Πώς η ανάγκη μπορεί να γίνει μέλλον...

Αν πιστέψει κάποιος τη ρητορική τού πρωθυπουργού, των υπουργών, των βουλευτών και των στελεχών τής ΝΔ οφείλει να αποδεχθεί ότι η Ευρωβουλή είναι η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που περνά αντιπολιτευτικά ψηφίσματα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά το δοκούν. Για να το πάω ακόμα παραπέρα, θέλουν να μας πείσουν για δύο πράγματα που δεν μπορεί να ισχύουν ταυτοχρόνως: είτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει κι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν θα βρει ούτε την ψήφο του στις ευρωεκλογές είτε είναι ένα πανίσχυρο ευρωπαϊκό κόμμα που σέρνει 330 ευρωβουλευτές από όλες τις ευρωομάδες, συμπεριλαμβανομένου του ΕΛΚ, και τα κράτη- μέλη από τη μύτη...

Δεν ισχυρίζομαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ανθεί, ούτε καν πως είναι βέβαιο ότι θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές. Οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες από πολλές πλευρές και η μάχη που δίνεται δεν γίνεται υπό τις πιο δίκαιες περιστάσεις, ακόμα κι αν υποθέταμε πως δεν γίνονταν μία σειρά από λάθη κι από την Κουμουνδούρου, που γίνονται. Όποιος, όμως, πιστεύει ότι η κυριαρχία Μητσοτάκη, ένα εκβιαζόμενο ΠΑΣΟΚ ή η ενίσχυση της ακροδεξιάς είναι οι λύσεις για τον τόπο μάλλον δεν έχει διαβάσει το ψήφισμα της Ευρωβουλής...

Οι ευρωεκλογές είναι σε κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες από τώρα, χρόνος που δεν είναι πολύς αλλά ούτε και λίγος. Οι περισσότεροι, άλλωστε, αποφασίζουν τον τελευταίο μήνα κι αρκετοί ακόμα και πάνω από την κάλπη. Το ζητούμενο είναι να τον αξιοποιήσεις όσο το δυνατό καλύτερα, με πρόγραμμα, φρέσκα πρόσωπα και περισσότερη προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα χωρίς να χάνεις αυτό που σε κάνει ξεχωριστό. Γίνεται; Ναι, γίνεται!