Η αντιπολίτευση στη Συρία πολεμούσε τον Μπ. αλ Άσαντ από το 2011. Ό,τι δεν κατάφερε, ωστόσο, τα τελευταία 13 χρόνια το πέτυχε μέσα σε δέκα ημέρες, αξιοποιώντας κυρίως τη διεθνή συγκυρία. Παρομοίως, ο Κ. Μητσοτάκης κυβερνά ήδη πεντέμισι χρόνια κι αυτήν τη στιγμή μοιάζει ανίκητος. Μπορεί, όμως, το οτιδήποτε να οδηγήσει στην πτώση του μέσα σε δέκα ημέρες. Καμιά εξουσία δεν είναι ανίκητη, ιδίως όταν δεν βασίζεται στη λαϊκή επιδοκιμασία αλλά στην καλύτερη περίπτωση για την ίδια στη λαϊκή ανοχή...
Ας υποθέσουμε, πάντως, πως το καθεστώς έπεφτε αύριο κι ο Μητσοτάκης φυγαδευόταν στο σπίτι τού Βολταίρου. Θα λύνονταν αυτομάτως τα προβλήματά μας αν το αντικαθιστούσε μία σύμπραξη, για παράδειγμα, της δεξιάς με την ακροδεξιά ή με το ΠΑΣΟΚ;
Ή θα λύνονταν από μία συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ- ΣΥΡΙΖΑ- Νέας Αριστεράς; Μάλλον όχι. Δεν θα λύνονταν από δυνάμεις που έχουν δοκιμαστεί κι έχουν αποτύχει, περισσότερο ή λιγότερο. Το ξαναζεσταμένο φαγητό δεν είναι ποτέ το ίδιο νόστιμο με το φρέσκο...
Ούτε, όμως, θα λυθούν από κόμματα που έχουν απλώς αλλάξει ταμπέλα αλλά έχουν κρατήσει τις ίδιες φραξιονιστικές μεθόδους των κομμάτων από τα οποία αποχώρησαν. Ο "Χ" συριζαίος φραξιονιστής Παντελής δεν θα γίνει καλύτερος επειδή πλέον φορά τη φανέλα τού Κινήματος Δημοκρατίας...
Φυσικά και υπάρχουν χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες που έμειναν πρόσφατα ανέστιοι και πρέπει κάπου να στεγαστούν. Το νέο, ωστόσο, θα έρθει από το πραγματικά νέο, από αυτό που δεν ανατράφηκε στην κομματίλα, που ξέρει την πραγματική ζωή και τα προβλήματά της κι έχει προτάσεις να κάνει για την επίλυσή τους προς την προοδευτική κατεύθυνση.
Αν αυτό το νέο αποκτήσει την πλειοψηφία θα είμαι πιο αισιόδοξος για το μέλλον. Δεν θα είμαι καθόλου, ωστόσο, όσο βλέπω κυρίως το παλιό με νέα φορεσιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου