε τις αγωνίες του. Και οι πλούσιοι και διάσημοι αθλητές καλούνται να αντιμετωπίζουν άγχος και πίεση που ένας μέσος άνθρωπος δεν θα αντιμετωπίσει ποτέ στη ζωή του. Αναλογιστείτε πώς θα αισθανόσασταν αν κάνοντας τη δουλειά γραφείου σας εκατομμύρια μάτια ήταν καρφωμένα πάνω σας και περίμεναν το παραμικρό λάθος σας για να σας κράξουν...

Κι όχι, τα λεφτά, έστω τα πολλά λεφτά. ούτε φέρνουν από μόνα τους την ευτυχία ούτε διώχνουν μακριά την κατάθλιψη. Αν μη τι άλλο, το βάρος που κουβαλούν και οι πάμπλουτοι αθλητές θα έπρεπε να μας διδάσκει ότι το να θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό τού κέρδους δεν έχει στην πραγματικότητα και τόσο μεγάλη σημασία για την ψυχική μας υγεία. Αν είχε, άλλωστε, δεν θα βλέπαμε και τόσους πολλούς υπεραθλητές εξαρτημένους από διάφορες ουσίες...

Σκεφτείτε, συνεπώς, πόσο μεγαλύτερο είναι το βάρος για εκείνους τους αθλητές των μη δημοφιλών σπορ που παλεύουν στην ουσία μόνοι τους επί τέσσερα χρόνια για μια στιγμή δόξας που πολλές φορές δεν έρχεται ποτέ. Τι θυσίες πρέπει να κάνουν νέοι άνθρωποι γνωρίζοντας ότι δύσκολα θα αποζημιωθούν για τη χαμένη νιότη τους... 

Πίσω από τη λάμψη κρύβεται πολύς πόνος, ο οποίος δεν γιατρεύεται από τα μηνύματα συμπαράστασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε ότι οφείλουμε να αγωνιζόμαστε, αλλά οφείλουμε και να ξέρουμε ότι αυτός ο αγώνας είναι μάταιος...