Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Οποιος ζει από το ξίφος, πεθαίνει κι από αυτό...


Ποιό ήταν το βασικότερο προεκλογικό επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ; Πως είχε ανακτήσει το περιβόητο ηθικό πλεονέκτημα από τη Ν.Δ. Ηταν η εποχή που το Βατοπέδι, η Siemens, τα ομόλογα και οι υποκλοπές κυριαρχούσαν στο δημόσιο πολιτικό λόγο. Για να είμαι δίκαιος, η ηθικολογία είχε αποτελέσει το κυριότερο πολιτικό όπλο και του Κ. Καραμανλή πριν από τις εκλογές του 2004 που τον έφεραν στην εξουσία.
Ο πολιτικός, όμως, είναι αξιοθρήνητο να βγαίνει στο μπαλκόνι και να λέει πως είναι καλύτερος από τον αντίπαλό του γιατί εκείνος δε βάζει το χέρι στο μέλι. Η ηθική ακεραιότητα θα έπρεπε να είναι όπως η όραση για έναν πιλότο: αναγκαία προϋπόθεση, αλλά όχι όρος που ξεχωρίζει τους μέτριους και τους κακούς από τους καλούς. Ακόμα κι αριστοτελικά κι όχι χριστιανικά, αμαρτία δεν είναι τίποτα άλλο από το ξαστόχημα της κρίσης...
Ο Γ. Παπανδρέου, όμως, επέλεξε να ζήσει με το "ξίφος" του μοραλισμού. Είναι λογικό επόμενο, συνεπώς, σήμερα να ψέγεται άμεσα γιατί επέτρεψε να διοριστεί σύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου 25χρονος δικηγόρος με επαγγελματική εμπειρία ενός έτους. Οπως είναι αυτονόητο πως η παραίτηση Σιούτη δεν απαλλάσσει από τις ευθύνες του τον "οραματιστή" του "open.gov", το οποίο στην πράξη αποδείχθηκε τραγέλαφος. Ζεις με το ξίφος, πεθαίνεις από αυτό, το λέει και η ιστορία...

Δεν υπάρχουν σχόλια: