Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2019

Να πεθάνουμε για την ελευθερία, αλλά όχι για το φυσικό αέριο...

Η συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης στερείται διεθνούς νομιμότητας και, κυρίως, πολιτικής σοβαρότητας. Κάποιος θα πρέπει να πει στον Τ. Ερντογάν και στους Λίβυους φύλαρχους- άλλη μια "επιτυχία" τής διεθνούς κοινότητας το χάος που επικρατεί στη χώρα που είχε ενωμένη ο Μ. Γκαντάφι- πως ανάμεσα στα κράτη τους δεν μεσολαβεί ο ωκεανός, αλλά η Ελλάδα, ότι δεν συνορεύουν δηλαδή κι επομένως δεν μπορούν να ανακηρύξουν ΑΟΖ από κοινού. Πώς, όμως, πρέπει να αντιδράσει η χώρα μας; Να κάνει πως δεν βλέπει, όπως ήταν η στάση τής κυβέρνησης Μητσοτάκη μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ή να κηρύξουμε πόλεμο στους γείτονες; Ούτε ο κατευνασμός, ωστόσο, ούτε τα όπλα είναι ικανά να δώσουν βιώσιμη λύση...

Οι προσφυγικές- μεταναστευτικές ροές δεν σταμάτησαν- ακόμα και τώρα που τα κύματα στο Αιγαίο είναι τρία μέτρα- επειδή ο Κ. Μητσοτάκης δεν ήταν επιθετικός απέναντι στον πρόεδρο της Τουρκίας στη συνάντησή τους το Σεπτέμβριο. Η πολεμική εμπλοκή, εξάλλου, θα αφήσει πίσω της νεκρούς και γκρίζες ζώνες, όπως μας υπενθυμίζουν τα Ίμια.

Γι' αυτό κι απαιτείται εδώ και τώρα ανοιχτή συνεννόηση με την Άγκυρα στην κατεύθυνση της αναλογικής συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου. Εκτός αν όλοι μας αποδεχθούμε ότι το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο δεν είναι περιβαλλοντικώς φιλικά και συνεπώς και μη εμπορικώς εκμεταλλεύσιμοι υδρογονάνθρακες στο προσεχές μέλλον και είναι προτιμότερο να αφήσουμε το υποθαλάσσιο έδαφος ως έχει και να συνεχίσουμε τις ζωές μας εν ειρήνη...

Όποιοι πιστεύουν ότι μπορούμε, για παράδειγμα, να εξορύξουμε στο Καστελόριζο δίχως η Τουρκία να αντιδράσει με πόλεμο είναι αφελείς. Κι όσοι πιστεύουν ότι είναι ενδοτισμός να μην το κάνουμε, τους καλώ από τώρα να απολογηθούν στις μητέρες και στις χήρες εκείνων που θα σκοτωθούν για να βγάλουμε μερικά κυβικά μέτρα "μαύρου χρυσού" και φυσικού αερίου τα οποία κανείς δεν θα ζητά να αγοράσει γιατί ο πλανήτης έχει επιλέξει να πορευτεί με τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας...

Όσο παράλογο είναι η Τουρκία να διαγράφει από τους χάρτες το Καστελόριζο, άλλο τόσο εκτός λογικής είναι- φοβάμαι πως θα συμφωνήσει μαζί μου και το Διεθνές Δικαστήριο, αν πάμε ποτέ εκεί- να αποκλείσουμε τη γείτονα από τεράστιας έκτασης οικόπεδα μολονότι διαθέτει μεγάλη ακτογραμμή γιατί εμείς έχουμε ένα νησάκι στη μέση τού πουθενά. Είναι καιρός, επομένως, όπως συνέβη και στο Μακεδονικό, η λογική να επικρατήσει της παρόρμησης κι ο γνήσιος πατριωτισμός τής εθνικιστικής παρόξυνσης...




Δεν υπάρχουν σχόλια: