Μπορεί η συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο ή η δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο να είναι οι μοναδικά βιώσιμες λύσεις που θα μας εξασφαλίσουν διαρκή ειρήνη με την Τουρκία. Δεν το πιστεύω γιατί είναι ανθρώπινος κανόνας όσα περισσότερα δίνεις τόσα περισσότερα να ζητά αυτός που τα παίρνει αλλά, τέλος πάντων, είναι κι αυτή μια κάποια λύσις. Η ΝΔ, ωστόσο, δεν είναι το κόμμα που θα μπορούσε να την θέσει στο τραπέζι τής διαπραγμάτευσης. Αυτοί που έβγαιναν στους δρόμους γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε λύση για το μακεδονικό στο πλαίσιο όσων είχε συμφωνήσει ο πατέρας Μητσοτάκης και για ένα όνομα κι όχι για παραχώρηση εδαφικής κυριαρχίας δεν είναι σε θέση να πείσουν κανέναν πως η παραχώρηση του μισού Αιγαίου και της μισής Κύπρου είναι προς εθνική ωφέλεια...
Ο Ν. Τσάφος δεν είναι κάποιο στιγμιαίο λάθος τής κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ούτε τοποθετήθηκε τυχαία στο υπουργείο Ενέργειας με υπουργό Παπασταύρου. Η "αγία οικογένεια" θα κάνει μπίζνες μέχρι την τελευταία της ημέρα κι αν αυτές θίγουν κι εθνικά συμφέροντα τόσο το χειρότερο για τα εθνικά συμφέροντα...
Προφανώς και σε μία διαπραγμάτευση θα κάνεις και υποχωρήσεις. Θα έπρεπε να τις κάναμε ακόμα κι αν κερδίζαμε σε πόλεμο την Τουρκία, αν υποθέσουμε πως υπάρχουν νικητές στους πολέμους. Όποιος, όμως, κατεβαίνει στη μάχη με τα παντελόνια κατεβασμένα μάλλον στο τέλος δεν θα βρει ούτε τα βρακιά του...
Το ξαναγράφω: τα ελληνοτουρκικά δεν είναι υπόθεση ούτε ενός κόμματος ούτε μίας κυβέρνησης. Ούτε είναι θέσφατο πως οι μόνες διαφορές μας με την Άγκυρα είναι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα. Αν, όμως, θέλουμε να αλλάξουμε εθνική γραμμή αυτό δεν μπορεί να γίνει από κανέναν Μητσοτάκη και κανέναν Τσάφο από μόνους τους, ακόμα κι αν είχαν τις αγνότερες των προθέσεων, που δεν έχουν. Γι' αυτό και οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να καθίσουν σε ένα τραπέζι, να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ ανεκτών παραχωρήσεων κι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα να μην επικρατήσουν ούτε ο εθνικισμός ούτε ο λαϊκισμός αλλά ούτε και η εθνική μειοδοσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου