Τρίτη 3 Αυγούστου 2010

Ο "επιθανάτιος ρόγχος" του συντεχνιασμού...


Γιατί να το κρύψουμε; Είμαστε ερωτευμένοι με τον εαυτό μας, άντε και με την οικογένειά μας. Ολοι οι υπόλοιποι δεν είναι τίποτα άλλο παρά εμπόδια στην ευτυχία μας, η κόλασή μας είναι οι άλλοι, όπως θα έγραφε κι ο Σαρτρ...
Δείτε, για παράδειγμα, τους φορτηγατζήδες: όταν είχαν κλείσει τους δρόμους οι αγρότες ήταν οι πρώτοι που στράφηκαν εναντίον τους, στο όνομα της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πριν αλέκτωρ, όμως, φωνήσαι τρις επιτέθηκαν σε όλους τους υπόλοιπους πολίτες, που δε μπορούν να καταλάβουν γιατί κάποιοι ιδιώτες μπορούν να λειτουργούν σα να ήταν κάποιο κλειστό κλαμπ τζέντλεμαν...
Κι εγώ και πολλοί από σας φαντάζομαι απασχολούμαστε σε επαγγέλματα με τα οποία μπορεί να απασχοληθεί ο καθένας. Και μένα θα με συνέφερε το κλείσιμο του επαγγέλματός μου για να έχω πιο εξασφαλισμένη εργασία και με καλύτερους όρους. Δε ζω, όμως, μόνος μου σε αυτήν την κοινωνία για να προτάσσω το ατομικό από το δημόσιο συμφέρον. Μπορεί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων να μην επιφέρει μείωση τιμών. Αυτό είναι, όμως, κάτι που θα φανεί στην πράξη. Προς το παρόν, γινόμαστε μάρτυρες του "επιθανάτιου ρόγχου" του συντεχνιασμού σε αυτήν τη χώρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: