Καμένα βούρλα όνομα και πράγμα...

Η ακροδεξιά έχει βρει εδώ και χρόνια τον τρόπο για να γλιτώσουμε με το μεταναστευτικό: είτε να σκοτώνουμε αιτούντες άσυλο στα σύνορα είτε να τους κάνουμε το βίο αβίωτο στην περίπτωση που αποφεύγουν τις συνοριακές ριπές μας. Πίσω από αυτήν τη σκέψη κρύβεται ο πιο ανόθευτος μισανθρωπισμός, ο οποίος δεν αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως ανθρώπους, αλλά σαν παράσιτα που πρέπει να εξαλειφθούν για να μην μιανθεί ο ελληνικός ανθός... 

Αν αυτή η ιδεοληψία ήταν περιθωριακή ναι μεν θα παράμενε επικίνδυνη, ωστόσο θα βρισκόταν υπό έλεγχο. Οι χυδαίες αντιδράσεις, ωστόσο, των κατοίκων των Καμένων Βούρλων στην έλευση μερικών δεκάδων ασυνόδευτων προσφυγόπουλων- επιχείρησαν να τους αφήσουν και χωρίς φαγητό- μαρτυρούν πως η κοινωνική συνοχή δεν διασαλεύεται από τους ικέτες τής Γης, αλλά από αυτούς που είτε ενθαρρύνουν είτε σιωπούν ενώπιων εκείνων που αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σαν λεπρούς...

Το ότι η ελληνική δεξιά αποδέχεται ή ανέχεται τα ακροδεξιά επιχειρήματα δεν εκπλήσσει κανέναν, ιδίως όταν στα ψηλά της πατώματα κατοικοεδρεύουν άνθρωποι που έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στη μισαλλοδοξία. Το ότι, όμως, η ελληνική κυβερνώσα Αριστερά στηλιτεύει με μισόλογα πρακτικές μίσους, δίχως να τολμά να πει τα πράγματα με το όνομά τους για να μην κατηγορηθεί για διεθνισμό κι εθνομηδενισμό δεν είναι εύκολα συγγνωστό... 

Το προσφυγικό δεν είναι μόνο ζήτημα μετεγκατάστασης από τα νησιά τού ανατολικού Αιγαίου προς την ενδοχώρα κι από την ενδοχώρα στην υπόλοιπη Ευρώπη. Είναι, πρωτίστως, ζήτημα αξιοπρεπούς φιλοξενίας, υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης κι ενσωμάτωσης ούτως ώστε οι ξένοι να μην παραμείνουν για πολύ καιρό ξένοι...

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, επικεντρώνει στις μετεγκαταστάσεις αντί να συμβάλει στο δημόσιο διάλογο λέγοντας στο πόπολο μια πολύ απλή αλήθεια: είτε το θέλουμε είτε όχι ένας σημαντικός αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας κι έχουν έρθει από κάπου αλλού θα μείνουν εδώ.

Αντί, επομένως, να στρουθοκαμηλίζουμε ή να τους αντιμετωπίζουμε ως εισβολείς ας φροντίσουμε για την όσο το δυνατό πιο ομαλή ένταξή τους στον κοινωνικό ιστό προκειμένου όλοι μας να βγούμε κερδισμένοι και σε πολλά επίπεδα, από το οικονομικό έως το πολιτισμικό. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει από θέση άμυνας των προοδευτικών ανθρώπων, αλλά με την επιθετική αυτοπεποίθηση που πρέπει να τους γεννά το ατράνταχτο πιστεύω τους ότι λευκοί και νέγροι εργάτες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν αλλά πολλά να κερδίσουν αν σταθούν ενωμένοι απέναντι στον ταξικό εχθρό...