Απολογούμενοι στο σκότος δεν θα γίνουμε ποτέ...

Αντεθνικό να ασκείς κριτική στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αντεθνικό να θέτεις ερωτήματα στο Ελληνικό Λιμενικό, αντεθνικό να ζητάς από την ΕΕ να διερευνήσει τις παρακολουθήσεις. Αντιθέτως, είναι εθνικό να φωτογραφίζεται η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μπροστά σε ένα τείχος όταν η Κύπρος είναι ακόμα διχοτομημένη. Είναι, επίσης, εθνικό να κάνεις επαναπροωθήσεις και είναι, επίσης, εθνικό να παρακολουθείς ακόμα και τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων και να κάνεις φέιγ βολάν τα σημειώματα της ΕΥΠ...

Βαδίζω στα 45, δεν έχω ζήσει το μετεμφυλιακό κράτος και τη χούντα, αλλά ούτε κι ένα τόσο δυστοπικό καθεστώς όσο το σημερινό, το οποίο έχει ψωμοτύρι την κατηγορία τής εθνικής μειοδοσίας για τους αντιπάλους του. Ούτε ο πατήρ Μητσοτάκης ούτε ο τουρίστας της Ραφήνας θα διανοούνταν να ισχυρίζονται και να πράττουν όσα ο σημερινός πρόεδρος της ΝΔ. Πολλώ δε μάλλον αν είχαν στην πλάτη τους το Oruc Reis που το "παράσυρε το κύμα", το Turkaegean ή νουθεσίες στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας να εγκαταλείψει τις γεωτρήσεις...

Δεν εκφάσισε ο Κ. Μητσοτάκης την ελληνική κοινωνία. Κάνει, όμως, ό,τι μπορεί για να την εκφασίσει περισσότερο θωπεύοντας τα πιο χυδαία αντανακλαστικά της. Το να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα ενός ανθρώπου να μην πνίγεται σε ένα σαπιοκάραβο μαζί με άλλους 700 είναι στη μητσοτάκειο Ελλάδα πράξη γενναιότητας. 

Το να είσαι κόντρα στο ρεύμα γιατί δεν αποδέχεσαι μανάδες να πεθαίνουν στις θάλασσές μας με τα μωρά τους είτε είναι χριστιανές είτε μουσουλμάνες είναι ένα απίστευτα τρομακτικό συναίσθημα. Εμείς, τα παιδιά προσφύγων κι ενδεχομένως γονείς και παππούδες μεταναστών που θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα όταν θα γίνει έρημος γιατί μόνο το κέρδος μας ενδιαφέρει, μάλλον αξίζουμε να δώσουμε και 50% την Κυριακή στον Μητσοτάκη. Αν είναι, όμως, να πέσουμε ας πέσουμε με και για τις ιδέες μας. Απολογούμενοι στο σκότος δεν θα γίνουμε ποτέ...