Αν ο Κ. Μητσοτάκης ή, έστω, ο Κ. Αχ. Καραμανλής καταδικαστούν από το Ειδικό Δικαστήριο για συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών θα μπορώ να ισχυρίζομαι πως τα έχω δει όλα σε αυτή τη ζωή. Αν μου ζητούσατε, ωστόσο, να στοιχημάτιζα επί τούτου θα σας απαντούσα πως προτιμώ να παίξω τζόκερ.
Για να το πω ακόμα καθαρότερα, όσο κυνικό κι αν διαβαστεί: κι όλη η Ελλάδα να βγει στους δρόμους, ακόμα κι όλα τα κόμματα να χειριστούν με ικανότητα την ποινική διάσταση της υπόθεσης το παιχνίδι τής δικαιοσύνης είναι χαμένο. Αυτοί που πραγματικά κυβερνούν τη χώρα δεν θα επιτρέψουν να καταρρεύσει το σύστημα "για ένα κωλοτρένο"...
Έτσι κι αλλιώς το σύστημα δεν χρειάζεται να ανησυχεί και πολύ αφού ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, βυθισμένοι σε έναν ανταγωνισμό τής μιζέριας για το ποιος θα επικρατήσει στο μικρό τελικό, κάνουν ό,τι μπορούν- ελπίζω, τουλάχιστον, άθελά τους- ώστε να μην αποκαλυφθεί ποτέ η αλήθεια. Ο Κ. Μητσοτάκης παρακαλάει για προανακριτικές, έχει δέσει τον Χρ. Τριαντόπουλο ως εξιλαστήριο θύμα, τον οποίο αν χρειαστεί θα τον ρίξει στα μαλακά για να μην μιλήσει, κι απολαμβάνει το θέαμα μιας αντιπολίτευσης που διαγκωνίζεται ποια θα αναλάβει πρώτη μια θεσμική πρωτοβουλία βιτρίνας. Σαν τα μικρά παιδάκια που φωνάζουν στην μαμά τους "εγώ το είπα πρώτος"...
Τα Τέμπη δεν έχουν ιδεολογικό πρόσημο. Οι επιβάτες τού τρένου δεν σκοτώθηκαν γιατί ήταν δεξιοί, κεντρώοι ή αριστεροί. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην καθίσουν όλα τα κόμματα της Βουλής- πλην Σπαρτιατών που υποθάλπουν έναν καταδικασμένο ναζιστή- στο ίδιο τραπέζι για να χαράξουν μια κοινή στρατηγική και τακτική.
Όσο δεν το κάνουν απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι καταλαβαίνουμε: εργαλειοποιούν μια τραγωδία, για την οποία, μάλιστα, τα κόμματα που κυβέρνησαν δεν είναι άμοιρα ευθυνών, γιατί δεν μπορούν να πείσουν τους πολίτες πως αποτελούν εναλλακτική εξουσίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου