Πέτα στη θάλασσα για να μην σε πετάξουν μέχρι να σε πετάξουν...

Από τη στιγμή που μπορούμε να σκοτώσουμε ένα μυρμήγκι μπορούμε να σκοτώσουμε κι έναν άνθρωπο. Από τη στιγμή, δηλαδή, που βρίσκουμε δικαιολογία για ένα φόνο μπορούμε να βρούμε για χίλιους. Η ανθρώπινη Ιστορία, η τέχνη και η επιστήμη είναι γεμάτες με αποτρόπαια περιστατικά. Γι' αυτό και συνάνθρωποί μου μην εκπλήττεστε και τόσο με όσα έγιναν στο λιμάνι. Αυτοί ήμασταν, αυτοί είμαστε κι αυτοί θα είμαστε...

Όσα έγιναν στον Πειραιά δεν ήταν παρά ένα ακραίο παράδειγμα μιας κοινωνικής αντίληψης ζούγκλας στην οποία τρως για να μην σε φάνε, αλλά όχι αυτόν που πιστεύεις ότι είναι ισχυρότερος από σένα, αλλά πιο αδύναμος. Οι ναυτεργάτες δεν θα έριχναν στη θάλασσα τον Βαρδινογιάννη ή τον Λάτση ούτε θα κάναμε ποτέ πογκρόμ εναντίον τους μολονότι οι ταξικές ανισότητες είναι η πηγή κάθε κακού. Όταν, όμως, δεν πιστεύεις στην κοινωνική δικαιοσύνη αλλά στο όνειρο πως μια ημέρα θα είσαι κι εσύ τόσο ισχυρός ώστε να μπορείς να αδικείς χωρίς συνέπειες δεν μπορείς να περιμένεις η θάλασσα να μην γεμίζει πτώματα...

Ο Νίτσε δεν δημιούργησε τον σύγχρονο άνθρωπο, απλώς τον περιέγραψε. Κι αν οι περισσότεροι, θέλω να πιστεύω, από εμάς δεν θα ρίχναμε έναν άνθρωπο στη θάλασσα, δεν διαπίστωσα και πολλούς να θρηνούν εκείνους- άγνωστους ακόμα στον αριθμό και μάλλον για πάντα- που πνίγηκαν στην Πύλο ή στη Λέσβο πιο πρόσφατα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που έχουμε για υπουργούς ανθρώπους που εξωραΐζουν το κακό. Εικόνα μας είναι και μας μοιάζουν προκειμένου να εκλέγονται ξανά και ξανά σε μια διαρκή αναπαραγωγή ενός συστήματος το οποίο ξεπλένει την αδικία σε καθημερινή βάση...