Δεν είμαι ρατσιστής αλλά μ' αρέσει στα κρυφά κι ο Μιχαλολιάκος...

Στη φωτογραφία δεν απεικονίζονται σύριοι τζιχαντιστές που θέλουν να μεταδώσουν την "ασθένεια" του ισλαμισμού στην Ευρώπη φεύγοντας οικεία βουλήσει από τη "φιλήσυχη" πατρίδα τους. Πρόκειται για έλληνες που έζησαν την προσφυγιά τις πρώτες δεκαετίες τού 20ού αιώνα, την  προσφυγιά που είναι χειρότερη κι από τον θάνατο ακόμα, όπως έχει γράψει ο στιχουργός. Αν ανατρέξετε σε ντοκουμέντα τής εποχής θα διαπιστώσετε πως και για εκείνους, μολονότι τους συνέδεε η ίδια εθνική καταγωγή, οι νοικοκυραίοι χρησιμοποιούσαν τα ίδια επιχειρήματα με αυτούς που σήμερα δηλώνουν πως δεν είναι ρατσιστές αλλά "δεν μπορούμε να φιλοξενήσουμε τόσους πολλούς πρόσφυγες και μετανάστες". Οι έλληνες της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Κωνσταντινούπολης ήταν "ξένοι" στην Ελλάδα τού μεσοπολέμου και η ενσωμάτωσή τους στο παλιό ελληνικό κράτος μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν αφού για πολλές δεκαετίες θεωρούνταν "τουρκόσποροι" και τίποτα παραπάνω. Με τον καιρό, βεβαίως, ενσωματώθηκαν πλήρως κι αποτέλεσαν αυτό που ήταν διαχρονικά οι έλληνες των αλησμόνητων πατρίδων, η πρωτοπορία δηλαδή σε κάθε έκφανση του δημόσιου βίου...

Το κάθε κράτος έχει ευθύνη για τις ζωές των ανθρώπων που βρίσκονται εντός των γεωγραφικών του ορίων, ανεξαρτήτως αν αυτοί έχουν γεννηθεί σε αυτό, έχουν έλθει από εμπόλεμες περιοχές ή έχουν κατεβεί από την Αρη. Σκεφτείτε αν κάποιος άφηνε έξω από την πόρτα σας ένα μωρό που δεν ήταν δικό σας. Τί θα κάνατε; Θα το πνίγατε ή θα το φροντίζατε μέχρι να μπορέσει να σταθεί μόνο του στα πόδια του, να βρεθεί κάποιος ανάδοχος ή να το υιοθετήσετε εσείς οι ίδιοι; Το να δώσεις το χέρι σου σε κάποιον που είναι πεσμένος δεν είναι γενναιοδωρία, αλλά στοιχειώδης ανθρωπιά. Γι' αυτό και είναι επιχείρημα για αγρίους αυτό που λέει πως αν οι πρόσφυγες βλέπουν πως η Ελλάδα συμπεριφέρεται πλέον σε αυτούς που ζητούν καταφύγιο σε αυτή όπως στους "κανονικούς" ανθρώπους, θα αποτελέσει δέλεαρ προσέλκυσης ευρύτερων προσφυγικών ροών. Στην άτυπη ζυγαριά η διάσωση μιας ζωής έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την καμουφλαρισμένη χρυσαυγίτικη ρητορική...

Απάνθρωπα είναι, επίσης, επιχειρήματα του τύπου "αντί το κράτος να φροντίζει να βρίσκει στέγη σε όλους τους έλληνες το κάνει αποκλειστικώς για τους ξένους, οι οποίοι μας παίρνουν κι όλα τα επιδόματα". Εγραψα και προηγουμένως πως η πολιτεία οφείλει να φροντίζει για οποιονδήποτε ζει εντός των ελληνικών συνόρων. Δυστυχώς, όπως υπάρχουν πολλοί έλληνες άστεγοι το ίδιο συμβαίνει και με όσους έχουν φτάσει στη χώρα μας από άλλες γωνιές τού πλανήτη. Κι αν οι τελευταίοι εισπράττουν πολλά επιδόματα αυτό συμβαίνει για τον απλούστατο λόγο πως ακόμα και στη χρεοκοπημένη Ελλάδα αποτελούν τους λιγότερο προνομιούχους. Κάθε νόμισμα, εξάλλου, έχει και την αντίστροφη όψη του. Εχουμε αναλογιστεί, για παράδειγμα, για το αν θα υφίσταντο σήμερα ασφαλιστικά ταμεία αν δεν συνεισέφεραν σε αυτά και οι νομίμως διαμένοντες αλλοδαποί ή όσοι έχουν πάρει την ελληνική υπηκοότητα/ιθαγένεια;...

Πού θέλω να καταλήξω; Πως η προσφυγοφοβία, στο όριο της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού, αναζητά διαρκώς φερετζέ για να κρυφτεί. Προφανώς και η Ελλάδα δεν μπορεί μόνη της να λύσει το μεταναστευτικό ζήτημα. Οσο οι παγκόσμιες ηγέτιδες δυνάμεις εξακολουθούν να δυναμιτίζουν τη γεωπολιτική σταθερότητα στο πλαίσιο του εσωτερικού τους ανταγωνισμού κι όσο αρνούνται να αναλάβουν το μερίδιο της μεγάλης ευθύνης που τους αναλογεί για τη φιλοξενία των ανθρώπων-θυμάτων των εμπρηστικών τους πολιτικών, η Μεσόγειος, για παράδειγμα, θα συνεχίζει να αποτελεί νεκροταφείο ανθρώπινων ψυχών. Αλίμονο, όμως, όταν βλέπουμε κάποιον να πνίγεται να του ζητούμε πιστοποιητικά εθνικών και θρησκευτικών φρονημάτων. Δεν είμαι χριστιανός, αλλά από όσο γνωρίζω ο Ιησούς είπε "αγαπάτε αλλήλους" χωρίς να θέσει εξαιρέσεις κι αστερίσκους. Γι' αυτό ας σκοτώσουμε ο καθένας μας όσο γίνεται πιο άμεσα τον χρυσαυγίτη που κρύβουμε μέσα μας πριν αυτός πάρει για τα καλά τα ηνία στις υποκριτικές μας προσωπικότητες...