Λίγοι αμφιβάλλουν και στο εσωτερικό τής ΝΔ πως το κόμμα θα πάει καλύτερα στις εκλογές με πρόεδρο τον Ν. Δένδια. Όπως και λίγοι αμφισβητούν την εκτίμηση πως ο Κ. Μητσοτάκης είναι τελειωμένος και πολύ δύσκολα θα τα καταφέρει να φτάσει μέχρι την άνοιξη του 2027, όταν και προγραμματίζει να στήσει κάλπες. Η δυσωδία που βγαίνει από τα έγκατα του νεοδημοκρατικού κυβερνητισμού, τα σκάνδαλα και τις εθνικές υποχωρήσεις θυμίζει πολύ τις τελευταίες ημέρες τής Πομπηίας, το 1989 για τον Ανδρ. Παπανδρέου και το 2004 για τον Κ. Σημίτη...
Λίγοι, επίσης, εκτιμούν πως ο Δένδιας δεν θα ήταν πιο έντιμος πρωθυπουργός από τον Μητσοτάκη, ο οποίος δεν είναι άλλωστε όργανο της ολιγαρχίας αλλά κι ο ίδιος κομμάτι της που κάνει τις δικές του μπίζνες. Αυτό είναι, ωστόσο, το ζητούμενο; Να αντικατασταθεί κάποιος που αυτονομήθηκε από τους υπόλοιπους ολιγάρχες από κάποιον που είναι ο εκλεκτός τους; Τι θα αλλάξει προς το προοδευτικότερο και δικαιότερο σε αυτήν τη χώρα από μια συστημική εναλλαγή που ίσως να είναι λιγότερο διεφθαρμένη αλλά σε καμία περίπτωση επαναστατική;...
Η Ελλάδα βρίσκεται λίγο πριν μια νέα μεταπολίτευση, η οποία εύχομαι να φτάσει χωρίς να έχει προηγηθεί μια κυπριακή ή άλλη εθνική τραγωδία, όπως συνέβη το 1974. Σε αυτή τη νέα εποχή, συνεπώς, δυσκολεύομαι να βρω θέση για τα κόμματα της προηγούμενης. Προφανώς και θα υπάρχει ένας κεντροδεξιός κι ένας κεντροαριστερός πόλος αλλά ιδίως στην εποχή τής παρακμής των ιδεολογικών πρακτικών είναι κυρίως τα πρόσωπα που θα μπορέσουν είτε να εγγυηθούν το μέλλον είτε να το διακινδυνεύσουν...
Φυσικά και κατά την προηγούμενη πεντηκονταετία βρήκαν και πρωταγωνιστική θέση πολιτικοί που είχαν σημαδέψει και την προδικτατορική περίοδο. Το κατάφεραν, ωστόσο, έχοντας στο οπλοστάσιό τους πειστικά νέα αφηγήματα και νέα πρόσωπα για να τα εφαρμόσουν. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν το πέτυχαν κυκλοφορώντας απομνημονεύματα αγιοποίησης του πρότερου εαυτού τους που δεν τα πιστεύουν ούτε οι ίδιοι αλλιώς δεν θα τον μασκάρευαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου