Στην Ελλάδα θα μείνουν μόνο οι χειροκροτητές των αρχηγών...

Η ελίτ αυτής της χώρας, διαμέσου ενός από τους πιο πιστούς εκπροσώπους της, του διοικητή τής Τραπέζης τής Ελλάδος, ισχυρίζεται πως έχουμε διανύσει το 70% της πορείας προς τη σωτηρία μας, αλλά μένει ένα 30% ακόμα που θα είναι και το πιο επώδυνο. Τί κάνει δηλαδή; Προσφέρει στο πόπολο τα πιο αποτελεσματικά ναρκωτικά για να τον κρατά μαντρωμένο, την ελπίδα και το φόβο, αυτόν το θανατηφόρο συνδυασμό για την ελεύθερη σκέψη η οποία γεννά κάθε επαναστατική κίνηση. Την ίδια ώρα, η ελίτ καλεί τον ελληνικό λαό να στοιχηθεί πίσω από την κυβέρνησή του ώστε όλοι μαζί να βγάλουμε τη χώρα από το τούνελ. Ωραία όλα αυτά, αλλά υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: λαός και Κολωνάκι να παλεύουν για τον ίδιο στόχο, μόνο που αυτό κάθε άλλο παρά ισχύει...

Ο στόχος τής ελίτ, εγχώριας και διεθνούς, είναι η φτωχοποίηση σε επίπεδο Βουλγαρίας ή Λετονίας των εργαζομένων ώστε να γίνουν πιο "ανταγωνιστικά" τα προϊόντα της. Με λίγα λόγια ψάχνει για δούλους χωρίς πολλές απαιτήσεις παρά έναν πενιχρότατο μισθό ώστε να αβγατίσουν λίγοι τις περιουσίες τους, οι οποίες έχουν θιγεί ελάχιστα έως καθόλου από την κρίση. Πώς είναι δυνατό, ωστόσο, ο λαός να θέλει να στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια, στο όνομα και της καταπολέμησης της ανεργίας, όταν ο πραγματικός στόχος πρέπει να είναι η αναδιανομή τού πλούτου μέσα από μια δίκαιη φορολόγηση, απονομή δικαιοσύνης και παροχή ίσων ευκαιριών για να ορθοποδήσουν οι σημερινοί διωκόμενοι του συστήματος; Σε αυτό το πλαίσιο, όντως υπάρχει ανάγκη για ενότητα, για λαϊκή ενότητα όμως απέναντι σε πολιτικές που σκοτώνουν και οι οποίες επιβάλλονται με τρομοκράτηση, αυταρχισμό κι αρκετές δόσεις βίας. Σε διαφορετική περίπτωση, ολοένα και θα αυξάνεται ο αριθμός των προικισμένων ανθρώπων που θα καταφεύγουν στο εξωτερικό για ένα αξιοπρεπές κομμάτι ψωμί και στην Ελλάδα θα μείνουν μόνο οι χειροκροτητές αρχηγών και οι λακέδες κάθε εξουσίας...