Το βασικό κυβερνητικό επιχείρημα για το ξαφνικό κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν πως δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά ο εκσυγχρονισμός της, πως χρειαζόταν δηλαδή ένα δυνατό σοκ προκειμένου να περάσουμε στη νέα εποχή τής δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Ας υποθέσουμε πως αυτός ήταν ο πραγματικός στόχος κι όχι η άμεση ικανοποίηση τροϊκανών επιθυμιών για απολύσεις στο Δημόσιο και, κυρίως, ένα επικοινωνιακό ισχυρό μήνυμα πως αυτή η κυβέρνηση δεν αστειεύεται και τα βάζει με όλα τα κακώς κείμενα. Ναι, αλλά δεν θα έπρεπε, ακόμα και σε μια τέτοια περίπτωση, να υπάρχει ένα σχέδιο για την επόμενη ημέρα διαφορετικό από το μαύρο ή από ένα σήμα κι ένα προσωρινό πρόγραμμα που παραπέμπουν σε εποχές όπου κουμάντο έκαναν τα τανκ κι όχι η δημοκρατία; Προφανώς και θα έπρεπε, αν μας κυβερνούσαν άνθρωποι που έχουν όραμα κι όχι εντολοδόχοι εγχώριων και ξένων συμφερόντων...
Γι'αυτό κι όλη αυτή η προχειρότητα με την ΕΡΤ, τις απολύσεις στο Δημόσιο, το νέο φορολογικό και τόσα άλλα παραδείγματα. Γιατί η δικομματική δε μας κυβερνά, αλλά απλώς διαχειρίζεται τον θυμό μας. Δεν προτείνει κι εφαρμόζει λύσεις, μόνο προσπαθεί να κερδίσει χρόνο για το αναπόφευκτο φινάλε στο οποίο οδηγούν οι πολιτικές που κατ' εντολή άλλων εφαρμόζει: στη διάλυση, δηλαδή, του κοινωνικού ιστού που θα ακολουθήσει την πλήρη κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου. Αντ. Σαχλαμαράς και Β. Βενιζέλος δεν ενδιαφέρονται να σώσουν τους πολίτες αυτής της χώρας, αλλά νοιάζονται μόνο για την πολιτική τους επιβίωση, γνωρίζοντας πολύ καλά πόσο αναλώσιμοι είναι και οι ίδιοι για τα αφεντικά τους.
Βρίσκουν και τα κάνουν, όμως, όταν ο λαός αυτής της χώρας είναι έτοιμος να πάρει τα όπλα όχι για να πολεμήσει τους πραγματικούς του εχθρούς, αλλά τους δημοσίους υπαλλήλους αν είναι ιδιωτικοί και το αντίστροφο. Βρίσκουν και τα κάνουν, επίσης, όταν η αξιωματική αντιπολίτευση αντί να συζητά το πρόγραμμά της για την παιδεία ή την υγεία, αλληλοσπαράσσεται για το πού οφείλεται η εκλογική της άνοδος. Λες και θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς πως από το 4% των εκλογών τού 2009 μέχρι το 27% της κάλπης τού 2012 μεσολάβησε μια οικονομική γενοκτονία. Πώς, επομένως, να μην ακκίζεται η Ντ. Μπακογιάννη με τον Ηλ. Παναγιώταρο της Χρυσής Αυγής μπροστά στο φωτογραφικό φακό; Οταν ο λαός και η Αριστερά κοιμούνται, η δεξιά και η ακροδεξιά έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου