Την εκλογική συντριβή διάλεξαν, την εκλογική συντριβή θα λάβουν...

Όσοι είστε από 30 χρόνων και πάνω θυμάστε τον Φίλιπο Ιντσάγκι, έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος δεν ήταν τεχνίτης περιωπής αλλά είχε άμεση επαφή με τα δίχτυα. Οι ομάδες στις οποίες αγωνίστηκε είχαν πιο φαντεζί παίκτες από εκείνον, δεν ξέρω όμως αν θα είχαν κατακτήσει τους τίτλους που κατάκτησαν χωρίς τον Πίπο. Στο τέλος τής ημέρας, άλλωστε, τους νικητές θυμόμαστε, όχι αυτούς που έπαιξαν καταπληκτική μπάλα αλλά αγωνίστηκαν στον μικρό τελικό...

Ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι κι ούτε πρόκειται μάλλον να γίνει Καρλ Μαρξ. Ούτε διαθέτει την επιστημονική επάρκεια ενός Τσακαλώτου στο μαρξισμό ή ενός Φίλη στο πώς δομείται ένα κλασικό λενινιστικό κόμμα. Σε αντίθεση, όμως, με τους αριστεραμύντορες που θεωρητικολογούν για το νεοφιλελευθερισμό, την κλιματική κρίση ή την τεχνητή νοημοσύνη απαντά σε ένα ερώτημα που καίει πολύ πιο άμεσα τους προοδευτικούς πολίτες, στο πώς θα πέσει δηλαδή το καθεστώς Μητσοτάκη. Γι' αυτό, άλλωστε, και σάρωσε στον πρώτο γύρο και θα σαρώσει πολύ πιο εκκωφαντικά- ώστε να το ακούσουν και οι εμμονικοί των ψευδαισθήσεων- στο δεύτερο...

Ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται την ενότητα μόνο ως υποτελή στον ίδιο. Γι' αυτό και η Έφη Αχτσιόγλου μίλησε για σοβαρότητα και συζήτηση με πολιτικούς όρους όταν είχε εξαφανιστεί πριν την εμφάνιση Κασσελάκη και περίμενε να εκλεγεί ως η αυτονόητη επιλογή διάσωσης του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας τα ίδια χαρακτηριστικά που όταν τα επικαλούνται άλλοι η ίδια μιλά για τοξική αρρενωπότητα. Η Έφη, βεβαίως, που δεν καταδίκασε ποτέ τη σωματική βία όταν ασκείται από κομματικό σύντροφο σε άλλον κομματικό σύντροφο, για ευνόητους λόγους. 

Η Έφη που δεν παραιτήθηκε από το β' γύρο γιατί ακόμα ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει ότι δεν βρέχει αλλά τον φτύνουν και κατασκευάζει ονειρώξεις όπως το ότι αυτοί που τους σιχάθηκαν και δεν πήγαν την Κυριακή να ψηφίσουν θα το κάνουν την επόμενη για να τους διασώσουν. Και κάπως έτσι θα έχουν μετατρέψει μια αξιοπρεπή ήττα σε εκλογική συντριβή...