Αριστερομπαίχτες...

Η τελευταία πολιτική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το 2015, όταν ΛΑΕ, Κωνσταντοπούλου- Βαρουφάκης αποχώρησαν λόγω τής υπογραφής τού τρίτου μνημονίου. Η Νέα Αριστερά έφυγε γιατί έχασε και το Κίνημα Δημοκρατίας δημιουργήθηκε γιατί το ιερατείο τής Κουμουνδούρου εξοστράκισε το μισό και πλέον κόμμα...                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Κι αν το κόμμα Κασσελάκη προέκυψε από την ανάγκη πολιτικής έκφρασης των εξοστρακισμένων, των υπερφίαλων σαραντάρηδων και των τσακαλώτων δεν είχε εξαρχής κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο παρά μόνο προσωπικές πικρίες που έγιναν κοινοβουλευτική ομάδα αντί για αντικείμενο ψυχανάλυσης. Γι' αυτό και σήμερα οι παρασκηνιακές συζητήσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και μέρους τής ΝΕΑΡ δεν αφορούν προγραμματική σύγκλιση- αυτή θα χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι- αλλά για το ποιος θα κατεβεί σε ποια εκλογική περιφέρεια. Ένα χυδαίο, δηλαδή, δούναι και λαβείν, το μόνο που καταπώς φαίνεται είναι ικανοί να κάνουν οι προδότες των αριστερών ιδεών οι οποίοι δεν είναι τίποτα άλλο από όστρακα αδειανά...                                                                                                                                                                                                                                                                                    Κυκλοφορεί, ωστόσο, και μια πιο τραγική φιγούρα στην πάλαι ποτέ κυβερνώσα Αριστερά και λέγεται Π. Πολάκης. Το πιθανότερο είναι πως θα διαγραφεί με οποιαδήποτε αφορμή- σιγά το δύσκολο για τους εθισμένους στα πραξικοπήματα- προκειμένου να διευκολυνθεί η διάχυση του ΣΥΡΙΖΑ στο μόρφωμα που ετοιμάζει ο καθηγητής τού Χάρβαρντ, ο οποίος δεν θέλει να βλέπει ούτε ζωγραφιστό τον κουτσαβάκη των 300 μέτρων...                                                                                                                                                                                                                                                                                      Αν πάλι καταφέρει να διασώσει το εμμονικό κεφάλι του τότε μπορεί και να ηγηθεί του εναπομείναντος ΣΥΡΙΖΑ του 3% ή ενός αμιγώς πολακικού κόμματος προς τέρψη των εναπομεινάντων, όχι και τόσο πολλών πλέον, μουτζαχεντίν του. Όπως κι αν έχει, το στιλάκι τής Ζωής με μουστάκια που προσπαθεί να περάσει τώρα στο απογοητευμένο από τον ίδιο ποίμνιό του δεν θα έχει και πολλή τύχη γιατί οι πολίτες προτιμούν πάντα το γνήσιο από το  ιμιτασιόν, ιδίως όταν αυτό είναι απαξιωμένο...                                                                                                                                                                                                            Δεν χρειαζόμουν την επικαιρότητα για να πειστώ ότι μας κυβερνά μια μαφία που παίζει το πολιτικό παιχνίδι με στημένους διαιτητές και σπορτκάστερ. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει κι ένα  κόμμα τής πάλαι ποτέ κυβερνώσας Αριστεράς που το διευθυντήριό του λειτουργεί με όρους μαφίας, χωρίς μάλιστα να διαθέτει τους πόρους- πέρα φυσικά από το "πεζικό"- για να υποστηρίξει τους εκβιασμούς και τις απειλές του. Βεβαίως υπάρχει και κάποιος που έχει βρει τους πόρους, συνθηκολογώντας με τον πιο χυδαίο τρόπο με αυτούς που θα έσκιζε με ένα άρθρο κι ένα νόμο, αλλά αυτός θα παραμείνει προς το παρόν στις σκιές, τις οποίες μπερδεύει με το πολιτικό του μπόι...