Το ότι αρχηγός τού κράτους θα είναι πλέον ο Κ. Τασούλας δεν μπορεί να μην το χαρακτηρίζεις και σημείο των καιρών. Από μόνο του το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας θα έπρεπε να παραπέμπει σε ένα πρόσωπο που να ενώνει τον ελληνισμό, να προκαλεί παλλαϊκό σεβασμό και να τονώνει την αξία τού θεσμού.
Θα αναρωτηθείτε, βεβαίως, αν υπάρχουν τέτοια πρόσωπα στην Ελλάδα σήμερα και θα σας απαντούσα πως κι αυτό είναι σημείο των καιρών. Αλίμονο, όμως, αν συναινούσαμε στο ότι δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποιον καλύτερο από τον εκφραστή τής πιο σκληρής δεξιάς, της μετεμφυλιακής...
Αλίμονο, όμως, κι αν πιστεύαμε ότι στην τριάδα των πιο άξιων Ελλήνων ήταν η Λ. Κατσέλη κι ο Τ. Γιαννίτσης. Όσον αφορά το πολιτικό ορφανό τού αρχιερέα τής διαπλοκής καλή είναι η προσπάθεια αγιοποίησης της ασφαλιστικής του μεταρρύθμισης που υποτίθεται πως θα έσωζε τη χώρα, αλλά δεν χρεοκοπήσαμε γιατί δεν αποσύρθηκε το κράτος από την υποχρέωσή του να παρέχει συντάξεις στους πολίτες. Αν πράγματι επιθυμούμε να διερευνήσουμε τις αιτίες τής χρεοκοπίας θα ήταν προτιμότερο να απευθυνόμασταν στους περισσότερους από όσους θρηνούσαν πριν ένα μήνα περίπου πάνω από το φέρετρο Σημίτη...
Ούτε, όμως, θα έπρεπε να θαυμάζουμε τόσο πολύ μια πολιτικό που είχε εμπνευστεί το "λεφτά υπάρχουν" κι εκπροσωπεί έναν κρατισμό τής δεκαετίας τού '80. Είναι αλήθεια ότι ο νόμος της έσωσε τα σπίτια πολλών οικογενειών, μόνο που δεν θα ήταν απαραίτητος αν η κυβέρνηση της οποίας ήταν πρωταγωνιστικό μέλος διαπραγματευόταν καλύτερα με τα όπλα χρεοκοπίας των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών που είχε στα χέρια της κι εκείνη δεν υπερψήφιζε το πρώτο μνημόνιο. Επιτέλους, πόσο περισσότερο θα χαμηλώσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας προκειμένου να τον ξεπερνά ένα πολιτικό προσωπικό που όταν δεν είναι διεφθαρμένο είναι ανεπαρκέστατο;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου