Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Το διακύβευμα είναι απλούστατο: ποιοί θέλετε να πανηγυρίζουν το βράδυ τής Κυριακής;…

Δεν είμαι οπαδός, μέλος ή στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι, άλλωστε, η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση το Αριστερό κόμμα των ονείρων μου. Αυτό, για παράδειγμα, δεν θα έταζε στους πάντες τα πάντα, δεν θα ακύρωνε απολύσεις στο Δημόσιο άχρηστων υπαλλήλων του και δεν θα στήριζε άκριτα κάθε συντεχνιακό αίτημα το οποίο υπομονεύει το γενικότερο συμφέρον. Στις ευρωεκλογές, όμως, της ερχόμενης Κυριακής δεν κατεβαίνει και κανένα άλλο κόμμα το οποίο να προσεγγίζει περισσότερο τη δική μου αντίληψη για την πολιτική, για το πώς πρέπει αυτή να σχεδιάζεται και πώς να υλοποιείται. Θα επιθυμούσα, επίσης, να είχα τη δυνατότητα να ψηφίσω ένα ενωμένο κόμμα τής Αριστεράς, με κορμό του το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, αλλά ούτε αυτό θα δω στα χαρτιά που θα μου δώσει η εφορευτική επιτροπή. Οπότε τί κάνω; Απέχω ή ψηφίζω λευκό ή άκυρο ώστε να αποφασίσουν οι εγκύρως ψηφίσαντες για το μέλλον μου; Ούτε αυτό είναι λύση. Θα δώσω την ψήφο μου στο ΣΥΡΙΖΑ, «επιφυλασσόμενος κάθε νόμιμου δικαιώματός μου», γιατί αυτήν τη στιγμή ο τόπος έχει ανάγκη να αλλάξει εντελώς ρότα.

Δεν ξέρω αν ο Αλέξης Τσίπρας και η ομάδα του θα καταργήσουν το μνημόνιο, θα επαναδιαπραγματευτούν τη δανειακή σύμβαση και σε περίπτωση που οι δανειστές το παίξουν «βαριά πεπόνια» θα προχωρήσουν σε δημοψήφισμα, όπως έχουν δεσμευτεί. Γνωρίζω, όμως, τί ζω όχι μόνο εγώ αλλά και η πλειονότητα των ανθρώπων τους οποίους συναναστρέφομαι και οι οποίοι δεν κατοικούν στην Εκάλη, δεν διαθέτουν αποταμιεύσεις σε φορολογικούς παραδείσους και δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Κι αυτό μου είναι αρκετό για να μην θέλω να ψηφίσω εκείνα τα κόμματα- ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΜΝΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ-, τα οποία ψήφισαν τα μνημόνια, τη Χρυσή Αυγή που εκπροσωπεί ό, τι αποκρουστικότερο έχει επινοήσει ως ιδεοληψία ο ανθρώπινος εγκέφαλος,  κι αυτά τα κόμματα τα οποία δημιουργήθηκαν είτε για να προπαγανδίσουν φόρα παρτίδα το νεοφιλελευθερισμό, όπως αυτά του Στ. Μάνου και του Θ. Τζήμερου, ή για να διασώσουν το κατεστημένο, όπως το Ποτάμι τού Στ. Θεοδωράκη.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να νομιμοποιείται ο Αλέξης Τσίπρας να ζητήσει την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών. Αυτό σημαίνει μια διαφορά τού ΣΥΡΙΖΑ από τη Ν.Δ. άνω των πέντε μονάδων, καθώς και καταποντισμό τής ΕΛΙΑΣ και της ΜΝΗΜΑΡ. Αν, μάλιστα, τα κομματίδια Βενιζέλου-Κουβέλη δεν καταφέρουν να εκλέξουν ούτε έναν ευρωβουλευτή, αυτό θα είναι ένα πολύ χαρμόσυνο και διόλου αδύνατο να συμβεί μήνυμα για τη δημοκρατία μας. Τυχόν επικράτηση, εξάλλου, της Ρένας Δούρου (πιο εύκολο) στην Αττική και του Γαβριήλ Σακελλαρίδη στην Αθήνα (δυσκολότερο) θα είναι το κερασάκι στην τούρτα ενός πολιτικού σκηνικού το οποίο θα είναι εντελώς διαφορετικό σε μερικά 24ωρα. Σε διαφορετική περίπτωση, καλό είναι να ετοιμαζόμαστε όλοι μας για ένα τρίτο μνημόνιο, και πολύ σύντομα μάλιστα αφού οι ελίτ περιμένουν πώς και πώς για να συνεχίσουν το «θεάρεστο» έργο τους κινεζοποίησης των ευρωπαϊκών λαών, το οποίο αναγκάστηκαν να «παγώσουν» μέχρι τις ευρωεκλογές προκειμένου να εξαπατήσουν γι’ άλλη μια φορά το εκλογικό σώμα πως τα δύσκολα πέρασαν κι έρχονται καλύτερες ημέρες.  Αν ο Αλέξης Τσίπρας υποσχόταν, για παράδειγμα, τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που υποσχέθηκαν μεσοβδόμαδα οι Αντ. Σαχλαμαράς και Β. Βενιζέλος τα συστημικά μίντια θα μιλούσαν για πλειοδοσία λαϊκισμού. Το πραγματικό διακύβευμα αυτών των εκλογών, επομένως, είναι πολύ απλό στη βάση του: ποιοί θέλετε να χαμογελούν το βράδυ τής Κυριακής; Οι βαρδινογιαννηδομπόμπολες, οι σαμαροβενιζέλοι και οι πρετεντεροτρέμηδες ή εμείς;

Υ.Γ. Ο Β. Μαρινάκης καλεί τους πειραιώτες να τον ψηφίσουν γιατί δεν έχει παρτίδες με το ελληνικό Δημόσιο, αφού οι επιχειρήσεις του έχουν τη βάση τους στο εξωτερικό. Θέλει δηλαδή να τον επιβραβεύσουν για τη φοροαποφυγή του και παρόλα αυτά παρουσιάζει τον εαυτό του πως κατέρχεται στην τοπική αυτοδιοίκηση γιατί θέλει να προσφέρει στους συμπολίτες του. Ξεκίνα με το να πληρώνεις τους φόρους που αντιστοιχούν στην περιουσία σου Βαγγέλη και ύστερα μπορεί και να πιστέψουμε την αγάπη σου για την πατρίδα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: