Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί αν και πολύ θα το θέλαμε...

Και οι πέτρες σε αυτήν τη χώρα έχουν αντιληφθεί τα κυκλώματα που έδρασαν επί καθεστώτος Μητσοτάκη και ξεζούμισαν τις επιδοτήσεις τού ΟΠΕΚΕΠΕ. Το ότι, όμως, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έπιασε δουλειά τα τελευταία χρόνια δεν σημαίνει πως τα προηγούμενα όλα πήγαιναν καλά με τις κοινοτικές επιδοτήσεις για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, ιδίως επί ΠΑΣΟΚ, παπανδρεϊκού και σημιτικού. Είτε για τους πραγματικούς αγρότες και κτηνοτρόφους είτε για τους γιαλαντζί τους οποίους οι αστοί δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν και γι' αυτό τιμούν αδιακρίτως...

Καμία αντίρρηση, η ΕΕ είναι ένα νεοφιλελεύθερο κλαμπ το οποίο εξυπηρετεί κατά βάση τα συμφέροντα της γερμανικής και της γαλλικής άρχουσας τάξης. Μόνο που από το 1981 που γίναμε κράτος- μέλος της έχει διατεθεί ένα συνολικό ποσό στη χώρα- αφήνω στην άκρη τα μνημονιακά δανεικά- το οποίο αν είχε αξιοποιηθεί θα έπρεπε η Ελλάδα σήμερα να βρισκόταν στο ίδιο επίπεδο με τα πιο προηγμένα ευρωπαϊκά κράτη. 

Δεν είμαστε όμως και γι' αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι κατά καιρούς κυβερνήσεις. Το τάγκο τής διαφθοράς δεν χορεύεται από έναν μόνο κι ως προς τις αγροτικές επιδοτήσεις χορεύτηκε κι από πολλούς αγρότες και κτηνοτρόφους. Η ιστορία των αγροτικών συνεταιρισμών είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα...

Το να πιστέψω, επομένως, ότι η χώρα θα ξεμπερδέψει με το πελατειακό κράτος γιατί θα το υποσχεθεί κάποιος πολιτικός αρχηγός θα ήταν τόσο συνετό όσο και το να εμπιστευτώ το μέλλον μου στον Άγιο Βασίλη. Ας είμαστε, λοιπόν, ειλικρινείς μεταξύ μας: θέλουμε μια κυβέρνηση που θα κάνει ρουσφέτια και δωράκια και σε εμάς κι όχι μια κυβέρνηση που θα προτάσσει την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Και μπορεί να μην τα φάγαμε όλοι μαζί αλλά πολύ θα θέλαμε να είχε συμβεί κάτι τέτοιο και χωρίς τύψεις κι ενοχές...

Το μέλλον τους θα έχει πολλή ξηρασία...

Κάποιοι στη Νέα Αριστερά είναι πολύ Αριστεροί και δεν θέλουν να βάλουν ούτε μια σταλιά νερό στο αριστερό κρασί τους κι αποδοκιμάζουν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία τύπου Στάρμερ και Σολτς μολονότι στο πρόσφατο παρελθόν συγκυβέρνησαν με τον Π. Καμμένο κι εφάρμοσαν ένα όχι και τόσο αριστερό μνημόνιο. Γι' αυτό κι αποτάσσουν οποιαδήποτε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα Τσίπρα γιατί είναι πολύ δεξιά κόμματα για το δικό τους αριστερόμετρο. Φταίει, συνεπώς, ο γράφων αν επισημάνει πως το μόνο πράγμα που ξέρουν ορισμένοι άνθρωποι είναι να διασπούν και να υποκρίνονται;...

Οι τσακαλώτοι και οι σακελλαρίδηδες, πάντως, είναι οι πιο συνειδητοποιημένοι ως προς το ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν θα τους πάρει στη βάρκα του. Οι πιο μοιραίοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο μεσσίας που δεν θέλει να τον αποκαλούμε μεσσία θα περιμαζέψει το ναυάγιό τους κι όχι μόνο δεν έχουν καταστρώσει ένα plan B αλλά έσπευσαν να δηλώσουν διαθέσιμοι χωρίς να τους ζητηθεί. Αργά ή γρήγορα θα κληθούν να αποφασίσουν αν θα δώσουν τη μάχη, έστω για την τιμή των όπλων, ή θα αποθησαυρίσουν όσα περισσότερα μπορούν από την κρατική χρηματοδότηση γιατί το μέλλον τους θα έχει πολλή ξηρασία...

Όλος αυτός ο συρφετός συμφεροντολόγων που χρησιμοποιούν την ιδεολογία όπως οι έμποροι τα προικιά τους έχει απαξιωθεί πλήρως από την ελληνική κοινωνία, η οποία ουδόλως ενδιαφέρεται αν θα ενωθούν το 2% με το 1% ή αν διασπαστούν ξανά. Φρόντισαν οι ίδιοι να απαξιώσουν ό,τι καλό έκαναν για τη χώρα και το λαό της, ας μην αναζητούν επομένως συνωμοσίες και δράκους για να αποδώσουν σε αυτούς την παρακμή τους. Στενοχωριέμαι μόνο για τους πολλούς γνήσιους αγωνιστές τής Αριστεράς, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εκ των οποίων έζησαν για να δουν μια ακόμα τραγωδία μετά την ήττα τού εμφυλίου και την πτώση τού υπαρκτού σοσιαλισμού γιατί οι ηγεσίες τους αποδείχθηκαν πολύ κατώτερες των ιδανικών τους...  

  

   

Αυτός ο φούρνος αυτά τα καρβέλια βγάζει...

Ο Αντ. Σαμαράς έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως ο Κ. Μητσοτάκης έχει μετατρέψει τη ΝΔ σε σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Λέει, όμως, τη μισή αλήθεια γιατί την έχει κάνει και ΛΑΟΣ και με αυτόν τον τρόπο έχει κατορθώσει να κυριαρχεί στις δημοσκοπήσεις από το 2016 και στις εκλογές από το 2019. Είναι αρκετά πιθανό, εξάλλου, αν ψηφίσει το ίδιο εκλογικό σώμα με αυτό του 2023 να τον ξαναεκλέξει πρωθυπουργό γιατί κανένας άλλος δεν συνδυάζει καλύτερα θεσμική σοβαροφάνεια με ακροδεξιά ρητορική από τον ίδιο, ένας συνδυασμός δηλαδή που αποδεικνύεται νικηφόρος...

Στην καλύτερη περίπτωση το ίδιο εκλογικό σώμα και κουρασμένο από μια πιθανή οκταετία Μητσοτάκη να επιλέξει κάποιον άλλο που του μοιάζει. Πολύ δύσκολα, όμως, θα λάβει μια απόφαση ανατροπής των σημερινών πολιτικών συσχετισμών όπου το "There Is No Alternative" κυριαρχεί και η παραίτηση θεωρείται το καλύτερο επιχείρημα. Για να εμπλουτιστεί, όμως, αυτή η εκλογική βάση με τον πραγματικό πληθυσμό κι όχι με τους κομματικά εξαρτώμενους δεν αρκεί η καταδίκη τού συστήματος. Απαιτείται κι οραματικός λόγος με στοιχεία ρεαλισμού και, κυρίως, αξιοπιστίας...

Αυτό που σίγουρα δεν έχει ανάγκη ο τόπος είναι τη νεκρανάσταση ξοφλημένων πολιτικών με λόγο ο οποίος είναι, στην καλύτερη περίπτωση, συντηρητικός και στη χειρότερη χρυσαυγίτικος. Αν η πολιτική παρακαταθήκη Σαμαρά είναι ο φιλιππικός του κατά τής ισότητας στο γάμο, τότε καλύτερα να μείνει στα ιστορικά βιβλία. Έτσι κι αλλιώς η μόνη πραγματική υπηρεσία του θα είναι να συνδράμει στην πτώση τού καθεστώτος Μητσοτάκη. Μπορεί, πάντως, από την άλλη και να μην είναι λίγο...

  

Ψηφίστε με αύριο γιατί είχα ήθος το '15 που έχασα το '24...

Κατά κοινή ομολογία η δημοσκοπική βελόνα τού ΠΑΣΟΚ θα είχε ξεκολλήσει, έστω και προσωρινά, αν τον Οκτώβριο του 2024 δεν είχε επανεκλεγεί ο Ν. Ανδρουλάκης αλλά κάποιος άλλος από τους ανθυποψηφίους του. Όχι πως το πάλαι ποτέ Κίνημα έχει μόνο πρόβλημα ηγεσίας αλλά, όπως και να το κάνουμε, έχει σίγουρα και πρόβλημα ηγεσίας... 

Όπως κι αν έχει, πάντως, στη Χαριλάου Τρικούπη δεν απέκλεισαν κανέναν υποψήφιο, πολλώ δε μάλλον τον πρόεδρό τους από τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος. Τήρησαν τους κανόνες τής εσωκομματικής δημοκρατίας και νικητής αναδείχθηκε αυτός που είχε και μάλλον έχει ακόμα τη μεγαλύτερη επιρροή στον εσωκομματικό μηχανισμό γιατί, κακά τα ψέματα, αυτοί οι μηχανισμοί είναι που κατά βάση κρίνουν τέτοιου είδους μάχες...

Το Σεπτέμβριο του 2023 η κοινωνία αποφάσισε να αψηφήσει τον άτυπο κανόνα πως οι αρχηγοί εκλέγονται από στενότερους ή ευρύτερους πυρήνες τής κομματικής γραφειοκρατίας. Επέλεξε για πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κι αρχηγό τής αξιωματικής αντιπολίτευσης κάποιον που δεν προερχόταν από τον κομματικό σωλήνα, ανεξαρτήτως αν κι εκείνος στηρίχθηκε από μέρος του για να εκλεγεί... 

Ο κομματικός σωλήνας, ωστόσο, αποφάσισε να εκδικηθεί τη βάση και την επιλογή της όταν διαπίστωσε ότι στο προεδρικό γραφείο δεν καθόταν πλέον κάποιος που αγόταν και φερόταν ή κάποιος αχυράνθρωπος. Κι εκεί που τσιπρικοί, τσακαλωτικοί, αχτσιογλικοί, πολακικοί δεν ήθελαν ούτε να βλέπουν ο ένας τον άλλο συμμάχησαν για να διώξουν τον αποσυνάγωγο Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος δεν είχε μεγαλώσει τραγουδώντας θούριους μεταξύ κοψιδιού και ρετσίνας...

Φυσικά και κανένας αρχηγός δεν εκλέγεται για πάντα ή δεν πρέπει και να υπόκειται και στη διαδικασία τής καθαίρεσης. Έστω κι αν εν προκειμένω επρόκειτο για τον τραγέλαφο το ένα τρίτο να ψηφίζει τηλεφωνικά από την παραλία... 

Σε κανένα δημοκρατικό κόμμα, ωστόσο, του κόσμου δεν αποκλείεται ο καθαιρεθείς πρόεδρός του από το να είναι ξανά υποψήφιος εκτός αν έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για σοβαρό κακούργημα, όπως ο εκ προμελέτης φόνος, και πάντως όχι γιατί έστειλε ένα εξώδικο. Εκείνη την ημέρα, συνεπώς, την 8η Νοεμβρίου 2024, και στο συνέδριο του μπουζουξίδικου ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε αμετάκλητα να είναι ένα δημοκρατικό, προοδευτικό κόμμα...

Όλα αυτά συνέβησαν σε σενάριο και σκηνοθεσία Αλέξη Τσίπρα. Κανένας στην Κουμουνδούρου δεν θα τολμούσε να ξεπεράσει τα όρια του σταλινοφασισμού αν το πραξικόπημα δεν είχε τις πλάτες τού πρώην πρωθυπουργού. Γι' αυτό και είναι τουλάχιστον ειρωνικό όσοι αποκαλούν "περσινά ξινά σταφύλια" τα γεγονότα τού 2024, όταν η χώρα έχασε την αξιωματική της αντιπολίτευση γιατί ένας συνταξιούχος πολιτικός ήθελε να επανέλθει, να μιλούν για την αναγκαιότητα να μάθουμε τι πραγματικά συνέβη το 2015... 

Ήθος, άλλωστε, δεν είναι μόνο να μην πλουτίζεις έχοντας ασκήσει εξουσία αλλά και να μην ραδιουργείς σε βάρος τού διαδόχου σου γιατί δεν αντέχεις την αποστρατεία. Ήθος είναι, επίσης, να δώσεις στοιχεία για το ποιοι και με ποια ποσά χρηματοδοτούν το πρότζεκτ "Ιθάκη" όταν, σε αντίθεση με το Κίνημα Δημοκρατίας που έχει μέλη και στελέχη που συνεισφέρουν κι από το υστέρημά τους, εσύ δεν έχεις παρά μια μωροφιλοδοξία η οποία τυγχάνει άπλετης μιντιακής υποστήριξης. 

Ήθος είναι, επίσης, να μην χρησιμοποιείς τον διάδοχο του διαδόχου σου ως παρένθετη μητέρα και να επιτρέπεις να αυτοεξευτελίζονται οι βουλευτές τού πρώην κόμματός σου που αναζητούν σε σένα σανίδα σωτηρίας. Εν τέλει, το όποιο ηθικό πλεονέκτημα της "πρώτης φοράς Αριστεράς" πέθανε στις 8 Νοεμβρίου του 2024. Το αν υπήρχε, επομένως, το 2015 είναι παντελώς αδιάφορο...   

 

 

Οι κωφεύοντες δεν σε ακούνε ούτε όταν ουρλιάζεις...

Εδώ και πολλά χρόνια η αντιπολίτευση χτίζει τις δικαιολογίες της για τις αποτυχίες της σε ένα αληθινό γεγονός, στη μιντιακή κυριαρχία τού καθεστώτος Μητσοτάκη. Πράγματι, κανένας άλλος πολιτικός δεν είχε απολαύσει την ασυλία που απόλαυσε κι εν μέρει απολαμβάνει ακόμα ο νυν πρωθυπουργός κι από την εποχή που ήταν αρχηγός τής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ένα δέκατο των σκανδάλων για τα οποία ευθύνεται να είχε συμβεί επί διακυβέρνησης Τσίπρα τα κυρίαρχα μέσα θα ζητούσαν από το πρωί μέχρι το βράδυ την παραίτηση Μητσοτάκη και τη σταύρωσή του στην πλατεία Συντάγματος...

Αυτή είναι, όμως, μόνο η μισή αλήθεια. Και το 2015, άλλωστε, ούρλιαζαν οι λύκοι πως οι συριζαίοι θα έβγαζαν τη χώρα από το ευρώ αλλά ο λαός στοιχήθηκε με την ελπίδα που ερχόταν, αν και σκόνταψε στην πορεία. Γιατί συνέβη αυτό; Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τότε είχε ένα αφήγημα που ακουμπούσε στο μυαλό και στην καρδιά τής κοινωνικής πλειοψηφίας. Φυσικά και με λαϊκίστικες προεκτάσεις αλλά σε καμία περίπτωση δεν μιλούσε γενικά κι αφηρημένα για Ιθάκες, νέες θάλασσες και πράσινα άλογα...

Θα ήμουν αφελής αν πίστευα στη διαφάνεια των νέων τεχνολογιών σε μια εποχή που τα προσωπικά δεδομένα είναι το νέο Ελντοράντο. Από την άλλη, όμως, προσφέρουν σε όλους μας πολύ περισσότερες ευκαιρίες και για να ενημερωνόμαστε και για να προβάλλουμε τις ιδέες και τις απόψεις μας. Το πρόβλημα είναι πως η μόρφωσή μας βρίσκεται ένα στάδιο πίσω με συνέπεια να μην μπορούμε να φιλτράρουμε όσα μαθαίνουμε όπως θα έπρεπε. 

Αφήστε που ζούμε σε eco chambers στα οποία η διάδρασή μας περιορίζεται, κατά βάση, με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε πολλές κοινές ανησυχίες κι αντιλήψεις. Όλα αυτά, ωστόσο, είναι προβλήματα που επιλύονται από όσους θέλουν να τα επιλύσουν, να ζυμώνονται με την κοινωνία κι όχι να την γαλουχούν, να την ακούνε κι όχι να της επιβάλλονται αφ' υψηλού, να την βοηθούν κι όχι απλώς να ικανοποιούν το υπερεγώ τους...

 

Η ελπίδα έρχεται αλλά δεν τους αφορά...

Ο Ζόραν Μαμντάνι μοιάζει με τον Ν. Ανδρουλάκη, τον Σ. Φάμελλο, τον Αλ. Χαρίτση, την Ζ. Κωνσταντοπούλου ή τον Γ. Βαρουφάκη όσο κι ο Ντ. Τραμπ με τον Μαχάτμα Γκάντι. Και, φυσικά, δεν αναφέρομαι στην καταγωγή ή στο θρήσκευμα του νέου (;) δημάρχου τής Νέας Υόρκης. Ποιος, για παράδειγμα, από όλους αυτούς τους κυρίους δημιούργησε ένα λαϊκό κίνημα από το μηδέν, έχει χτυπήσει τις πόρτες των σπιτιών των υποψήφιων ψηφοφόρων του, έχει προτείνει ρεαλιστικές λύσεις για ρεαλιστικά προβλήματα και, κυρίως, έχει δείξει την πυγμή για να τις υλοποιήσει;...

"Μα, δηλώνει σοσιαλιστής, όπως κι εμείς", τους ακούω να ισχυρίζονται. Ναι, μόνο που αυτός ο σοσιαλιστής ακολούθησε κατά την προεκλογική του εκστρατεία όλες τις συνταγές τής "μετά- πολιτικής" που τόσο κάνει πολλούς ακραιφνείς Αριστερούς να βγάζουν φλύκταινες στη χώρα μας. Από τη χρήση των νέων τεχνολογιών ως την προσωπική επαφή με τους ψηφοφόρους πήρε το εγχειρίδιο του καλού κομμουνιστογενούς πολιτευτή και το έσκισε σελίδα τη σελίδα, δεσμευόμενος για τρία τέσσερα συγκεκριμένα πράγματα κι όχι για μια Νέα Υόρκη χωρίς τάξεις και ιδιοκτησία. Κι όλα αυτά έγιναν μέρα μεσημέρι...

Καταλαβαίνω γιατί πολλοί θέλουν να εμφανίζονται ως η ελληνική εκδοχή τού Μαμντάνι, είτε του μοιάζουν είτε όχι. Επειδή, όμως, ακόμα δεν τον είδαμε μεσσία τον βαφτίσαμε κι έχουμε δει πολλούς μεσσίες να αποδεικνύονται θνητοί ας συγκρατήσουν ορισμένοι τον ενθουσιασμό τους για να μην τους γυρίσει μπούμερανγκ. Δεν έχουμε ξεχάσει, άλλωστε, ούτε την "ελπίδα" Ομπάμα ούτε την "ελπίδα που έρχεται" και δεν έφτασε ποτέ όπως είχε υποσχεθεί... 

 

 

Κιμ, ιδού ο στρατός σου...

Η πρέσβης των ΗΠΑ, η οποία θα μπορούσε και η ίδια να ήταν "σκυλί τής νύχτας" αν ήξερε καλύτερα ελληνικά, κάνει ντεμπούτο σε μπουζουξίδικο στο οποίο προσέρχεται η ελληνική ολιγαρχία. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί καλύτερο παράδειγμα για την κατάσταση αυτήν τη στιγμή στη χώρα: η πολιτική κι επιχειρηματική της ελίτ τρέχει πίσω από τα φουστάνια τής εκλεκτής Τραμπ αποδεικνύοντας ότι δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε μπανανία...

Αν ο Αμερικανός πρόεδρος ενδιαφερόταν για την Ελλάδα θα γνώριζε- το λιγότερο- το όνομα του πρωθυπουργού της και δεν θα μας έστελνε την πρώην γκόμενα του γιου του η οποία μπορεί να γνωρίζει από εξωτερική πολιτική όσα και η Ελένη Μενεγάκη. Το ότι, από την άλλη, η άρχουσα- τρομάρα μας- τάξη έσπευσε να δώσει τα διαπιστευτήριά της υπό τις μελωδίες καψουροτράγουδων μαρτυρά πως το βλαχομπαρόκ τής Ψωροκώσταινας δεν έχει ακόμα σβήσει ύστερα από σχεδόν δύο αιώνες από τη σύσταση του ελληνικού κράτους... 

Τα ακριβά κοστούμια συνήθως συνοδεύονται από φτηνή αισθητική κι αυτό είδαμε να συγκεντρώνεται και το βράδυ τού Σαββάτου. Μια σύναξη κρατικοδίαιτων παλαιόπλουτων και νεόπλουτων μαζί με τις μαριονέτες τους στα υπουργεία και στη Βουλή...

Όλα αυτά θα μπορούσαν να ήταν κομμάτι μιας επιθεώρησης στο Δελφινάριο, μόνο που πίσω από την κωμωδία ελλοχεύει το δράμα μιας χώρας που κινδυνεύει με νέο εδαφικό ακρωτηριασμό εξαιτίας μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται με βάση τις μπίζνες τού επικεφαλής της. Την ώρα που η Τουρκία δυναμώνει σε όλα τα μέτωπα εμείς χορεύουμε τσιφτετέλια στους ρυθμούς των αρκουδιάρηδων. Μην απορήσετε, συνεπώς, όταν σταματήσει ξαφνικά η μουσική να μην βρούμε καρέκλα να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για τα νέα εθνικά μας σύνορα...