Η χώρα οδεύει σε νέες μνημονιακές συνθήκες. Το λένε οι αριθμοί σε κρίσιμους δείκτες- δημοσιονομικούς και της πραγματικής οικονομίας- το υποδεικνύει και η χαοτική διεθνής κατάσταση. Οι ατμομηχανές τής Ευρώπης- Γερμανία και Γαλλία- διέρχονται οικονομική και πολιτική κρίση διαρκείας, ενώ οι πόλεμοι αντί να μειώνονται αυξάνονται. Φυσικά μεγάλη είναι και η ευθύνη τής κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία σπατάλησε πεντέμισι χρόνια και πολλά εκατομμύρια ευρώ για να ενισχύσει τους λίγους και να φτωχοποιήσει τους πολλούς...
Οι Έλληνες φορολογούμενοι συνεχίζουμε να παράγουμε ματωμένα πλεονάσματα, τα οποία η κυβέρνηση καλοδέχεται προκειμένου να ενδυναμώνει τους χορηγούς της και να έχει χρήματα να μοιράσει για φιλοδωρήματα όταν φτάσει η ώρα των εκλογών. Την ίδια στιγμή οικοδομεί ένα εναλλακτικό σχέδιο κυβερνησιμότητας, με πρωταγωνιστή και πάλι τον Κ. Μητσοτάκη και σε δεύτερους ρόλους τον Ν. Ανδρουλάκη, τον Σ. Φάμελλο, τον Αλ. Χαρίτση ή και τον Αλ. Τσίπρα. Όλοι αυτοί, άλλωστε, συναγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο θεσμικός και με αυτό εννοούν ο λιγότερο επικίνδυνος για την ολιγαρχία...
Με λίγα λόγια, στήνεται ένα σκηνικό διαιώνισης ενός συστήματος εξουσίας το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα συντηρήσει τις κοινωνικές ανισότητες και στη χειρότερη θα τις γιγαντώσει. Υπάρχουν εναλλακτικές; Μπορεί ναι, μπορεί κι όχι.
Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν θα συγκροτηθούν εξ αποστάσεως ούτε με την αντιγραφή αποτυχημένων πρακτικών. Το νέο οφείλει να είναι νέο και στη συμπεριφορά και, κυρίως, να είναι ενεργό οποτεδήποτε, ιδίως σε ένα φρέσκο ξεκίνημα που χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά για να στεριώσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου