Εθνικιστές στην αντιπολίτευση, τυχοδιώκτες στην εξουσία...

Αν στην κυβέρνηση ήταν διεθνιστές ή πασιφιστές, θα μπορούσα να δικαιολογήσω δηλώσεις τύπου "δεν θα πολεμήσουμε για 16 στρέμματα στον Έβρο". Υπενθυμίζω, όμως, ότι πρόκειται για έναν πρωθυπουργό κι ένα κόμμα που ως αξιωματική αντιπολίτευση είχαν συνταχθεί με εκείνους που θεωρούσαν προδοτική τη Συμφωνία των Πρεσπών και πριν μερικούς μήνες είχαν χαρακτηρίσει εισβολή την προσπάθεια ικετών τής Γης να περάσουν τα σύνορα. Είναι, συνεπώς, το ιστορικό αυτών που μας κυβερνούν που καταδεικνύει- χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η κωλοτούμπα για τη Βόρεια Μακεδονία- το βαθύ τους τυχοδιωκτισμό, που αξιοποιεί τον εθνικισμό και τον κοσμοπολιτισμό κατά τα καλά και συμφέροντα...

Το ερώτημα αν αξίζει να πεθάνει κανείς για 16 στρέμματα στα βόρεια σύνορα είναι το ίδιο πλασματικό με το αν άξιζε να πεθάνεις το 1996 για μια βραχονησίδα, όπως κάποιοι πέθαναν. Κι αυτό γιατί όταν επιδεικνύεις έμπρακτη υποχωρητικότητα, αυτή δεν θα σταματήσει ποτέ και μπορεί χθες να ήταν τα Ίμια και σήμερα ο Έβρος, αλλά αύριο μεθαύριο αυτή η επεκτατική όρεξη μπορεί να φτάσει έως την Αθήνα. Δεν είναι, επομένως, ζήτημα εθνικισμού η αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, αλλά αντίστασης στον ιμπεριαλισμό...

Όπως, εξάλλου, ο πόλεμος μπορεί να είναι μόνο η ύστατη καταφυγή, ομοίως και οι κουτοπονηριές μπορεί να βοηθούν την κυβέρνηση Μητσοτάκη να προηγείται στις δημοσκοπήσεις, αλλά στα εθνικά θέματα γίνονται επικίνδυνες. Το τι συμβαίνει, για παράδειγμα, στον Έβρο με την κοίτη τού ποταμού δεν είναι σημερινό φαινόμενο ούτε είναι ντροπή να καθίσουμε στο τραπέζι με τους Τούρκους για να γίνεται ορθώς η οριοθέτηση των συνόρων. Αντιθέτως, ντροπή είναι η υποταγή χωρίς αντίσταση ή η θυσία ανθρώπινων ζωών γιατί η κυβέρνηση έχει βασίσει την κυριαρχία της και στο σοβινιστικό, μισαλλόδοξο λόγο...