Η σταθερότητα συναγωνίζεται τον πατριωτισμό ως τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων...

Η σταθερότητα συναγωνίζεται τον πατριωτισμό ως τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων. Κι αν υπήρχε κάποια αμφιβολία γι' αυτό, ήρθε το συνέδριο της ΝΔ για να μας το επιβεβαιώσει.  Όταν ο Κ. Μητσοτάκης απειλεί με σταθερότητα μάλλον οι δημοσκοπήσεις δεν πηγαίνουν και πολύ καλά. Μάλλον η 9η Ιουνίου θα σημάνει και το τέλος τού σαράντα τακατό...

Καμία αντίρρηση, μια σχετική βεβαιότητα για το αύριο είναι καλοδεχούμενη. Μόνο, ωστόσο, όταν το παρόν είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές, κάτι που δεν συμβαίνει στη μητσοτάκειο Ελλάδα. Κι αναρωτιέμαι: έπρεπε, για παράδειγμα, εν έτει 2024 να αποφάσιζε το ΣτΕ ότι δεν μπορεί ένας παρακολουθούμενος να μην μαθαίνει γιατί παρακολουθείται; Σε ποια οργουελιανή δυστοπία ζούμε για να πιστεύει κάποιος ότι επειδή αυτό νομοθετήθηκε από μία μαφία είναι δυνατό να θεωρείται αποδεκτό από ένα κράτος δικαίου;...

Και πόσο ακόμα πιο τραγικό είναι η υπόλοιπη δήθεν προοδευτική αντιπολίτευση να αντιπολιτεύεται το ΣΥΡΙΖΑ όταν συμβαίνουν όλα αυτά, ζώντας την ψευδαίσθησή της πως θα βγει δεύτερη ή θα μπει στην Ευρωβουλή; Μπορεί ο Ν. Ανδρουλάκης να μας πει τώρα που μπορεί να το μάθει κι επισήμως γιατί τον παρακολουθούσαν; 

Μπορούν οι αποστάτες να μην καπηλεύονται την Αριστερά όταν έκλεψαν έδρες που δεν τους ανήκουν για να δώσουν βουλευτική ασυλία στα κόμπλεξ τους; Μάλλον δεν μπορούν, γι' αυτό και στήνουν από τώρα ένα οχυρό δικαιολογιών για την αναπόφευκτη όσο και τόσο δίκαιη συντριβή τους...