Αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε στην ακροδεξιά τής κάθε χώρας είναι πώς μπορεί να έχει αδελφά κόμματα σε άλλες χώρες. Αν πιστεύεις, για παράδειγμα, ότι η Ελλάδα είναι η καλύτερη χώρα τού κόσμου και δεν θέλεις Ούγγρους μετανάστες να αλλοιώσουν τον πολιτισμό σου πώς είναι δυνατό να βλέπεις στο πρόσωπο του Β. Όρμπαν έναν πολιτικό αδελφό όταν εκείνος θεωρεί την Ουγγαρία την καλύτερη χώρα τού κόσμου και δεν θα ήθελε Έλληνες μετανάστες να αλλοιώσουν το δικό του πολιτισμό; Όταν θεωρείς πως εσύ είσαι στον κόσμο και κανένας άλλος πώς συνασπίζεσαι με τον "κανέναν άλλο";...
Κι αν αυτή η παρατήρηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και χαριτωμένη, οι συνέπειες της υποστήριξης πολιτικών οι οποίες ενθαρρύνουν ακόμα και την εθνοκάθαρση δεν είναι και τόσο αστείες. Σήμερα, για παράδειγμα, ο Ντ. Τραμπ προτείνει να εκδιωχθούν οι Παλαιστίνιοι (και) από τη Λωρίδα της Γάζας για λόγους real estate.
Αν αύριο πει το ίδιο για τους Ελληνοκύπριους θα συμφωνήσουν ο Μ. Βορίδης, ο Αδ. Γεωργιάδης, ο Κ. Βελόπουλος ή η Αφρ. Λατινοπούλου; Κι αν αυτό είναι πιο ακραίο σενάριο, αν ο πρόεδρος των ΗΠΑ επιβάλει δασμούς και στα ελληνικά προϊόντα θα συνεχίσουν να πίνουν νερό στο όνομά του;...
Όπου κι αν έχει επικρατήσει η ακροδεξιά το έχει πετύχει χάρη σε δυναμικές προσωπικότητες κι όχι γιατί συνασπίστηκαν άνευρα ανδρείκελα. Ο Ντ. Τραμπ, η Τζ. Μελόνι, η Μ. Λε Πεν, ο Βλ. Πούτιν, ο Τ. Ερντογάν και πάει λέγοντας μπορεί να είναι επικίνδυνοι και για τη διεθνή ασφάλεια και ειρήνη ωστόσο δεν στηρίζονται σε συνεργασίες αποτυχημένων οι οποίες μόνο αδυναμία μαρτυρούν. Αν, επομένως, θέλουμε στην Ελλάδα να αποφύγουμε να μας κυβερνήσουν οι μισαλλόδοξοι οφείλουμε να διαβάσουμε περισσότερο Νίτσε και λιγότερο τα "τρία πουλάκια κάθονται"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου