Το "Μητσοτάκη κάθαρμα" στα χείλη λίγων, στη σκέψη πολλών...

Δεν ήταν πολλοί αυτοί που αποδοκίμασαν τον Κ. Μητσοτάκη στην τελετή αποχαιρετισμού τού Μίκη Θεοδωράκη στη Μητρόπολη Αθηνών. Είναι πολλοί, ωστόσο, εκείνοι που στο άκουσμα του "Μητσοτάκη κάθαρμα" το αποδέχονται ως κάτι λογικό, που δεν αντιδρούν για να προστατεύσουν τον πρωθυπουργό τής χώρας, όποιος κι αν είναι αυτός, ή για να μιλήσουν για ανάρμοστη συμπεριφορά σε μια κηδεία. Είναι, δηλαδή, η σιωπηλή πλειοψηφία ή μειοψηφία με τάσεις πλειοψηφίας που αντιμετωπίζει πλέον τον "Μωυσή" ως αναλώσιμο, στην καλύτερη περίπτωση, ή ως επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα στη χειρότερη...

Τον Απρίλιο του 1990 ο πατέρας Μητσοτάκης σχημάτισε κυβέρνηση με ποσοστό άνω του 46%. Κι όμως, τριάμισι χρόνια αργότερα έχασε πανηγυρικώς από το ΠΑΣΟΚ τού ημιθανούς Ανδρ. Παπανδρέου. Αυτό το χρονικό διάστημα διακυβέρνησης μπορεί και να αποδειχθεί αισιόδοξο για τον υιό δεδομένου ότι ο πολιτικός χρόνος την τελευταία δεκαετία τρέχει πολύ πιο γρήγορα... 

Κατά τα άλλα, η οικογένεια Μητσοτάκη δεν έχει αλλάξει και πολύ, πέρα από τα πρόσωπα βεβαίως, στον τρόπο που διαχειρίζεται την εξουσία: ό,τι προλάβουμε να αρπάξουμε εμείς και οι χορηγοί μας πριν μας πάρουν χαμπάρι...

Τώρα η "αγία οικογένεια" υπόσχεται μειώσεις φόρων, γενικώς κι αορίστως λες κι αυτό από μόνο του είναι καλό για την κοινωνική πλειοψηφία. Αν οι μειώσεις αφορούν τους λίγους η Ιστορία έχει δείξει ότι τα πλεονάσματα ενθυλακώνονται σε εξωχώριους παραδείσους και δεν επιστρέφονται ποτέ στην κοινωνία. Αν, πάλι, γίνουν χωρίς σχέδιο και στη βάση ενός εκλογικούς αιφνιδιασμού πάλι η Ιστορία έχει αποδείξει ότι θα τις πληρώσουν οι πολλοί, είτε λόγω άγριας λιτότητας που θα ακολουθήσει είτε γιατί μειωμένοι φόροι σημαίνουν και λιγότερη δημόσια υγεία, παιδεία και κοινωνικό κράτος...