Οι περιορισμοί σε αλλοδαπούς για την είσοδο στη χώρα, οι αμυντικοί εξοπλισμοί, η αποδοχή από την πολιτεία τέλεσης θρησκευτικών γάμων είναι αριστερές η δεξιές πολιτικές; Παρομοίως, η δίκαιη κλιμακωτή φορολόγηση ή η δήμευση, με ένα νόμο κι ένα άρθρο, του μεγαλύτερου ποσοστού τής περιουσίας των πλουσιότερων Ελλήνων είναι αριστερή πολιτική; Η σταδιακή μετάβαση στις ΑΠΕ ή η βίαιη απολιγνιτοποίηση για χάρη τού περιβάλλοντος συνιστούν αριστερή πρακτική;...
Γιατί θέτω όλα αυτά τα ρητορικά ερωτήματα; Απλούστατα, για να διατυπώσω το επιχείρημα πως σε ιδεολογικά ζητήματα με πρακτικές συνέπειες οι απαντήσεις δεν είναι πάντοτε άσπρο ή μαύρο και η στάση καθενός μας εξαρτάται πολλές φορές από το σημείο στο οποίο βρίσκεται. Όταν, για παράδειγμα, έχεις εφαρμόσει ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο χωρίς να σκίσεις το προηγούμενο ημέρα μεσημέρι δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς μπορείς να βγάζεις φλύκταινες όταν ακούς για εκλαϊκευμένο κέντρο.
Όταν, από την άλλη, αποδέχεσαι με τον τρόπο που πολιτεύεσαι να συμβαίνουν Τέμπη και Πύλος αδυνατώ επίσης να μην σε αποκαλέσω ακραίο κέντρο. Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαστε κυρίως όσα πράττουμε και πολύ λιγότερο οι πομφόλυγές μας...
Δεν υπάρχουν πολιτικές χωρίς ιδεολογικό πρόσημο. Το ίδιο και οι σταθμίσεις που κάνουμε όλοι μας στην προσωπική και στην επαγγελματική μας ζωή και ιδίως οι αποφάσεις και οι πράξεις μας είναι ταυτοτικές. Η πίστη στην κοινωνική δικαιοσύνη, στην αλληλεγγύη, στη συλλογικότητα και στην άμεση δημοκρατία σαφώς κι έχει αριστερό πρόσημο.
Το να ισχυρίζεται, ωστόσο, ένας πολιτικός πως μπορεί να τις υλοποιήσει την επόμενη ημέρα, σχηματικώς μιλώντας, είναι ουτοπικό κι αυτό έχει αποδειχθεί αρκετές φορές σε αυτήν τη χώρα, ακόμα κι όταν υπήρχαν οι καλύτερες των προθέσεων. Αν, συνεπώς, αριστερός δεν είναι ο οραματιστής αλλά ο δημαγωγός, όχι ο αποτελεσματικός αλλά ο βολονταριστής, ούτε ο συνεπής αλλά ο υποκριτής παρακαλώ προσμετρήστε με στους κεντρώους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου