Οι νόμιμοι ιδιοκτήτες του κόμματος το έριξαν στα βράχια...

Όποιος θέλει να είναι ενεργός σε ένα κόμμα και να έχει λόγο στη λήψη αποφάσεων οφείλει να αποδέχεται ότι δεν μπορεί να συμφωνεί σε όλα, αλλά όταν αποφασίζεται μια γραμμή αυτή πρέπει να τηρείται. Σε διαφορετική περίπτωση δεν μιλάμε για κόμμα αλλά για σκορποχώρι, όπως είναι ακόμα η εικόνα που βγάζει προς τα έξω ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και είναι από τα μικρότερα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει αν θα στραφεί προς τα Αριστερά ή προς το κέντρο, ιδίως όταν το τελευταίο είναι ένας απολιτίκ χυλός που άγεται και φέρεται αναλόγως με τις συγκυρίες κι αυτούς που μπορούν να τις αξιοποιούν...

Πέρα από τους εξωγενείς παράγοντες, στο ΣΥΡΙΖΑ στοίχισε η ιδιοκτησιακή λογική ορισμένων για το κόμμα η οποία καλύφθηκε από τον ιδεολογικό μανδύα των Αριστερών απέναντι στους κεντρώους όταν στην πραγματικότητα κάποιοι αγωνίζονταν να διατηρήσουν τις καρέκλες τους. Όταν θες να σε ψηφίζουν και κεντροαριστεροί αλλά δεν τους επιτρέπεις να έχουν το λόγο στη λήψη αποφάσεων από τα χαμηλά στα ψηλά δεν σου φταίει καμία ιδεολογική μετατόπιση, αλλά η δική σου προσκόλληση στην καρέκλα. Γι' αυτό και το δίλημμα "Αριστερά ή κέντρο" είναι ψευδεπίγραφο. Όχι γιατί δεν υπάρχει γενικώς κι αορίστως, αλλά γιατί δεν αφορά το ΣΥΡΙΖΑ...

Ούτε, επίσης, είναι απαραίτητη η μετατόπιση του κόμματος στα ακροδεξιά, με αφορμή τα ελληνοτουρκικά. Αυτή, άλλωστε, η ευκαιριακή αντιπολίτευση στοίχισε στο ΣΥΡΙΖΑ και την προηγούμενη τετραετία, δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχει τώρα. Οι υποχωρήσεις σε μία διαπραγμάτευση είναι απαραίτητες. Υποχωρήσεις, άλλωστε, έκανε και η κυβέρνηση Τσίπρα για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γι' αυτό και μόνο μία "κόκκινη" γραμμή υπάρχει: η διασφάλιση της ειρήνης, όχι με κάθε κόστος αλλά με κάποιο κόστος...