Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018

Τζιχαντιστές όταν φτάνουν στις ακτές μας, ήρωες όταν κερδίζουν Μουντιάλ...

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δεν πανηγυρίζουν μια εθνική επιτυχία αν σε αυτή έχουν λάβει μέρος μετανάστες ή παιδιά μεταναστών. Δεν συμμερίζομαι τον κομπλεξισμό, τον απομονωτισμό κι εν τέλει τη μισαλλοδοξία τους, αλλά η στάση τους είναι πολύ πιο έντιμη σε σύγκριση με εκείνους που, για παράδειγμα, αποκαλούν αποβράσματα και βιαιοπραγούν σε βάρος των μη γηγενών, αλλά όταν έρχεται η ώρα η εθνική τους ομάδα να σηκώσει το παγκόσμιο κύπελλο χάρη σε αυτούς βγαίνουν στους δρόμους και πανηγυρίζουν για το μεγαλείο τής φυλής...

Η εθνική ομάδα τής Γαλλίας δεν ήταν η μοναδική που αξιοποίησε μετανάστες σε αυτό το Μουντιάλ. Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, αποτελεί έναν από τους χαρακτηριστικότερους καθρέφτες των πολυπολιτισμικών κοινωνιών μας, οι οποίες συνιστούν θησαυρό όταν τις αποδεχόμαστε κι ενσωματώνουμε σε αυτές όσους για διάφορους λόγους βρεθούν στα μέρη μας. Οι δήθεν ξένοι, άλλωστε, Γάλλοι διεθνείς το πρώτο που έκαναν όταν κέρδισαν το κύπελλο ήταν να φιλήσουν το εθνόσημο, δείγμα τού ότι η αγάπη για την πατρίδα που δέχθηκε εκείνους και τους γονείς τους δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των αυτοχθόνων λευκών...

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι μεγάλες δυνάμεις τής Ευρώπης χρωστούν πολύ περισσότερα από μία συγγνώμη στους λαούς τής Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, της νοτιοανατολικής Ασίας, αλλά και της Αμερικής τους οποίους εξολόθρευσαν ή αφαίμαξαν μέσα στους αιώνες και σήμερα τους αντιμετωπίζουν σαν παρίες οι οποίοι απειλούν τη συνοχή της. Τα κλειστά σύνορα αποτελούν ευρωπαϊκή ντροπή κι αν ο ανθρωπισμός δεν είναι ικανός παράγοντας για να αναγκάσει τους υπεύθυνους γι' αυτό το κατάντημα να τα ανοίξουν ας αναλογιστούν τουλάχιστον πόση παγκόσμια δόξα στερούν από τις χώρες τους όταν δεν εκμεταλλεύονται τα ταλέντα των απελπισμένων τής Γης...

Υ.Γ. Ο vromostomos επιστρέφει την Τρίτη, 24 Ιουλίου.