Νομίζει πως το '23 είναι '19 και θα τον ψηφίσουν ξανά οι κασιδιαραίοι...

Αν ο Κ. Μητσοτάκης ανησυχούσε πραγματικά για την επιστροφή τού χρυσαυγιτισμού, δεν θα είχε οικειοποιηθεί τη φρασεολογία του ούτε θα επιχειρούσε ιστορικούς αναθεωρητισμούς. Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι η τροπολογία για την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη αποσκοπεί στην αλίευση από τη ΝΔ των ψήφων που θα πήγαιναν εκεί. Όπως, δηλαδή, το πέτυχε το 2019 με τη Χρυσή Αυγή. Μόνο που τέσσερα χρόνια αργότερα οι πολιτικές συνθήκες δεν είναι ίδιες...

Οι ψήφοι που θα κατέληγαν στον Κασιδιάρη δεν θα καταλήξουν στη ΝΔ, αλλά στον Βελόπουλο και σε άλλους ακροδεξιούς. Ο Μητσοτάκης είναι πρωθυπουργός, δίνει μάχες για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ κι επιτρέπει στο Oruc Reis να φτάνει ως την Κρήτη και το Turkaegean να καταχωρείται ως τουρκική πατέντα. Όσοι πίστεψαν τα αντίθετα έχουν κι άλλες εναλλακτικές για να ικανοποιήσουν τα ακραία τους εθνικιστικά αισθήματα...

Το ότι ο Μητσοτάκης είναι αδίστακτος δεν είναι δα και κανένα νέο. Άνθρωπος που παρακολουθεί ακόμα και τους κολλητούς του 30 χρόνων είναι προφανώς άφιλος κι αρχομανής. Γι' αυτό και δεν εκπλήσσομαι που θέτει σε διακινδύνευση ακόμα και τη νόμιμη λειτουργία κομμάτων που έχουν αποδείξει εδώ και δεκαετίες την πίστη τους στο Σύνταγμα, παραχωρώντας ακατανόητα διευρυμένες εξουσίες σε ελεγχόμενους και υπερσυντηρητικούς δικαστικούς... 

Λένε πως οι εξουσιαστές διαφθείρονται συνήθως από τη δεύτερη θητεία τους και μετά. Στην περίπτωσή μας, ωστόσο, έχουμε έναν πολιτικό που μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η διαφθορά ήταν κάτι σαν τα κουβαδάκια που είχαν τα άλλα παιδιά. Αυτό είναι και το μοναδικό ελαφρυντικό που του αναγνωρίζω...