Ο Τσίπρας φυσικά και δεν είναι άγιος, ασυμβίβαστος, επαναστάτης ή αλάνθαστος. Η προσωπολατρία την οποία κι ο ίδιος επιδίωξε δεν θα έπρεπε να αφορά έναν πολιτικό χώρο που αγωνίζεται για ιδέες κι όχι για καρέκλες. Για το ότι, εξάλλου, είναι ριγμένος στο καναβάτσο φταίει κι ο ίδιος, κυρίως για την επιλογή του να επιδιώκει συναινέσεις με ανθρώπους που προσδοκούν στην πτώση του και να περιβάλλεται από συνεργάτες που αν δεν ήταν ο ίδιος δεν θα τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός τής πολυκατοικίας τους και συναποτελούν μια κομματική γραφειοκρατία με ελάχιστη γείωση με την κοινωνία. Τα αβγά δεν τρώγονται αν δεν τα σπας και γι' αυτό μάλλον θα μείνει νηστικός και την Κυριακή...
Ο Αλέξης Τσίπρας, ωστόσο, παραμένει η μοναδική πραγματική ελπίδα, όχι μόνο για το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε προοδευτικό πολίτη αυτής της χώρας. Ναι, ένας πιο αποφασιστικός Τσίπρας, αλλά ο Τσίπρας. Ούτε κάποιος άλλος στο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αρχηγικά χαρακτηριστικά και γκελ στην κοινωνία ούτε κάποιος άλλος εκτός ΣΥΡΙΖΑ που είναι εκβιαζόμενος από το σύστημα Μητσοτάκη, καμώνεται τον νικητή από σπόντα και την πυγμή του τη δείχνει οπουδήποτε αλλού και πάντως όχι απέναντι σε αυτούς που απομυζούν το δημόσιο πλούτο και τον αντιμετωπίζουν ως χρυσή εφεδρεία...
Η Δευτέρα θα είναι έτσι κι αλλιώς μια πολύ δύσκολη ημέρα, ακόμα και γι' αυτούς που θα πανηγυρίζουν αγνοώντας πως στο τσιμπούσι θα είναι οι μεζέδες κι όχι οι συνδαιτημόνες. Ας την κάνουμε, όμως, με την ψήφο μας την Κυριακή τουλάχιστον λίγο πιο αισιόδοξη για το ότι το σκοτάδι θα το διαδεχθεί το φως νωρίτερα από όσο το εύχονται εκείνοι που μας κρατούν στα χέρια τους σαν να ήμασταν μαριονέτες τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου