Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Εις εκ των φυλάκων του ναού...

Το "ξέρεις ποιος είμαι εγώ" δεν είναι προνόμιο των δεξιών.  Για όσους είχαν αμφιβολία, άλλωστε, ακολούθησε μερικά 24ωρα αργότερα το "εις εκ των φυλάκων τού ναού" για να επιβεβαιώσει ότι ο αυτοθαυμασμός είναι αμάρτημα και των αριστερών. Κι όταν, μάλιστα, αριστεροί χρησιμοποιούν εκκλησιαστικούς όρους για να αυτοπροσδιορίσουν το βαθμό τής αυθεντίας τους τότε δυσκολεύομαι να κατανοήσω πώς μπορούν να κατηγορούν άλλους για ναρκισσισμό. Φαίνεται πως πολλαπλασιάζονται τα σπίτια χωρίς καθρέφτες, ακόμα και τα πιο προοδευτικά...

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι λογικό να έχει βυθίσει στην εσωστρέφεια τα τρία μεγαλύτερα κόμματα αφού όλα, περισσότερο ή λιγότερο, έχασαν. Η απάντηση, ωστόσο, σε όσα τους είπε ο λαός με την ψήφο του δεν θα έρθει με το να πνιγούν στον πολιτικό αυτισμό και σε συγκρούσεις με προσωπικά κι όχι ιδεολογικά χαρακτηριστικά... 

Το ότι κανείς δεν μιλά στο ΣΥΡΙΖΑ με συγκεκριμένες προτάσεις για το νέο πολιτικό περιεχόμενο του κόμματος κι ότι στο ΠΑΣΟΚ οι υποψήφιοι πρόεδροι είναι περισσότεροι, τρόπος του λέγειν, από τα μέλη του είναι σημάδια παρακμής. Όποιος δεν το βλέπει και δεν έχει προσωπικό όφελος από αυτό μάλλον θαυμάζει τις στρουθοκαμήλους...

Ούτε η ισχυροποίηση Κασσελάκη στο εσωτερικό τού ΣΥΡΙΖΑ ούτε μια εκλογή Δούκα στο ΠΑΣΟΚ θα επιλύσουν από μόνα τους τα προβλήματα της κεντροαριστεράς, τα οποία είναι υπαρξιακά. Αν δεν απαντήσει χωρίς στερεότυπα και παλιές συνταγές στα ζητήματα της καθημερινότητας, οικονομικά και μη, σε λίγο το περιλάλητο προοδευτικό μέτωπο δεν θα έρθει αναγκαστικά για να προλάβει τα χειρότερα, αλλά για να τα θεραπεύσει. Βρισκόμαστε μια Μελόνι και μια Λε Πεν μακριά κι εμείς άδουμε περί διανομής καρεκλών. Η κοινωνία μάς κοιτάζει αλλά όχι με θαυμασμό. Μάλλον με απέχθεια...

 

"Μην με ακουμπάτε, έχω νταμπλ σκορ από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ"...

Δεν ήταν ούτε η κακιά στιγμή ούτε μεμονωμένο περιστατικό. Η άσκηση βίας- σωματικής και ψυχολογικής- από τον τραμπούκο πρώην υπουργό σε υπάλληλο δεν περιορίζεται στον ίδιο. Την ίδια εβδομάδα που η κυβέρνησή του- δήλωσε, άλλωστε, πως εξακολουθεί να την στηρίζει- ξεκίνησε την εφαρμογή τής εξαήμερης εργασίας οι αναλογίες έρχονται πολύ εύκολα στο μυαλό και δεν είναι καθόλου συμπτωματικές. Είναι το σύμπτωμα μιας καθεστωτικής νοοτροπίας εξουσίας που βασανίζει την κοινωνική πλειοψηφία εδώ και πέντε χρόνια...

Ο Λ. Αυγενάκης κακώς περιορίστηκε στο "μην με ακουμπάτε, έχω ασυλία". Θα μπορούσε να προσθέσει "μην με ακουμπάτε, είχα 41% στις βουλευτικές εκλογές και σχεδόν νταμπλ σκορ από τον δεύτερο στις ευρωεκλογές". Με αυτά τα επιχειρήματα, άλλωστε, συνεχίζει να πορεύεται το καθεστώς, ανίκανο να αντιληφθεί ότι κι αν ακόμα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν αποκτήσουν δυναμική, με το ρυθμό που εκείνοι καταρρέουν θα τους προσπεράσουν σύντομα. Το κόμμα, εξάλλου, που χειροκροτεί σύσσωμο τον Κ. Αχ. Καραμανλή στη Βουλή δύσκολα μπορεί να πείσει για κοινωνική ενσυναίσθηση όταν διαγράφει ένα μέλος του μόνο και μόνο γιατί πιάστηκε σε βίντεο...

Δεν έχουν γεννηθεί ακόμα οι κοινωνίες που έχουν εξαλείψει το φαινόμενο της αλαζονείας που φέρνει η άσκηση της εξουσίας. Έχουν γεννηθεί, ωστόσο, κοινωνίες όπου τα θεσμικά και λαϊκά αντίβαρα θέτουν φραγμούς... 

Στην Ελλάδα ούτε κοινωνία πολιτών διαθέτουμε ούτε ΜΜΕ και δικαιοσύνη που να επιτελούν τη δουλειά τους όπως θα όφειλαν. Σε αυτό το πλαίσιο, πάλι καλά να λέμε που ο Αυγενάκης δεν άνοιξε το κεφάλι τού δύστυχου υπάλληλου...

  

 
 

Στους πόσους νεκρούς στην Πύλο και στις πόσες ημέρες εργασίας δεν θα είχε χάσει η ΝΔ τη δεξιά ψυχή της;...

Η μόνη φιλελεύθερη ενέργεια του καθεστώτος Μητσοτάκη αυτά τα πέντε δίσεκτα χρόνια ήταν ο νόμος για την ισότητα στο γάμο, ο οποίος μάλιστα υπερψηφίστηκε χάρη στην αντιπολίτευση. Ούτε το σημιτικό ΠΑΣΟΚ, αρκετά πολιτικά ορφανά τού οποίου έχει αξιοποιήσει, μπορεί να θεωρείται κεντροαριστερό κι όχι κεντροδεξιό. Από τα βάθη, άλλωστε, της μετεμφυλιακής δεξιάς προέρχονται οι παραβιάσεις τού κράτους δικαίου, οι παρακολουθήσεις, οι διαρροές προσωπικών δεδομένων που αντικατέστησαν τους προσωπικούς φακέλους, ο ασφυκτικός έλεγχος τής δικαιοσύνης και των ΜΜΕ κι όχι μόνο...

Πόσους νεκρούς μετανάστες θα ήθελε ο Αντ. Σαμαράς στην Πύλο για να θεωρήσει τον Κ. Μητσοτάκη αρκετά δεξιό; Οι πάνω από 600 του περσινού ναυαγίου τού φαίνονται λίγοι; Πόσες ημέρες εργασίας θα έπρεπε να καθιερώσει η ΝΔ ώστε να μείνει πιστή στο δόγμα πως τα αφεντικά έχουν πάντα δίκιο; Οι έξι που καθιέρωσε του φαίνονται λίγες; 

Πόσα υπερκέρδη πρέπει να σωρεύσουν οι ολιγάρχες ώστε η συντηρητική παράταξη να μην μεταλλαχθεί σε κόμμα τής εργατικής τάξης; Αυτά που έχουν σωρεύσει τα τελευταία χρόνια τού μοιάζουν επίσης λίγα;...

Καμία ψυχή της δεν έχει χάσει η ΝΔ. Η ίδια μαύρη κι άραχλη παραμένει. Και οι περισσότεροι από όσους διαμαρτύρονται εντός της το κάνουν γιατί δεν έγιναν υπουργοί, γενικοί γραμματείς υπουργείων ή διοικητές με αμοιβή golden boy. Όποιος, άλλωστε, έχει τόσο μεγάλη ευαισθησία την έχει και στο 41%, όταν είναι καβάλα στο άλογο, δεν τη βρίσκει όταν πέφτει σε ένα χρόνο στο 28%... 

Κι όσο για τον Αντ. Σαμαρά- ο τουρίστας τής Ραφήνας αγγαρεία μάλλον έκανε πάλι, αφήστε που έχει κι έναν ξάδερφο να διασώσει- ευτυχώς που είναι πολιτικό ερείπιο γιατί έχουμε ζήσει την Ελλάδα που ονειρεύεται. Είναι η φοβική Ελλάδα της μισαλλοδοξίας, του σκοταδισμού και του μεσαίωνα για την οποία θα έπρεπε να διαβάζουμε και στα σχολικά ιστορικά βιβλία ώστε να μην χρειαστεί να την ζήσουμε ξανά...  

 

 

Κανείς δεν βγαίνει ζωντανός από τις μετωπικές...

Ένα προοδευτικό μέτωπο στην Ελλάδα θα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από αυτές που είχε ή θα έχει στη Γαλλία. Στη χώρα μας, άλλωστε, δεν υπάρχει (ακόμα;) μια αντίστοιχη Λε Πεν για να συσπειρώσει γύρω της τον ακροδεξιό συρμό και τους "μισθοφόρους" τού κέντρου... 

Ακόμα, ωστόσο, κι αν έχουμε εκλογές σε ένα εξάμηνο δεν υπάρχει κανένας λόγος κάποιοι να σπεύδουν από τώρα να συγχωνεύσουν κόμματα δίχως να έχει εξασφαλιστεί η ελάχιστη προγραμματική σύγκλιση. Όσοι το κάνουν μάλλον άλλα συμφέροντα εξυπηρετούν και πάντως όχι τη συγκρότηση πραγματικής εναλλακτικής στο καθεστώς Μητσοτάκη...

ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να γίνουν ένα κόμμα. Με τη ΝΔ σε ραγδαία φθορά το ζητούμενο είναι ποιος από τους δύο θα την αντικαταστήσει κι αυτό θα το ξέρουμε το αργότερο μέχρι το τέλος τού χρόνου. Γι' αυτό κι όποιος έχει έστω και λίγο μυαλό στο κεφάλι του στην Κουμουνδούρου και στη Χαριλάου Τρικούπη θα πρέπει να γνωρίζει ότι τον περιμένει ένας αγώνας ταχύτητας για να πείσει ότι είναι σοβαρότερος από τον άλλο. Όποιος τα καταφέρει θα πάρει όλο το χαρτί τής Κεντροαριστεράς. Ο άλλος θα μας αφήσει χρόνους...

Ενδεχομένως, μάλιστα, να μην χρειαστεί παρά μόνο μία εβδομάδα για να διαπιστώσουμε ποιος θα ηγηθεί του τόπου τα επόμενα χρόνια. Αν στο ΣΥΡΙΖΑ οι αντίπαλες ομάδες επιμείνουν στη λογική τής μετωπικής στην Κεντρική Επιτροπή της Κυριακής οφείλουν και να γνωρίζουν ότι από μια τέτοια σύγκρουση δεν βγαίνει κανείς ζωντανός ούτε έχει στο τέλος σημασία για τους συγγενείς τους κι όσους τους αγάπησαν ποιος έφταιγε περισσότερο και ποιος λιγότερο. Στην ουσία αναζητείται μια γρήγορη ενηλικίωση κι ένα φρένο στην παράνοια γιατί μέχρι τώρα έχουμε δει κατά βάση εφηβικές συμπεριφορές ένθεν κακείθεν...