Όποιος δεν θέλει αυτοδυναμία Μητσοτάκη δεν είναι Έλληνας...

Θα ξημερώσει, πάντα ξημερώνει, ακόμα κι όταν έχει προηγηθεί το πιο βαθύ σκοτάδι. Ξεκινώ με ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για το πιο δυστοπικό σκηνικό που έχει στηθεί από τη μεταπολίτευση και μετά. Και στα μέσα τής χουντικής επταετίας, άλλωστε, λίγοι πίστευαν ότι θα κατάρρεε και γι' αυτό έκαναν τα γλυκά μάτια στους δικτάτορες. Το σκηνικό, μάλιστα, είναι δυστοπικότερο και των μνημονίων γιατί τότε το πόπολο το αντιλαμβανόταν. Τώρα οδεύει προς τη γκιλοτίνα ανεμίζοντας pass, ρουσφετάκια κι άλλα πρόσκαιρα δωράκια που του τα έχουν πάρει ήδη διπλά και τριπλά οι εθνικοί μας νταβατζήδες και θα του τα πάρουν δεκαπλάσια μετά τις εκλογές...

Σε τηλεπαιχνίδια πέφτουν ερωτήσεις για το εξοχικό Τσίπρα και στις πανελλήνιες για το αν οι έμμεσοι φόροι βλάπτουν τα χαμηλότερα οικονομικώς στρώματα. Αν γίνονταν ερωτήσεις και για το πόσα ακίνητα έχει ο Κ. Μητσοτάκης ή για το αν τα "trickle down economics" έχουν αποδειχθεί σωτήρια για τη μεσαία τάξη μπορεί και να πίστευα ότι η δημοκρατία λειτουργεί σε αυτήν τη χώρα. Δεν γίνονται, όμως, και ούτε θα γίνουν, τουλάχιστον όχι μέχρι ο πρώτος ολιγάρχης να τα σπάσει με τον Μητσοτάκη...

Το να γράψω ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι αδίστακτος είναι σαν να σας ενημερώνω ότι ο Αλ Καπόνε ήταν μαφιόζος. Η χυδαιότητά του, επειδή είναι και γνήσιος υποκριτής, δεν έχει όριο ούτε αυτό που διακηρύσσει ότι προστατεύει, την πατρίδα δηλαδή. 

Για να κερδίσει μερικές έδρες παραπάνω και να βαφτεί γαλάζιος κι ο μοναδικός νομός που βάφτηκε ροζ το Μάιο, στην ουσία βαφτίζει ο ίδιος τη μουσουλμανική μειονότητα τουρκική χαρακτηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς τους χιλιάδες ψηφοφόρους τού ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη μειωμένης εθνικής συνείδησης. Τόση φιλελεύθερη δεξιά είχε να ζήσει η χώρα από την εποχή τού Ανένδοτου Αγώνα. Γι' αυτό κι ένας νέος Ανένδοτος των προοδευτικών δυνάμεων είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίος και σήμερα...