Όταν η κυβέρνηση Τσίπρα επιχειρούσε την επίλυση ενός εθνικού θέματος, του μακεδονικού, διέθετε την υποστήριξη και των ΗΠΑ. Δίχως αυτή την υποστήριξη, όπως και της Γερμανίας, τα πράγματα θα ήταν πολύ δυσκολότερα. Το επέλυσε, ωστόσο, υπερασπίζοντας τα εθνικά συμφέροντα και πάνω στην απόφαση των πολιτικών αρχηγών πριν τρεις δεκαετίες για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων. Σε καμία περίπτωση, άλλωστε, η σημερινή Βόρεια Μακεδονία δεν είχε προχωρήσει σε μια απόπειρα γενοκτονίας μόλις λίγους μήνες νωρίτερα...
Η εξωτερική πολιτική μιας χώρας, πέρα από την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων, οφείλει και να σέβεται το διεθνές δίκαιο. Ιδίως η εξωτερική πολιτική μιας χώρας όπως η Ελλάδα η οποία ζει υπό την απειλή ενός αναθεωρητικού γείτονα.
Κι επιπλέον δεν μπορεί να είναι αντιφατική. Δεν είναι δυνατό, για παράδειγμα, να δηλώνουμε πως βρισκόμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία λόγω της, παράνομης φυσικά, εισβολής της στην Ουκρανία αλλά να κάνουμε ενεργειακά ντιλ με μια κυβέρνηση η οποία συνεχίζει να σκοτώνει γυναικόπαιδα στη Γάζα. Κι όταν, μάλιστα, αυτό γίνεται μήπως κι ο πρωθυπουργός μας αποκτήσει δίαυλο επικοινωνίας με τον Ντ. Τραμπ...
Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να διακόψουμε τις διπλωματικές μας σχέσεις με το Ισραήλ ή ακόμα και να μην προχωρούμε σε συμφωνίες μαζί του. Η αφέλεια δεν συγχωρείται στην πολιτική και στις πολιτικές ηγεσίες δεν επιτρέπεται η ηθική άνεση ενός ακτιβιστή.
Αλίμονο όμως αν βάζουμε όλα μας τα αβγά σε ένα καλάθι, την ίδια ώρα μάλιστα που η Ρωσία εξάγει τον πόλεμο και στη Μεσόγειο κι όταν δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο Μπ. Νετανιάχου θα στείλει πλοία στο Αιγαίο για να πολεμήσουν μαζί μας. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική Κοτζιά έφερε αποτελέσματα εκεί που οι προκάτοχοί του είχαν αποτύχει. Θα έπρεπε, επομένως, να αποτελεί παράδειγμα αντί να πράττουμε τα ακριβώς αντίθετα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου