Αν υπάρξει Ιφιγένεια δεν θα δείτε ποτέ ξανά την Τροία...

Δεν ξέρω αν η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, στο ΣΥΡΙΖΑ πάντως επαναλαμβάνεται με απλή εναλλαγή προσώπων. Στην θέση τού Αλέξη Τσίπρα είναι ο Στέφανος Κασσελάκης και στην θέση τής Ομπρέλας οι πραξικοπηματίες. Κατά τα άλλα, διαχρονικά η εσωκομματική αντιπολίτευση απαιτεί συλλογική ηγεσία στο όνομα της δημοκρατίας, αλλά την νύφη την πλήρωσε το 2023 μόνο ο Τσίπρας και το 2024 ευελπιστούν πως θα την πληρώσει αποκλειστικώς ο Κασσελάκης...

Δεν θα ήθελα να είμαι ούτε ψύλλος στον κόρφο Κασσελάκη. Τον χρησιμοποίησαν για να μην τους πάρει το κόμμα η Ομπρέλα και τώρα που εκείνος θέλει να το διαμορφώσει με βάση την εντολή που έλαβε από τα μέλη του τον χρησιμοποιούν σαν Ιφιγένεια που θα θυσιαστεί για να έρθουν εκείνοι ως σωτήρες την επομένη. Αν μέσα σε όλο αυτό το περιβάλλον των άσπονδων φίλων ο Κασσελάκης καταφέρει να διατηρήσει δεύτερο το ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα είναι ηράκλειος άθλος. Και θα μπορεί φυσικά την επομένη να πάρει όσα κεφάλια θέλει χωρίς κανείς να του κουνηθεί...

Είναι, επίσης, θεμιτό να έχει κάποιος την καλύτερη ιδέα για τον εαυτό του, ανεξαρτήτως αν αυτή πηγάζει από τα δικά του κατορθώματα ή, για παράδειγμα, του πατέρα του. Ιδίως, ωστόσο, αν είναι νέος στην ηλικία θα ήταν πιο φρόνιμο να μην μιμείται συμπεριφορές που καταδίκασαν όσους τις υιοθέτησαν στο πρόσφατο παρελθόν και οι οποίες εξοργίζουν και το κομματικό ακροατήριο. Συμπεριφορές που τις συνέπειές τους μπορεί να αντιμετωπίσει κι ο ίδιος στο συνέδριο που ξεκινά κάνοντας το λάθος να μπερδέψει τη σκιά του με το μπόι του...