Υπερήφανοι που γεννήσαμε τη δημοκρατία και που ψηφίζουμε με την τσέπη μας δεν γίνεται μαζί...

Τα όνειρα είναι για τους ανθρώπους. Καλά κάνει, συνεπώς, κι ο Κ. Μητσοτάκης κι ονειρεύεται αυτοδυναμία. Κάθε ημέρα, ωστόσο, που περνά και δεν προκηρύσσει εκλογές απομακρύνεται όχι μόνο από την αυτοδυναμία- αυτή δεν την πιστεύει ούτε ο ίδιος-, αλλά κι από την πρώτη θέση. Κι αν είναι δεύτερος μάλλον δεν θα είναι ούτε πρόεδρος της ΝΔ την επόμενη ημέρα. Πιθανότερη είναι η φυλακή...

Ο Έλληνας είναι πιο εθισμένος στα σκάνδαλα από τον μέσο ευρωπαίο. Αν δεν ήταν, ο Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να είχε μείνει στην θέση του όχι τώρα που είναι φως φανάρι η ευθύνη του για τις παρακολουθήσεις, αλλά από την ημέρα που κατάθεσε τη μήνυση ο Ν. Ανδρουλάκης. Ο Σ. Κουρτς στην Αυστρία παραιτήθηκε για μια στημένη δημοσκόπηση, στην Ελλάδα πρέπει να πιαστεί ο πρωθυπουργός να πυροβολεί κάποιον στο δρόμο για να αναρωτηθούμε, ούτε καν να απαιτήσουμε, αν μπορεί να διατηρεί το πόστο του. Σε αυτόν, ακριβώς, το μιθριδατισμό μας έχει βασίσει, άλλωστε, η μητσοτάκειος εξουσία τις ελπίδες διαιώνισής της...

Όποιος ψηφίζει με βάση την τσέπη του και μόνο, ούτε καν την τσέπη των άλλων, δεν συγκαταλέγεται στη χορεία των πολιτών. Ακόμα, όμως, κι όποιος ψηφίζει με βάση το γενικό οικονομικό κλίμα αδιαφορώντας για τους θεσμούς είναι συνυπεύθυνος της παρακμής, έστω κι αν δεν είναι στο ίδιο επίπεδο η ευθύνη του με αυτή του Μεγάρου Μαξίμου. Δεν είναι δυνατό να υπερηφανευόμαστε πως είμαστε η γενέτειρα της δημοκρατίας την ίδια ώρα που αδιαφορούμε γι' αυτή...