Ο Καραμανλής εδοξάσθη κρυπτόμενος και κατεποντίσθη εμφανιζόμενος...

Τη δημόσια σιωπή συνήθως επιλέγουν οι σεμνοί και οι ένοχοι, για διαφορετικούς βεβαίως λόγους ο καθένας. Στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή είναι προφανώς η πολιτική του ενοχή για μια σειρά από ζητήματα αυτή που τον εξανάγκασε να παριστάνει τον σοφό Βούδα, μένοντας σιωπηλός για μια δεκαετία κατά τη διάρκεια της οποία έβλεπε τη Ρώμη να καίγεται εξαιτίας της πυρπόλησής της (και) από τον ίδιο. Κι αν για την οικονομία τα είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, η αποκάλυψη ότι πρότεινε  διπλή ονομασία για την ΠΓΔΜ και ούτε καν σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό για το εξωτερικό, καθώς και καμία αλλαγή στο Σύνταγμά της- με μέσα, δηλαδή, όλες τις αλυτρωτικές αναφορές και φυσικά μακεδονική γλώσσα κι εθνότητα δίχως τις σαφείς διαχωριστικές γραμμές τής Συμφωνίας των Πρεσπών- αποδεικνύει πόσο άθλιοι είναι οι μακεδονομάχοι της φακής...

Τα επιχειρήματα, εξάλλου, που χρησιμοποιεί ο Κ. Καραμανλής για να δικαιολογήσει τα γραπτά του είναι αστεία. Αν ήταν σκοπός του να μην αναγνωρίσουν οι ΗΠΑ την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία απέτυχε, όπως και για τις υπόλοιπες 140 και πλέον χώρες που την αναγνώρισαν με την τότε συνταγματική της ονομασία, ανάμεσά τους και η Ρωσία με την οποία υποτίθεται πως διατηρούσε προνομιακή σχέση. Κι αν ήταν μια φορά δύσκολη η διαπραγματευτική θέση τής χώρας μας το 2005, πόσο πιο δύσκολη ήταν της κυβέρνησης Τσίπρα, με δεδομένες τις αναγνωρίσεις και την καταδίκη τής χώρας μας για το βέτο που δεν έβαλε ποτέ η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι, αλλά που για εσωτερικούς λόγους το διατυμπάνιζε ως τέτοιο με συνέπεια να καταδικαστούμε από το Διεθνές Δικαστήριο για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας;...

Φυσικά και δεν κατηγορώ τον Κ. Καραμανλή για εθνική προδοσία ή για μειωμένα πατριωτικά αντανακλαστικά, όπως κάνουν πολλοί στη ΝΔ για τον Αλ. Τσίπρα, μολονότι η Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία επιτεύχθηκε υπό δυσμενέστερες συνθήκες, είναι πολύ καλύτερη από όσα διαπραγματευόταν μέχρι το τέλος τής θητείας του ο τουρίστας τής Ραφήνας. Χειρότερες είναι, εξάλλου, και οι συνθήκες για επίλυση του Κυπριακού σε κάθε επόμενη φάση διαπραγμάτευσής του...
Ο Αλ. Τσίπρας κι ο Νίκος Κοτζιάς πέτυχαν εκεί που απέτυχαν ο Κ. Καραμανλής, η Ντ. Μπακογιάννη κι όλοι οι υπόλοιποι που διαπραγματεύτηκαν με κορόνες για εσωτερική κατανάλωση. Είναι τόσο απλό, γι' αυτό κι ας σταματήσει επιτέλους η επένδυση στον εθνολαϊκισμό που μόνο καταστροφικές συνέπειες είχε για τον τόπο κι ας χειροκροτήσουμε όλοι τον Αλ. Τσίπρα και τον Ζόραν Ζάεφ στην περίπτωση που κερδίσουν το Νόμπελ Ειρήνης...